เสน่ห์รักร้ายคุณบอสเพลย์บอย - ตอนที่ 560 ทำไมถึงได้เป็นเธอ? / ตอนที่ 561 คิดไม่ถึงว่าเขาจะหาผู้หญิงอื่น

ตอนที่ 560 ทำไมถึงได้เป็นเธอ? 

           เขาเม้มปากแล้วคิด เดินออกจากบาร์แล้วหยิบมือถือขึ้นมาแล้วเริ่มติดต่อหาพี่น้องที่สนิทกัน 

           ในขณะที่พวกเขากำลังออกตามหาจิ้นหยวนอยู่นั้น เจ้าตัวกลับกำลังหลับฝันอยู่ในห้องของหญิงสาว 

           ในขณะที่เขากำลังครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่นั้นก็เหมือนจะได้กลิ่นหอมเย็นๆ ลอยเข้ามาเตะจมูก รู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก เขาอยากจะลืมตาขึ้นมา แต่ก็เหมือนถูกกาวติดเอาไว้จะลืมยังไงก็ลืมไม่ขึ้นเสียอย่างนั้น แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกได้ว่าร่างของตัวเองถูกพลิกไปพลิกมาก่อนจะถูกวางลงบนที่ที่อ่อนนุ่ม คงน่าจะเป็นเตียง 

           แต่หลังจากนั้น กลับมีมือหนึ่งเข้ามาลูบยุ่มย่ามบริเวณหน้าอกของเขา ตอนแรกก็ดูจะสำรวมดีอยู่ แต่หลังๆ ชักจะเริ่มกล้ามากไปแล้ว 

           ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร 

           สมองของเขามันเหมือนมีคนจับยัดเข้าไปในหม้อกวนกาวอย่างไรอย่างนั้น ทำให้เขาคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง รู้แค่ว่าข้างกายเขาเหมือนว่าจะมีผู้หญิงเข้ามาหาเพราะสนใจในตัวเขา  

           หรือว่าจะเป็นมู่มู่ เธอกลับมาแล้วอย่างนั้นหรือ 

           หัวใจของเขามันเริ่มตื่นเต้นขึ้นมา รีบยื่นมือออกไปจับมือของผู้หญิงคนนั้นเอาไว้ จากนั้นก็พูดออกไปอย่างตื่นเต้น “คุณใช่ไหม มู่มู่ คุณกลับมาแล้วหรือ” 

           มือคู่นั้นของหญิงสาวขยับเล็กน้อย เหมือนกับว่าจะดึงกลับ แต่ก็เหมือนแค่ขยับเล็กน้อยจากนั้นก็ไม่ขยับอะไรต่อ 

           ในใจของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข ยื่นมือออกไปคว้าหญิงสาวคนนั้นเข้าไปในอ้อมกอดของตัวเอง เขาอยากจะจูบลงไปบนศีรษะของเธอเหมือนอย่างที่เคยทำมาตลอด จากนั้นก็พูดว่า “ในที่สุดคุณก็ยอมกลับมาแล้ว หายโกรธผมแล้วใช่ไหม…” 

           ที่จริงแล้วตอนนี้เขากำลังอยู่ในความฝันอันล้ำลึก อาการเมาที่พุ่งถึงขีดสุดนั้นได้หายไปแล้ว ตอนนี้เขาก็แค่มีอาการเมาค้างเท่านั้น นอกจากร่างกายที่มันไม่มีแรง กับตาที่จะลืมยังไงก็ลืมไม่ขึ้น ที่จริงสติเขาก็กลับมาพอสมควรแล้ว 

           ดังนั้นทันทีที่เขาจูบลงบนศีรษะก็รู้สึกได้ทันทีว่ามีอะไรแปลกๆ ทำไมกลิ่นน้ำหอมบนตัวเธอถึงได้ฉุนขนาดนี้ 

           อีกอย่าง ความยาวของผมก็ไม่ใช่ด้วย 

           ใจของเขามันเย็นเฉียบขึ้นมา แทบจะในทันทีที่เขาผลักหญิงสาวในอ้อมกอดออกไปหลังจากที่รู้สึกตัว “เธอเป็นใคร” 

           ในตอนนั้นเอง ในที่สุดตาของเขาก็เปิดขึ้นมาได้แล้ว ท่ามกลางแสงไฟสลัวหญิงสาวคนนั้นร้องตกใจขึ้นมา จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นด้วยท่าทางน่าสงสาร  

           ทันทีที่เขาเห็น ร่างทั้งร่างมันก็สั่นไปหมด และถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่อยากจะเชื่อ “ทำไมถึงเป็นเธอ” 

           พอถามออกไปแบบนั้น เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองอยู่ที่บาร์ แล้วก็เป็นตอนนั้นนั่นเองที่หล่อนพาเขาออกมาจากที่นั่น  

           สีหน้าของเขาเริ่มจริงจังขึ้นมา แววตาเย็นชามองหล่อนอย่างพิจารณา จากนั้นก็ลุกลงจากเตียง 

