เช่าท่านประธานมาปิ๊งรัก - ตอนที่ 623 จูบอรุณสวัสดิ์ / ตอนที่ 624 ไปทำงานด้วยกัน

ตอนที่ 623 จูบอรุณสวัสดิ์

 

 

ซย่าเสี่ยวมั่วนอนไม่หลับจึงมั่วพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงทั้งคืน พอเริ่มรู้สึกง่วงกำลังจะผล็อยหลับท้องฟ้าด้านนอกก็เริ่มจะสว่างขึ้นแล้ว

 

 

นาฬิกาปลุกที่เธอตั้งไว้ก็ดังปลุกขึ้น หลังจากที่ซย่าเสี่ยวมั่วกดปิดแล้วก็คลานลงมาจากเตียง พอเปิดประตูออกก็เจอกับเหยียนเค่อที่กำลังจะเคาะประตูห้องเธอพอดี

 

 

สีหน้าของเหยียนเค่อปกติดี ผิดกับซย่าเสี่ยวมั่วที่หน้าขาวซีด

 

 

“เป็นอะไร คิดถึงฉันทั้งคืนหรือไง” เหยียนเค่อลูบไปที่ใบหน้าที่ไม่มีสีเลือดของหล่อน

 

 

ซย่าเสี่ยวมั่วรู้สึกอายนิดหน่อย ใบหน้ายังคงไม่มีสีเลือด เหยียนเค่อมองดูหล่อนทำหน้านิ่งๆ ผลักมือเขาออก ก็เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา

 

 

“ฉันบอกไว้ก่อนนะ เธอห้ามเปลี่ยนใจ” เหยียนเค่อกลัวว่าหล่อนจะรู้สึกเสียใจที่ตอบตกลงคบกับเขา

 

 

ซย่าเสี่ยวมั่วอยากจะหัวเราะออกมา เดินผ่านชายหนุ่มไป “ฉันจะไปทำอาหาร”

 

 

“โรคขี้ระแวง” สี่คำนี้สามารถบรรยายความรู้สึกในใจของเหยียนเค่อได้เป็นอย่างดี

 

 

เหยียนเค่อเดาไม่ถูกว่าซย่าเสี่ยวมั่วไม่อยากสนใจเขาแล้วหรือเปล่า รีบเดินตามหล่อนเข้าไปในห้องครัว มองดูซย่าเสี่ยวมั่วล้างเมล็ดข้าวอยู่

 

 

เธอรู้สึกว่ามีสายตาคอยจ้องมองมาจากทางด้านหลังตอลดเวลา จึงหันกลับไปพูด “นายอย่ามาเดินตามฉันสิ”

 

 

เหยียนเค่อยังคงยืนพิงประตูอยู่ไม่ยอมขยับไปไหน ส่งสายตาไม่พอใจมาทางหล่อนราวกับจะให้หล่อนพรุนไปทั้งตัว

 

 

“นายต้องการอะไรกันแน่” ซย่าเสี่ยวมั่วยื่นมือมา เธอไม่รู้ว่าเหยียนเค่อมายืนดักอยู่ตรงนี้ทำไม

 

 

เหยียนเค่อเดินมาด้านหน้าสองสามก้าว กักตัวหล่อนเอาไว้ตรงอ่างล่างจาน

 

 

“เฮ้” ซย่าเสี่ยวมั่วรับรู้ถึงภัยอันตราย เธอเดินถอยไปชิดกับอ่างล่างจาน “มีอะไรก็พูดดีๆ ”

 

 

“ฉันพูดด้วยเธอก็ไม่สนใจฉัน” เหยียนเค่อเอื้อมมือไปวางบนเอวหล่อนอีกข้างวางบนอ่างล้างจาน

 

 

“นายต่างหากที่ไม่สนใจตอนฉันพูดด้วย” ซย่าเสี่ยวมั่วไม่รู้ว่าควรหัวเราะหรือร้องไห้ดี คนคนนี้ทำเอาหล่อนปวดหัวจริงๆ

