ลำนำบุปผาพิษ - บทที่ 2705 ความภักดี / บทที่ 2706 ทอดทิ้ง

บท​ที่​ ​2705​ ​ความภักดี

เธอ​ก็​นึกไม่ถึง​เหมือนกัน​ว่า​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​จะ​ให้​อู​อู๋​เหยี​ยน​ดื่ม​สุรา​พิษ​!​ ​ดังนั้น​ตอนแรก​จึง​ไม่ได้​สนใจ

ถึงอย่างไร​อู​อู๋​เหยี​ยน​ก็​ภักดี​ต่อ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ขนาด​นี้​ ​ไม่มี​เหตุ​ที่​เขา​ต้อง​สังหาร​นาง​เลย​นี่​!

เว้นแต่ว่า​นี่​จะ​เป็น​สุรา​ขับ​เลือด​ ​คิด​จะ​ขับ​เด็ก​ใน​ท้อง​ของ​นาง​!

แต่ว่า​จาก​กลิ่น​ของ​สุรา​นี้​เห็นได้ชัด​ว่า​ไม่​คล้าย​จะ​เป็น​ยา​ขับ​เลือด​ ​อาการ​ของ​อู​อู๋​เหยี​ยน​เอง​ก็​ไม่​คล้าย​…

เธอ​มอง​ไป​ที่​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​เห็น​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​รวบรวม​สุรา​นั้น​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​พอดี​…

“​อู๋​เหยี​ยน​”​ ​ในที่สุด​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ก็​เปิดปาก​แล้ว​ ​เรียก​อู​อู๋​เหยี​ยน​ที่​พุ่ง​เข้ามา​อย่างเอาเป็นเอาตาย​ ​“​วางใจ​เถอะ​ ​มี​ข้า​อยู่​ ​ต่อให้​สุรา​นี้​หก​ไป​แล้วก็​เก็บ​ขึ้น​มา​ให้​เจ้า​ใหม่​ได้​ ​มา​เถอะ​ ​ยก​ให้​เจ้า​”

ยื่น​จอก​สุรา​ให้​อีกครั้ง

สุรา​ใน​จอก​กระเพื่อม​เบา​ๆ​ ​ราวกับ​สายตา​ของ​คน​งาม​ ​เย้า​จิต​ยวนใจ

อู​อู๋​เหยี​ยน​กลับ​แข็งทื่อ​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​นาง​ติดตาม​อยู่​ข้าง​กาย​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​มานาน​โข​แล้ว​ ​รู้จัก​นิสัย​เขา​ดี​ ​เขา​และ​เป็นโรค​รัก​ความ​นัก​สะอาด​มาก​ด้วย​ ​ต่อให้​ข้าวของ​จะ​ล้ำค่า​เพียงใด​ขอ​เพียง​หล่น​ลงพื้น​แล้วก็​จะ​ไม่เอา​อีก​เลย​ ​ใน​อดีต​เนื่องด้วย​สาเหตุ​นี้​จึง​ได้​โยน​สมุนไพร​เซียน​พันปี​ต้นหนึ​่ง​ทิ้ง​ไป​ ​ตอนนี้​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​เขา​จะ​เก็บ​สุรา​ขึ้น​มา​ ​แถม​สุรา​นี้​ยัง​เคย​หก​นอง​พื้น​แล้วด้วย​!

นาง​ละล้าละลัง​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​แววตา​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ลุ่มลึก​ยิ่งขึ้น​ ​มอง​นาง​อย่าง​ยิ้ม​มิ​เชิง​ยิ้ม​ ​“​ทำไม​?​ ​เจ้า​ก็​กลัว​ว่า​สุรา​นี้​จะ​มีพิษ​หรือ​?​”