           พอก้มหน้าลงก็พบว่าหน้าอกของตัวเองมันปะทะกับลมเย็น เสื้อถูกเปิดออกกว้าง เขายกมือขึ้นติดกระดุมกลับ แล้วเหลือบไปมองหล่อนอีกครั้ง 

           แววตาของเขาไร้ความรู้สึกใดๆ แต่แค่มองก็ทำเอาหล่อนหน้าแดงเถือกไปหมด รู้สึกเหมือนอยากจะมุดรูหนีเสียให้ได้ 

           จิ้นหยวนสวมเสื้อผ้ากลับอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกจากห้อง 

           เจียงจื่อเสียนเจ็บปวดรับไม่ได้ราวกับเห็นเป็ดบินหนีออกจากหม้อต้มจึงอดไม่ได้ที่จะเรียกเขาเอาไว้ “พี่ใหญ่จิ้น” 

           จิ้นหยวนหยุดฝีเท้า เลิกคิ้วมองไปที่หล่อน 

           ถึงแม้ว่าเขาจะรู้อยู่แล้วว่าเป้าหมายของหล่อนมันไม่ได้บริสุทธิ์ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นหล่อนที่พาเขากลับมา ไม่ได้ไปเกิดเรื่องอะไรขึ้นข้างนอกนั่น ดังนั้นเขาจะไปโกรธไม่ได้เด็ดขาด 

           เจียงจื่อเสียนเองก็เหมือนจะคิดถึงตรงจุดนี้เหมือนกัน จึงอดไม่ได้ที่จะรวบรวมความกล้า มองไปที่จิ้นหยวนแล้วลองอธิบายออกไป “ฉันเห็นพี่อยู่ที่บาร์แล้วเหมือนว่าจะเมามากก็เลยพาพี่กลับมา ไม่ได้มีเจตนาอื่นเลยนะคะ…” 

           จิ้นหยวนเลิกคิ้วขึ้น “อืม ฉันรู้แล้ว” พูดจบก็เดินออกไป และไม่คิดที่จะสนใจหล่อนที่แต่งตัวเซ็กซี่เลยแม้แต่น้อย 

           ราวกับว่าก็แค่เจอเข้ากับคนที่เดินสวนกันตรงข้างทางอย่างไรอย่างนั้น 

ตอนที่ 561 คิดไม่ถึงว่าเขาจะหาผู้หญิงอื่น 

           ครั้งนี้หล่อนไม่มีอะไรที่จะรั้งเขาไว้ได้อีก ได้แต่เบิกตามองเขาเดินออกจากห้องไป 

           ในตอนที่ประตูห้องถูกจิ้นหยวนปิดลงอย่างแรง ในขณะที่หล่อนกำลังรู้สึกพ่ายแพ้และโกรธสุดๆ หล่อนยื่นแขนออกไปแล้วกวาดทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะตรงหน้าลงพื้นทันที  

           จิ้นหยวน คุณคอยดูเถอะ ฉันจะต้องหาทางให้คุณหันมามองฉันให้ได้ จะต้องทำให้ได้ 

           หน้าอกของหล่อนมันขยับขึ้นลงอย่างรุนแรง เสียงขบฟันดังกรอด ในใจก็ตั้งมั่นเอาไว้อย่างแรงกล้า 

           จิ้นหยวนก้าวเท้ายาวออกจากที่นั่น ยกมือขึ้นกวักมือเรียกแท็กซี่แล้วขึ้นไปบนรถ พอคิดอยากจะโทรหาหลินจื้อเฉิงเพื่ออาละวาดถาม พอลูบกระเป๋าเสื้อดูก็เพิ่งรู้ตัวว่าไม่มีทั้งมือถือและกระเป๋าเงิน ตอนนี้กลายเป็นว่าเขาตัวเปล่า อย่าว่าแต่นั่งรถเลย แม้แต่โอกาสที่จะโทรหาใครสักคนให้มาช่วยก็ไม่มีด้วยซ้ำ 

           เขานวดคิ้วอย่างเคร่งเครียด สบถคำหยาบออกมาเบาๆ แต่ใบหน้ากลับไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมาเลยสักนิด จากนั้นก็บอกให้คนขับไปส่งเขาที่บ้าน 

           คนขับรถเองก็ไม่ได้สงสัยอะไรในตัวเขา ถึงแม้ว่าตอนนี้จิ้นหยวนออกจะดูสิ้นไร้ไม้ตอก แต่การแต่งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าแบบนี้ถ้าไม่ได้ตาบอดก็ดูออกว่าเขาเป็นคนมีฐานะแค่ไหน 

           พอมาถึงที่หน้าคฤหาสน์แล้ว จิ้นหยวนก็เรียกให้ผู้ดูแลบ้านมาจ่ายเงินให้ตัวเอง แล้วก้าวเท้ายาวเข้าห้องตัวเองไปทันที และเริ่มคิดบัญชีกับหลินจื้อเฉิง 

