เสน่ห์รักร้ายคุณบอสเพลย์บอย - ตอนที่ 566 ทำไมฉีหย่วนเหิงถึงได้ไม่ชอบหล่อน / ตอนที่ 567 ทำไมคุณถึงต้องทำแบบนี้ล่ะ

ตอนที่ 566 ทำไมฉีหย่วนเหิงถึงได้ไม่ชอบหล่อน 

           เข้ามาและจากไปอย่างกับลม เพียงครู่เดียวก็ไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว แต่ไม่เท่าไหร่ เธอก็ได้ยินเครื่องยนต์ของรถดังขึ้นมา  

           เฉียวซือมู่มึนงงไปครู่หนึ่ง แล้วเบนสายตาที่หญิงสาววัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างๆ             

           หลังจากที่ได้อยู่ด้วยกันมาหลายวันจนเริ่มสนิทสนม เธอก็ได้รู้ว่าหญิงสาววัยกลางอย่างป้าหลี่จริงๆแล้วเป็นคนดูแลคนรับใช้ที่นี่ ถ้าหากว่าสงสัยอะไรก็สามารถถามหล่อนได้เลย 

           อย่าดูถูกแค่เพราะชื่อหล่อนดูเชยล่ะ ที่จริงแล้วเป็นคนที่แต่งตัวได้เรียบร้อยสมวัยทีเดียว คำพูดคำจาก็ฟังดูเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจดี พอเห็นสายตาของเฉียวซือมู่แล้วก็เข้าใจความหมายของเธอได้ทันที จึงเดินเข้ามาเงียบๆแล้วพูดขึ้น “เธอคนนั้นคือคุณถัง ชื่อจิ้งเหวิน เป็นลูกสาวคนสำคัญของกลุ่มตระกูลถัง เพิ่งจะกลับมาจากเมืองนอกเมื่อครึ่งปีก่อน ก่อนหน้านี้หลังจากที่ได้พบกับคุณชายที่งานเลี้ยงก็เกิดชอบขึ้นมาน่ะค่ะ” 

           พูดจบก็เงียบไปครู่หนึ่ง ราวกับว่ากำลังสังเกตสีหน้าของเฉียวซือมู่อยู่ จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างระมัดระวัง “คุณสบายใจเถอะค่ะ คุณชายไม่ได้ชอบเธอหรอกนะคะ แถบจะไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ นี่ก็ไม่รู้ว่าเธอไปรู้มาได้อย่างไรว่าคุณอยู่ที่นี่แถมยังมาพูดจาไม่รู้เรื่องใส่แบบนี้อีก วางใจเถอะค่ะเธอคงไม่มีโอกาสได้มาเจอคุณแล้วล่ะ” 

           พูดทีก็มีแต่คำว่าคุณๆ ทำเอาเฉียวซือมู่รู้สึกอึดอัดไม่น้อย แต่ในเมื่อป้าหลี่อยากจะพูดแบบนั้น เฉียวซือมู่ก็จนใจ ทำได้แค่ทำเป็นไม่สนใจเท่านั้น เธอขมวดคิ้วแล้วพูดออกไป “ฉันว่าเธอสวยดีนะคะ ทำไมฉีหย่วนเหิงถึงได้ไม่ชอบเธอล่ะ” 

           สำหรับเธอแล้วถ้าไม่นับถึงท่าทางนิสัยของถังจิ้งเหวินแล้วละก็ รูปร่างหน้าตาของหล่อนถือว่าสวยทีเดียว สวยแบบฆ่าคนได้เลยอะไรแบบนั้น รูปร่างก็เซ็กซี่ ข้างหน้าก็นูนข้างหลังก็เด้ง ถ้าพูดแบบยอมแพ้ก็คือ ดูดีกว่าเธอตั้งเยอะเลย 

           เธอก้มลงมองหน้าอกตัวเอง แล้วถอนหายใจออกมา  

           ป้าหลี่ไม่กล้าที่จะมองสีหน้าของเธอ ก้มหน้าแล้วเอ่ยขึ้น “บางทีคุณชายอาจจะไม่ชอบแนวนั้นก็ได้นะคะ” 

           ที่จริงคำพูดนั่นดูฝืนไม่น้อย เพราะที่นี่ไม่มีใครที่ไม่รู้ว่าคุณชายของตัวเองชอบผู้หญิงคนนี้ แต่เป็นเพราะแต่ละคนต่างก็เกรงกลัวต่อท่าทีของของจึงไม่กล้าพูดอะไรออกมา และทำเป็นไม่รู้อะไรทั้งนั้น 

           จะว่าไปป้าหลี่เองก็สงสัยอยู่ไม่น้อย ทั้งๆ ที่คุณชายเองก็มีรูปร่างหน้าตาที่สง่าและฉลาดขนาดนี้ แถมยังได้ดูแลธุรกิจขนาดใหญ่ต่อตั้งแต่อายุยังน้อย ฐานะก็รวยล้นฟ้า จะหาผู้หญิงสักคนไม่ได้เชียงหรือ ทำไมจะต้องมองแต่ผู้หญิงด้วยล่ะ 

