เสน่ห์รักร้ายคุณบอสเพลย์บอย - ตอนที่ 574 ข่าวคราว / ตอนที่ 575 ชั่ววูบ

ตอนที่ 574 ข่าวคราว

           เด็กสาวคนไหนจะไม่ชอบของสวยๆ งามๆ บ้างล่ะ

           ด้วยเหตุนี้จึงทำให้หล่อนไม่คิดที่จะไปสืบหาเรื่องที่ฉีหย่วนเหิงแอบมองเฉียวซือมู่อีก ยังไงซะก็เป็นแค่การแอบมองไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อย จะทำเป็นไม่เห็นก็แล้วกัน

           เฉียวซือมู่รู้สึกลำบากใจสุดๆ  ไม่เพียงแต่ต้องมานั่งดูพวกเขาหยอกล้อกัน แถมยังต้องมานั่งทานอาหารด้วยกันอีก เห็นพวกเขาใกล้ชิดสนิมสนมกันแบบนั้นแล้วเธอก็อยากจะทิ่มตาตัวเองจริงๆ

           พระเจ้า เห็นคนอื่นเขารักกันมากมันรู้สึกแบบนี้เองหรือเนี่ย เธอสาบานเลย ว่าวันหลังจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีก ตอนนี้เธอรับรู้ถึงความรู้สึกของเพื่อนๆ ในตอนที่ตัวเองมีความรักแล้ว

           เธอเอาแต่ก้มหน้าทานอาการที่อยู่ตรงหน้าตัวเองไปเรื่อยๆ  ไม่อยากจะเงยหน้ามองอะไรทั้งนั้น แต่เหมือนว่าเธอจะคิดผิดเสียแล้ว เพราะว่าเธอประเมินสองคนตรงหน้านี้ต่ำเกินไป

           พวกเขาไม่พูดพวกคุณครับคุณคะด้วยซ้ำ แต่พูดอะไรที่ดูสนิทสนมมากกว่านั้นอย่าง “ที่รักคะ” “ทานอันนี้ก่อนสิครับแล้วก็ทานอันนี้ดู” อะไรแบบนั้น ทำเอาเธออยากจะอุดหูตัวเองไปซะ

           นี่มันช่างทรมานจริงๆ เลย เธอไม่ควรจะลงมาเลยสักนิด รู้อย่างนี้กินข้าวในห้องตัวเองไปเลยดีกว่า แล้วปล่อยให้พวกเขาได้มีพื้นที่ของตัวเองไป

           จะได้ไม่ต้องมาอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดแบบนี้

           แต่สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจก็คือ บางทีเวลาที่เธอเงยหน้าขึ้น ก็จะพบว่าสายตาของฉีหย่วนเหิงกำลังมองมาที่เธออยู่

           เธอชะงักไป คิดว่าตัวเองมองผิดหรือเปล่า แต่ทว่าไม่ว่าจะกี่ครั้งที่เธอช้อนตาขึ้นมาก็จะเจอกับภาพนั้นตลอด

           จู่ๆ ในใจของเธอก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา แต่ก็รู้สึกว่ามันน่าขำไปหน่อย

           คงไม่ใช่อย่างที่เธอคิดใช่ไหม

           คนอย่างฉีหย่วนเหิงจะทำอะไรเป็นเด็กๆ แบบนั้นด้วยหรือ

           แต่ว่า บางทีเธออาจจะคิดผิดก็ได้ใช่ไหมล่ะ

           เธอคิดไม่ว่าความจริงจะเป็นแบบไหน เธอก็ไม่ควรจะอยู่ตรงนี้นานไปกว่านี้แล้ว เธอจึงรีบกินข้าวให้หมด เพื่อที่จะได้ให้ฉีหย่วนเหิงยอมปล่อยเธอไป เธอพูดออกไปทันที “ฉันขอตัวก่อนนะคะ พวกคุณเชิญทานต่อตามสบายเลยค่ะ”

           พูดจบก็หมุนตัวจะเดินออกไป

           ถังจิ้งเหวินมองการกระทำของเธอแล้วบ่นขึ้น “ไม่มีมารยาทเอาซะเลย”

           ถึงจะพูดออกไปแบบนั้น แต่แน่นอนว่าหล่อนกำลังดีใจเป็นอย่างมาก ตัวขัดบรรยากาศออกไปแบบนี้ ในที่สุดเธอกับคนในใจของหล่อนก็อยู่คนละโลกกันเสียที…

           แต่เป็นไปไม่ได้!

