เช่าท่านประธานมาปิ๊งรัก - ตอนที่ 653 การโต้ตอบของความรัก / ตอนที่ 654 อาหารตาเลิศรส

ตอนที่ 653 การโต้ตอบของความรัก

พอถึงตอนกินข้าวใบหน้าอันแดงระเรื่อของซย่าเสี่ยวมั่วถึงได้ค่อยจางๆลง พูดคุยกับอันหรานโดยงไม่ได้เสียงแข็งอย่างเมื่อครู่นี้ทำเอาอันหรานเริ่มงง

“คุณไปพูดอะไรกับหล่อนน่ะ ทำไมหล่อนถึงกลายเป็นนิ่งแบบนี้ได้”

เหยียนเค่อส่ายหน้า กลั้นยิ้ม “เธอไปถามแฟนของเธอดูโน่น ฉันบอกไม่ได้หรอก”

นี่คือถูกหว่านเสน่ห์ใส่เหรอ ซย่าเสี่ยวมั่วก็โดนหว่านเสน่ห์ใส่ง่ายไปไหม อันหรานถอนหายใจ แล้วคีบอาหารทะเลให้แฟนตัวเอง “เราอย่าไปใส่ใจคนสติไม่ดีเลย กินข้าวกันดีกว่า”

จี้เซวียนพยักหน้า กินข้าวต่อเงียบๆ

ซย่าเสี่ยวมั่วแทบทนเหยียนเค่อที่ทำเป็นนั่งนิ่งๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ไหว เห็นเขานั่งดูตัวเองกินข้าวก็ยากจะกัดไปสักทีหนึ่ง

“เธอก็กินเยอะๆ” อาหารที่เหยียนเค่อคีบไปไว้ในจานของหญิงสาวแทบจะพูนล้นออกมาอยู่แล้ว

เมื่อเช้าซย่าเสี่ยวมั่วเพิ่งโดนเหยียนเค่อว่าว่าตนกินเยอะ แต่ตอนนี้กลับมาบอกว่าให้ตนกินเยอะๆเสียนี่ “ฉันไม่กินแล้ว อิ่ม”

อันหรานได้ยินดังนั้นก็ชี้ตะเกียบไปที่หล่อน “กินน้อยขนาดนี้ยังจะกล้าสั่งมาเยอะอีกนะ”

“ฉันสั่งมาให้พวกเธอไง เธอกินเยอะๆนะ” ซย่าเสี่ยวมั่วไม่หิวจริงๆ กินไปได้นิดเดียวก็ต้องวางตะเกียบ

“อิ่มแล้วจริงเหรอ” เหยียนเค่อไม่ค่อยจะเชื่อ “อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะว่าเมื่อเช้าฉันบอกว่าเธอกินเยอะ ตอนนี้เธอเลยไม่กินน่ะ”

“ทำไมฉันจะต้องไม่กินอาหารเพียงเพราะคำพูดประโยคเดียวของนายด้วยเล่า” ซย่าเสี่ยวมั่วเถียงออกมา แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือจากในกระเป๋าออกมาเล่น

เหยียนเค่อยัดกุ้งที่ตนปอกเข้าไปในปากหญิงสาว

“อื้ม” ซย่าเสี่ยวมั่วกลืนกุ้งลงไปจากนั้นก็ถูกป้อนอีกจนต้องส่ายหน้า “ไม่กินแล้ว ฉันอิ่มจริงๆ”

เหยียนเค่อจึงกินที่ตนปอกเอาไว้ จากนั้นก็หันไปมองว่าหล่อนทำอะไรอยู่

“ฮ่า ฮ่าฮ่า” เหยียนเค่อเห็นรูปตัวเองก็ดีใจ นั่งแกล้งอยู่ข้างๆไม่หยุด

“อย่ามากวนฉัน นายไปเล่นเองไป” ซย่าเสี่ยวมั่วอยากจะโพสต์ลงวีแชทเพื่อแบ่งปันความสุขกับแฟนคลับว่าตนวาดรูปจบแล้ว และก็อยากจะแบ่งปันเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ด้วย แค่เหยียนเค่ออยู่ข้างๆเอาเธอไม่มีสมาธิพิมพ์ข้อความ

เหยียนเค่อจ้องหญิงสาวอยู่สักพัก “ซย่าเสี่ยวมั่วเมื่อกี้เธอเล่นมือฉันอยู่ตั้งนาน แล้วจะให้ฉันเล่นกับตัวเองยังไง”

“แล้วอันนี้มันเกี่ยวอะไรกับมือของนายเล่า” ซย่าเสี่ยวมั่วอยากจะบีบชายหนุ่มให้ตายจริงๆ ทำไมคนคนนี้ถึงได้วอนขนาดนี้นะ

เหยียนเค่อไม่สนใจ ยังเกาะติดหล่อนอยู่ “เอารูปที่เธอวาดเสร็จแล้วมาให้ฉันดู เร็วๆ”

