ลำนำบุปผาพิษ - บทที่ 2656 ความรู้สึกที่มีต่อนางยังเป็นเช่นในอดีตหรือไม่? / บทที่ 2657 ข้าไม่สนใจตำแหน่งจักรพรรดิ!

บทที่ 2656 ความรู้สึกที่มีต่อนางยังเป็นเช่นในอดีตหรือไม่?

“สองเดือนก่อน ท่านหมอเมิ่งตรวจชีพจรพบ”

กู้ซีจิ่วขมวดคิ้ว วิชาแพทย์ของหมอเมิ่งสูงส่ง แถมยังภักดีต่อสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ นางไม่มีทางตรวจชีพจรผิดพลาด

เห็นทีว่าจิ้งจอกน้อยจะตั้งครรภ์จริงๆ แถมช่วงเวลาก็ถูกต้องด้วย…

“ซีจิ่ว มีอะไรไม่ถูกต้องหรือ?”

เยี่ยนเฉินมองสีหน้าใคร่ครวญของกู้ซีจิ่วแล้วตระหนกอยู่บ้าง

กู้ซีจิ่วใคร่ครวญดูเล็กน้อย บอกเล่าสถานการณ์ที่พบเห็นในแดนเผ่าจิ้งจอกครามออกมาตามต้นฉบับดั้งเดิม เล่าถึงหลานเยวี่ย เล่าถึงตวนมู่เหยี่ยน…

เยี่ยนเฉินคล้ายถูกสายฟ้าฟาด สีหน้าซีดขาว

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คาดไม่ถึงว่าชาวเผ่าจิ้งจอกครามจะมาจากดินแดนอื่น ที่คาดไม่ถึงยิ่งกว่าคือผู้รุกรานที่เข่นฆ่าปล้นสะดมเหล่านี้จะมาจากสถานที่แห่งเดียวกันกับตระกูลของจิ้งจอกน้อย

เรื่องนี้หากว่าปล่อยให้คนทั่วไปทราบเข้า เกรงว่าจิ้งจอกน้อยคงถูกพาลโกรธไปด้วย…

“ซีจิ่ว เพราะเหตุใดพรุ่งนี้ถึงต้องพาจิ้งจอกน้อยไปให้ได้ล่ะ? หากว่านางรู้เรื่องพวกนี้เข้า เกรงว่าคงเสียใจยิ่งนัก…นางตั้งครรภ์อยู่ ข้าคิดว่าพยายามอย่าให้นางสะเทือนอารมณ์เลย…”

กู้ซีจิ่วเงียบไปครู่หนึ่ง

“เยี่ยนเฉิน เจ้ารู้สึกว่าช่วงหนึ่งเดือนมานี้จิ้งจอกน้อยมีจุดไหนที่ผิดปกติไปบ้างไหม?”

เยี่ยนเฉินผงะไป ส่ายหน้าให้

“ไม่รู้สึกนะ นางปกติดีมาก”

ก็แค่ชอบยั่วยวนเขา แต่นี่ก็แค่แสดงให้เห็นว่านางเป็นผู้ใหญ่ขึ้นบ้างแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคือนี่เป็นความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยา เยี่ยนเฉินไม่อยากเอ่ยถึง

“เช่นนั้นเจ้าล่ะ? ความรู้สึกที่มีต่อนางยังเป็นเช่นในอดีตหรือไม่?”

เยี่ยนเฉินชะงักค้าง กล่าววาจาไม่ออก ผ่านไปครู่หนึ่งถึงเอ่ยออกมา

“น่าจะ…น่าจะใช่กระมัง…”

“เยี่ยนเฉิน ข้าอยากฟังความจริง! อย่าปิดบังข้า เพราะเรื่องนี้สำคัญมาก!”

เยี่ยนเฉินเงียบไป

เขาพูดไม่ออกอยู่บ้าง เนื่องจากตอนนี้เมื่อเขาอยู่ต่อหน้าจิ้งจอกน้อยความรู้สึกเชิงกายภาพของเขามีความเปลี่ยนแปลงไป…

เมื่อก่อนพอเขาเห็นจิ้งจอกน้อย จะอยากกอดอยากหอม ถึงขั้นที่อยากโผเข้าหาเลยด้วยซ้ำ

ตอนนี้พอเขาเห็นจิ้งจอกน้อย ในใจมีเพียงความรับผิดชอบและความสงสาร ไม่มีความปรารถนาอยากกอดนางเลย

เขาสูดหายใจเฮือกหนึ่ง

“ซีจิ่ว เจ้าต้องการจะพูดอะไรกันแน่? ได้โปรดพูดมาตามตรง”

กู้ซีจิ่วใคร่ครวญดูเล็กน้อย บอกออกไปตรงๆ

“ตอนข้าอยู่ที่แดนเผ่าจิ้งจอกครามไม่เพียงแต่ได้พบหลานเยวี่ย ยังเห็นสตรีที่มีรูปโฉมเหมือนจิ้งจอกน้อยแทบทุกประการด้วย นางบาดเจ็บสาหัส ใกล้ตายแล้ว…”

เยี่ยนเฉินหน้าเปลี่ยนสีทันที

“กะ…ใกล้ตายแล้ว?”