 

 

เหยียนเค่อไม่สนใจ ตนเอ่ยพูดกับหล่อนก่อนแต่หล่อนไม่สนใจเขา

 

 

“แม้แต่จูบอรุณสวัสดิ์เธอยังไม่มีให้ฉันเลย” เหยียนเค่อทำหน้าน่าสงสาร ใครอยากจะเห็นแฟนของตนทำหน้านิ่งๆ ไม่สนใจตนตั้งแต่เช้าตรู่แบบนี้กัน

 

 

ซย่าเสี่ยวมั่วยกยิ้ม สมองมีปัญหาแต่เช้าจริงๆ จากนั้นก็ประทับริมฝีปากใบบนใบหน้าของชายหนุ่ม “โอเคหรือยัง”

 

 

เหยียนเค่อยังคงไม่พอใจ ยู่ปากมองหล่อน ริมฝีปากบางฉ่ำวาวที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นทำให้อยากจะก้มลงไปกัดเสียที

 

 

ซย่าเสี่ยวมั่วเบนหน้าหนีอยากร้องไห้แต่ก็ไม่มีน้ำตา บังคับตัวเองห้ามหันไปมอง “เลิกงอแงได้แล้ว ฉันยังต้องทำกับข้าวให้นายอีกนะ”

 

 

กล้าปฏิเสธฉัน เหยียนเค่อกัดปากทำหน้าหงอย ท่าทางแบบนั้นราวกับเพิ่งโดนคนขืนใจมา ยิ่งทำให้ซย่าเสี่ยวมั่วรู้สึกกลัวไม่กล้าจูบเขา

 

 

เหยียนเค่อไม่รอจูบอรุณสวัสดิ์ของซย่าเสี่ยวมั่วเดินออกไปอย่างโกรธ ทิ้งให้ซย่าเสี่ยวมั่วยืนอึ้งอยู่ในห้องครัวคนเดียว

 

 

มื้อเช้าซย่าเสี่ยวมั่วทำเกี๊ยวกุ้งกับกระดูกหมูเนื้ออ่อนให้เหยียนเค่อ

 

 

แป้งเกี๊ยวบางจนเห็นตัวกุ้งใสๆ สีส้มที่ห่ออยู่ด้านใน แต่ละตัววางเรียงอยู่ในชามราวกับก้อนหินสีอำพัน

 

 

เหยียนเค่อมองดูแวบหนึ่งจากนั้นก็หยิบตะเกียบคีบมากิน รสมือดีชะมัด เหยียนเค่อตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะต้องทำให้หล่อนยอมอยู่ข้างกายเขาตลอดไปให้ได้

 

 

ซย่าเสี่ยวมั่วปวดใจ “นาย…”

 

 

“หืม”

 

 

“ไม่อร่อยเหรอ” ซย่าเสี่ยวมั่วเห็นสีหน้าชายหนุ่มไม่ค่อยดี ในใจก็รู้ลนลาน

 

 

เหยียนเค่อคีบเกี๊ยวตัวที่เขากัดไปแล้วครึ่งตัวยืนไปที่ปากของซย่าเสี่ยวมั่ว หล่อนก็อ้าปากกินอย่างไม่ได้นึกรังเกียจ ก้มลงเคี้ยว รู้สึกว่ามันอร่อยมาก แต่ว่าจากสีหน้าของเหยียนเค่อดูเขาไม่รู้สึกว่ามันอร่อย

 

 

“ถ้านายไม่ชอบฉันลงไปซื้อมาให้ใหม่ก็ได้นะ” ซย่าเสี่ยวมั่วรู้ว่าเขาชอบกินเกี๊ยวน้ำมากกว่า จึงค่อยๆ เอ่ยเสนอออกมา

 

 