ซย่าเสี่ยวมั่วเอาเล็บจิกไปที่ผิวหนังละเอียดนุ่มของเหยียนเค่อ “ทำไมเบื้องบนไม่กำจัดนายไปนะ”

ผมของซย่าเสี่ยวมั่วตกลงมา เหยียนเค่อเหมือนกับเด็กสามขวบที่งอแงจะเอาของเล่น “รีบเอามาให้ดูเร็ว ไม่อย่างนั้นฉันไม่ให้เธอผ่านนะ”

“มีใครเขาขู่คนอื่นแบบนายไหม” ซย่าเสี่ยวมั่วบ่น แบบนี้เธอจะพึ่งบารมีเขาได้อย่างสงบสุขไหมนี่

นัยน์ตาของเหยียนเค่อราวกับมีน้ำผึ้งอยู่ แววตารักใคร่เอ็นดูที่มองไปยังซย่าเสี่ยวมั่วทำเอาอันหรานแทบจะรับไม่ได้

เห็นคนทั้งคู่โชว์สวีทกันต่อหน้า อันหรานก็บ่นกับจี้เซวียน “อาหารพวกนี้จะกินลงไหมเนี่ย ทำไมฉันแล้วมันขัดหูขัดตาจริงๆ”

จี้เซวียนเอ่ยปลอบกระต่ายน้อยที่กำลังหงุดหงิดของตน “ก็ปกติไม่ใช่เหรอ พวกเราก็ทำกลับไปบ้างสิ”

อันหรานปฏิเสธ การแสดงความรักต่อสายตาคนภายนอกทำให้เธอรู้สึกกดดัน อีกอย่างคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าวคือเจ้านายของตัวเอง

เหยียนเค่อได้ยินจี้เซวียนพูดก็พยักหน้า “จริงด้วย พวกเธอสองคนก็แสดงความรักกันได้นะ แต่ว่าฉันกับซย่าเสี่ยวมั่วกำลังทะเลาะกันนะ เธอมองได้อย่างไรว่าคือการแสดงความรัก”

ซย่าเสี่ยวมั่วส่งเสียง “ใครทะเลาะกับนาย นายเอาแต่นั่งขัดความคิดฉันอยู่เนี่ย”

“…” ถูกแฟนของตัวเองแสกหน้าเข้าอย่างจัง นี่คือความเข้ากันได้อย่างเต็มสิบสินะ

ตอนที่ 654 อาหารตาเลิศรส

อันหรานได้เห็นเหยียนเค่อทำท่างงเป็นโอกาสที่หาได้ยากมาก จึงหัวเราะออกมาอย่างไม่เก็บอาการ “ทุกครั้งที่อยู่กับซย่าเสี่ยวมั่วสีหน้าของท่านประธานเหยียนนี่ช่างเป็นอาหารตาเลิศรสจริงๆนะ”

“เธอสัมผัสรสอะไรออกละ” ซย่าเสี่ยวมั่วยินอันหรานเอ่ยเปรียบเทียบแบบนี้ก็ให้ความสนใจขึ้นมา

อันหรานเหล่มองซย่าเสี่ยวมั่ว จากนั้นก็จ้องไปที่เหยียนเค่อด้วยท่าทีหลงใหล “ฉันรู้หลายรสเลยล่ะ ประธานเหยียนหล่อขนาดนี้ ยิ่งดูยิ่งมีรสชาติ”

“ไปไกลๆเลย” ซย่าเสี่ยวมั่วไปสมอารมณ์ “เป็นพิษล่ะสิไม่ว่า”

“ซย่าเสี่ยวมั่ว เธออยากโดนดีใช่ไหม” เหยียนเค่อมวนผมของซย่าเสี่ยวมั่วไปที่รอบคอหล่อนหลายทบ “ฉันมีรสอะไรเธอไม่รู้หรือไง”

ซย่าเสี่ยวมั่วยิ้มอย่างจนใจ “ฉันไม่รู้จริงๆนั่นแหล่ะ”

“อย่างนั้นให้ฉันช่วยบอกเอาไหม”

“จุ๊จุ๊จุ๊” อันหรานมองดูความสนุกตรงหน้าอย่างไม่เกรงใจ มองดูเหยียนเค่อจีบเพื่อนตนจนรู้สึกว่าใจเต้นตึกตักไม่หยุด “ใจสลายจริงๆ ประธานเหยียนคุณน่าจะไปเป็นนักแสดงนะคะ”

“อย่างเขาไม่จำเป็นหรอก เขามีมันอยู่ในสายเลือดอยู่แล้ว” ซย่าเสี่ยวมั่วรีบพูดดักทางกันชายหนุ่มได้ใจ เธอเคยเห็นเหยียนเค่อแสดงมาก่อน ความสามารถในการแสดงของเขาอาจทำให้พวกนักแสดงรู้สึกละอายใจได้