อู​อู๋​เหยี​ยน​ตอบ​อ้อมแอ้ม​ ​“​ม.​..​มิใช่​เจ้าค่ะ​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ยิ้ม​แล้ว​ ​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​อ่อนโยน​ ​“​สุรา​นี้​อาจจะ​มีพิษ​อยู่​จริง​ ​เช่นนั้น​เจ้า​จึง​ไม่​อยาก​รับรางวัล​จอก​นี้​แล้ว​ใช่​หรือไม่​?​”

อู​อู๋​เหยี​ยน​ไหน​เลย​จะ​ยัง​กล้า​พูดจา​เป็นอื่น​อีก​ ​ตัดสินใจ​รับ​สุรา​จอก​นั้น​มา​ ​“​นายท่า​นคิ​ดมาก​ไป​แล้ว​เจ้าค่ะ​ ​ข้า​น้อย​ไม่เคย​นึก​สงสัย​ใน​ตัว​นายท่าน​เลย​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เอ่ย​อย่าง​เฉยเมย​ ​“​แล้ว​ถ้า​ข้า​คิด​จะ​ฆ่า​เจ้า​จริงๆ​ ​ล่ะ​?​”

ยิ่ง​เขา​กล่าว​เช่นนี้​ ​อู​อู๋​เหยี​ยน​ก็​ยิ่ง​ไม่เชื่อ​ว่า​สุรา​นี้​มีพิษ​ ​“​จักรพรรดิ​สั่ง​ประหาร​ขุนนาง​ย่อม​ต้องตาย​ ​หากว่า​นายท่าน​ต้องการ​สังหาร​ข้า​น้อย​ ​เช่นนั้น​ข้า​น้อย​ก็​ยินดี​”

พลัน​ยกมือ​หลับตา​ดื่ม​สุรา​จอก​นี้​ลง​ไป​!

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ระแวง​ว่า​กู้​ซีจิ​่​วจะ​เล่น​เล่ห์​อีก​ ​จึง​กาง​เขตแดน​ชั้นหนึ่ง​ไว้​ด้านหน้า​อู​อู๋​เหยี​ยน​อย่างเงียบเชียบ​ ​หากว่า​กู้​ซีจิ​่​วล​งมื​ออี​กค​รั้ง​ ​จะ​ต้อง​ปะทะ​กับ​เขตแดน​นี้​…

และ​เขา​จะ​ไม่​ให้​นาง​ได้​มีโอกาส​นี้​อีก​เด็ดขาด​!

มองเห็น​อู​อู๋​เหยี​ยน​กำลัง​จ่อ​สุรา​แนบ​ริมฝีปาก​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ก็​ถอนหายใจ​นิดๆ​ ​เขา​รู้​ว่า​ไม่มี​ผู้ใด​สามารถ​ขัดขวาง​เรื่อง​นี้​ได้​อีกแล้ว​…

‘​ปัง​!​’​ ​จู่ๆ​ ​พลัน​มีเสียง​ดัง​แว่ว​มาจาก​ด้านนอก​ ​คล้าย​ว่ายา​นลำ​นี้​กำลัง​ชนกับ​โขดหิน​ใหญ่​อัน​ใด​เข้า​ ​ยาน​ทั้ง​ลำ​สั่นสะเทือน​อย่างรุนแรง​ปานเกิด​แผ่นดินไหว​!

ทั้ง​สาม​คนที​่​อยู่​ใน​ยาน​ล้วน​สะเทือน​ไป​หมด​!

กู้​ซีจิ​่​วกับ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ไม่ได้​ซวนเซ​อัน​ใด​ ​แต่​ร่างกาย​ของ​อู​อู๋​เหยี​ยน​สั่นสะเทือน​ถึงขนาด​นี้​ ​จอก​สุรา​ใน​มือ​จึง​กระเด็น​ออก​ไป​เป็น​วง​โค้ง

เกิด​เสียงดัง​ ​‘​เพล้ง​!​’​ ​จอก​สุรา​แตก​กระจาย​อยู่​บน​พื้น​อีกครั้ง​ ​สุรา​ไหล​นอง​อีกครั้ง​…

อู​อู๋​เหยี​ยน​ตกใจ​คุกเข่า​ลง​กับ​พื้นเสีย​งดัง​ตึง​ ​“​นายท่าน​ ​ข้า​น้อย​มิได้​เจตนา​…​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ตะลึง​…

เส้นเลือด​บน​ขมับ​เขา​เต้น​ตุบๆ​ ​ไป​หมด​แล้ว​!