           พอฉีหย่วนเหิงเห็นว่าเฉียวซือมู่ออกไปแล้วสีหน้าของเขาก็เย็นชาขึ้นมาทันที จากนั้นก็ดันหล่อนออกเหมือนกับไม่เคยเห็นหัวกัน ก่อนจะพูดออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ผมนึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องต้องทำ คุณกลับไปก่อนเลยก็ได้ พรุ่งนี้ผมจะไปหาคุณใหม่”

           ตอนที่ได้ยินเขาพูดประโยคแรกก็เริ่มจะไม่พอใจแล้ว ทั้งๆ ที่ยังดีๆ อยู่เลยแท้ๆ แล้วจะให้เธอกลับทำไม พอกำลังจะโต้อะไรกลับก็ดันได้ยินประโยคถัดมา หล่อนก็กลับมาดีใจอีกครั้ง แถมก่อนจะไปยังจุ๊บลงไปบนใบหน้าของเขาอีก หล่อนยิ้มตาหยีให้เขา “คุณพูดแล้วนะ พรุ่งนี้ฉันจะรอคุณที่บ้าน ต้องมานะคะ”

           ในบ้าน

           ถ้าเขามารับจริงๆ  คนที่บ้านก็ต้องเห็นทุกอย่างแน่ๆ  ถึงตอนนั้นแล้วก็เขาไม่ยอมรับสถานะของก็คงไม่ได้ คิดๆ ดูแล้วช่างดีจริงๆ

           ฉีหย่วนเหิงไม่ทันได้นึกถึงเรื่องนี้มาก ได้แต่พยักหน้าส่งๆ ไป ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเมื่อกี้ตัวเองได้สัญญาอะไรออกไป พอเห็นว่าหล่อนไปแล้ว ใจของเขาก็นึกถึงเฉียวซือมู่ทันที

           หลังจากที่เฉียวซือมู่กลับมาที่ห้องแล้วก็จัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อย จากนั้นก็เปิดคอมพิวเตอร์เพื่อจะพิมพ์บทความต่อให้เสร็จ พยายามไม่ไปคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเย็น แต่ไม่คิดเลยว่า พอเธอเปิดเว็บเพจขึ้นมาแล้วจะได้เห็นข่าวใหญ่ที่พาดหัวข้อข่าวได้อย่างน่าตกใจ ‘ประธานจิ้นใจดำไม่เหลียวแล สาวแซ่เจียงสิ้นหวังฆ่าตัวตาย!’

           มือที่กำลังจับเม้าท์อยู่ของเธอสั่นไปหมด เจียงจื่อเสียนฆ่าตัวตายงั้นเหรอ ไม่จริงน่า

ตอนที่ 575 ชั่ววูบ

           เธอรีบเปิดมันดูอย่างละเอียด คนส่วนใหญ่ล้วนพุ่งเป้าไปที่จิ้นหยวนว่าเขาเป็นสาเหตุของเรื่องนี้ เรื่องทั้งหมดได้ถูกลงไว้บนเว็บไซต์ต่างอย่างละเอียด แต่ว่ามันคือเรื่องจริงหรือเปล่านั้นก็ยังไม่กล้าพูด

           ตามเว็บเพจมีการเขียนถึงเรื่องที่จิ้นหยวนไปทำมิดีมีร้ายต่อเจียงจื่อเสียนแล้วไม่รับผิดชอบขึ้นมาอย่างกับแต่งนิยาย ทำให้เจียงจื่อเสียนรู้สึกสิ้นหวังจนต้องฆ่าตัวตาย และตอนนี้แม่ของหล่อนก็ได้ไปถึงที่โรงพยาบาลแล้ว แต่ที่สำคัญก็คือ ในโรงพยาบาลที่กำลังช่วยชีวิตเจียงจื่อเสียนอยู่นั้นมีคนเห็นว่าฉินเพ่ยหรงแม่ของจิ้นหยวนก็อยู่ที่นั่นด้วย และนั่นก็ยิ่งเหมือนเป็นการยืนยันในสิ่งที่พวกเขาคาดเดากันเอาไว้ไปอีกขั้น ว่าการฆ่าตัวตายของเจียงจื่อเสียนเกี่ยวข้องกับจิ้นหยวน ไม่อย่างนั้นแม่ของจิ้นหยวนจะมาปรากฏตัวที่โรงพยาบาลทำไมกัน

           เรื่องแบบนี้ดูยังไงก็คงเป็นเรื่องจริงแน่นอน ไม่มีทางที่จะมาแก้ต่างอะไรได้อีกแล้ว และเว็บเพจทั้งหลายต่างก็เชื่อและแชร์ต่อๆ กันไป ที่จิ้นหยวนไม่ได้ออกมาให้ใครเห็นตอนนี้ก็คงเป็นเพราะกลัวว่าจะแพ้ภัยตัวเอง แต่เรื่องที่จะปรากฏตัวออกมาไม่ช้าก็เร็วก็ต้องเกิดขึ้น

ข้อสรุปทั้งหลายของเขานี่ก็รู้ว่ามันออกมาได้อย่างไร ถ้าพูดได้ก็คงจะบอกว่าเหมือนมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นเหมือนกันอะไรแบบนั้น

เฉียวซือมู่รู้ว่าพวกข่าวแบบนี้มันเชื่อมากไม่ได้ แต่สติปัญญาของเธอก็ยังประมวลผลได้อยู่ ส่วนเรื่องอารมณ์มันก็ไม่เหมือนกัน พอเห็นข่าวแบบนั้นแล้วก็รู้สึกหดหู่ใจเป็นอย่างมาก

