ลำนำบุปผาพิษ - บทที่ 2983 ดาวช่วยชีวิต 4 / บทที่ 2984 คว้าน้ำเหลวซ้ำๆ

บท​ที่​ ​2983​ ​ดาว​ช่วยชีวิต​ ​4

กระโจม​สีเหลือง​ซีด​หลัง​หนึ่ง​กางกั้น​แสงตะวัน​อัน​ร้อนแรง

สีสัน​ของ​กระโจม​หลัง​นี้​เป็น​สี​เดียว​กับ​ทะเลทราย​ ​ตั้งอยู่​ริม​เนินทราย​ที่​ทอด​ยาว​ต่อกัน​ ​เมื่อ​ดู​เผินๆ​ ​แล้ว​ ​ไม่​แตกต่าง​ไป​จาก​เนินทราย​รอบข้าง​เลย

ภายใน​กระโจม​ ​ตี้​เฮ่า​มอง​มารดา​ที่​กำลัง​ยุ่ง​ง่วน​อยู่​รอบกาย​เขา​ยังคง​ไม่​อยาก​เชื่อ​อยู่​บ้าง

“​เอาล่ะ​ ​ปิดปาก​เสียเถอะ​ ​อย่า​ทำ​เหมือน​ไม่เคย​ประสบ​พบ​เจอ​โลก​สิ​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ใช้​นิ้ว​เคาะ​ศีรษะ​ของ​บุตรชาย​ที​หนึ่ง​ ​ดึง​เถา​หนาม​กิ่ง​สุดท้าย​บน​ร่าง​เขา​ออกมา​ ​จากนั้น​ก็​เช็ด​เหงื่อ​บน​หน้าผาก​เขา​ที่​ซึม​ออกมา​ด้วย​ความเจ็บปวด

เห็นได้ชัด​ว่านาง​เป็น​ผู้เชี่ยวชาญ​คน​หนึ่ง​ ​แทบจะ​เข้าขั้น​ยา​ถึง​โรค​หาย​เลย​ ​หลังจาก​ถอน​หนาม​ทายา​ของ​นาง​แล้ว​ ​ความเจ็บปวด​ที่​ทิ่ม​กระดูก​แทง​หัวใจ​นั้น​ก็​เลือนหาย​ไป​กว่า​ครึ่ง​แล้ว

เถา​หนาม​บน​ร่าง​ของ​มังกร​ประทีป​ชมพู​มากมาย​ที่สุด​ ​ราวกับ​ตัว​เม่น​ ​แต่​มัน​เห็น​กู้​ซีจิ​่​วก​็​ยังคง​ไม่กล้า​เข้ามา​หา​ ​หดตัว​มอง​นาง​อยู่​ใน​ซอก​มุม​หนึ่ง​ ​แววตา​หวาดระแวง

ยาม​ที่​สายตา​ของ​กู้​ซีจิ​่ว​หันเห​มายัง​ร่าง​มัน​ ​มัน​ก็​หด​สะท้าน​ยิ่งกว่า​เดิม

“​ท่าน​แม่​ ​รักษา​ให้​มัน​หน่อย​เถอะ​ ​เพราะ​มัน​ช่วย​ลูก​ถึง​ได้​…​”​ ​ตี้​เฮ่า​เว้าวอน

“​วางใจ​เถอะ​ ​แม่​รักษา​ให้​มัน​ได้​”​ ​กู้​ซีจิ​่ว​ตบ​ไหล่​บุตรชาย​เบา​ๆ​ ​“​เฮ่า​เอ๋อร​์​ ​เจ้า​หล่อเลี้ยง​พลัง​ชีพ​ไป​ก่อน​ ​พอ​แม่​รักษา​มัน​เสร็จ​แล้ว​ค่อย​มาคุ​ยกับ​เจ้า​อีกที​”

“​ขอรับ​!​”​ ​ถึงแม้​ตี้​เฮ่า​จะ​มีคำ​ถาม​ที่​อยาก​ถาม​มารดา​อยู่​เต็ม​ท้อง​ ​แต่​เขา​ก็​ทราบ​ว่า​หลังจากนี้​ยัง​มี​ศึก​ใหญ่​ที่​ยาก​จะ​ต่อกร​ได้​อีก​ ​เขา​สามารถ​ฟื้นฟู​ได้​หนึ่ง​ส่วน​ก็​เท่ากับ​ลดทอน​อันตราย​ลด​ไป​ได้​หนึ่ง​ส่วน

มังกร​ประทีป​ชมพู​มอง​กู้​ซีจิ​่ว​ด้วย​ดวงตา​กลม​แป๋ว​ ​พอ​เห็น​นาง​เดิน​เข้ามา​ใกล้​ตน​ ​มัน​ก็​ถอยกรูด​ไป

“​เสี่ยวเ​ฝิ่น​ ​ไม่ต้อง​กลัว​ ​นี่​คือ​ท่าน​แม่​ของ​ข้า​ ​มิใช่​มาร​เทพ​ที่​ทำให้​อุณหภูมิ​ของ​ทะเลทราย​ลด​ต่ำ​ลง​ได้​ผู้​นั้น​ ​นาง​ไม่มีทาง​ทำร้าย​เจ้า​ ​แค่​จะ​ช่วยเหลือ​เจ้า​เท่านั้น​”​ ​ตี้​เฮ่า​เอ่ย​เสียง​แผ่ว​ ​ปลอบประโลม​มัน

