ฮูหยินข้าอายุสามขวบครึ่ง - ตอนที่ 230

ตอนที่ 230 ท่านชอบข้าใช่หรือไม่

เรื่องสำคัญจะประมาทมิได้ ตอนนี้ทุกๆ คนที่ปรากฏข้างตัวเขาล้วนต้องมองอย่างละเอียด เพียงแต่น่าอวี้คนนี้ก็ดูพิรุธอะไรไม่ออกเลยจริงๆ เขาก็เป็นคนที่ผ่านคนมามากมาย สำหรับผู้หญิง แม้จะไม่ถึงกับมองเพียงครั้งเดียวก็มองออก แต่ก็ไม่ถึงขั้นเป็นคนตาบอดที่ปล่อยให้คนอื่นสั่งได้ น่าอวี้นี้ทำให้เขารู้สึกว่านางไม่เลวนัก พอคิดเช่นนี้ท่าทีของเขาก็ผ่อนคลายลง

“แม่นางเจี่ยงไม่ต้องมากพิธี ข้าก็ไม่ได้คิดจะช่วยเจ้าตั้งแต่แรก เช่นนั้นแล้วแม่นางเจี่ยงก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจนัก”

คำพุดนี้พูดออกมาช่างน่าเศร้ายิ่งนัก น่าอวี้ไม่คิดเลยว่าเขาจะพูดเช่นนี้ หน้าอึ้งตะลึงงัน ก่อนจะพูดแก้สถานการณ์ให้ตัวเองว่า “คำพูดของท่านอ๋องนี้น่าอวี้ไม่อาจพูดต่อได้ ท่านกำลังบอกว่าข้าน้อยคิดไปเองอยู่หรือ ช่างเถอะ อย่างไรเสียข้าก็ได้ช่วยทำแผลให้พระชายาแทนท่านอ๋องแล้ว จะไม่รบกวนมากกว่านี้ ข้าน้อยขอลา”

เฝิงเยี่ยไป๋ก็ไม่รั้งนางไว้ หลีกทางให้นาง แล้วมองส่งนางจากไป

น่าอวี้ออกจากประตูไป พอเลี้ยวตรงมุม มั่นใจว่าไม่มีใครอยู่ข้างหลังแล้วถึงได้หยุดลง เฝิงเยี่ยไป๋ทั้งตัวล้วนแผ่รัศมีกดดัน คำพูดของตนนั้นแม้จะไม่ใช่คำโกหกเสียทั้งหมด แต่พูดออกไปแล้วก็รู้สึกละอายใจ ถึงขั้นไม่กล้าสบตากับเขา ยังดีที่นางปั้นหน้าไว้ได้ ไม่เช่นนั้นเกรงว่าจะเผยพิรุธอะไรออกไป

ในใจอวี้เอ๋อร์ไม่ได้มีความคิดมากมายเช่นนั้น กลับแสดงออกได้อย่างสงบนิ่ง นางลูบหลังให้น่าอวี้พลางแล้วเชิญนางเข้าห้องไปพลาง “คุณหนู เมื่อครู่โอกาสดีเช่นนี้ ไฉนท่านถึงไม่เข้าหาเสียอีกหน่อย หากพยายามอีกนิด ไม่แน่ก็อาจสำเร็จไปแล้ว”

“เจ้าคิดว่าเฝิงเยี่ยไป๋หลอกง่ายเหมือนเด็กสามขวบหรือ” น่าอวี้ถือแก้วชาพูด “ไม่ใช่คนธรรมดาจริงด้วย ช่างรักสุดซึ้งนัก ทั้งเก่งและรักษาหน้าได้ บนโลกนี้หาคนที่ดีกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว”

ในใจอวี้เอ๋อร์กระตุกพูดกับนางว่า “คุณหนู ท่านอย่าได้ปักใจรักลงไปเลย ท่านอย่าได้ลืมว่าท่านทำเพื่ออะไร”

เรื่องนี้ช่างยากจะสรุปนัก น่าอวี้จมอยู่ในความคิด หวังอะไรหรือ ตกลงที่ตัวเองทำเช่นนี้หวังอะไรหรือ คนเช่นนั้น ใครบ้างไม่ปักใจไปนานแล้วแถมยังไม่อาจควบคุมได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่รู้คำตอบ ไม่ช้าก็ต้องกลายเป็นหนึ่งในหมื่นพวกนั้น

…..

บนโลกนี้ สตรีที่โชคดีแต่ไม่รู้ตัวนั้น เกรงว่าก็คงมีเพียงเว่ยเฉินยางคนเดียวแล้ว

นี่เป็นชะตาของนาง พ่อนางเป็นคนดี ทำความดีจนพระโพธิสัตว์กวนอิมเห็นถึงได้มอบคู่ครองที่ดีเช่นนี้ให้นาง ดีกว่าการให้เงินทองมากมาย กับสิ่งที่อยู่ไปตราบชั่วชีวิต ทุ่มให้กับเรื่องนี้ก็คุ้มค่า

เพียงแต่ตกลงนางมีอะไรคู่ควรบ้าง เฉินยางคิดขณะอยู่ในห้วงฝัน แม้นางจะเป็นคนโง่เฝิงเยี่ยไป๋ก็ไม่รังเกียจนาง ตอนนี้ยังทำดีต่อนางอย่างหมดใจ เป็นเพราะรักหรือ เพียงแต่นางมีค่าอะไรให้เขารัก คิดไม่ออกเสียจริง แต่ยิ่งเป็นเรื่องที่คิดไม่ออกนางก็ยิ่งคิด ในใจคิดอยู่ตลอด กลางวันเจออะไรกลางคืนก็จะฝันเช่นนั้น ขณะที่นอนอยู่ ปากก็ละเมอออกมาว่า “ท่านชอบข้า…ใช่หรือไม่”

เฝิงเยี่ยไป๋นอนอยู่ข้างกายนาง สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ นางบาดเจ็บนอนหงายไม่ได้ ตัวเองยังต้องคอยดูแลอยู่ตลอดเวลาเพื่อไม่ให้นางพลิกตัวตอนหลับไป ตอนแรกเขาหลับตาลงแล้ว จู่ๆ ก็มีเสียงนางพูดดังขึ้นมาข้างหู

“ท่านชอบข้า…ตรงไหนหรือ”

ประโยคก่อนหน้านี้ฟังไม่ชัด แต่ประโยคนี้ได้ยินอย่างชัดเจน เขาเขย่าไหล่นางเบาๆ “เจ้าพูดอะไรหรือ”

ตอนแรกคิดจะให้นางพูดอีกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้นางไม่ขยับแล้ว เฝิงเยี่ยไป๋นอนตะแคงมองดูนาง ชอบนางตรงไหนหรือ เขาจะรู้ได้อย่างไรเล่า!