เช่าท่านประธานมาปิ๊งรัก - ตอนที่ 587 รับภาระทั้งหมดคนเดียว / ตอนที่ 588 คิดหาวิธี

ตอนที่ 587 รับภาระทั้งหมดคนเดียว

 

 

ผู้เฒ่าเหยียนได้ฟังก็หลงเชื่อสิ่งที่เหยียนเค่อพูดอย่างง่ายดาย อีกทั้งยังเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง “ไม่ได้เป็นอะไรมากใช่ไหม”

 

 

“เปล่าครับ ผมล้อเล่น” เหยียนเค่อไม่อยากโกหกใคร ยื่นมือไปให้ปู่ของตนดู “ผมแกล้งเล่นกับฉินซื่อหลานนิดหน่อย”

 

 

“แกยังไม่คิดว่าปู่แกจะแก่ขนาดนี้แกจะมาหลอกได้ใช่ไหม” ผู้เฒ่าเหยียนไม่ได้โกรธเรื่องที่ถูกเหยียนเค่อโกหกเลยสักนิดแต่กลับรู้สึกภูมิใจอีกด้วย หลานชายของเขาคนนี้เป็นคนจริง ดูเหมือนจะไม่เอาไหนแต่ความจริงแล้วสามารถพึ่งพาได้มากกว่าทุกๆคน

 

 

เหยียนเค่อพับผ้าเช็ดหน้าทั้งสองผืนเก็บใส่กระเป๋า “ปู่แก่ตรงไหนกัน ทำไมผ่านไปแค่ปีเดียวไม่เข้าใจความหมายของคำว่าแกเหรอครับ”

 

 

ชายชราเหยียนถูกเหยียนเค่อยอก็ลืมความโกรธไปหมดสิ้น “มีแกนี่แหล่ะช่างพูด ทำไมมาช้าขนาดนี้ นี่ถ้าปู่ไม่โทรไปตามก็จะไม่มาใช่ไหม”

 

 

“อือ” เหยียนเค่อกะว่าจะเอาปู่ของเขามาเป็นพวกให้ได้เสียก่อน ถึงแม้เขายังจีบซย่าเสี่ยวมั่วไม่ติด แต่เตรียมความพร้อมเบิกทางไว้ก่อนก็ไม่เสียหายอะไร “ผมอยากแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่ง”

 

 

“หา?” ผู้เฒ่าเหยียนได้ฟังก็ตกใจ หลานชายของตนดูภายนอกเหมือนจะเป็นคนเอาใจเก่งแต่ถ้าเป็นคนที่เขาแคร์แล้วล่ะก็จะกลายเป็นพวกปากร้ายใจดีขึ้นมาทันที เห็นปกติชอบเมินคนอื่นเสียขนาดนั้น มีผู้หญิงที่ชอบกับเขาด้วยเหรอเนี่ย “มาๆ เล่าให้ปู่ฟังหน่อย”

 

 

“ทำไมปู่ไม่ถามว่าเรื่องสวีอิ๋งอิ๋งจะทำอย่างไรล่ะครับ” เหยียนเค่อเริ่มสงสัยในตัวปู่ตนเอง

 

 

ผู้เฒ่าเหยียนไม่ชอบลูกสาวตระกูลสวีอยู่แล้ว “ดูท่าทางแบบนั้นแล้วปู่ยังว่าไม่ผ่านเลย ยืนข้างแกเหมือนเป็นอะไรก็ไม่รู้ ถึงหน้าไม่จะสวย แต่อย่างน้อยก็ควรมีความสารถอะไรบ้างสิ จะมาทำตัวเหมือนเป็นภาระของแกอยู่ฝ่ายเดียวได้อย่างไร”

 

 

ปู่ของเขานี่ประเมินตัวเขาได้สูงจริงๆ แต่ว่าก็ทำให้คนนิสัยเด็กอย่างเหยียนเค่อพอใจเป็นอย่างมาก

 

 