แต่ในใจก็รู้สึกขัดแย้ง เกี๊ยวกุ้งที่อร่อยออกขนาดนี้เขากลับไม่ชอบ น่าจะให้เขาลงไปคุกเข่าอยู่ที่พื้นดัดนิสัยแย่ๆ นี้

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 624 ไปทำงานด้วยกัน

 

 

เหยียนเค่อกระแอมออกมานิดหนึ่ง ดูจากสีหน้าของซย่าเสี่ยวมั่วเขาก็เดาได้แล้วว่าหล่อนกำลังต่อว่าเขาอยู่

 

 

“เธอว่าเป็นอย่างไรบ้าง” เขาถามถึงรสชาติของเกี๊ยว

 

 

“ฉันว่าฉันเป็นคนมีพรสวรรค์มาก” ซย่าเสี่ยวมั่วหัวเราะอย่างชอบใจ เอ่ยชมตัวเองอย่างไม่มีการถ่อมตนแม้แต่น้อย

 

 

เธอเพิ่งทำเป็นครั้งที่สอง แถมยังเป็นเวลาเช้าตรู่ที่มีเวลาอย่างจำกัดอีกยังทำได้อร่อยขนาดนี้ เธอพอใจมากๆ

 

 

เหยียนเค่อไม่มีอะไรจะพูด เวลาหล่อนไม่รู้สึกอายอะไรก็พูดออกมาได้ทั้งนั้น เขากลืนคำสุดท้ายลงไปท้อง “ฉันไม่ชอบ”

 

 

ฮึ ไม่ชอบแต่กินซะเกลี้ยงจานเนี่ยนะ คนคนนี้ยังคงปากแข็งอยู่อีกนะ ซย่าเสี่ยวมั่วพยายามข่มอารมณ์ กัดฟันพูดขึ้น “อย่างนั้นก็ช่างเถอะ คราวหน้าฉันจะลงไปซื้ออาหารเช้าจากร้านอาหารมาให้แล้วกัน”

 

 

เหยียนเค่ออมยิ้ม เอื้อมมือไปกอดรอบเอวหล่อน “ฉันกินเกี๊ยวกุ้งที่เธอชอบแล้ว เธอก็ควรจะจูบอรุณสวัสดิ์ฉันได้แล้วมั้ง”

 

 

ทำไมเมื่อก่อนเธอไม่เคยสังเกตเลยว่าเหยียนเค่อเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ หลุบสายตาหนีเล็กน้อย จากนั้นก็จูบลงไปเบาเบา แต่ว่าเหยียนเค่อจะปล่อยหล่อนไปง่ายๆ ได้อย่างไร เขาเอามือกดไปที่ท้ายทอยไม่ให้เธอหนี จากนั้นก็จูบหล่อนต่อ

 

 

ซย่าเสี่ยวมั่วเบิกตาโพลงอย่างตกใจ พอสบสายตาที่เต็มไปด้วยความต้องการของเหยียนเค่อก็เขินจนต้องหลบตาลง

 

 

เหยียนเค่อมองดวงตาคู่ที่หลับลงเพราะตื่นเต้น ขนตาที่ไม่ถือว่ายาวมากนักกระพริบถี่ๆ ราวกับผีเสื้อเตรียมพร้อมที่บิน

 

 

หลังจากจูบอันยาวนานสิ้นสุดลงเหยียนเค่อก็ก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากของซย่าเสี่ยวมั่วอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่ได้ลุกล้ำเข้าไป

 

 

พอซย่าเสี่ยวมั่วได้ติก็พบว่าตอนนี้เธอนั่งอยู่บนตักของเหยียนเค่อ จึงรีบผลักมือของเหยียนเค่อออกแล้วลุกขึ้นยืนอย่างเขินอาย จากนั้นก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป

 

 

เหยียนเค่อที่พอใจเป็นอย่างมากมองซย่าเสี่ยวมั่ววิ่งเข้าห้องน้ำไปส่วนตนก็ลุกไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องของตน

