ลำนำบุปผาพิษ - บทที่ 2763 อบอุ่น / บทที่ 2764 อบอุ่น 2
บทที่ 2763 อบอุ่น
ในเมื่อไอมารในร่างนางถูกกำจัดอย่างสิ้นซากแล้ว ตี้ฝูอีก็ไม่ปิดบังนางอีก อธิบายให้นางฟังอย่างคร่าวๆ
กู้ซีจิ่วตกตะลึง
ไอมารในร่างเธอหายไปแล้ว สติอารมณ์ย่อมต่างไปจากก่อนหน้านี้
เมื่อนึกถึงการทำตัวเยี่ยง ‘วิหคน้อยอิงแอบคน’ ในช่วงที่ผ่านมา เธอรู้สึกขายหน้าอย่างยิ่ง ยังคงกัดฟันกรอดอยู่บ้าง “ไม่นึกเลยว่ากู่แม่ลูกจะร้ายกาจถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านั้นข้าเพียงแตะข้อมือของจิ้งจอกน้อยนิดเดียว ก็ปนเปื้อนไอมารมาเสียแล้ว ซ้ำยังเข้าแฝงอยู่ในร่างลูกข้าอีก ชั่วร้ายจริงๆ!”
จากนั้นก็มองตี้ฝูอี “หลายวันมานี้ท่านคิดหาวิธีขจัดไอมารให้ข้าอยู่ตลอดเลยกระมัง? มิน่าล่ะถึงได้ทำตัวแปลกๆ อยู่บ้าง”
ตี้ฝูอียิ้มนิดๆ “ไอมารนั้นมีจิตสำนึกแล้ว ฟังภาษามนุษย์เข้าใจ ดังนั้นช่วงที่ผ่านมาข้าจึงปิดบังเจ้ามาโดยตลอด”
กู้ซีจิ่วพยักหน้า “ข้าเข้าใจ” เธอไม่ได้ถือโทษเขาเลย คล้ายเธอจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “ก่อนเฮ่าเอ๋อร์จะมา ท่านเคยเอ่ยถึงลูกในท้องของข้า…ตอนนั้นท่านคิดจะกล่อมให้ข้าขับลูกออกเสียใช่ไหม?”
ตี้ฝูอีเงียบไป นี่นางกำลังคิดบัญชีย้อนหลังหรือ?
“ซีจิ่ว ตอนนั้นข้าไม่มีทางเลือก หมดหนทางแล้วจริงๆ…”
กู้ซีจิ่วสูดหายใจนิดๆ เธอเข้าใจการกระทำของตี้ฝูอี เธอเกือบต้องเสียลูกในท้องคนนี้ไปแล้ว! โชคดีที่มีตี้เฮ่าอยู่
จะว่าไปแม้แต่ตี้ฝูอียังไม่รู้เลยว่ามีวิธีการเช่นนี้ แล้วเสี่ยวตี้เฮ่ารู้ได้ยังไง? แถมยังบังเอิญหามันพบในตอนที่พญาเจียวกำลังจะฝ่าด่านกลายเป็นมังกรพอดีด้วย…
“เฮ่าเอ๋อร์ เจ้ารู้ได้ยังไงว่าสิ่งนี้สามารถขจัดไอมารจากกู่แม่ลูกได้?” กู้ซีจิ่วถามบุตรชาย
ตี้เฮ่าชะงักไปแวบหนึ่ง “ท่านแม่ ในด้านนี้ลูกมีช่องทางของตัวเอง เรื่องราวเกี่ยวพันถึงลิขิตสวรรค์ ลูกไม่อาจบอกได้”
หลังจากตี้เฮ่ากลายเป็นเจ้าแห่งลิขิตสวรรค์ บังเอิญไปพลิกเจอตำราที่ตี้ฝูอีเหลือเอาไว้ บนนั้นมีบันทึกแนวทางนี้อยู่
ที่แท้ในปีนั้นหลังจากตี้ฝูอีอับจนหนทางจนต้องสลายตี้ซวี่เยวี่ยทิ้งแล้ว ในใจก็มีหนามยอกอกอยู่ตลอด จึงตัดสินใจศึกษาค้นคว้าแนวทางแก้ไขขึ้นมา ในที่สุดก็ถูกเขาค้นคว้าออกมาได้ นั่นคือการใช้หัวใจของเจียวที่กำลังจะกลายร่างเป็นมังกร…
แน่นอน เนื่องจากไม่เคยทดลองปฏิบัติจริง ตี้ฝูอีจึงได้แต่อนุมานผลลัพธ์ของวิธีนี้