ผู้เฒ่าเหยียนนิสัยเหมือนกับเหยียนเค่อมาก หลงตัวเองรักหน้าตาบางครั้งก็เหมือนเด็ก…ดังนั้นการที่ผู้เฒ่าเหยียนชอบเหยียนเค่อก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล

 

 

ซย่าเสี่ยวมั่วอัพตอนพิเศษที่ตนเร่งวาดลงบนเวยป๋อ แล้วก็มีการให้จับของขวัญเล็กๆน้อยๆด้วย

 

 

“หลายปีมานี้ขอบคุณกำลังใจและการสนับสนุนของทุกคน ปีใหม่นี้ก็มีของขวัญเล็กน้อยมามอบให้กับทุกคน แค่โพสต์ความเห็นใต้ข้อความนี้ก็ได้แล้ว” ด้านล่างมีรูปภาพตารางของขวัญอยู่เก้าช่อง แถมด้วยรูปของเจ้าโกลเด้นที่ทำท่าทางน่ารัก

 

 

ฉินซื่อหลานที่กำลังว่างอยู่พอดี พอเห็นซย่าเสี่ยวมั่วอัพเวยป๋อเลยกดเข้าไปคอมเม้นด้านล่างโพสต์ของหล่อน “สุขสันต์วันปีใหม่ ขอให้คนที่เธอแอบชอบสารภาพรักกับเธอเร็วๆ”

 

 

ซย่าเสี่ยวมั่วเห็นคอมเม้นของชายหนุ่มก็โมโหแทบตาย วันสิ้นปีแบบนี้ทำไมถึงยังมีคนประเภทนี้อยู่อีกนะ “นายว่างมากหรือไง”

 

 

พวกแฟนคลับเห็นว่าซย่าเสี่ยวมั่วคุยข้อความเป็นกันเองกับฉินซื่อหลานก็รีบเอาคอมเม้นของชายหนุ่มขึ้นมาอยู่อันแรก

 

 

“ใช่แล้ว ก็เลยมาจับของรางวัล แล้วก็อยากมาบอกพวกที่เป็นแฟนคลับหมาของเธอด้วย ว่าหมาของเธอคนธรรมดาเลี้ยงไม่ได้”

 

 

“นายหุบปากไปเลย ฉันอยากจะฆ่านายจริงๆ…” ซย่าเสี่ยวมั่วโมโห คนคนนี้เป็นอะไรมากไหม

 

 

เหยียนเค่อกำลังนั่งคุยอยู่กับพวกผู้ใหญ่ ฉินซื่อหลานก็เดินตรงมาหาเขา ถือโทรศัพท์มาแล้วสะกิดแขน

 

 

“หืม?” เหยียนเค่อมองไปที่โทรศัพท์จากนั้นก็หันไปมองทางฉินซื่อหลาน

 

 

“อ่ะ” ฉินซื่อหลานเอาโทรศัพท์ยื่นให้เพื่อน “ฉันไปเล่นกับเสี่ยวฝูเอ๋อร์ล่ะ”

 

 

เหยียนเค่อรับโทรศัพท์มาดูก็เข้าใจ พอจะคืนให้ก็พบว่าฉินซื่อหลานเดินจากไปแล้ว เขามองดูข้อความที่ฉินซื่อหลานตอบ ก็อยากจะฆ่ามันเหมือนกัน

 

 

“อยากได้อะไร ฉันจะให้” ซย่าเสี่ยวมั่วไม่อยากเล่นยืดเยื้อกับฉินซื่อหลาน เลยถามเข้าเรื่อง

 

 

เหยียนเค่อพิมพ์ตอบไปสองสามคำ

 

 

ในหัวซย่าเสี่ยวมั่วเต็มไปด้วยคำถาม “นายไม่กลัวเสี่ยวฝูเอ๋อร์เห็นเหรอ”

 

 

“ให้ฉัน” เหยียนเค่อยังยืนยัน

 

 

