เสน่ห์รักร้ายคุณบอสเพลย์บอย - ตอนที่ 318 วิงวอนขอร้อง / ตอนที่ 319 ถูกทอดทิ้ง

ตอนที่ 318 วิงวอนขอร้อง

           มีเพียงคนที่มีทรัพย์สมบัติที่มีปัญหาหมุนเงินไม่ทันถึงจะไปกู้ยืมเงินมาใช้ เพราะพวกเขามีกำลังที่จะใช้หนี้

           แต่กับเฉียวจื่อจี้ที่เสียพนันจนไม่เหลือเงินติดตัวแม้แต่สตางค์แดงเดียวกลับยังมีคนกล้าให้เขายืมเงิน ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสงสัยมากจริงๆ

           เฉียวจื่อจี้เอ่ยตอบเสียงอู้อี้ “ตอนแรกพ่อเล่นได้เยอะไม่น้อย แต่ตอนหลังยิ่งเล่นยิ่งเสีย คนพวกนั้นบอกว่าสามารถให้พ่อยืมเงินเพื่อไปถอนทุนคืน แต่สุดท้ายยิ่งเล่นยิ่งเสีย ยิ่งเสียยิ่งเยอะ…”

           น้ำเสียงเขาค่อยๆ ร้อนรนขึ้นเรื่อยๆ สายตาจับจ้องลูกสาวตนเองอย่างแรงกล้า สีหน้าร้อนใจ เอ่ยอย่างวิงวอนขอร้อง “มู่มู่ ลูกช่วยพ่อด้วยนะ พวกเขาบอกว่าถ้าพ่อไม่คืนเงิน พวกเขาจะฆ่าพ่อ แล้วเอาอวัยวะไปขายในตลาดมืดเป็นการชดใช้…”

           เขานึกถึงเรื่องน่าสะพรึงกลัวนั้นแล้วขอร้องเธอตัวสั่นเทา เขายกมือสั่นเทาขึ้นจับแขนเสื้อเฉียวซือมู่แน่น “มู่มู่ ช่วยพ่อด้วย พ่อยังไม่อยากตาย ยังอยากจะทำดีกับแม่ของลูก ถ้าพ่อเป็นอะไรไป แม่ของลูกจะต้องเสียใจมากแน่ๆ…”

           จนถึงตอนนี้แล้วคุณพ่อยังคิดจะใช้คุณแม่มาเป็นข้ออ้างและเป็นเกราะกำบังให้ตัวเองอยู่อีก เธอรู้สึกรังเกียจมาก รีบดึงแขนเสื้อตัวเองกลับทันที “ทำไมตอนยืมเงินคุณพ่อถึงไม่คิดถึงผลที่จะตามมาบ้างคะ?”

           เฉียวจื่อจี้ทั้งเสียใจทั้งหวาดกลัว กลัวว่าเฉียวซือมู่จะไม่ยอมช่วย “พ่อรู้ว่าพ่อผิดไปแล้ว ลูกช่วยพ่อด้วย ลูกจะปล่อยให้พ่อถูกฆ่าไม่ได้นะ…”

           “หนูจะแจ้งความค่ะ” เฉียวซือมู่เห็นท่าทางเขาแล้วแข็งใจทันที เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

           “ไม่ได้ แจ้งความไม่ได้นะ” เฉียวจื่อจี้แผดเสียงดังลั่น พุ่งตัวเข้าไปแย่งโทรศัพท์มือถือของเธอ แต่เธอกลับหลบหลีกการจู่โจมของเขาได้อย่างว่องไว

           เฉียวซือมู่หยุดการกระทำของตนเองแล้วจ้องมองเขาเงียบๆ

           เมื่อกี้เธอแค่ต้องการทดสอบปฏิกิริยาของเขาเท่านั้น เธอรู้กฎหมายเป็นอย่างดี ย่อมรู้ดีว่าแจ้งความตอนนี้ก็เปล่าประโยชน์ เป็นหนี้ก็ต้องชดใช้ มันเป็นเรื่องที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้อยู่แล้ว ที่สำคัญ อีกฝ่ายเพียงแค่ข่มขู่เท่านั้น ยังไม่ได้ลงมือจริงเสียหน่อย แจ้งความไปก็คงไม่มีใครสนใจ

           เฉียวจื่อจี้เห็นเธอไม่แจ้งความแล้วจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก จากนั้นเริ่มวิงวอนขอร้องเธออีก “ลูกรัก เห็นแก่ที่พ่อเคยดีกับลูกมาก ลูกช่วยพ่อด้วยเถอะนะ ช่วยพ่อด้วย…”

