เนตรเซียนทะลุสมบัติ - ตอนที่ 903 ปากเสีย

ตอนที่ 903 ปากเสีย

“ ฉันเคยถ่ายทำมากว่า 30 ครั้ง ตอนนั้นฉันเหนื่อยมากจนอยากจะร้องไห้ ฉันเคยโดนปีเตอร์หักหลัง  ตอนนั้นฉันคิดแค่จะฆ่าตัวตาย แต่ฉันก็ผ่านเรื่องราวพวกนี้มาได้ ” แองเจลินามองหน้า

หยวนเฉิงเฟยและกล่าวว่า ” บางทีในยามที่คุณลำบากที่สุด  อาจจะมองเห็นความหวังก็ได้ ! “

หยวนเฉิงเฟยพยักหน้า เขามองไปรอบๆ และพยายามมองหาหยางโป  กระบี่หยกสำคัญสำหรับเขามาก หากสามารถนำกระบี่หยกมาได้ เขาก็จะสามารถฝึกฝนตบะและเข้าสำนักได้

ภายภาคหน้าถ้าได้เจอกับหยางโปอีกครั้ง  เขาจะได้ไม่ต้องทำเป็นถ่อมตัวอีกต่อไป !

” สวัสดีค่ะ  พูดกันมามากมายตั้งนานแล้ว ฉันยังไม่รู้จักชื่อของคุณเลย ? ” แองเจลินาถาม
หยวนเฉิงเฟยรีบตอบกลับไปว่า ” ผมชื่อหยวนเฉิงเฟย คุณสามารถเรียกผมว่า อาเฟย ก็ได้ “

” อาเฟย ชื่อนี้ฟังดูดีมาก ดูท่าทางของคุณเหมือนจะกังวลใจ ? คุณกำลังรอใครอยู่หรือเปล่า ? ” แองเจลินาถาม

หยวนเฉิงเฟยเงียบขรึมลงทันที เขามองไปที่แองเจลินา จ้องมองใบหน้าขาวของเธอ

” ผมกำลังรอใครบางคนอยู่ “

“ เธอไม่มาอีกแล้ว ” แองเจลินาตอบ

การออกเสียงภาษาอังกฤษของ ” เขา ” และ ” เธอ ” ไม่เหมือนกัน ดังนั้นเมื่อแองเจลินาพูดคำว่า ” เธอ ” ออกมา หยวนเฉิงเฟยก็รู้สึกตัวทันที ” ผมกำลังรอผู้ชายคนหนึ่งอยู่ “

แองเจลินารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่แปลกใจจนเกินงามเช่นกันในสหรัฐอเมริกาพวกรักร่วมเพศในบางรัฐเป็นสิ่งที่ถูกกฎหมาย ” โอ้ ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง แต่คุณไม่ต้องรอต่อไปแล้ว

ในเมื่อเขาหักอกคุณ คงไม่กลับมาอีกแล้วแน่ๆ “

หยวนเฉิงเฟยไม่ได้คิดอะไรมาก  เขาคิดว่าแองเจลินาคงจะไม่รู้อะไร จึงอธิบายไปว่า

” เขาน่าจะยังอยู่ที่นี่ เขาซื้อของที่ผมชอบที่สุดไป เขาจะต้องอยู่แถวๆนี้แน่ๆ “

แองเจลินามองหยวนเฉิงเฟยด้วยความเห็นใจ มองผู้ชายที่ถูกแฟนผู้ชายทิ้ง แลดูใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว  ” เรื่องบางเรื่อง ถ้าถึงเวลาที่ควรปล่อยวางก็ปล่อยวางมันไปซะ “
……

ในขณะที่แองเจลินาและหยวนเฉิงเฟยกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น หยางโปทั้งสามคนก็เดินออกจากห้องโถงด้านข้างไปแล้ว  พวกเขาขึ้นรถและรีบเดินทางมุ่งหน้าไปยังสนามบินทันที

ในขณะที่นั่งอยู่บนรถ ลัวย่าวหัวก็ชายตามองหยางโป ” นายคิดว่า แองเจลิจะสามารถช่วยเราถ่วงเวลาได้นานแค่ไหน ? “

หยางโปค่อยข้างลังเล  อันที่จริงเขาไม่ค่อยเชื่อใจแองเจลินา แต่ในงานมีเพียงเธอคนเดียวที่เหมาะสมที่สุด ความงามและฐานะของเธอถูกกำหนดให้หยุดหยวนเฉิงเฟยเอาไว้ได้