และในระหว่างที่ตี้เฮ่าเจริญวัยออกหาประสบการณ์ ก็บังเอิญพบเจียวที่กลายเป็นมังกรเข้าจริงๆ
ตี้เฮ่าเคยพูดคุยกับมัน ไม่ง่ายเลยกว่าเจียวตัวนั้นจะบำเพ็ญจนกลายเป็นมังกรได้ ย่อมต้องอยากโอ้อวดไปสารพัด พอตี้เฮ่าถาม มันก็บอกเล่าว่าปีนั้นมันบำเพ็ญอย่างไร ซ่อนตัวอยู่ที่ไหนวันเวลาที่กลายร่างเป็นอย่างไรล้วนเล่าออกมาจนสิ้น
แน่นอน มันยังเล่าด้วยว่าหัวใจของพญาเจียวอย่างตนในเวลานั้นคือหัวใจศักดิ์สิทธิ์ สรรพคุณเลิศล้ำยิ่งกว่าเนื้อพระถังซำจั๋งเสียอีก ไม่เพียงแต่สามารถยกระดับการบำเพ็ญของผู้คนได้เท่านั้น ยังสามารถชะล้างไอมารทุกอย่างได้ด้วย
เพียงแต่เงื่อนไขแรกคือมันต้องยินยอมมอบหัวใจให้ หากว่าสังหารแล้วค่อยเอาหัวใจ หัวใจนั้นจะใช้การไม่ได้เลยสักนิด
พญาเจียวตัวนี้มีนิสัยเมตตา แถมยังมีจิตใจดุจพระถังซำจั๋งอีกด้วย เร้นกายบำเพ็ญเพียรอยู่ในโลกเบื้องล่างมาตลอดหนึ่งแสนปี ด้วยเกรงว่าจะถูกคนจับตัวไป ใช้ชีวิตสันโดษเดียวดายยิ่ง ข้างกายไม่มีสหายเลยสักคน
ดังนั้นหลังจากมันกลายเป็นมังกรแล้ว ในที่สุดก็สามารถมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นอย่างเต็มที่ได้ ปรารถนาจะคบค้าสมาคมกับผู้อื่นขยายผังความสัมพันธ์ของบ้านตน…
ตี้เฮ่าทราบจากปากมันว่ามันเคยติดหนี้น้ำใจของจักรพรรดิเซียนองค์ก่อน และมันก็จดจำใส่ใจไว้เสมอมา ซ้ำยังกราบกรานขอให้ตี้เฮ่าช่วยเขาตามทายาทรุ่นหลังของจักรพรรดิเซียน พูดอะไรทำนองว่าขอเพียงชนรุ่นหลังของจักรพรรดิเซียนองค์ก่อนมีความปรารถนา ขอแค่มิได้เป็นการเอาชีวิตมันอย่างแท้จริง มันล้วนตอบรับอย่างรวดเร็วได้ทั้งสิ้น
ผู้พูดไม่ได้ใส่ใจ และในยามนั้นผู้ฟังก็ไม่ได้เก็บใส่ใจเช่นกัน เนื่องจากตี้เฮ่าก็ไม่นึกเลยว่าตนจะสามารถย้อนเวลากลับมาได้…
บางทีในวงล้อชะตากรรมที่ถูกกำหนดไว้แล้ว แม้แต่สวรรค์ก็อาจจะรู้สึกว่าบุพการีของเขาไม่สมควรต้องมีจุดจบเช่นนั้น ดังนั้นจึงยืมมือเขาเข้ามาสะสางคลี่คลายวิกฤตใหญ่หลวงนี้
————————————————————————————-
บทที่ 2764 อบอุ่น 2
ในเรื่องราวเกี่ยวพันถึงลิขิตสวรรค์ กู้ซีจิ่วจึงไม่ถามต่อแล้ว
เธอมองดูเสี่ยวตี้เฮ่า จากนั้นก็มองตี้ฝูอี หัวใจพลันเต้นแรงขึ้นมา
ตอนที่ตี้เฮ่ายังเล็กเกินไปเธอไม่ได้สังเกตเลย ตอนนี้ตี้เฮ่าดูเหมือนเด็กน้อยวัยสามขวบแล้ว รูปโฉมในตอนนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะเหมือนตี้ฝูอีตอนที่กลายร่างเป็นเด็กน้อยอย่างยิ่ง!