เขา​ยกมือ​ขึ้น​หมาย​จะ​ทำ​อัน​ใด​ ​แต่​กู้​ซีจิ​่ว​ไว​กว่า​เขา​ ​โบก​แขน​เสื้อ​ใน​ทันใด​ ​แสง​เพลิง​สาย​หนึ่ง​เข้า​คลอบ​คลุม​น้ำ​สุรา​นั้น​ไว้​ทันที​…

กว่า​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​จะ​โบก​แขน​เสื้อ​ส่ง​ลำแสง​ออก​ไป​ขัดขวาง​ ​สุรา​บน​พื้น​ก็​ถูก​เพลิง​เผาไหม้​ไป​พอสมควร​แล้ว

“​เจ้า​!​”​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เงยหน้า​ขึ้น​ทันที​ ​แรงกดดัน​บน​ร่าง​ที่​กักเก็บ​เอาไว้​เสมอมา​ปะทุ​ออกมา​ทันที​ ​ข้าวของ​ภายใน​ห้อง​โดยสาร​แตก​กระจาย​อย่างเงียบเชียบ​ภายใต้​แรงกดดัน​ของ​เขา​ ​และ​กลางฝ่ามือ​ของ​เขา​ก็​มีแสง​สีเขียว​เรืองรอง​ลุกโชติช่วง​อยู่​…

อู​อู๋​เหยี​ยน​เบิกตา​กว้าง​ใน​ทันใด

นาง​รู้จัก​กระบวน​ท่านี​้​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​กระบวน​ท่า​ล้าง​โลกา​!

มี​เพียง​ตอนที่​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​โมโห​โกรธา​ถึง​จะ​สำแดง​กระบวน​ท่านี​้​ออกมา

หากว่า​เขา​ซัด​ฝ่ามือ​นี้​ออก​ไป​ ​ไม่ใช่​แค่​กู้​ซีจิ​่​วที​่​อยู่​ตรงหน้า​จะ​ระเหย​เป็น​ไอ​หายวับ​ไป​เท่านั้น​ ​เกรง​ว่ายา​นลำ​นี้​ก็​คง​ถูก​ทำลาย​จน​แหลก​เป็น​ผุยผง​ไป​ด้วย​เช่นกัน

แค่​สุรา​ตก​แตก​จอก​เดียว​เท่านั้น​ ​ปฏิกิริยา​ตอบสนอง​ของ​นายท่าน​จะ​ไม่​เกิน​เหตุ​ไป​หน่อย​หรือ​?

หรือว่า​ใน​สุรา​นั้น​จะ​มี​อะไร​อยู่​จริงๆ​?

เพิ่ง​มาถึง​จุด​นี้​ ​จู่ๆ​ ​ใน​ท้องนา​งก​็​ร้อน​วาบ​ ​สัมผัส​ได้​ว่า​หน้าท้อง​คล้าย​จะ​บวม​ขยาย​ขึ้น​มา​เท่า​หนึ่ง​ ​นาง​สูด​หายใจ​เฮือก​ ​ส่าย​โงนเงน​อยู่​ที่​เดิม

และ​เสียง​สูด​หายใจ​ของ​นาง​ก็​เรียก​สติ​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​กลับมา​ ​เขา​เหล่​มอง​นาง​แวบ​หนึ่ง​ ​เห็น​นาง​โอบ​ท้อง​ไว้​ตาม​สัญชาตญาณ​ ​ดวง​หน้า​พริ้มเพราะ​เขียว​ซีด​รางๆ​…