หยางโปแค่ใช้กลอุบายเล็กๆน้อยๆ ก็สามารถทำได้แล้ว

“ ผมคิดว่าเธอทำได้ ” จู่ๆหยวนเต๋อเชิงก็พูดขึ้นมา ” แองเจลินาเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมากคนหนึ่ง

เธอรู้เรื่องมากมาย และเธอก็คงพอจะเดาจุดประสงค์ของคุณออกได้อย่างแน่นอน

หากเธอพยายามอีกหน่อย  จะต้องช่วยเราหยุดหยวนเฉิงเฟยไว้ได้แน่ๆ ! “

” คุณรู้จักเธอ ? ” ลัวย่าวหัวหันกลับไปมองหน้า
หยางเต๋อเชิงส่ายหน้า ” ผมไม่รู้จักเธอ แต่ผมเป็นแฟนหนังตัวยงของเธอ แต่ก่อนผมเก็บรวบรวมข้อมูลของเธอไว้เฉพาะเลย ! “

ตอนนี้หยางโปถึงได้รู้สึกโล่งใจลงบ้าง  เพราะเขากังวลมากว่าแองเจลินาจะไม่สามารถรั้ง

หยวนเฉิงเฟยเอาไว้ได้

แองเจลินาและหยวนเฉิงเฟยพูดคุยกันอยู่นานมาก เธอรู้สึกว่าก็เป็นเวลาพอสมควรแล้ว

จึงหันไปมองหยวนเฉิงเฟย “ คุณผู้ชาย ฉันเห็นว่าคุณดูกังวลมากจริงๆ คุณไม่ได้อกหักจริงๆใช่ไหม ? ”

หยวนเฉิงเฟยตกตะลึง “ อกหัก ? ผมจะอกหักได้ยังไง ในเมื่อผมไม่ได้มีความรัก ! ”
แองเจลินาทำหน้าแปลกใจ “ เมื่อสักครู่คุณไม่ได้รอคนรักอยู่หรอกเหรอ ? ”

หยวนเฉิงเฟยนิ่งไปสักพัก เมื่อนึกถึงท่าทีและการแสดงออกของแองเจลินาเมื่อสักครู่ และรวมทั้งสิ่งที่เธอพูดเห็นได้ชัดว่าแองเจลินามองว่าเขาเป็นพวกรักร่วมเพศ เขาจึงทำตัวไม่ถูก

“ ใครเป็นคนบอกคุณว่าผมอกหัก ? ”

แองเจลินาถอนหายใจอย่างโล่งอก ” ก็คนที่ประมูลเอาสร้อยไปเมื่อกี้เขาบอกกับฉันว่าคุณอกหัก ขอฉันช่วยมาปลอบใจคุณหน่อย ! “

หยวนเฉิงเฟยตะลึงนิ่งอึ้งไปเลย ” หยางโป ! “
ตอนนี้แม้แต่คำที่เรียกอาจารย์ลุงก็ไม่เอ่ยถึงอีกแล้ว สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

มือทั้งสองข้างจับไหล่ของแองเจลินาไว้แน่น ” บอกผมมาเร็ว ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนแล้ว ?

เขาไปไหนแล้วตอนนี้ ? “

แองเจลินาทำอะไรไม่ถูก “ คุณผู้ชาย คุณทำฉันเจ็บ ! ”
หยวนเฉิงเฟยถึงรู้ตัวว่าการกระทำของเขานั้นดูไม่เหมาะสม  หลายคนในงานต่างจ้องมองมาที่เขา เขาจึงคลายมือออก “ คุณแองเจลินาช่วยบอกผมที  ตอนนี้หยางโปไปไหนแล้ว ? ”

แองเจลินาส่ายหน้า ” ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาไปไหน แต่ฉันอยากจะเชิญเขาไปทานอาหารกลางวันด้วยกันในวันพรุ่งนี้ แต่เขากลับปฏิเสธฉัน เขาบอกว่าเขาต้องไปจากที่นี่แล้ว “
แองเจลินาดูเหมือนจะไม่รู้อะไรเลย  เธอดูไร้เดียงสามาก

แม้ว่าหยวนเฉิงเฟยจะโมโหแค่ไหน  แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าอาละวาดกับแองเจลินาในเวลานี้ที่นี่มีผู้สื่อข่าวอยู่ทั่วทุกที่ การกระทำของเขาเมื่อสักครู่ก็ทำให้ผู้คนไม่พอใจแล้ว หากทำอะไรอีก

ผู้สื่อข่าวจะต้องพุ่งเป้ามาทางเขาอย่างแน่นอน และหากพรุ่งนี้ตัวตนของเขาถูกเปิดเผย

มันก็จะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ !

หยวนเฉิงเฟยรู้สึกค่อนข้างร้อนรน เขารีบหยิบโทรศัพท์โทรออกทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาดไปว่า ” ตอนนี้ รีบส่งคนไปที่สนามบิน สกัดกั้นหยางโปเอาไว้ให้ได้ ! “

แองเจลินาที่ยืนอยู่ด้านข้าง ถือสร้อยคอไว้ในมือ ด้วยสีหน้าที่อมยิ้ม

หยวนเฉิงเฟยรีบออกไปทันที  ถึงขั้นที่ไม่ทันเอ่ยคำพูดที่โหดร้ายกับแองเจลินา  เดิมเขาคิดว่า

หยางโปยังคงอยู่ด้านหลังเวที แต่คิดไม่ถึงจริงๆว่าหยางโปจะจ่ายเงินให้ผู้หญิงหน้าโง่และทรงอิทธิพลคนหนึ่งเพื่อมาขว้างเขาเอาไว้  และถือโอกาสออกไปจากที่นี่ !

กลางคืนข้างนอกมืดสลัว  สีของท้องฟ้าค่อยๆอบอุ่นขึ้น แต่กลางคืนยังคงค่อนข้างหนาวเหน็บ หยวนเฉิงเฟยถอดเสื้อสูทออกเหลือแต่เสื้อเชิ้ตสีขาวแล้วรีบเข้าไปในรถ ” เร็วเข้าไปสนามบินเดี๋ยวนี้ ! “

รถเหมือนอย่างกับวิญญาณ  กระชากตัวออกเป็นเส้นสีดำหายวับไปในยามค่ำคืน มุ่งหน้าขับออกไปไกล

หยางโปและพรรคพวกขึ้นเครื่องแล้ว ถึงรู้สึกโล่งใจ การไล่ล่าตามฆ่าตามที่พวกเขากังวลใจนั้นกลับไม่เกิดขึ้น  ดูเหมือนว่าเงินล้านดอลลาร์ที่จ่ายไปจะคุ้มค่าเงินมาก แองเจลินาสามารถทำได้สำเร็จ !

เครื่องบินค่อยๆเคลื่อนตัวออกช้าๆ  ลัวย่าวหัวถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ ช่วงที่อยู่ที่อเมริกา ทรมานมากจริงๆ ทุกวันไม่มีอะไรดีๆกินเลย ฉันผอมไปเป็นกิโลแล้ว  นี่ต้องกินเท่าไหร่ถึงจะเสริมกลับมาได้กันนะ ? “

หลังจากนั้น ลัวย่าวหัวก็มองไปที่ หยางเต๋อเชิง “ ในอนาคตคุณจะไม่กลับมาที่อเมริกาแล้ว จะอยู่แต่ที่จีนตลอดไปสินะ  เดี๋ยวผมช่วยหางานให้เอง คุณนอกจากจะอ้วนไปหน่อย อย่างอื่นก็ดีหมด หากคุณสามารถลดน้ำหนักลงได้อีกหน่อย  ผมจะแนะนำแฟนให้คุณเอง ต่อไปคุณก็จะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอยู่ที่จีนละกัน ! “

หยางเต๋อเชิงรู้สึกซาบซึ้งใจมาก “ อันที่จริงแล้วผมก็อยากจะจากมานานแล้ว แต่แก๊งน่ะ

เข้าง่ายออกยาก ครั้งนี้กลับมา ผมคงปักหลักอยู่ที่จีนแล้วล่ะ ”

หยางโปมองสำรวจหยางเต๋อเชิง ” ได้นะ  แต่ฉันคิดว่าหลังจากที่คุณกลับไปจีนแล้ว คงไม่ผอมแน่

ที่จีนมีของกินอร่อยๆมากมาย คุณต้องอ้วนขึ้นแน่ๆ “

หยางเต๋อเชิงหัวเราะฮ่าฮ่าดังออกมา  ” อาหารอร่อยเยอะสิดีที่สุด ถ้าอย่างนั้นผมก็มีลาภปากน่ะสิ “
ลัวย่าวหัวมองไปที่ด้านหน้าและพูดกับ หยางโปว่า ” ถ้าฉันเป็นหยางเฉิงเฟยล่ะก็ หากลงมือทำอะไรที่สนามบินไม่ได้ คงลงมือบนเครื่องบินแน่ๆ “

หยางโปกำลังจะดุเขา  ทันใดนั้นก็มีคนลุกขึ้นยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาสองคน พวกเขาสวมเสื้อคลุมยาวสีดำ สวมแว่นกันแดดตรงกลางสันจมูกโด่ง  กำลังเดินตรงมาทางหยางโป !