เนตรเซียนทะลุสมบัติ - ตอนที่ 927 ทุบรถ

ตอนที่ 927 ทุบรถ

* หลิวหมิงหยุนถูกกระทืบเหรอ ? ” สีหน้าของหยางโปเต็มไปด้วยความแปลกใจ

ฮัวชิงหยุนมองหยางโปอย่างสงสัย ” นายไม่รู้เหรอ ?”

หยาง โปส่ายหัว “ คิดไม่ถึงเลยว่า จะมีเรื่องน่ายินดีแบบนี้ ! คนแบบเขา หน้าตาหล่อเหลาและยังเป็นประธานนักศึกษาอีก สิ่งที่สําคัญที่สุดคือ ยังจีบสาวเก่งมากอีกด้วย คนแบบนี้ถ้าจะถูกกระทืบมันก็เป็นเรื่องปกติ”

ฮัวชิงหยุนอึ้งไปครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก จริงๆแล้ว เธอสงสัยว่าหยางโปเป็นคนทํา

แต่ในเมื่อหยางโปไม่ยอมรับ เธอก็ทําอะไรไม่ได้ เพราะเธอรู้ดีว่าตัวเองจะมาทะเลาะกับหยางโป เพราะเหตุนี้ไม่ได้ แบบนี้จะทําให้หยางโปเข้าใจผิดได้

“ พวกเราต้องไปหยูหางคืนนี้ บางทีอาจจะต้องอยู่จนถึงวันมะรืนนี้ หรืออีกวัน เธออ ยากกลับไปเก็บเสื้อผ้าก่อนไหม ? ” หยางโปถาม

ฮัวชิงหยุนพยักหน้า “ งั้นเดี๋ยวฉันไปเก็บเสื้อผ้าก่อน”

“ ไป เดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอ ” หยางโปขับรถไปส่งฮัวชิงหยุนที่ด้านล่างของหอพัก เธอเดินไปเก็บเสื้อผ้า ทางด้านหยางโปก็รออยู่ด้านล่าง

หยางโปมีรถสองคันอยู่ที่จินหลิง ทั้งหมดล้วนเป็น รถวอลโว่ ต่อมาเขาก็ได้ดัดแป ลงรถเป็นรถกันกระสุน รถคันนี้ดูไม่เด่น แต่จริงๆแล้วปลอดภัยมาก

ระหว่างที่รอ หยางโปก็เห็นใครบางคนเดินเข้ามาพร้อมกับก้อนอิฐจากกระจกมองหลัง จากกระจกมองหลัง เห็นได้ชัดเจนว่าคนๆนั้นดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บและใบหน้าของเขาบวมช้ํา

หยางโปหัวเราะเบาๆ และรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครทันที เขาคนนั่นคือหลิวหมิงหยุนนั่นเอง !

คิดไม่ถึงว่าเขายังจะกล้าเข้ามาอีก อีกทั้งยังถือก้อนอิฐรีบวิ่งเข้ามาแบบนี้ !

หยางโปที่กําลังนั่งอยู่ในรถ ก็ไม่ได้ขยับเขยื้อน เมื่อเห็นหลิวหมิงหยุนวิ่งมา และยังตะโกนเข้ามาในรถ “ ไอ้บ้าที่นั่งอยู่ข้างใน ออกมาเดี๋ยวนี้นะ แม่งเอ้ย คิดไม่ถึงว่าจะกล้ามาจีบฮัวชิงหยุน

แกไม่รู้หรือไงว่าฮัวชิงหยุนเป็นผู้หญิงของฉัน ? ”

หยางโปเหลือบมองออกไปข้างนอก และขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย แต่กลับไม่ขยับเลย

หลิวหมิงหยุนมองไม่เห็นภายในรถ เห็นแค่เงาร่างคนตะคุ้มๆแล้วตะโกนเสียงดังใส่ว่า

” ใครอยู่ในนั่น ไอ้คนขี้ขลาด กล้าออกมาไหม !”

หยางโปขมวดคิ้ว ลดกระจกรถลง และมองออกไปข้างนอก “ หลิวหมิงหยุน คุณยังหาเรื่องไม่พออีกหรือไง ?”

หลิวหมิงหยุนเห็น หยางโปนั่งอยู่ข้างใน เขาถึงกับตกตะลึงนิ่งอึ้งไป เหตุการณ์เมื่อวานยังคงติดตา เมื่อคิดถึงบทเรียนที่ผ่านมา เขาก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น เขาได้ข่าวมาเลยรู้ว่าฮัวชิงหยุนนั่งรถกลับมาแล้ว เขาจึงรีบวิ่งมาด้วยความโมโห มีหรือจะทันได้คิดอะไรมาก ?

