ลำนำบุปผาพิษ - ตอนที่ 612

ร่วมมือกับท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ 4

เขาคัดค้าน!

ท่าเทพศักดิ์สิทธิ์ปรายตมองเขาแวบหนึ่งแล้วเอ่ยว่า “ที่นี่ไม่มีที่ให้เจ้าสอดปากพูด” พลางสะบัดแขนเสื้อพรึ่บ เส้นเสียงเชียนหลิงเทียนถูกผนึกไว้ โวยวายไม่ได้แล้ว

หัวใจกู้ซีจิ่วอุ่นวาบ ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์เชื่อเธอ!

ในยุทธภพร่ำลือกันว่าท่านเทพศักดิ์สิทธิ์พูดคุยยากนัก เชื่อมั่นในการกระทำของตน เมื่ออยู่ที่นี่ไม่ว่าเรื่องใดท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ล้วนเป็นผู้ตัดสินใจแต่เพียงผู้เดียว ไม่มีทางให้ผู้อื่นแทรกแซงเด็ดขาด

แต่ตอนนี้เขากลับยอมฟังเธอ…

เธอสูดลมหายใจเขาไปเบาๆ เล่าความคิดของตนออกมา “ผู้ที่บงการอยู่เบื้องหลังถึงขั้นอ่านความทรงจำทางฝั่งนี้ของเขาได้ คำสาปที่ทำให้เขาระเบิดความจริงแล้วเป็นคำสาปสะกดใจประเภทหนึ่ง คนผู้นั้นปลูกฝังความคิดให้เขาว่าขอเพียงพูดความจริงออกมาก็จะ ‘ระเบิด’ ถึงขั้นให้เขาเห็นตัวอย่างหลายๆ กรณี นี่จึงทำให้ผู้ที่โดนคำสาปเชื่อสนิทใจ เป็นอุปทานด้านจิตใจที่แข็งแกร่งมากชนิดหนึ่ง ด้วยเหตุนี้ผู้ที่โดนคำสาปจึงเก็บงำเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ไม่กล้าเอ่ยถึงเลย ดังนั้นหากเขาถูกบีบบังคับ ยามที่จำใจต้องพูดออกมา จะรู้สึกว่าตัวเองต้องระเบิดแน่นอน ในเวลานี้เองเนื่องจากเขากระวนกระวายสุดขีด กล้ามเนื้อตึงเคร่ง โลหิตไหลเวียนเร็วขึ้น หัวใจหดเกร็ง อุณหภูมิร่างกายพุ่งสูง…เร่งให้คำสาปจุดชนวนขึ้น คำสาปก็ชนวดระเบิดที่ถูกจุด ย่อมทำให้เกิดการระเบิดขึ้น…แต่ถ้าหากพวกเราใช้วิชาที่ทำให้อุณหภูมิในร่างเขาลดต่ำลง ชะลอการไหลเวียนของโลหิตเขา แบบนั้นก็จะไม่เร่งให้เขาเข้าใกล้จุดนั้น เขาก็จะไม่ระเบิดแล้ว…”

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ฟังนางวิเคราะห์อย่างเป็นระบบแบบแผนอยู่เงียบๆ นางเผลอพูดคำศัพท์ของยุคปัจจุบันโดยไม่รู้ตัว แต่ก็เข้าใจได้เป็นอย่างดี แถมทฤษฎีนี้ของนางก็น่าเชื่อถือมาก แน่นอนว่าต้องหักล้างศัพท์เฉพาะบางส่วนออกไปด้วย

อย่างไรเสียความเข้าใจที่นางมีต่อโลกนี้ก็มีจำกัด บางวิชาบางอาคมนางก็ไม่รู้จัก…

แต่แนวคิดนี้ของนางก็ยอดเยี่ยมมาก ควรค่าให้เขาพิจารณา!

กู้ซีจิ่วกล่าวรวดเดียวจนจบ สองตามองดูเขาพลางเอ่ยถาม “ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์เจ้าคะ ท่านคิดเห็นอย่างไรความคิดของข้าเจ้าคะ?”

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ยกมือลูบหัวเธอ “เยี่ยมมาก! เช่นนั้นก็ใช้วิธีที่เจ้าว่าเถอะ”

กู้ซีจิ่วตกตะลึง

เป็นครั้งแรกที่ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ปฏิบัติต่อเธออย่างสนิทสนมเช่นนี้ ปลายนิ้วที่ระคนด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ ของเขาทำให้เธอหัวใจเธอเต้นระรัว รู้สึกรางๆ คล้ายว่าเคยมีคนผู้หนึ่งปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้เหมือนกัน แม้กระทั่งกลิ่มหอมก็ยังคล้ายคลึงกันอยู่รางๆ…

เงาร่างตี้ฝูอีแวบขึ้นมาในสมองเธออีกครั้ง…

แต่ก็ถูกเธอสะกดลงไปอย่างรุนแรงทันที นี่ตนประสาทไปแล้วหรือ? ทำไมนึกถึงคนๆ นั้นอยู่เรื่อยเลย?

เธอสะบัดหัวไปมา ไม่ต้องการใคร่ครวญ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องไร้สาระพวกนั้น เอ่ยปากถามท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ “ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ เช่นนั้นพวกเราเริ่มกันเลยไหมเจ้าคะ?”

“ได้!” ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ตัดสินใจได้ทันที

กู้ซีจิ่วตาเป็นประกาย เชียนหลิงเทียนหน้าขาวซีด…

“ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ ท่านจะไม่พิจารณาดูอีกทีหรือขอรับ? ข้าเกรงว่าอาจจะไม่สำเร็จ…” เชียนหลิงเทียนที่เพิ่งถูกคลายเส้นเสียงรีบเอ่ยขึ้นมา

“ไม่สำเร็จก็ไม่เป็นไร” ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์กล่าวอย่างไม่อนาทรร้อนใจ “อย่างมากเจ้าก็ตายเท่านั้น พวกเราไม่ได้ตายด้วยเสียหน่อย”

เชียนหลิงเทียนนิ่งงัน เขาถูกตอกด้วยวาจาเดียวจนพูดไม่ออกแล้ว!

วิธีนี้ถึงแม้กู้ซีจิ่วจะเป็นคนพูดออกมา แต่ผู้ดำเนินการยังคงเป็นท่านเทพศักดิ์สิทธิ์

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์สั่งการนาง “เจ้าออกไปก่อน”

กู้ซีจิ่วเม้มปากแน่น ยืนนิ่งอยู่ข้างกายเขา “ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ ข้าจะอยู่ที่นี่ด้วยเจ้าคะ”

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์เหลือบมองนางแวบหนึ่ง ดวงตาฉายแววยิ้มหัวรางๆ ”อยากร่วมเป็นร่วมตายกับเปิ่นจุนหรือ?”

กู้ซีจิ่วเงยหน้ามองเขาพลางเอ่ยถาม “ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์เจ้าคะ หากข้ามองออกล่วงหน้าก่อนเขาจะระเบิดห้าวินาที ท่านจะคุ้มครองข้าให้ปลอดภัยได้ไหมเจ้าคะ?”

“ห้าวินาทีหรือ?” ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ไม่เข้าใจคำศัพท์นี้