ดูเหมือนว่าจิ้นหยวนกับหล่อนจะมีอะไรต่อกันจริงๆ งั้นเหรอ ไม่อย่างนั้นทำไปหล่อนถึงฆ่าตัวตายล่ะ คนอย่างหล่อนถ้าไม่ได้รู้สึกสิ้นหวังสุดๆแล้วจะเลือกทำอะไรแบบนี้หรือ

           ถึงแม้ว่าเธอจะเคยได้เจอหน้ากับเจียงจื่อเสียนแค่ไม่กี่ครั้ง บทสนทนาก็ไม่ได้มากมาย แต่ว่าเธอก็สามารถสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างได้ในทันที นั่นก็คือภายนอกที่ดูสวยงาม ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงยุคเก่า แต่ภายในจิตใจนั้นถือว่าเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งทีเดียว ถ้าเลือกที่จะทำอะไรแล้วก็ต้องทำ จะต้องสำเร็จ และไม่มีทางที่จะยอมแพ้ได้ง่ายๆ

และเพราะว่าเข้าใจถึงจุดนี้ เธอเลยรู้สึกอยากจะเชื่อแบบนั้น ดูเหมือนว่าจิ้นหยวนกับเจียงจื่อเสียนคงมีความสัมพันธ์บางอย่างต่อกันจริงๆ ถึงได้ทำให้อีกฝ่ายถึงกับสิ้นหวัวและฆ่าตัวตายแบบนี้

เธอนั่งดูข่าวนั่นอย่างเหม่อลอย ก้นบึ้งขอหัวใจเริ่มรู้สึกเย็นเฉียบ

ตั้งแต่ที่ออกมาจากบ้านตระกูลจิ้น เธอก็ได้บอกตัวเองไปแล้วหลายรอบ ว่าจะไม่กลับไปที่นั่นอีก ที่บ้านหลังนั้นมันมีแต่ความโหดร้ายให้กับเธอ เธอจะกลับไปไม่ได้เด็ดขาด แต่ทว่าลึกๆในใจของเธอกลับไม่เคยยอมแพ้ในตัวของจิ้นหยวนเลย

เพราะว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด เป็นเธอเองที่ไม่สามารถทนรับกับข้อสัญญาระหว่างพวกเขาทั้งสองเอาไว้ได้

เธอเอาแต่หนีจากเขา แต่ในใจก็เอาแต่วาดฝันว่าเขาจะจะสามารถตามหาตัวเธอเจอและพาเธอกลับไป พูดกับเธออย่างหนักแน่นว่า “ต่อไปนี้คุณจะมีผม”

แต่น่าเสียดาย ดูเหมือนว่าเรื่องแบบนั้นคงจะเกิดขึ้นได้แต่ในความฝัน เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาก็จะกลับเข้าสู่ความจริงที่แสนโดดเดี่ยว

ก่อนหน้านี้เธอวาดฝันแบบนั้นมาโดยตลอด แต่ในตอนนี้ ในที่สุดเธอก็ต้องถอดใจ เพราะดูเหมือนว่าจิ้นหยวนจะยอมแพ้เรื่องของเธอแล้วจริงๆ ไม่อย่างนั้นจนถึงตอนนี้แล้วทำไมเขาถึงยังหาเธอไม่เจออีกล่ะ และคงไม่มีทางไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นได้เร็วแบบนี้แน่

ก่อนหน้านี้เธอเองก็คิดว่ามันน่าจะจริง ความสัมพันธ์ระหว่างเจียงจื่อเสียนกับเขามันไม่ธรรมดา ไม่อย่างนั้นทั้งสองคนคงไม่มีทางไปอยู่ด้วยกันแบนั้นแน่ๆ

เธอได้แต่ถอนหายใจอยู่ลึกๆ หมดหนทาง ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ราวกับว่าหมดเป้าหมายในชีวิต

จิ้นหยวนไปหาผู้หญิงคนอื่นแล้ว ไม่แน่ว่าตอนนี้อาจกำลังคอยเฝ้าดูหล่อนอยู่ที่โรงพยาบาลก็ได้ แล้วตอนนี้ตัวเธอควรทำยังไงดีล่ะ

 จู่ๆ ก็มีความคิดชั่ววูบขึ้นมา ถ้าหากว่าเธอกลับไปหาเขาล่ะ เขาจะทำยังไงกับเธอนะ

เขาจะไล่เธอออกมาอีกหรือเปล่า

ความคิดชั่ววูบมันเหมือนกำลังบีบบังคับเธอ มันทำให้เธออยากจะลุกขึ้นมาในทันที

แต่แค่หมุนตัวหันไป ก็สบตาเข้ากับดวงตาสีเข้มพอดี

เธอเอ่ยขึ้นมาเบาๆ ด้วยความตกใจ “หย่วนเหิง คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่”