“ใช่! หมอจากดาวจิ้งจอกครามคนนั้นฝืนใช้สมุนไพรชนิดหนึ่งยื้อชีวิตนางไว้ ซ้ำยังถามนางด้วยว่าสำนึกเสียใจหรือยัง? นางเงียบงันอยู่ตลอด แต่ตอนที่ข้าออกมา มองเห็นนางร้องไห้…ข้าเร้นกายเข้าไป พวกเขามองไม่เห็นข้า ดังนั้นจึงไม่ใช่การเสแสร้งเล่นละคร…”

เยี่ยนเฉินกำมือ ปลายนิ้วซีดขาวเล็กน้อย เขาก็ฉลาดเฉลียวเช่นกัน เงยหน้ามองกู้ซีจิ่ว

“เจ้าสงสัยว่าคนนั้นสิถึงจะเป็นจิ้งจอกน้อยตัวจริง ส่วนคนนี้ที่อยู่ข้างกายข้าคือ…ตัวปลอมใช่ไหม?”

จากนั้นก็ส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว

“เป็นไปไม่ได้! สตรีคนนั้นแม้ว่าจะรูปโฉมเหมือนจิ้งจอกน้อย แต่บุคลิกท่าทางไม่ค่อยเหมือนกันเลย ที่สำคัญคือ จิ้งจอกน้อยตั้งครรภ์อยู่ แต่สตรีนางนั้นไม่มี! หลายวันก่อนตอนที่ข้าพบนาง ท่าทางของนางไม่เหมือนคนตั้งครรภ์เลย!”

กู้ซีจิ่วมองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยเรียบๆ

“เยี่ยนเฉิน เจ้าเป็นสามีของจิ้งจอกน้อย บนโลกนี้คนที่คุ้นเคยกับนางที่สุดมีเพียงเจ้า ใช้หัวใจของเจ้าสัมผัสดูให้ละเอียดเถิด”

เธอมองจันทรา ณ ขอบฟ้า นึกถึงเรื่องหนึ่งได้อีก

“ใช่แล้ว เจ้ายังจำเรื่องที่ข้าถูกสลับร่างในตอนนั้นได้ไหม?”

“จำได้สิ ตอนนั้นร่างกายของเจ้าถูกผู้อื่นยึดครอง ดวงวิญญาณถูกบังคับให้ไปอยู่ในร่างโคลนนิ่งข้างกายโม่เจ้า…”

กล่าวมาถึงตรงนี้ จู่ๆ เขาก็พูดต่อไปไม่ได้แล้ว! สมองประหนึ่งถูกคนใช้ท่อนไม้ทุบ!

————————————————————————————-

บทที่ 2657 ข้าไม่สนใจตำแหน่งจักรพรรดิ!

เขานึกถึงสตรีที่ถูกเขาทำร้ายคนนั้น เมื่อเห็นเขาก็โผเข้ามาหาอย่างไม่ลังเลเลย แววตาปิติยินดีอย่างแท้จริง ดวงตาเปล่งประกาย นางถึงขั้นที่ค่อนข้างคับข้องหมองใจด้วย ราวกับเด็กน้อยที่ถูกรังแกอยู่ข้างนอกแล้วได้พบญาติของตนเข้า

นางเชื่อถือเขาอย่างหมดหัวใจ เป็นที่พึ่งของนางอย่างสมบูรณ์ ดังนั้นพอนางได้รับความอยุติธรรมจากภายนอก หลังจากเห็นเขาก็แสดงท่าทีเช่นนี้…

ส่วนเขาพอเห็นนางปฏิกิริยาแรกก็คือโกรธเคือง โกรธเคืองที่นางกล้าอ้างตัวว่าเป็นจิ้งจอกน้อยของเขา ดังนั้นจึงผลักนางออกไปอย่างไม่ลังเลเลย

ยิ่งนางบอกอย่างเต็มปากว่าตนคือจิ้งจอกน้อย เขาก็ยิ่งโกรธ เขารัวคำถามหลายข้อออกมาปานห่ากระสุน นางตอบไม่ได้เลยสักข้อ สุดท้ายเขาก็ถามคำถามที่ร้ายแรงที่สุดกับนาง

“เจ้าบอกว่าเจ้าคือจิ้งจอกน้อย เช่นนั้นข้าขอถามเจ้า ลูกล่ะ?! ลูกในท้องของเจ้าล่ะ?!”

