ลำนำบุปผาพิษ - บทที่ 2548 เจ้าชอบไหม / บทที่ 2549 เจ้าชอบไหม 2

บทที่ 2548 เจ้าชอบไหม

เมื่ออยู่ในเมืองรูปโฉมสามัญ สวมเสื้อผ้าธรรมดาอย่างพวกเธอมีอยู่มากมาย ดังนั้นตอนที่พวกเธอเดินเตร่อยู่ในเมืองจึงแนบเนียนกลมกลืน ปะปนไปกับฝูงชน

เฟิงหรูฮั่วคิดว่าเมื่อคืนมีความเคลื่อนไหววุ่นวายใหญ่โตถึงเพียงนั้น ในเมืองจะต้องเต็มไปด้วยการตรวจสอบสารพัดรูปแบบแน่นอน กลับคาดไม่ถึงว่าจะสงบสุขดี ไม่แตกต่างไปจากยามปกติเลย

ถ้าจะบอกว่ามีสิ่งที่แตกต่างอยู่ นั่นก็คือถนนหนทางสะอาดสะอ้านยิ่ง ร้านรวงที่เรียงรายอยู่สองฝั่งถนนเริ่มประดับประดาสีแดงแล้ว บรรยากาศมงคล ทั้งเมืองล้วนจัดการประดับประดาด้วยเรื่องเดียวกัน…งานวิวาห์ของท่านเจ้าเมือง

สถานที่ ที่สืบข่าวซุบซิบนินทาได้ง่ายดายที่สุดย่อมเป็นเป็นเหลาสุราโรงน้ำชา

กู้ซีจิ่วกับเฟิงหรูฮั่วเข้าไปในเหลาสุราแห่งหนึ่งที่ครึกครื้นยิ่งนัก เหลาสุราแห่งนี้เป็นสถานที่สำหรับชนชั้นกลางและชนชั้นล่าง มีขุนนางชนชั้นสูงไม่มากนัก แต่มีชาวบ้านธรรมดามากมาย

ขุนนางชั้นสูงส่วนใหญ่ล้วนเป็นปาท่องโก๋แก่ที่คร่ำหวอดอยู่ในแวดวงการเมืองมานาน ปกติแล้วจะสำรวมวาจายิ่งนัก คิดจะล้วงข่าวซุบซิบจากปากพวกเขาช่างยากเย็นนัก

ไม่เหมือนกับชาวบ้านทั่วไป ค่อนข้างเรียบง่ายไม่สงวนวาจา…

เป็นสถานที่เหมาะสำหรับซุบซิบนินทา

กู้ซีจิ่วกับเฟิงหรูฮั่วนั่งอยู่ที่นี่ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม ก็ได้ยินเนื้อหาที่พวกเธอสนใจสองสามเรื่องแล้ว

อย่างเช่นงานวิวาห์ในวันพรุ่งไม่ได้จัดขึ้นที่จวนว่าการ แต่จัดขึ้นที่จัตุรัสราชธรรม ลือกันว่าที่นั่นได้ประดับประดาไว้อย่างสวยงามแล้ว

อย่างเช่นงานวิวาห์ในวันพรุ่งนั้น ท่านเจ้าเมืองสั่งให้ชาวเมืองร่วมเฉลิมฉลองด้วย ทุกคนจะได้หยุดงานหนึ่งวัน คนทั้งหมดสามารถไปร่วมยินดีที่จัตุรัสราชธรรมได้ตามต้องการ

หรืออย่างเช่นเมื่อคืนมีงูออกมาเพ่นพ่านทั่วเมือง ได้ยินว่าคนของทางการจับงูมากมายไปหมดแล้ว…

จวนเจ้าเมืองออกแถลงการณ์ บอกว่านี่เป็นเพราะสวรรค์เบื้องบนก็ให้ความสำคัญกับงานวิวาห์นี้ มังกรร่อนเริงรำนับเป็นลางดีอย่างยิ่ง เพื่อขอบคุณการอำนวยพรของสวรรค์ และเพื่อตอบแทนทหารชาวบ้านที่คอยเฝ้ารักษาเมืองทั้งวันทั้งคืน ท่านเจ้าเมืองได้สั่งให้คนนำงูเหล่านี้ไปส่งมอบแก่หออวลนภาเหลาสุราที่ใหญ่ที่สุดในเมืองแล้ว สั่งหัวหน้าพ่อครัวของที่นั่นไว้ พรุ่งทำน้ำแกงงูหลายๆ หม้อ แจกจ่ายประชาชน ไม่ว่าจะเป็นชาวหรือทหารล้วนได้รับปันส่วนกันคนละถ้วย

ยามที่ได้ยินข่าวสุดท้ายนี้ เฟิงหรูฮั่วหน้าเปลี่ยนสีทันที!

ชัดเจนยิ่งนัก สายลับงูของนางถูกจับได้แล้ว!