 

 

พอซย่าเสี่ยวมั่วเดินออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าเหยียนเค่อจัดกระเป๋าให้เธอเรียบร้อยแล้ว “นี่คืออะไร”

 

 

“ไปทำงานพร้อมฉัน” เหยียนเค่อสะพายกระเป๋าของหล่อนเอาไว้ จากนั้นก็เร่งให้หล่อนรีบไปเปลี่ยนชุด

 

 

“นายไปทำงานแล้วทำไมฉันต้องไปกับนายด้วย” ซย่าเสี่ยวมั่วคิดอยู่ว่านี่เป็นช่วงพักร้อนของเธอ เธอไม่อยากออกไปไหน

 

 

เหยียนเค่อหัวเราะออกมา ทำให้ซย่าเสี่ยวมั่วต้องหรี่ตามอง “อย่างนั้นคืนนี้เธอพาหมาไปเดินเล่นคนเดียวนะ”

 

 

“…” ซย่าเสี่ยวมั่วคงตาบอดที่คิดว่าชายหนุ่มใจดีไม่มีพิษมีภัย

 

 

ตอนที่เหยียนเค่อเดินจูงซย่าเสี่ยวมั่วผ่านประตูบริษัท YAN เข้ามา ตัวเขาพองแทบจะบินได้อยู่แล้ว

 

 

เป็นครั้งแรกที่ซย่าเสี่ยวมั่วได้มาที่สำนักงานใหญ่ของ YAN นอกจากคิดว่าที่นี่ดูหรูหราเต็มไปด้วยกลิ่นอายของเงิน เธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรอีก

 

 

ชั้นหนึ่งมีห้องทำงานที่ถูกกั้นด้วยกระจกใสแบ่งเป็นห้องๆ สายตาจากในห้องกระจกนั้นมองมายังเธอทำให้ซย่าเสี่ยวมั่วรู้สึกไม่ค่อยดี แต่เหยียนเค่อไม่ได้แคร์เลยสักนิด เดินจูงหล่อนขึ้นไปด้านบน

 

 

พอเงาของนายหญิงหายไปทุกคนก็เริ่มแตกตื่นกันใหญ่

 

 

“นั่นคือนายหญิงใช่ไหม”

 

 

“ตัวปลอมมั้ง หรือว่าจะเป็นผู้หญิงที่ท่านประธานหามาเพื่อแก้แค้นที่ประธานสวีแต่งงาน”

 

 

พนักงานอีกคนพูดแทรกขึ้น “เป็นไปได้ ประธานเซ่ากับประธานสวีอยู่ด้านบนกันหมด เมื่อวานประธานเซ่ายังเดินโอบบ่าประธานสวีเข้ามาอยู่เลย”

 

 

“ไม่น่าใช่มั้ง จูงมือกันด้วยนะ ผู้หญิงก็สวยมากซะด้วย”

 

 

“อีกอย่างประธานเหยียนยิ้มหน้าบานเสียขนาดนั้น แต่ผู้หญิงกลับดูนิ่งๆ ”

 

 

ทุกคนจ้องหน้ากัน เริ่มรู้สึกกลัวแต่ก็เอ่ยข้อสรุปที่ดูไม่น่าจะยอมรับกันได้ออกมา “ท่านประธานของพวกเรากำลังตามจีบผู้หญิง?”

 

 

ซย่าเสี่ยวมั่วไม่รู้ตัวว่าตนกลายเป็นเทพธิดาของ YAN ไปเสียแล้ว ทุกคนต่างคิดว่าเธอต้านทานเสน่ห์ของท่าประธานได้ เดินทำหน้านิ่งๆ จับมือกับประธานเหยียนเข้ามาในบริษัท ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรเลยด้วยซ้ำแต่กลับทำให้ประธานเหยียนมีความสุขได้ขนาดนี้