เหยียนเค่อไม่อยากเข้าร่วมบทสนทนาในหัวข้อนี้ พยายามตื้อจะดูตอนจบของการ์ตูนอย่างไม่ลดละ แต่ซย่าเสี่ยวมั่วก็ยังคงไม่ยอมให้โทรศัพท์ สุดท้ายต้านทานไม่ไหว ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็เบนความสนใจของชายหนุ่มไปไม่ได้เลย จึงได้แต่เจรจา “นายให้ฉันโพสต์วีแชทก่อนได้ไหม เสร็จแล้วเดี๋ยวให้ดู”

เหยียนเค่อคิดแล้วสุดท้ายก็รับปาก ยอมกลับไปนั่งดื่มชาอยู่กับจี้เซวียน ไม่ได้ไปรบกวนหล่อนอีก

อันหรานกลับแอบลอบมองความงามของเจ้านายตน ตาสองข้างจ้องไปยังชายหนุ่มไม่หยุด

“คุณหันมามองผมนี่” จี้เซวียนเอามือไปปิดตาของหล่อนเอาไว้แล้วบังคับให้หันมาทางตน

“ได้ๆๆๆ” อันหรานรับปาก แต่ในใจกำลังคิดอยู่ว่าซย่าเสี่ยวมั่วอดทนไม่กระโจนเข้าไปหาเหยียนเค่อได้อย่างไร

เดิมทีซย่าเสี่ยวมั่วอยากจะใช้ถ้อยคำสวยงามโพสต์บรรยายความรู้สึก ความรักเธอมีต่อเหยียนเค่อ แต่พอถูกรบกวนหนักเข้าก็ไม่อยากจะเขียนอะไรให้มันมากแล้ว จึงแค่โพสต์เปิดรับพรีออเดอร์และเผยแพร่โฆษณา จากนั้นก็แนบคำพูดต่อท้ายว่า “การ์ตูนเดินทางมาถึงตอนสุดท้ายแล้วจริงๆ ขอขอบคุณทุกคนที่อยู่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ต้นจนจบทำให้การ์ตูนเล่มนี้ออกมาอย่างไม่มีข้อบกพร่อง และก็ขอบคุณใครบางคนที่ไม่รังเกียจฉัน ทำให้ฉันวาดตอนจบออกมาได้อย่างสวยงามดังที่ใจคิดเอาไว้ หวังว่าทุกคนจะพบกับเนื้อคู่ของตัวเอง สมหวังดังใจปรารถนา”

โทรศัพท์ของเหยียนเค่อมีข้อความเด้งเตือนมาทันที นิสัยที่ซื่อตรงจริงใจของซย่าเสี่ยวมั่วทำเอาเหยียนเค่อพอใจเป็นอย่างมาก พออ่านเสร็จก็จ้องไปที่ซย่าเสี่ยวมั่วด้วยสายตาแวววาว “ตอนที่เธอวาดรูปพวกนี้เธอคิดอะไรไม่ดีกับฉันอยู่ก่อนแล้วใช่ไหม ไม่อย่างนั้นจะวาดออกมาเป๊ะขนาดนี้ได้อย่างไร”

“อันนี้อันหรานเป็นคนให้ฉันวาด เพราะมันดึงดูดนักอ่านได้ดี” ซย่าเสี่ยวมั่วพูดจบก็เอ่ยเสริมความน่าเชื่อถือให้ตัวเองอีกรอบ “ใช่ ไม่ผิด”

เหยียนเค่อไม่ได้สนใจ จ้องโทรศัพท์ ไม่รู้ว่ากำลังดูอะไรอยู่ ซย่าเสี่ยวมั่วเรียกร้องความสนใจอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มไม่หยุดจนสุดท้ายถูกเหยียนเค่อรวบข้อมือทั้งสองข้างไว้ด้วยมือเดียวจึงได้หยุด

“เฮ้อ บ.กของฉัน” อันหรานตบไปที่ไหล่ของคนรัก “รู้สึกไหมว่าแฟนคุณโรแมนติก สายตาแหลมคมมาก”

จี้เซวียนพยักหน้า ถึงแม้จะไม่รู้ว่าหล่อนจะถามเรื่องนี้ไปทำไม “คุณเป็นอะไรไป”

“ฉันแค่อยากจะเปรียบเทียบกับซย่าเสี่ยวมั่ว ว่าหล่อนไม่ได้สายตาแหลมคมเท่าฉันหรือเปล่า”

อันหรานไม่ได้พูดเสียงค่อยๆ จงใจให้ซย่าเสี่ยวมั่วยินอย่างชัดเจน

ซย่าเสี่ยวมั่วทำหน้าบึ้งมองไปที่อันหราน “เธอสายตาแหลมคม ทุกครั้งที่เธอแย่งของจากฉันรู้ไหมว่าฉันอยากจะบีบเธอให้ตายจริงๆ”

เหยียนเค่อพิมพ์เสร็จแล้วก็เก็บโทรศัพท์ นั่งดื่มชามองสองสาวเถียงกันอยู่