งูตัวอื่นยังว่าดีหน่อย ล้วนเป็นเสี่ยวฉือของนางเรียกออกมาจากหุบเขาลำเนาไพร เป็นงูธรรมดาไม่มีฤทธิ์เดชอันใด

แต่เสี่ยวฉือของนางเป็นราชาอสรพิษ เป็นแก้วตาดวงใจของนาง จะเสียไปไม่ได้เด็ดขาด!

แม่นางเฟิงลุกขึ้นตบโต๊ะ ตัดสินใจจะไปดูที่หออวลนภา ดูว่าเสี่ยวฉือยอดดวงใจของนางอยู่หรือไม่

กู้ซีจิ่วรั้งนางไว้ ส่ายหน้าพลางเอ่ย

“นี่เป็นหลุมพราง!”

เฟิงหรูฮั่วก็ไม่โง่เช่นกัน ย่อมรู้ดีว่ามีความเป็นได้เกือบสิบส่วนที่จะเป็นหลุมพรางล่อนางไปติดกับ แต่ถ้าหากนางไม่ได้ไปดูที่นั่นไม่ว่าอย่างไรก็คงสงบใจไม่ได้

กู้ซีจิ่วก็ตรงไปตรงมายิ่ง

“ข้าจะไปกับเจ้าด้วย!”

“ไม่ต้องหรอก ที่นั่นจะต้องมีคนซุ่มรออยู่มากมายแน่ แม่นางกู้คือว่าที่ราชินีแห่งอาณาจักรมาร ไม่อาจสูญเสียไปได้ มิเช่นนั้นองค์ราชันมาร…”

กู้ซีจิ่วคว้าตัวนางแล้วใช้วิชาเคลื่อนย้ายทันที

“มัวแต่พูดเหลวไหลมากมายอยู่ได้ ไปกัน!”

ในพริบตาเดียว พวกเธอก็มาปรากฏตัวที่ห้องครัวของหออวลนภาแล้ว

หออวลนภาเป็นเหลาสุราที่หรูหราที่สุดในเมืองลั่วฮวา และตอนนี้ก็ใกล้เที่ยงแล้ว ภายในร้านมีลูกค้าไม่น้อยเลย

ห้องโถง เรือนหลัง ทางเดิน…มีลูกค้าและพนักงานเดินสวนกันไปมาเป็นระยะๆ

กู้ซีจิ่วคำนวณได้แม่นยำ จุดที่ร่อนลงคือลานด้านนอกห้องครัวของหออวลนภา

ในลานมีคนอยู่ไม่มาก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครเลย พวกเธอปรากฏตัวขึ้นห่างจากพ่อครัวคนหนึ่งไปห้าเมตรเท่านั้น และไม่มีสิ่งใดกั้นกลางเลยด้วย

————————————————————————————-

บทที่ 2549 เจ้าชอบไหม 2

ทำเอาเฟิงหรูฮั่วสะดุ้งโหยง นางคิดจะลงมือตามสัญชาตญาณ ถูกกู้ซีจิ่วจับมือไว้

“ไม่ต้องหรอก บนร่างพวกเรามียันต์เร้นกายอยู่ เขามองไม่เห็นพวกเรา”

พ่อครัวคนนั้นมองไม่เห็นพวกเธอจริงๆ หลังจากง่วนอยู่ที่มุมหนึ่งของลาน ก็หันหลังกลับเข้าเรือนไป

เฟิงหรูฮั่วอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วให้กู้ซีจิ่ว

“แม่นางกู้ ยังคงเป็นท่านที่ฉลาดนัก!”

ตอบสนองว่องไวถึงเพียงนี้ซ้ำยังจัดการได้รอบคอบปานนี้ด้วย…

ภายในลานมีข้องวางไว้หลายสิบใบวางเรียงอยู่ ข้องใบไม่เล็กเลย แต่ละใบใหญ่เท่าโอ่ง ข้องทุกใบล้วนปิดฝาเอาไว้ มีเสียงฟ่อๆ ดังอยู่ภายในข้องทุกใบ ชัดเจนนัก ภายในข้องขังงูเอาไว้…

เฟิงหรูฮั่วก้าวเข้าไป กู้ซีจิ่วยุดมือนางไว้ เอ่ยกระซิบ

“อย่าเคลื่อนไหวส่งเดช! รอบข้างนี้ล้วนเป็นกับดัก! มีคนแฝงตัวอยู่ในที่ลับตา…”

เฟิงหรูฮั่วมองไปรอบๆ ไม่เห็นใครเลย…

‘ในมุมหนึ่งทางทิศตะวักตกเฉียงใต้ของลานนี้มีเขตแดนหนึ่งอยู่ ภายในเขตแดนมียอดฝีมือซุ่มอยู่สิบแปดคน ทุกคนล้วนเป็นยอดฝีมือระดับเสี่ยวเซียนขั้นสาม ภายในครัวหลัง ในห้องโถง ห้องส่วนตัวบนชั้นสองก็มิใช่พ่อครัวและแขกเหรื่อ ภายในห้องครัวมียอดฝีมืออยู่หกคน ในห้องโถงมีสิบคน ห้องส่วนตัวบนชั้นสองก็มีสี่คน…’

กู้ซีจิ่วส่งกระแสเสียงหาเฟิงหรูฮั่ว

เฟิงหรูฮั่วตกตะลึง…

อันที่จริงนางก็สัมผัสได้เช่นกันว่าในละแวกนี้มียอดฝีมือดักซุ่มอยู่ แต่ไม่อาจรับรู้จำนวนได้ และยิ่งไม่สามารถหยั่งลำดับพลังของยอดฝีมือพวกนั้นได้ด้วย กลับไม่นึกเลยว่ากู้ซีจิ่วมายืนอยู่ในลานแห่งนี้เพียงครู่เดียว จะตรวจสอบได้กระจ่างหมดแล้ว!