เขา​ค่อยๆ​ ​เก็บ​กระบวน​ท่า​ ​ไม่สน​สอนใจ​นาง​อีก​ ​วาด​แขน​เสื้อ​ไป​ด้านหน้า​ครา​หนึ่ง​ ​ผนัง​ยาน​กลายเป็น​บานหน้าต่าง​ที่​มองเห็น​ด้านนอก​ ​ทำให้​เขามอง​เห็น​ทิวทัศน์​ด้านนอก​ได้

เขา​อยาก​เห็น​ว่า​เป็น​สิ่งใด​กัน​แน่​ที่​ชน​เข้ากับ​ยาน​ของ​เขา​…

เขามอง​เห็น​อุก​กบาต​ที่​ขรุขระ​กลุ่ม​หนึ่ง​ ​อุกกาบาต​แต่ละ​ลูก​พุ่ง​ผ่าน​ด้าน​สีข้าง​ยาน​ไป​ด้วย​ความเร็ว​ ​สิ่ง​ที่​ชน​ยาน​ลำ​นี้​น่าจะเป็น​อุกกาบาต​ขนาดใหญ่​ดวง​หนึ่ง​ ​ยาม​นี้​ยัง​มองเห็น​อุกกาบาต​ลูก​แล้ว​ลูก​เล่า​ล่องลอย​จน​แทบจะ​บดบัง​ฟากฟ้า​ด้านนอก​ได้​เลย

เขา​ขมวดคิ้ว​ ​เขา​ติดตั้ง​ระบบ​ขับเคลื่อน​อัตโนมัติ​เอาไว้​ชัดๆ​ ​ทำให้​หลบหลีก​อุปสรรค​ต่างๆ​ ​ได้​โดยอัตโนมัติ​ ​แล้ว​ทำไม​หน​นี้​…

เขา​รู้สึก​อยู่​ตลอด​ว่า​ค่อนข้าง​พิกล​ ​ด้วยเหตุนี้​จึง​จรด​นิ้ว​ร่าย​อาคม​ ​ทำให้​อุกกาบาต​เหล่านั้น​กระจาย​ตัว​ออก​ไป​อย่างรวดเร็ว​ ​จากนั้น​เขา​ก็ได้​เห็น​ว่า​ท่ามกลาง​กลุ่ม​อุกกาบาต​จุด​หนึ่ง​ที่อยู่​ไกล​ออก​ไป​ ​มียา​นร​บลำ​หนึ่ง​มุด​ออกมา​แล้ว​…

เขา​หรี่​ตาลง​เล็กน้อย​ ​ย่อม​จำได้​ว่ายา​นร​บลำ​นี้​เป็น​ของ​กวน​ย่า​หนิง

ไอ้​โง่นี​่​ไล่ตาม​มาทำ​ไม​?​!

หา​ที่​ตาย​?

เช่นนั้น​เขา​จะ​สนอง​ให้​มัน​เอง​!

เขา​โบกมือ​ครา​หนึ่ง​ ​วาด​ไป​ด้านหน้า​ ​กู้​ซีจิ​่ว​พบ​ว่า​มุม​หนึ่ง​ภายใน​ห้อง​โดยสาร​นี้​ปรากฏ​แท่น​ควบคุม​ขึ้น​มา​แล้ว

ชัดเจน​นัก​ ​ที่นี่​ก็​คือ​ห้อง​ควบคุม​!​ ​เพียงแต่​อุปกรณ์​ด้านใน​ถูก​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ใช้​อาคม​ปกปิด​อำพราง​ไว้​ ​จวบจน​ยาม​นี้​ถึง​ได้​เผยอ​อก​มา

เธอ​ย่อม​มองเห็น​ยาน​รบ​ลำ​นั้น​เช่นกัน​ ​และ​จำได้​ว่านั​่​นคือ​ยาน​รบ​ของ​กวน​ย่า​หนิง​ ​ผงะ​ไป​เล็กน้อย​ ​คาดไม่ถึง​เช่นกัน​ว่า​เขา​จะ​ไล่ตาม​มา

หรือว่า​คน​ผู้​นี้​ไม่พอใจ​ที่​จอมพล​ทิ้ง​พวกเขา​ไว้​แล้ว​หนี​มาคน​เดียว​ ​ดังนั้น​จึง​ไล่ตาม​มา​เพื่อ​ขอ​คำอธิบาย​หรือ​?