คนที่พุ่งตัวเข้ามาพร้อมกับหลิวหมิงหยุน เป็นนักศึกษาใหม่ทั้งหมด พวกเขาเพิ่งเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยและรู้ว่าจะเป็นการดีถ้าติดตามหลิวหมิงหยุน ดังนั้นเมื่อเห็นหลิวหมิงหยุนกวักมือเรียกพวกเขาทั้งหมดก็หยิบก้อนอิฐมาจากสวนดอกไม้และวิ่งกรูกันเข้ามา

เมื่อเห็นสีหน้าท่าทีของหลิวหมิงหยุน ทุกคนก็มีอาการลังเลและไม่รู้ว่าต้องทํายังไงต่อดี

เวลานี้ไม่รู้ว่ามีใครตะโกนเสียงดังออกมา ” คนคนนี้บ้าคลั่งเกินไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะกล้าตะคอกใส่ประธานของเรา พวกเราทุบมัน !”

* ทุบ !”

มีคนตะโกนสั่งเสียงดัง มีบางคนที่อ่อนไหวทําตามอย่างรวดเร็ว ทุบอิฐในมือลงบนรถทันที

” ปัง ! ปัง! ปัง ! “

เสียงก้อนอิฐทุบรถจนเกิดเสียงดัง

หยางโปตอบสนองกลับอย่างเร็ว กดปุ่ม จากนั้นกระจกก็เคลื่อนขึ้น เขานั่งอยู่ในรถฟังเสียงดังรบกวนข้างนอก โดยไม่ได้รู้สึกโกรธเลย เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรแจ้งความ

หอพักหญิงที่ชั้นล่างเสียงดังเอ๊ะอ๊ะโวยวายมาก เมื่อสาวๆหลายคนได้ยินการเคลื่อนไหวทางด้านนี้ต่างก็พากันมาดูที่ระเบียง

“ รถถูกทุบแล้ว รถที่จอดอยู่ชั้นล่างถูกทุบแล้ว !”

ฮัวชิงหยุนที่กําลังเก็บเสื้อผ้าอยู่ จู่ๆก็ได้ยินเพื่อนร่วมห้องตะโกนเสียงดังที่ระเบียง ฮัวชิงหยุนกลับไม่รู้ว่าเป็นรถของหยางโป เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดออกมาว่า “ รถใครถูกทุบนะทําไมมีคนทุบรถล่ะ ?”

“ ถูกทุบจริงๆนะ รถสีดําคันหนึ่ง ดูอนาถมาก หลายคนต่างพากันเอาอิฐทุบ !”

ฮัวชิงหยุนตกตะลึงครู่หนึ่ง จําได้ว่ารถของหยางโปก็เป็นสีดําเช่นกัน เธอจึงรีบถามขึ้นไปว่า

* รถคันที่จอดอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่หรือเปล่า ?”

“ ใช่ ที่จอดอยู่ชั้นล่างของหอพัก ใต้ต้นสนใหญ่ต้นนั้นแหละ” เพื่อนร่วมห้องกําลังดูอย่างสนุกสนานพร้อมทั้งตอบกลับมา

ฮัวชิงหยุนตกตะลึงนิ่งอึ้งไปเลย จนไม่สนใจแม้แต่จะเก็บข้าวของ วิ่งลงไปข้างล่างด้วยความรวดเร็วรู้สึกตื่นตระหนกไปหมด “ หยางโปอยู่คนเดียว ขออย่าได้รับบาดเจ็บเลยนะ !”

เมื่อวิ่งลงไปมาถึงด้านล่างหอพัก ฮัวชิงหยุนก็รีบวิ่งไปที่รถสีดําทันทีเธอเห็นหลิวหมิงหยุน

ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ทั้งตกใจและหวาดกลัว น้ําตาไหลทะลักออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

เมื่อเข้าไปใกล้อีกหน่อย เธอก็พบว่าถึงแม้คนพวกนั้นจะทุบรถแรงแค่ไหนแต่ดูเหมือนว่ารถจะไม่ได้รับความเสียหายใดๆเลย มีเพียงสีพื้นผิวรถถลอกเท่านั้น

มีคนจํานวนมากรายล้อมอยู่ในสถานที่เกิดเหตุ และดูเหมือน หลิวหมิงหยุนเพิ่งจะรู้ตัว

ถึงได้ห้ามนักเรียนคนอื่นๆไว้ แต่เวลานี้ สีของผิวรถถูกทําลายไปแล้ว !