ยามนั้นสตรีนางนั้นก็ทึ่มทื่อไปเช่นกัน ได้แต่ส่ายหน้ากล่าวว่าไม่รู้ ซ้ำยังบอกอีกว่าตนลืมเลือนเรื่องราวส่วนใหญ่ไป…

นางสวมใส่เสื้อผ้าของผู้รุกรานเหล่านั้น ทำให้เขารู้สึกรังเกียจ นางยังโผเข้าใส่ร่างเขาอย่างต่อเนื่อง บอกอะไรเขาทำนองว่าไม่ง่ายเลยกว่านางจะหนีออกมาได้ เขาจะไม่ต้องการนางไม่ได้ บอกว่านางจดจำได้เพียงเขาเท่านั้น…

ยามนั้นเขายิ้มหยัน สุดท้ายก็บอกว่าจิ้งจอกน้อยอยู่ข้างกายตนมาตลอด นางไม่เคยจากไปไหนเลย

หลังจากกล่าวประโยคนี้ออกมาสตรีนางนั้นก็คลุ้มคลั่งแล้ว นัยน์ตาแดงก่ำ ตะโกนโวยวายใส่เขา แถมยังบอกว่าจิ้งจอกน้อยคนนั้นคือตัวปลอม จะฆ่านาง สับนางให้สุนัขกินเสีย…

ท่าทางตอนคลุ้มคลั่งนั้นดุร้ายยิ่งนัก เยี่ยนเฉินไม่เคยเห็นมาก่อน ราวกับคนบ้าคนหนึ่ง ไอสังหารบนร่างนางทำให้ใบไม้ข้างกายเหี่ยวเฉาตามไปด้วย

เยี่ยนเฉินตกอยู่ภายใต้ความโกรธจึงลงมือกับนางอย่างหนัก…

ถึงแม้เขาจะบอกกับตัวเองอยู่ตลอดว่าไม่ได้ทำผิด แต่ตอนที่สตรีนางนั้นล้มลงไปสายตาที่มองเขาด้วยความผิดหวังและไม่อยากจะเชื่อทำให้หัวใจเขาสั่นไหว ทำให้เขาร้อนรน ดังนั้นเขาจึงได้แต่จากไป แต่สภาพของนางในตอนนั้นยังแวบเข้ามาในสมองของเขาอยู่เสมอ แวบเข้ามาคราหนึ่งก็รู้สึกปวดใจคราหนึ่ง…

หากว่า…สตรีนางนั้นคือจิ้งจอกน้อยจริงๆ เช่นนั้นนางถูกเขาทำร้ายไปแบบนั้น…

เมื่อนึกถึงจุดนี้ แม้แต่ลมหายใจของเยี่ยนเฉินก็ขาดห้วงแล้ว มือสั่นนิดๆ แทบไม่กล้าคิดต่อแล้ว!

เขาส่ายหน้าทันที

“ซีจิ่ว พรุ่งนี้ข้า…”

เอ่ยมาถึงตรงนี้ก็ชะงักไป เนื่องจากไม่ทราบว่ากู้ซีจิ่วจากไปตั้งแต่ตอนไหนแล้ว

บนเนินเขาเหลือเพียงตัวเขาคนเดียว

….

และบนเนินเขานอกเขตแดนของสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ สตรีนางหนึ่งนั่งกอดเข่าอยู่ตรงนั้น เงยหน้ามองดวงจันทร์ ราวกับบนดวงจันทร์มีสิ่งใดที่น่ามองอยู่ ทำให้นางหักใจละทิ้งไม่ลง

ชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างกายนาง เงียบงันราวกับฉากประกอบอย่างหนึ่ง

สองคนนี้คือสตรีที่หน้าตาเหมือนหลานไว่หูกับตวนมู่เหยี่ยนที่ทำการรักษาให้นาง

“ข้าชอบโลกใบนี้…”

เงียบงันอยู่เช่นนั้นครู่หนึ่ง ในที่สุดสตรีนางนั้นก็เอ่ยขึ้น ในน้ำเสียงแฝงแววสะอื้นให้เล็กน้อย ทว่าฝืนยิ้มออกมานิดๆ

“ข้าถือกำเนิดเติบใหญ่บนโลกนี้ ที่นี่มีสหายของข้า คนทีข้าชอบพอ…ข้าไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่ส่วนหนึ่งของโลกใบนี้เลย…”

“ไว่หู ไม่ว่ายังไงในตัวเธอก็มีสายเลือดราชวงศ์ดาวจิ้งจอกครามไหลเวียนอยู่ ดาวจิ้งจอกครามสิถึงจะเป็นสถานที่ๆ เธอควรจะไป ดาวจิ้งจอกครามสิถึงจะเป็นบ้านเกิดของเธอ แถมสายเลือดในตัวของเธอยังบริสุทธิ์มาก บริสุทธิ์ยิ่งกว่าเชื้อพระวงศ์ที่ถือกำเนิดเติบโตบนดาวจิ้งจอกครามเสียอีก ถ้าหากเธอกลับไปราชวงศ์จิ้งจอกครามต้องยินดีแน่ ไม่แน่ว่าเธออาจจะได้เป็นจักรพรรดิจิ้งจอกครามรุ่นต่อไป…”

“ข้าไม่สนใจตำแหน่งจักรพรรดิ!”

“เธอสนใจแค่เยี่ยนเฉินงั้นสิ? น่าเสียดายที่ข้างกายเขามีหลานไว่หูอีกคนอยู่แล้ว เขาถนอมหล่อนเหมือนสมบัติล้ำค่า เมื่อกี้ตอนที่ฉันพาเธอล่องหนเข้าไป เธอก็เห็นแล้วนี้ เขาดีกับหล่อนมาก….”