           เฉียวซือมู่เห็นเขามองหน้าเธออย่างจริงใจแล้วได้แต่ปิดเปลือกตาลงด้วยความเจ็บปวด คุณพ่อที่เคยพาเธอออกไปเที่ยวเล่น คอยซื้อของอร่อยให้เธอกินคนนั้นได้ตายจากใจเธอไปแล้วจริงๆ ชายตรงหน้าเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่หน้าตาเหมือนคุณพ่อมากเท่านั้น

           “ได้ หนูจะช่วยคุณพ่อค่ะ” เฉียวซือมู่ลืมตาแล้วเอ่ยอย่างตัดสินใจ

           สีหน้าของเฉียวจื่อจี้เต็มไปด้วยความหวัง “จริงนะ? มู่มู่ดีที่สุดเลย พ่อขอบใจลูกมาก ขอบใจมาก” คราวนี้เขาเอ่ยตัวสั่นเทาด้วยความดีใจ สายตาเต็มเปี่ยมไปด้วยแสงแห่งความหวัง “พ่อจะทำดีกับลูกและแม่ให้มากๆ พ่อสัญญา”

           “แต่หนูมีเงื่อนไขค่ะ” เธอเอ่ยเสียงเย็นชาอย่างไม่หวั่นไหวเลยสักนิด

           “เงื่อนไขอะไร พ่อรับปากลูกทั้งนั้น” เขาเอ่ยอย่างอดรนทนไม่ไหว

           “ข้อแรก หนูช่วยคุณพ่อแล้ว ห้ามคุณพ่อไปรบกวนคุณแม่อีก หนูไม่อยากเห็นหน้าคุณพ่ออีก คุณแม่ก็เหมือนกัน” เธอยื่นเงื่อนไข

           “นี่ลูกหมายความว่ายังไง?” เฉียวจื่อจี้เบิกตาโตจนแทบถลน

ตอนที่ 319 ถูกทอดทิ้ง

           “ก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละค่ะ” เฉียวซือมู่มองหน้าคุณพ่อราวกับกำลังมองหน้าคนแปลกหน้า สายตาเย็นชาเหลือเกิน “หนูไม่ต้องการให้คุณพ่อรบกวนชีวิตสงบสุขของพวกเราอีก ชีวิตของพวกเราที่ไม่มีคุณพ่อคงเป็นชีวิตที่ดีมาก”

           “ไม่นะ พวกลูกจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ…” เฉียวจื่อจี้คงไม่เคยคิดมาก่อนว่าเวินเยวี่ยฉิงกับเฉียวซือมู่จะทอดทิ้งตน มันเป็นเรื่องที่ทำร้ายจิตใจเขามาก “ไม่ เป็นไปไม่ได้ แล้วแม่ของลูกล่ะ แม่ของลูกจะต้องไม่ยอมแน่ๆ พ่อเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน…”

           “ก็ได้ค่ะ ถ้างั้นหนูกลับเดี๋ยวนี้แหละ หนูจะไม่ช่วยใช้หนี้ห้าล้านนั่นให้คุณพ่อด้วย” เธอลุกขึ้นยืน ทำทีจะเดินออกไปจากที่ตรงนั้น “อีกอย่าง คุณพ่อไปหาคุณแม่ก็ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ คุณพ่อก็รู้นี่คะว่าคุณแม่ไม่เคยออกไปทำงานหาเงินเอง ที่ผ่านมาหนูเป็นคนหาเงินเลี้ยงคุณแม่ คุณแม่ไม่มีเงินช่วยคุณพ่อใช้หนี้หรอกค่ะ เพราะฉะนั้น คุณพ่อไปคิดหาทางเอาเองก็แล้วกันนะคะ”

           เอ่ยจบแล้วหมุนตัวจะเดินจากไป แต่กลับถูกเขาจับตัวเอาไว้ไม่ยอมปล่อย “ไม่นะ พ่อรับปาก รับปาก…”

           แม้การถูกลูกสาวและภรรยาของตนเองดูถูกเหยียดหยามและทอดทิ้งจะเจ็บปวดทรมานมากก็ตาม แต่ก็ยังดีกว่าถูกฆ่าหั่นศพ สมองเขาประมวลผลอย่างรวดเร็ว เขาจึงรับปากในทันที

           เฉียวซือมู่หมุนตัวกลับ มองดูท่าทางจนตรอกของคนเป็นพ่อแล้วเอ่ยขึ้นใหม่ “คุณพ่อแน่ใจนะคะ? รับปากแล้วนะคะ?”