นี่คือฉินซื่อหลานแน่เหรอ ซย่าเสี่ยวมั่วเริ่มรู้สึกแปลกใจ “นายคือ YAN” ยังไงซะถ้าทายผิดก็คงโดนฉินซื่อหลานล้อต่ออีกหน่อย แต่ถ้าทายถูก…

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 588 คิดหาวิธี

 

 

เหยียนเค่อไม่ได้ตอบอะไรอีก เพราะเขารู้ว่าในสายตาของซย่าเสี่ยวมั่วก็คงคิดสิ่งเขาพูดเป็นเรื่องแกล้งเธอเล่นอีก

 

 

ซย่าเสี่ยวมั่วเห็นว่าเขาไม่ยอมตอบอะไร เลยไม่กล้าพูดอะไรอีก ตอบคอมเม้นพวกแฟนๆเสร็จก็กดปิดเวยป๋อ

 

 

คนที่อยู่รอบข้างเห็นว่าเหยียนเค่อใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยถามอย่างแปลกใจ “เป็นอะไร”

 

 

“ไม่มีอะไร” เหยียนเค่อยิ้มน้อยๆ แต่ไม่ได้เอ่ยพูดอะไร

 

 

พวกเขาก็รู้นิสัยของเหยียนเค่อดี การที่ชายหนุ่มไม่สนใจพวกเขาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร จึงไม่ได้คาดคั้นอะไรต่อ

 

 

สวีอันหรานที่เดินมาเห็นเหยียนเค่อนั่งท่าทางไม่มีความสุขอยู่รอบข้างคนอื่น ก็เลยเดินไปแตะไหล่แล้วพาเหยียนเดินออกไปจากตรงนั้น

 

 

“นายกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”

 

 

คนที่เพิ่งกลับมาจากการฮันนีมูนดูเบิกบานมีความสุขมาก “กลับมาถึงตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”

 

 

“อือ” เหยียนเค่อเห็นหน้าเพื่อนก็รู้สึกหดหู่ คนทั้งคู่อยู่ในอารมณ์ที่แตกต่างกับอย่างสุดขั้ว

 

 

“ทำไมนายเป็นแบบนี้อีกแล้ว มีสิบวันอารมณ์เสียไปแล้วเก้าวัน” สวีอันหรานเอ่ยแซว

 

 

“หรือว่าฉันควรจะมีความสุขมากใช่ไหม” เหยียนเค่อเหล่มองไปที่สวีอันหรานแวบหนึ่ง จากนั้นก็ถูกสวีอันหรานลากไปบนระเบียง

 

 

“นายล็อคประตูทำไม” เหยียนเค่อเห็นเพื่อนล็อคประตูก็ไม่เข้าใจ

 

 

สวีอันหรานมองไปด้านนอก พอแน่ใจว่าไม่มีคนแล้วก็เดินกลับมาจับไหล่ของเหยียนเค่อแล้วดันไปติดราวระเบียง

 

 

“ในที่สุดก็ได้อยู่ตามลำพังกับนายเสียที”

 

 

“พูดอย่างกับเราเป็นอะไรกัน” เหยียนเค่อชกไปที่อกของสวีอันหราน “ทำไมไม่เห็นนายพาสวีรั่วชีมาล่ะ”

 

 

“ไม่ได้พามา ช่วงนี้เธอเหนื่อยมากแล้ว” พอเอ่ยถึงสวีรั่วชี สวีอันหรานก็พูดได้ไม่หยุด “สวีรั่วชีสวยกว่าเดิมอีก ฉันอยากเห็นหน้าลูกของเราแล้ว”

 

 

“อือ” เหยียนเค่อตอบรับเรียบๆ “จะมีคนที่สองไหม”

 

 

“ทำไมนายคิดเยอะกว่าฉันอีกล่ะ” สวีอันหรานแซวยิ้มๆ เขายังนึกว่าเหยียนเค่อจะพูดแบบนี้แต่กลับมาได้ยินคำถามแบบนี้แทน

 

 