หยางโปมองดูฉากนี้ ส่ายหน้าโดยไม่พูดอะไร เสียงไซเรนของรถตํารวจก็ดังเข้าหูมา

หยางโปถึงได้ยอมเปิดประตูรถ จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่หลิวหมิงหยุน โดยไม่พูดอะไรสักคํา แล้วเดินตรงไปหาฮัวชิงหยุนทันที

หลิวหมิงหยุนโกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร คนอื่นๆที่มากับเขา รู้ดีว่าฮัวชิงหยุนคือคนที่หลิงหมิงหยุนตามจีบอยู่ มีบางคนถือก้อนอิฐอยากจะวิ่งเข้ามา แต่กลับถูกเพื่อนร่วมชั้นห้ามไว้

“ นายโง่หรือไง รถคันนี้ทุบยังไงก็ไม่พังเลย !”

“ เกิดอะไรขึ้นทุบไปขนาดนั้นไม่เป็นอะไรเลยเหรอ ? ” ชายคนนั้นตะลึงไปครู่หนึ่ง

“ โง่จริงๆ นั่นก็แสดงว่ารถคันนี้ดีน่ะสิ นี่อาจจะเป็นรถปรับแต่งมาอย่างดี และกันกระสุ นด้วย”

ชายคนนั้นตะลึงนิ่งอึ้งไปเลย เขาได้ยินเสียงไซเรนของตํารวจ ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองชายที่อยู่ข้างๆ “ เราหนีกันเถอะ !”

“ ไม่เป็นไรนายสบายใจได้ พวกเขาไม่กล้าลงมือทําอะไรหรอก พวกเรามีกันตั้งเยอะ

ทุกคนต่างก็ทํา กฎหมายไม่ลงโทษหรอก”

เดิมที่หยางโปก็ไม่ได้สนใจพวกเขาอยู่แล้ว เขาเดินไปยืนอยู่ข้างฮัวชิงหยุน และจับมือเธอไว้

” อย่าร้องไห้ ไม่เป็นไร เธอไปเก็บของต่อเถอะ อีกเดี๋ยวพวกเราค่อยไปกัน”

ฮัวชิงหยุนมองไปที่หยางโป “ นายอย่าไปทะเลาะกับพวกเขานะ “

“ วางใจได้ ไม่หรอก ” หยางโปพูดด้วยรอยยิ้ม

ฮัวชิงหยุนยังคงไม่วางใจ เธอจ้องไปที่หยางโป “ ขอฉันดูก่อน เสื้อผ้าไม่ ต้องรีบร้อนไปเก็บหรอก”

หยางโปก็ไม่ได้พูดอะไรมาก พยักหน้าให้

จากนั้นตํารวจก็มาถึงที่เกิดเหตุ หยางโปก้าวไปข้างหน้าเพื่ออธิบายสถานการณ์ให้ฟัง

ตํารวจจึงเกลี้ยกล่อมไปว่า “ นี่มันในโรงเรียน และอีกอย่างรถของคุณก็ไม่ได้เสียหายอะไรมาก

ถ้าคุณไม่อยากเอาเรื่อง…”

หยางโปตัดบททันที “ คุณควรพาทุกคนไปที่โรงพักของพวกคุณก่อนดีไหม ? ”

ตํารวจชะงักไปครู่หนึ่ง และพูดอย่างไม่เต็มใจมากนัก “ งั้นก็ตามนี้ !”

หยางโปหันไปพูดกับฮัวซิงหยุน “ เธอไปเก็บของก่อน เดี๋ยวสักครู่จะที่คนมารับตัวเธอในภายหลังเธอขึ้นรถไปกับเขา ฉันจะไปเจอกับเธอระหว่างทางอีกที”

ฮัวชิงหยุนค่อนข้างเป็นกังวลจึงพูดขึ้นว่า “ คงไม่เกิดเรื่องอะไรหรอกนะ ?”

หยางโปส่ายหน้า “ ไม่ต้องกังวลไป ”

ไม่นาน คนกลุ่มนี้ก็พากันมาถึงสถานีตํารวจ หลิวหมิงหยุนก็เดินเข้ามาหาและเอ่ยขึ้นว่า

” ช่างเถอะนะ เดี๋ยวฉันจะจ่ายค่าชดใช้ให้คุณเอง “

* ชดใช้เงินอะไร ? พวกเราไม่ต้องชดใช้เงิน !” เพื่อนร่วมชั้นที่อยู่ข้างหลังตะโกนเสียงดัง