หรือจะเป็นเพราะว่าในท้องของผู้หญิงคนนี้มีลูกของคุณชายอย่างนั้นหรือ 

สายตาของหล่อนลอบสังเกตไปที่ตัวเธอ ในใจรู้สึกสงสัยสุดๆ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่กล้าที่จะถามออกไป 

เรื่องเด็กที่อยู่ในท้องของเธอ ฉีหย่วนเหิงเป็นคนออกคำสั่งเองกับปาก ห้ามหมอคนไหนพูดถึงเรื่องร่างกายของเฉียวซือมู่เด็ดขาด ดังนั้นนอกจากเฉียวซือมู่แล้ว ก็มีแค่ฉีหย่วนเหิงและกลุ่มหมอเท่านั้นที่รู้เรื่องการตั้งครรภ์ของเธอ 

แต่เรื่องที่คนใช้รู้เรื่องนี้ได้อย่างไรนั้น พวกเขาเองก็ไม่ใช่คนตาบอด ท้องของผู้หญิงคนหนึ่งมีเด็กหรือไม่มีเด็กทำไมจะดูไม่ออกกัน 

ดังนั้นถึงแม้ว่าจะไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของฉีหย่วนเหิง แต่เฉียวซือมู่ก็คิดว่าเรื่องที่เธอท้องนั้นคนรับใช้เองก็คงจะรู้กันหมดแล้ว  

ฉีหย่วนเหิงเองก็ทำงานยุ่งทั้งวัน ส่วนเฉียวซือมู่ก็เอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ได้ออกไปไหนอยู่แล้ว แน่นอนว่าคงไม่รู้ 

จนกระทั้งตอนนี้ ที่เธอรู้สึกว่าสายตาที่ป้าหลี่มองเธอมันดูแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจอะไร และพูดขึ้นเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น “คุณชายของพวกคุณสเปคสูงเหมือนกันนะคะเนี่ย ผู้หญิงแบบนั้นยังไม่สนใจเลย หรือว่ากำลังหานางฟ้ากันนะ” 

พูดแล้วก็ค่อยๆลุกขึ้น เตรียมตัวที่จะไปเดินเล่นที่สวนหย่อมสักหน่อยแล้วค่อยกลับไปนอน 

ในขณะที่ป้าหลี่ไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด ก็ได้แต่ส่งยิ้มจางๆ ให้และมองเธอเดินออกไป  

        ตอนที่ 567 ทำไมคุณถึงต้องทำแบบนี้ล่ะ 

           กำลังบ้าอะไรอยู่กันแน่นะ เห็นชัดๆ ว่าคุณชายชอบเธอ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะไม่รู้ตัว ไอ้ท่าทางเสแสร้งแบบนั้น ทำเป็นไม่รู้ เหอะ! 

           ที่จริงแล้วหล่อนรู้สึกไม่พอใจเฉียวซือมู่ด้วยซ้ำ แต่ก็แค่เก็บมันเอาไว้ลึกๆ จนไม่มีใครมองออกเท่านั้นเอง 

           เฉียวซือมู่ไปข้างหลังบ้านแล้วเดินเล่นไปมาอยู่หลายรอบ จนพอใจแล้วก็กลับห้องเข้านอน ไม่ได้เก็บเรื่องเหล่านั้นมาใส่ใจ  

           แต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่า เรื่องนี้มันจะยังไม่จบ และยังมีอะไรอีกมากมายทีเดียว 

           ฉีหย่วนเหิงเองก็รับรู้เรื่องนี้ได้อย่างรวดเร็ว พอเขาฟังสิ่งที่ลูกน้องรายงานจบ ก็ถามออกไปเบาๆ “เธอมีท่าทียังไงบ้าง” 

           อีกคนมีท่าทีลังเลไปเล็กน้อย “เธอเหมือนจะตกใจครับ แต่ก็ไม่ได้โมโหอะไร แต่ก็มีถามชื่อของเธอ จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีก” 

           ฉีหย่วนเหิงหลุบตาลงแล้วพูด “เข้าใจแล้ว” พูดจบก็วางสายไป 

           เจิ้งไห่ที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเขาพอเห็นแบบนั้นก็เอ่ยขึ้นอย่างระมัดระวัง “นี่คือ…”  

           น้ำเสียงปลายสายดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จริงๆ เขาเองก็พอจะฟังออก พอเห็นว่าฉีหย่วนเหิงฟังแล้วก็อารมณ์ไม่ดีขึ้นมาแบบนั้น จึงถามออกไป “คุณถังรู้ได้ยังไงกันว่าเธออยู่ที่นั่น” 