เหมือนราวกับเป็นพ่อลูกแท้ๆ…
แม้กระทั่งเครื่องหน้าของเขาก็มีส่วนที่คล้ายคลึงกับตนเช่นกัน ลักยิ้มที่ปรากฏขึ้นเวลายิ้มก็เหมือนตนเช่นกัน…
หรือว่าเขาจะเป็นลูกของตนกับตี้ฝูอีจริงๆ?!
แต่ตนยังไม่เคยให้กำเนิดบุตร ในท้องนี้คือครรภ์แรกแน่นอน…
ส่วนเสี่ยวตี้เฮ่าก็รู้เรื่องราวมากมายเสมือนหยั่งรู้ล่วงหน้าได้…
และตนก็มีความรู้สึกพิเศษอย่างหนึ่งต่อตี้เฮ่า รู้สึกอยู่เสมอว่าเขาก็คือลูกแท้ๆ ของตน ไม่ใช่เด็กที่เก็บได้…
หรือว่าเขาจะเป็นลูกของตนในอนาคต? ย้อนเวลากลับมางั้นหรือ?!
กู้ซีจิ่วใจเต้นแรงขึ้นมา พลันยื่นมือไป ดึงตี้เฮ่าเข้ามาอยู่ข้างกายตน “ตี้เฮ่า หรือว่าเจ้าจะมาจาก…”
ยังไม่ทันได้เอ่ยคำว่า ‘อนาคต’ ออกมา นิ้วมือหนึ่งของตี้เฮ่าก็ทาบลงบนริมฝีปากกู้ซีจิ่วแล้ว “ท่านแม่ ไม่ต้องสนใจหรอกว่าเฮ่าเอ๋อร์มาจากไหน สรุปคือ ในใจตี้เฮ่ายอมรับเพียงพวกท่านเป็นบิดามารดา”
นิ้วมือนุ่มนิ่มของเขาเย็นนิดๆ นัยน์ตาโตกะพริบปริบๆ ชัดเจนว่าเป็นการห้ามไม่ให้เธอพูดอีก
กู้ซีจิ่วก็เฉลียวฉลาดเช่นกัน ยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง “ได้! พวกเราก็จะปฏิบัติต่อเจ้าเช่นเดียวกับบุตรในสายเลือดเช่นกัน”
ตี้ฝูอียกถ้วยชาขึ้นมาจิบอึกหนึ่ง มองสองแม่ลูกที่ก้มหัวคุยกันด้วยรอยยิ้ม แสงแดดสาดส่องลงบนร่างพวกเขา ระยิบระยับดังแสงทอง เป็นช่วงเวลาที่สงบสุขอย่างยิ่ง
ฉากนี้อาจจะธรรมดายิ่งนัก แต่สำหรับเขาแล้ว กลับเป็นความสุขสันต์ที่ได้มาอย่างยากลำบาก
เขาอยากให้ช่วงเวลาเช่นนี้ยืดยาวออกไปอีกแสนนาน
ไม่อนุญาตให้ใครหน้าไหนมาทำลายทั้งนั้น!
แต่ว่า เกรงว่าฟั่นเชียนซื่อผู้นั้นคงไม่ยอมเลิกราไปเช่นนี้ ตอนนี้ไม่รู้ว่าไปกบดานคิดแผนชั่วร้ายอยู่ไหนอีก!
ถ้าไม่กำจัดคนผู้นี้ สุดท้ายก็จะกลายเป็นภัยพิบัติใหญ่หลวง!