           ไม่ต้องพูดเลยว่าหลินจื้อเฉิงได้รับความเจ็บปวดมาอย่างไรบ้าง แต่สำหรับพวกเขาแล้ว วิกฤตที่ได้พบเจอในคืนนี้มันได้ผ่านพ้นไปแล้ว แต่ทว่าวิกฤตครั้งต่อไปกำลังคืบคลานเข้ามาในวันรุ่งขึ้น 

           เช้าวันถัดมาเฉียวซือมู่ได้รับรู้ว่าจิ้นหยวนได้ขึ้นเป็นข่าว ในตอนนั้นเองก็เธอรู้สึกเหมือนเพิ่งตื่นขึ้นมาจากความฝัน 

           ความรู้สึกอึดอัดที่มีต่อฉีหย่วนเหิงในก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่าการไล่ตามเธอของเขามันเริ่มชัดเจนขึ้นแล้วในตอนนี้ เธอเองก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากแกล้งโง่และหลีกหนี แต่เหมือนว่าฉีหย่วนเหิงเองก็ไม่ทันได้สังเกตว่าเธอพยายามหลบหลีก และยังคงเอาใจใส่เธอเหมือนเดิม 

           เพราะอย่างนั้นเธอจึงทำได้แค่ใช้ข้ออ้างเรื่องรู้สึกไม่เหมือนจะไม่สบายเพื่อที่จะหลีกหนีจากเขา 

           ฉีหย่วนเหิงถึงได้หยุดการกระทำเหล่านั้นไปบ้าง      แต่เหมือนว่าเธอจะได้รับบทเรียนเสียแล้ว เธอไม่กล้าออกไปไหนอีก ตั้งแต่กลับมาจากเมืองนอกก็เอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ออกมาเข้าร่วมกิจกรรมหรือพูดคุยอะไรที่มากไปกับฉีหย่วนเหิงอีก 

           แต่ทว่าตอนนี้เธออยู่ในบ้านของคนอื่น แล้วห้องของฉีหย่วนเหิงก็อยู่ใกล้แค่กำแพงกั้น ถึงแม้ว่าเธอย่างจะหลีกหนีแต่ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเจอหน้ากันทุกวัน มันทำให้เธอรู้สึกกลุ้มใจไม่น้อย อย่างดีก็แค่ทุกวันนี้ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญอะไรจริงๆ เธอก็จะไม่ออกจากห้องเลยเด็ดขาด 

           ถึงแม้ว่าฉีหย่วนเหิงจะยังชอบเธอ แต่ก็คงไม่มาเสียมารยาทเข้ามาในห้องของเธอทุกวันทั้งๆที่ไม่มีอะไรหรอก 

           เพราะอย่างนั้นจึงทำให้เธอรู้สึกโล่งใจไปได้บ้าง 

           และในตอนนั้นเอง ที่เธอได้เห็นข่าวของจิ้นหยวนที่อยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์นั่น 

           ช็อกประธานใหญ่ตระกูลจิ้นใช้เวลาอยู่กับสาวสวยทั้งคืน 

           นายหญิงคนใหม่ของตระกูลจิ้นถูกเลือกแล้ว 

           หัวข้อข่าวเหล่านั้นมันขึ้นมาให้เธอได้เห็น ทำเอาเธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้เห็นไปทั้งหมด  

           นี่คงไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม? เธอเพิ่งจะจากมาได้แค่ไม่กี่วันเท่านั้นไม่ใช่เหรอ? จิ้นหยวนจะหาผู้หญิงคนอื่นได้เร็วแบบนั้นได้ยังไงกัน? 

           เขาทำแบบนั้นได้ยังไง? ทำไมถึงได้กล้าทำแบบนั้น? ทั้งๆที่พวกเราสัญญากันแล้วแท้ๆ ว่าทั้งชีวิตนี้ผู้หญิงคนเดียวของเขาจะต้องเป็นเธอ จะเป็นคนอื่นไปไม่ได้ แล้วทำไมเขาถึงได้ทำแบบนี้? 

           ตัวหนังสือคำชื่นชมต่างๆมันโผล่ขึ้นมาให้เธอได้เห็น ทำเอาเธอแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว ร่างทั้งร่างเย็นเฉียบ แต่แก้วทั้งสองข้างมันกลับเห่อร้อนถึงขีดสุด 

           เธอวางมือที่เริ่มแข็งทื่อไว้บนหน้าท้องของตัวเอง ราวกับว่าพอทำแบบนั้นแล้วจะสามารถรับเอาพลังจากลูกมาประคับประคองตัวเองได้อย่างไรอย่างนั้น 

           แต่ไม่มีประโยชน์ เธอยังรู้สึกได้ว่าร่างทั้งร่างมันเย็นไปหมด ราวกับว่าตัวหนังสือที่อยู่บนหน้าจอเหล่านั้นมันสามารถพัดเอาลมหนาวเย็นมาได้ ทำให้ทั้งร่างกายของเธอมันหนาวถึงขีดสุด แถมยังเกร็งแข็งจนขยับอะไรไม่ได้สักอย่าง