           ที่จริงที่ที่เฉียวซือมู่อยู่ในตอนนี้เป็นคฤหาสน์ที่ฉีหย่วนเหิงแอบซื้อเอาไว้ แม้แต่หลายคนในครอบครัวก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงที่ฉีหย่วนเหิงไม่มีทางชอบเลย แต่ว่าครั้งนี้หล่อนหาที่นั่นเจอได้อย่างไรกันนะ ไหนจะบอดี้การ์ดที่หน้าประตูอีก ตายกันไปหมดแล้วหรือไง  

           พอเขาถามออกไปแบบนั้นก็พบว่าสีหน้าของฉีหย่วนเหิงไม่ได้เปลี่ยนเลยแม้แต่น้อย พลันเข้าใจขึ้นมาทันทีแล้วเอ่ยขึ้นเบาๆ “ที่แท้ท่านก็วางแผนเอาไว้แล้วนี่เอง” 

           ฉีหย่วนเหิงมองไปที่เขาด้วยสายเย็นเยือก เขาสั่นไปทั้งตัว ไม่กล้าพูดอะไรอีก 

           ตอนนี้ฉีหย่วนเหิงกำลังอารมณ์ไม่ดีมากๆ แน่นอนว่าไม่มีอารมณ์จะไปอธิบายอะไรให้ใครฟัง 

           เขาสบถออกมาแล้วถามต่อเจิ้งไห่ “เป็นไปตามแผนแล้วยังไง” 

           เจิ้งไห่ได้สติขึ้นมา “ผลก็ออกมาแล้ว…” 

           แผนการที่พวกเขาพูดถึง แน่นอนว่าคือแผนการที่จะจัดการกับจิ้นหยวน การที่จะเป็นคนที่อยู่เหนือคนอื่น ที่จริงแล้วฐานะของฉีหย่วนเหิงเองก็ไม่ได้แย่ไปกว่าเขา แต่สิ่งที่มันต่างกันก็คือชาติกำเนิด หลายปีก่อนหน้านี้หลายคนในตระกูลเอาแต่ผลักเขาไปด้านหลัง ทำให้การก้าวเดินของเขามันช้าไปก้าวหนึ่ง ความสามารถสู้จิ้นหยวนไม่ได้เสียที  

           แต่ว่าไม่เป็นไรหรอก ใช่ว่าในอนาคตจะทำไม่ได้เสียหน่อยนี่ 

           เขาไม่เชื่อว่าชาตินี้จิ้นหยวนจะไม่มีวันทำผิดพลาด เขาแค่รออยู่เฉยๆ ก็พอแล้ว 

           ไม่สิ ตอนนี้คงพูดได้แล้วว่าจิ้นหยวนกำลังพลาด เรื่องที่เขากำลังจะแต่งงานอีกครั้งมันแพร่ไปทั่ว ถึงขั้นที่ว่าแม่ของฝ่ายหญิงต้องเดินทางไกลมาจากที่อื่นเพื่อมาที่นี่ทีเดียว  

           เขามองดูรายงานตรงหน้านี่ ในใจรู้สึกอยากจะหัวเราะออกมาเสียให้ได้  

           เรื่องมันกำลังวุ่นวายไปใหญ่ แน่นอนว่าเพราะมีเขาคอยหนุนหลังให้อยู่นั่นเอง 

           อยากจะเห็นสีหน้าของจิ้นหยวนเสียจริงๆ มันจะต้องสนุกมากแน่ๆ  

           น่าเสียดาย… 

           เขาเคาะนิ้วลงบนโต๊ะ ความเยือกเย็นใจแววตาเริ่มจางหายไปแล้ว 

           เจิ้งไห่มองเขาแวบหนึ่ง  

“มีอะไรก็ถามมา” 

           “คืออย่างนี้ครับ เจ้านายทำแบบนี้กับจิ้นหยวนไปแล้วมันจะมีประโยชน์อะไรกัน เรื่องนี้มันจะสำเร็จหรือไม่ก็ไม่เห็นว่าจะเกี่ยวอะไรกับเจ้านายเท่าไหร่นี่ครับ เพราะอย่างไรคุณเฉียวเองก็บอกแล้วว่าจะไม่มีทางกลับไปที่บ้านตระกูลจิ้นอีกไม่ใช่หรือ” 

           เขาเป็นถึงลูกน้องที่ฉีจิ้นหยวนเห็นว่ามีความสามารถและไว้ใจมากที่สุด แน่นอนว่าเข้าใจในความหมายของเขาดี แต่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจในวิธีการของฉีหย่วนเหิงนัก 

           นี่มันเป็นเพราะอะไรกันนะ ถ้าเป็นเขาละก็คงหาคนไปจัดการกับจิ้นหยวนให้รู้แล้วรู้รอด ถึงอย่างไรก็เคยเอาชีวิตรอดที่เมืองนอกอย่างยากลำบากมาตั้งหลายปี เรื่องแบบนี้ก็ใช่ว่าจะไม่เคยทำ ถ้าทำแบบนี้แล้วก็ปล่อยให้เฉียวซือมู่ตัดใจไป จากนั้นก็ค่อยๆ ใช้เวลาไปเรื่อยๆ ไม่ต้องกลัวเลยว่าจะไม่ได้เธอมา