….

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2706​ ​ทอดทิ้ง

ดวงตา​ของ​กวน​ย่า​หนิง​ถลน​กว้าง​ยิ่งกว่า​ระฆัง​สำริด​เสียอีก​!

มอง​ตี้ฝู​อี​ที่​ยืน​อยู่​ข้าง​กาย​อย่าง​ไม่​อยาก​จะ​เชื่อ

ไม่น่าเชื่อ​เลย​ว่า​คน​ๆ​ ​นี้​จะ​สามารถ​เคลื่อนย้าย​อุกกาบาต​ที่​ใหญ่​ขนาด​นั้น​ได้​!​ ​ส่ง​ไป​สกัด​เส้นทาง​ของ​ยาน​รบ​ด้านหน้า​ไว้​!

เดิมที​เขา​ขับเคลื่อน​ยาน​รบ​ไล่ตาม​อย่าง​สุด​ชีวิต​มาต​ลอด​ทาง​ ​ไม่​ง่าย​เลย​กว่า​จะ​มองเห็น​เงา​ยาน​รบ​ด้านหน้า​ได้​ ​ขณะที่​เขา​กำลังจะ​เปิด​อุปกรณ์​สื่อสารน​เรียก​ยาน​รบ​ลำ​หน้า​ ​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​ตี้ฝู​อี​จะ​ขวาง​เขา​ไว้​ทันที​…

จากนั้น​ท่าน​เทพ​ใหญ่​คน​นี้​ก็​โบก​แขน​เสื้อ​ไปมา​อยู่​ภายใน​ยาน​ ​อุกกาบาต​ที่สูง​เท่า​ภูเขา​ลูก​เล็ก​ๆ​ ​ที่อยู่​ด้านหน้า​นั้น​เสมือน​ถูก​ภูตผี​ผลักดัน​ ​พุ่ง​ฉิว​ไป​อยู่​ด้านหน้า​ยาน​รบ​ของ​อีก​ฝ่าย​เสมือน​ดาวหาง​ก็​มิ​ปาน​ ​เนื่องจาก​ความเร็ว​ว่องไว​อย่างแท้จริง​ ​ยาน​ที่อยู่​ด้านหน้า​ลำ​นั้น​จึง​หลบ​ไม่ทัน​…

กวน​ย่า​หนิง​ย่อม​เคย​เห็น​การ​ใช้​พลัง​เคลื่อนย้าย​ข้าวง​ของ​ใน​อากาศ​มา​แล้ว​ ​ทว่า​นี่​เป็นครั้งแรก​ที่​ได้​เห็น​การ​ย้าย​ภูเขา​ใน​อากาศ​!​ ​แถม​ยัง​เคลื่อนย้าย​ได้​พลิ้วไหว​ขนาด​นี้​ด้วย

เยี่ยม​มาก​ ​หลังจาก​ชน​เข้ากับ​ยาน​ลำ​ข้างหน้า​เล็กน้อย​แล้ว​ ​ในที่สุด​อีก​ฝ่าย​ก็​พบเห็น​ความผิดปกติ​แล้ว​…

ยาม​ที่​ยาน​ตรงหน้า​ปล่อย​ปาก​ประ​บอก​ปืนใหญ่​ลำ​นั้น​ออกมา​ ​กวน​ย่า​หนิง​ก็​ตกใจ​จน​แทบ​พูดจา​ติดๆ​ ​ขัด​ๆ​ ​แล้ว​!