           “ใช่ พ่อรับปาก ขอแค่ลูกช่วยพ่อจัดการเรื่องนี้ พ่อจะไม่ไปรบกวนพวกลูกอีก” เฉียวจื่อจี้เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน น้ำเสียงที่เคยฟังดูสนิทชิดเชื้อกลับฟังดูเย็นชาไม่น้อย

           เธอไม่สนใจเรื่องนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว เธอย่อกายลงนั่งเหมือนเดิม “ดีค่ะ งั้นเรามาคุยเงื่อนไขข้อที่สองกันต่อ เส้นตายที่ต้องคืนเงินคือเมื่อไหร่คะ?”

           “วันนี้ คืนนี้พวกเขาจะมาที่นี่” เขาเอ่ยเสียงแผ่ว น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

           “ทำไมถึงเร็วขนาดนั้นล่ะคะ?” เธอชักหัวคิ้วชนกันแน่น “หนูพูดตรงๆ เลยนะคะ ตอนนี้หนูมีเงินไม่ถึงห้าล้านหรอกค่ะ ดังนั้น หนูให้คุณพ่อได้แค่บางส่วนก่อน ถ้าคนพวกนั้นอยากได้เงินคืน พวกเขาไม่เอาชีวิตคุณพ่อแน่นอน เพราะฉะนั้น หนูจะให้เงินคุณพ่อเพื่อใช้หนี้บางส่วนก่อน ส่วนที่เหลือ คุณพ่อบอกหนูด้วยก็แล้วกันว่ายืดเวลาได้อีกกี่วัน หนูจะได้ไปหาทาง”

           “ไม่ได้นะ พวกเขาบอกว่าต้องคืนเงินทั้งหมด ไม่อย่างนั้น…” เฉียวจื่อจี้ตัวสั่นเทา ราวกับว่าคนพวกนั้นน่าสะพรึงกลัวมาก

           เธอมุ่นหัวคิ้ว “เงินห้าล้านไม่ใช่น้อยๆ นะคะ ทำไมคุณพ่อไม่บอกก่อนล่ะคะ?”

           เฉียวจื่อจี้ไม่รู้ว่าเหตุใดตัวเองถึงได้ตัวสั่นงันงกขนาดนั้น “แฟน… แฟนลูกรวยมากไม่ใช่เหรอ ลูกไปขอเงินกับเขาสิ”

           “ที่แท้คุณพ่อก็คิดแบบนี้นี่เอง” เธอยิ้มเย็น เธอว่าแล้วเชียวว่าทำไมคุณพ่อถึงกล้ายืมเงินเยอะมากขนาดนั้น ที่แท้ก็เพราะรู้ว่าเธอคบกับจิ้นหยวนนี่เอง คุณพ่อถึงอยากจะหาประโยชน์จากจิ้นหยวน

           แต่น่าเสียดายที่คุณพ่อคิดผิดถนัด เรื่องครั้งนี้เป็นตายร้ายดีอย่างไรเธอก็ไม่มีทางบอกจิ้นหยวนเด็ดขาด คุณพ่อของตนเองก่อเรื่องใหญ่ขนาดนี้เธอก็กลุ้มใจมากเกินพอแล้ว แม้เธอจะรู้สึกขอบคุณมากที่จิ้นหยวนยินดีช่วยเธอทุกอย่าง แต่ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมให้เขาเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยอย่างเด็ดขาด

           ขอให้เธอเหลือศักดิ์ศรีให้เธอเคารพในตัวเองบ้างเถอะ

           เธอสูดหายใจลึก มองใบหน้ายิ้มๆ ของคุณพ่อที่ไร้รอยยิ้มอย่างสิ้นเชิง “หนูไม่ใช่ภรรยาของเขาสักหน่อย ไม่มีสิทธิ์ไปขอเงินเขาเยอะแยะมากมายขนาดนั้นหรอกค่ะ คุณพ่อคิดว่าเงินของเขาหล่นมาจากฟ้าหรือไงคะ?”

           “แต่เขาดีกับลูกมากเลยไม่ใช่หรือไง?” เฉียวจื่อจี้แย้งอย่างไม่อยากจะเชื่อคำพูดของเธอ

           “อะไรคือดีคะ? คุณพ่อเคยคิดบ้างหรือเปล่า ถ้าหนูขอยืมเงินมากขนาดนั้นกับเขาแล้วหนูจะเอาเงินที่ไหนไปคืนเขา? แล้วครอบครัวเขาจะมองหนูเป็นคนยังไง? คุณพ่อเคยคิดแทนหนูบ้างหรือเปล่า?” เธอเค้นถามคุณพ่อจนท่านเหงื่อตก