แต่คนผู้นี้เป็นเทพผู้สร้างโลก วรยุทธ์สูงส่งยิ่ง ตนในยามนี้เกรงว่าจะมิใช่คู่มือของคนผู้นี้ การไปหาคนนี้จะเป็นการนำกรวดไปกระทบหินอย่างไม่ต้องสงสัยเลย…
ถ้าอยากกำจัดอีกฝ่ายจริงๆ จะต้องฟื้นฟูวรยุทธ์ของเจ้าแห่งลิขิตสวรรค์ก่อนถึงจะทำได้
ตี้ฝูอีมองดูมือตน อันที่จริงเขาเคยชินกับการเป็นฝ่ายจู่โจมก่อนเสมอมา ว่ากันตามหลักเหตุผลแล้ว ทันทีที่พบวิธีจัดการกับอีกฝ่าย ก็จะดำเนินการทันที ไม่เคยลังเลเลย
แต่ตอนนี้ เขาค่อนข้างพะวงแล้ว
ถึงแม้จะไม่มีความทรงจำของเจ้าแห่งลิขิตสวรรค์ แต่สัญชาตญาณของเขาสัมผัสได้ ทันทีที่ตนหวนคืนฐานะเจ้าแห่งลิขิตสวรรค์ เกรงว่าจะไม่อาจใช้ชีวิตแบบสามีภรรยารักใคร่ บุตรธิดารู้คุณเช่นนี้ได้อีกต่อไป
ไม่ง่ายเลยกว่าเขากับกู้ซีจิ่วจะฝ่าฟันอุปสรรคมากมายจนได้อยู่ร่วมกัน เขาละโมบในความอบอุ่นของช่วงเวลาปัจจุบัน…
เขามองกู้ซีจิ่วอีกแวบหนึ่ง ถอนหายใจเบาๆ
ช่างเถอะ!
ตอนนี้นางอยู่ระหว่างตั้งครรภ์ ไม่เหมาะจะระหกระเหินไปมาอยู่บ่อยๆ ทุกอย่างยังคงรอหลังจากคลอดลูกแล้วค่อยว่ากันอีกทีเถิด
ส่วนฟั่นเชียนซื่อ…
ยังคงรับมือไปตามสถานการณ์ก็แล้วกัน!
….
ช่วงเวลาสุขสันต์มักจะผ่านไปรวดเร็วยิ่ง ดีดนิ้วเปาะเดียวก็ผ่านไปห้าปีแล้ว
หลังจากฟื้นฟูมาเป็นเวลาห้าปี ทวีปซิงเยวี่ยก็ค่อยๆ กลับมาเจริญรุ่งเรืองอีกครั้ง ถึงแม้จะไม่เกรียงไกรเฉกเช่นในอดีต แต่ทุกอย่างก็ดำเนินไปในทิศทางที่ดีขึ้นจริงๆ
ส่วนลูกของกู้ซีจิ่วก็ลืมตาดูโลกในปีที่สองของการตั้งครรภ์ของเธอ ตี้ฝูอีทำคลอดให้เธอด้วยตัวเอง หนูน้อยสุขภาพแข็งแรงยิ่งและร่าเริงนัก
ส่วนตี้เฮ่า ช่วงเวลาส่วนใหญ่เขาจะเฝ้าอยู่ในวังมรกต บางครั้งก็ออกไปจัดการเรื่องราวด้านนอกบ้าง แต่หลังจากตี้ซวี่เยวี่ยถือกำเนิด ตี้เฮ่าแทบจะงอกติดอยู่ข้างกายเธอ ช่วยอุ้มชู ช่วยกล่อมโอ๋
บางทีอาจเป็นเพราะถึงอย่างไรก็เกี่ยวโยงกับการที่เคยถูกไอมารกัดเซาะ ยามที่ตี้ซวี่เยวี่ยถือกำเนิดจึงมิใช่ร่างเทวกุมารี ถึงขั้นที่พื้นฐานพลังวิญญาณก็ค่อนข้างต่ำด้วย
YOU MAY ALSO LIKE