“​ปะ​…​ปืนใหญ่​ตาม​วิญญาณ​!​ ​จบ​…​จบเห่​แล้ว​!​”

ปืนใหญ่​ชนิด​นี้​คือ​อาวุธ​ที่​ร้ายกาจ​ที่สุด​ของ​ยาน​รบ​ลำ​นั้น​ ​พอยิ​งอ​อก​มา​จะ​ล็อค​พิกัด​แล้ว​ไล่ตาม​โดยอัตโนมัติ​ ​ยาน​รบ​ที่​ถูก​มัน​เล็ง​แล้ว​ต่อให้​หนี​ออก​ไป​ไกล​แปด​ร้อย​ลี้​ ​ก็​ถูก​มัน​ทำลายล้าง​อยู่ดี​!

แถม​การทำลายล้าง​ชนิด​นี้​จะ​ทำลาย​ลำ​ทาย​ทั้งคน​และ​ยาน​ให้​ย่อยยับ​เป็น​เศษ​ธุลี​ด้วย​ ​ทันทีที่​ถูก​โจมตี​ ​แม้แต่​ฟัน​สัก​ซี่​ของ​เขา​ก็​จะ​ไม่​หลงเหลือ​อยู่​เลย​!

ปืนใหญ่​ชนิด​นี้​ปกติ​แล้ว​จะ​ใช้​ต่อกร​กับ​ศัตรู​ ​แต่​ตอนนี้​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​ท่าน​จอมพล​จะ​เอา​มา​ใช้กับ​เขา​!

กวน​ย่า​หนิง​มือ​เป็น​ระวิง​คิด​จะ​ติดต่อ​หา​อีก​ฝ่าย​ ​อยาก​จะ​ประกาศ​ยอมจำนน​…

แต่​อีก​ฝ่าย​ไม่​ให้โอกาส​เขา​ได้​หายใจ​เลย​ ​ปากกระบอกปืน​ใหญ่​มีแสง​สีน้ำเงิน​วาบ​ออกมา​…

กวน​ย่า​หนิง​หลับ​กลับ​ตาลง​เสีย​เลย​ ​รอคอย​วินาที​ที่จะ​ถูก​ระเบิด​เป็น​เถ้า​กระจัดกระจาย​ไป​ใน​อวกาศ

ผ่าน​ไป​สักพัก​ ​เขา​ลืมตา​ขึ้น​ ​พบ​ว่า​ตัวเอง​ยัง​อย่าง​ยืน​อยู่​หน้า​แท่น​ควบคุม​อย่าง​ปกติ​สุขดี​ ​ทว่า​ตี้ฝู​อีก​ลับ​หาย​ไป​แล้ว

ส่วน​ข้าง​กาย​ของ​เขา​คือ​เจ้าตัว​เล็ก​ตี้​เฮ่า​คน​นั้น

ตี้​เฮ่า​นั่ง​อยู่​บน​หลัง​ของ​ลู่​อู๋​ ​เจ้าตัว​เล็ก​ขยับ​นิ้ว​พลิ้วไหว​ดุจ​สายลม​ ​กำลัง​กดปุ่ม​บังคับ​ควบคุม​อยู่​…

ด้วย​การควบ​คุม​ของ​เขา​ ​ยาน​รบ​ลำ​นี้​จึง​มุด​ลอด​อยู่​ท่ามกลาง​กลุ่ม​อุกกาบาต​ประหนึ่ง​พายุ​สลาตัน​ ​ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ก็​หยุด​ลง​ด้านหน้า​อุกกาบาต​ขนาดใหญ่​ที่​รูปทรง​คล้าย​เมฆ

กวน​ย่า​หนิง​ตกตะลึง​…

ใครก็ได้​บอก​เขา​ที​ว่า​เมื่อกี้นี้​เกิด​อะไร​ขึ้น​กัน​แน่​?

ทำไม​กระสุนปืน​ใหญ่​ลูก​นั้น​ถึง​ยิง​ไม่​โดน​ยาน​?

ยัง​มี​อีก​ ​ระบบ​ควบคุม​ซับซ้อน​ขนาด​นี้​เจ้า​หนู​นี่​เรียนรู้​ได้​ยังไง​กัน​?​!