“อยากได้ลูกจนบ้าไปแล้วมั้ง” เหยียนเค่อเอ่ยไปมั่วๆแต่กลับเป็นการเปิดเผยความรู้สึกในใจของตนเองเองแทน

 

 

สวีอันหรานรู้เรื่องหลายเรื่องมาจากฉินซื่อหลาน ดูเหยียนเค่อเป็นแบบนี้แล้ว ความสัมพันธ์กับซย่าเสี่ยวมั่วน่าจะยังไม่ได้มีความคืบหน้าขึ้นเลย “จีบคนให้ได้ค่อยพูดเรื่องอื่นเถอะ แต่ก่อนพวกนายก็เข้ากันได้ดีไม่ใช่เหรอ”

 

 

“ฉันจะไปรู้ได้อย่างไร จู่ๆเธอก็หลบหน้าฉัน” เหยียนเค่อรู้สึกท้อแท้ “ทุกครั้งก็พยายามจะกระชับความสัมพันธ์แล้ว แต่ซย่าเสี่ยวมั่วเอาแต่หลบฉันทุกครั้ง ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือไง”

 

 

“อาจจะ” สวีอันหรานโจมตี “อย่าไปคิดมาก เรื่องความรู้สึกมันต้องค่อยเป็นค่อยไป นายก็เป็นคนเริ่มสิ ว่างๆก็ไปหาหล่อนสร้างสายสัมพันธ์ความรู้สึกไปเรื่อยๆ”

 

 

“ความรู้สึกที่ฉันมีอยู่ตอนนี้ยังไม่พออีกเหรอ” เหยียนเค่อยื่นโทรศัพท์ให้สวีอันหราน “ขนาดดฉันเป็นใครเธอยังเดาได้ถูกเลย เกลียดฉันเข้ากระดูกดำเลยคุ้นเคยขนาดนี้เลยใช่ไหม”

 

 

“นายเป็นคนคิดเยอะแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่” สวีอันหรานกลั้นยิ้มไม่ไหว “นายไม่ใช่คนประเภทที่คนทั้งโลกชอบนายแต่นายรำคาญคนทั้งโลกหรือไง”

 

 

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม”

 

 

“อย่างนั้นทำไมนายไม่คิดบ้างว่าซย่าเสี่ยวมั่วก็ชอบนาย” สวีอันหรานตบไหล่เพื่อนเบาๆ

 

 

อากาศที่ด้านนอกเย็นจนทำให้คนมีสติตลอดเวลา ดวงดาวบนท้องฟ้ากระพริบส่องแสงน้อยๆ เสี้ยวของดวงจันทร์ที่อยู่บนท้องฟ้าก็ดูเล็กมาก

 

 

“ตั้งแต่ฉันรู้จักกับซย่าเสี่ยวมั่วก็เป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันไปแกล้งหลอกเป็นแฟนเธอเพื่อจะแก้แค้นเธอ นายคิดว่า ซย่าเสี่ยวมั่วจะชอบฉันหรือไง”

 

 

เหยียนเค่อเอาแต่จะคิดว่าเพราะเป้าหมายของตนคือการไปหลอกลวงซย่าเสี่ยวมั่วดังนั้นเลยปฏิเสธที่จะมองกระทำทั้งหมดที่แสดงออกของซย่าเสี่ยวมั่ว ก็เหมือนกับตอนที่ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกชอบซย่าเสี่ยวมั่วแต่ก็ปฏิเสธความจริงในเรื่องนี้เหมือนกัน

 

 

สวีอันหรานก็ไม่รู้จะพูดให้เพื่อนเข้าใจได้อย่างไร ที่จริงแล้วเขาก็ยังดูไม่ค่อยออกเหมือกันว่าสรุปซย่าเสี่ยวมั่วคิดอย่างไรกับเหยียนเค่อกันแน่ อีกอย่างตอนนี้เหยียนเค่อก็กำลังอยู่ในสภาวะสับสน รอให้เขาคิดได้เองก่อนจากนั้นค่อยไปสานสัมพันธ์กับซย่าเสี่ยวมั่วต่อ