นี่มันความสามารถสังเกตการณ์ที่แปลกประหลาดอันใดกัน?!

ทัดเทียมกับองค์ราชันของพวกนางเลย!

เพียงแต่นางยังคงไม่เชื่อถือในถ้อยคำของกู้ซีจิ่วอยู่บ้าง ชะงักไปเล็กน้อย

กู้ซีจิ่วหลุบตาลงนิดๆ เธอรู้ว่าคนพวกนี้ไม่เชื่อถือเธอสักเท่าไหร่…

แต่ตอนนี้ตี้ฝูอีไม่อยู่ นี่เป็นสถานการณ์พิเศษ เธอจะต้องทำให้คนพวกนี้ยอมรับนับถือเธออย่างสมบูรณ์ก่อน ถึงจะเชื่อฟังการจัดการของเธออย่างแท้จริง ถึงจะมีโอกาสช่วยเหลือตี้ฝูอีออกมาได้โดยสูญเสียค่าตอบแทนน้อยที่สุด…

เธอไม่พูดอะไรอีก พลันยกมือ ดีดนิ้วส่งกระแสลมออกไป พุ่งใส่ข้องใบหนึ่ง

เกิดเสียง ‘ผลั่ก!’ ดังขึ้นเบาๆ! ฝาข้องเปิดออกครึ่งหนึ่ง…

เกิดเสียงลมไหว ‘พรึบพรับ!’ เงาร่างนับไม่ถ้วนโผล่ออกมาจากทั่วสารทิศ แหใหญ่ปากหนึ่งร่วงลงมาจากฟ้า ครอบคลุมพื้นที่ในรัศมีห้าจั้งนี้ไว้อย่างแน่นหนา…

โชคดีที่หลังจากกู้ซีจิ่วดีดออกไป ก็พาเฟิงหรูฮั่วเคลื่อนย้ายขึ้นไปบนหลังคาทันที มิเช่นนั้นคงติดอยู่ในแหใหญ่นั้นแล้วเป็นแน่

สุดยอด!

เฟิงหรูฮั่วเบิกตากว้าง มองคนเหล่านั้นที่อยู่ด้านล่าง นับหัวคนดู…

จากนั้นก็ยอมรับนับถือกู้ซีจิ่วอย่างหมดใจเลย!

ไม่ขาดไปสักคนเลย!

“แม่นางกู้ ท่านเป็นเทพตัวจริง!”

คนที่อยู่ด้านล่างเหล่านั้นตรวจสอบภายในลานอย่างละเอียดถี่ถ้วนรอบหนึ่ง ผลคือไม่พบแม้แต่ไรขนสักเส้นของมนุษย์

“เห็นทีจะเป็นลมพัดเสียกระมัง? มิเช่นนั้นต่อให้วรยุทธ์สูงส่งสักเพียงใดก็ไม่มีทางรอดพ้นจากแหนี้ได้”

“คงจะใช่ ไม่เคยได้ยินด้วยว่าลูกน้องภูตผีปีศาจเหล่านั้นของราชันมารจะมีวิชาตัวเบาเลิศล้ำขนาดนี้”

คนเหล่านี้ตรวจสอบไม่พบอะไร ถึงขั้นที่สัมผัสกลิ่นอายของคนนอกที่เข้ามาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ จึงแยกย้ายกันไป ต่างคนต่างกลับไปซ่อนตัวตามจุดของตน

เฟิงหรูฮั่วถอนหายใจ

“เดิมทีคิดว่าจะช่วยเหลืองูพวกนี้ออกมา ดูท่าคงจะทำไม่ได้แล้ว”

ถ้าฝืนปล่อยออกมา จะต้องทำให้คนพวกนี้ตื่นตัว เมื่อถึงเวลาจะดึงดูดให้เกิดศึกใหญ่โดยไม่ได้อะไรเลย จะเปิดเผยตัวตนของกู้ซีจิ่วด้วย

“ในนั้นมีเสี่ยวฉือของเจ้าอยู่ไหม?”

กู้ซีจิ่วถาม

เฟิงหรูฮั่วส่ายหน้า

“ไม่มี ข้าจับสัมผัสดูแล้ว มันไม่อยู่ที่นี่”

ที่นี่ไม่มีผลกำไรอันใด ทั้งสองจึงจากไปอย่างเงียบเชียบ