ต้อง​ทราบ​ก่อน​ว่า​ใน​อดีต​ขนาด​เขา​เป็น​นักเรียน​ที่​เฉลียวฉลาด​ปราดเปรื่อง​ที่สุด​ ​ยัง​ต้อง​ใช้เวลา​เรียนรู้​ระบบ​ควบคุม​ของ​ยาน​ลำ​นี้​ถึง​หนึ่ง​เดือนเต็ม​ๆ​…

แต่​ตอนนี้​เจ้า​หนู​นี่​กลับ​ควบคุม​สิ่ง​นี้​ได้​สบาย​ๆ​ ​ประหนึ่ง​เล่นกล​อง​ป๋อง​แป​๋​งก​็​มิ​ปาน​!

เจ้า​หนู​นี่​เป็นตัว​วิปริต​จาก​ที่ไหน​กัน​แน่​?​!​ ​ช่วย​อธิบาย​ที​!

“​เซ่อ​ไป​แล้ว​หรือ​?​”​ ​ในที่สุด​ตี้​เฮ่า​ก็​มี​เวลา​มาสน​ใจ​เขา​แล้ว​ ​มอง​เขา​อย่าง​เห็นใจ​แวบ​หนึ่ง

กวน​ย่า​หนิง​อ้า​ปาก​พะงาบๆ​ ​คำนับ​ถาม​นับไม่ถ้วน​พลิก​ตลบ​อยู่​ใน​สมอง​เขา​ ​เขา​ไม่รู้​ว่า​ควรจะ​ถาม​เรื่อง​ไหน​ก่อน​ไป​ชั่วขณะ

โชคดี​ที่​ตี้​เฮ่า​เลือก​ให้​เขา​แล้ว​ ​“​ข้า​รู้​ว่า​ใน​ใจ​เจ้า​มีคำ​ถาม​อยู่​มากมายก่ายกอง​ ​แต่​ไม่ต้อง​ถาม​อะไร​ทั้งนั้น​ ​แบบนี้​เจ้า​ถึง​จะ​มีชีวิต​ยืนยาว​ขึ้น​อีกหน่อย​”

เอาเถอะ​!

กวน​ย่า​หนิง​หุบปาก​แน่น​ ​ดวงตา​พยายาม​มองออก​ไป​ยัง​จุด​ที่​ไกลลิบ

เมื่อ​เขามอง​จาก​ระยะนี้​ ​ยาน​ลำ​ยักษ์​ของ​ท่าน​จอมพล​ดู​มี​ขนาด​เท่า​กลัก​ไม้ขีดไฟ​เลย​…

ยาน​รบ​ลำ​นั้น​ได้​ได้​ออก​เดินหน้า​ไป​ ​กำลัง​ลาดตระเวน​อยู่​ตรงนั้น​ ​คล้าย​ว่า​กำลัง​ตามหา​ที่อยู่​ของ​ยาน​รบ​ลำ​นี้​ของ​พวกเขา​อยู่​ ​มี​การ​ยิง​ลำแสง​กราด​พุ่ง​เข้ามา​บ้าง​เป็นครั้งคราว

กวน​ย่า​หนิง​ทราบ​ดี​ ​นั้น​คือ​ลำแสง​สืบค้น​ ​ว่า​กันตา​มเห​ตุ​ผล​แล้ว​ ​ต่อให้​ยาน​ลำ​นี้​ของ​เขา​ซ่อน​อยู่​ตรงนี้​ ​ก็​หนี​ไม่​พ้น​ลำแสง​สืบค้น​ที่​ถูก​ยิง​ออกมา​พวก​นั้น

แต่​ตอนนี้​ลำแสง​พวก​นั้น​เฉียด​ผ่าน​พวกเขา​ไป​เป็นระยะๆ​ ​ทว่า​ไม่​ค้นพบ​ยาน​เลย

————————————————————————————-