‘​แต่ว่า​…​พวก​นาง​หน้าตา​เหมือนกัน​มาก​เลย​!​ ​เหมือน​แทบ​ทุกอย่าง​…​’

“​ก็​แค่​หน้า​เหมือนกัน​เท่านั้น​ ​ไม่ใช่​คนเดียว​กัน​เสียหน่อย​”

‘​อืม​ ​เจ้า​พูด​ถูก​ ​บน​ร่าง​นาง​ไม่มี​ไอ​มาร​ ​วรยุทธ์​ก็​ไม่​เท่า​คน​ผู้​นั้น​ ​แต่​ดู​ผ่อนคลาย​กว่า​มาก​…​’​ ​นัยน์ตา​ของ​มังกร​ประทีป​ชมพู​กลอก​ไปมา​ ​เพ่งพิศ​กู้​ซีจิ​่ว​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หนึ่ง​คน​หนึ่ง​สัตว์​ย่อม​สนทนา​กัน​ด้วย​ภาษา​มังกร​ประทีป​ ​มังกร​ประทีป​ชมพู​คิด​ว่า​สตรีที​่​อยู่​เบื้องหน้า​ต้อง​ฟัง​ไม่​ออก​แน่นอน​ ​ดังนั้น​ยาม​ที่​พูด​จึง​กำเริบเสิบสาน​ยิ่ง

กู้​ซีจิ​่​วลูบ​หัว​ของ​มัน​ ​คลึง​ตะเกียง​ดวงน้อย​บน​ยอด​ศีรษะ​ของ​มัน​เล่น​ ​ใช้​นิ้วก้อย​ดีด​ครา​หนึ่ง​อย่าง​เบิกบาน

ร่าง​ของ​มังกร​ประทีป​ชมพู​พลัน​แข็งทื่อ​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​เงยหน้า​มอง​นาง

กู้​ซีจิ​่​วลู​บนิ​้​วล​งบน​เปลือกตา​ของ​มัน​เล็กน้อย​ ​“​ตา​สอง​ชั้น​เสียด​้วย​ ​น่ามอง​นัก​”

นิ้ว​ของ​นาง​แตะ​อย่าง​แผ่วเบา​ ​ทว่า​ใน​หัวใจ​ของ​มังกร​ประทีป​ชมพู​คล้าย​ถูก​สิ่งใด​ดีด​เข้าใส่​อย่างแรง​ ​มองดู​นาง​อย่างใจ​ลอย​เสมือน​วิญญาณ​หลุด​จาก​ร่าง​ไป​แล้ว​ ​รู้สึก​คุ้นเคย​กับ​สถานการณ์​เช่นนี้​อยู่​บ้าง​อย่าง​เลือนราง​ ​ทำให้​ความรู้สึก​สนิท​ชิดเชื้อ​อัน​น่าประหลาด​เอ่อ​ท้น​ขึ้น​มา​ใน​หัวใจ​มัน​…

เดิมที​มัน​ชัง​สตรี​ชุด​ขาว​ผู้​นั้น​ยิ่ง​ ​และ​หวาด​เกรง​กู้​ซีจิ​่​วที​่​รูปโฉม​เหมือน​สตรี​ชุด​นาง​นั้น​ทุก​ประการ​ยิ่งนัก​ ​แต่​หลังจาก​ถูก​กู้​ซีจิ​่​วลูบ​เบา​ๆ​ ​เช่นนี้​ไป​สอง​ที​ ​ความหวาดกลัว​ใน​ใจ​มัน​ก็​อันตรธาน​หาย​ไป​อย่าง​น่าพิศวง​ ​ต้องการ​จะ​ใกล้ชิด​นาง​…

ในขณะที่​แม้แต่​ตัว​มัน​เอง​ก็​ยัง​ไม่รู้​เลย​ด้วยซ้ำ​ว่า​ควร​ทำ​อย่างไร​ ​ตะเกียง​ดวงน้อย​เหนือศีรษะ​มัน​ก็​แกว่งไกว​แล้ว​ ​หย่อน​ลง​ถูไถ​ฝ่ามือ​ของ​นาง​…

เมื่อ​ถู​เสร็จ​ตัว​มัน​เอง​ก็​ทึ่ม​ทื่อ​ไป​เล็กน้อย​เช่นกัน​ ​รู้สึก​คลับคล้ายคลับคลา​ว่า​เหมือนเคย​ทำ​อยู่​เป็นประจำ

กู้​ซีจิ​่ว​โดน​มัน​ถูไถ​ใน​ใจ​ก็​อุ่น​วาบ​ขึ้น​มานิด​ๆ​ ​เช่นกัน​ ​ใน​ใจ​เธอ​ก็​มีคำ​ถาม​มากมาย​ที่​ต้องการ​คำอธิบาย​อยู่​เช่นกัน

เธอ​ถอน​หนาม​ให้​มังกร​ประทีป​ชมพู​ไป​พลาง​ ​เอ่ย​ถาม​มัน​ไป​พลาง​ ​“​ที่นี่​มี​คนที​่​หน้าตา​เหมือน​ผู้​ทรงสิทธิ์​อย่าง​ข้า​ทุก​ประการ​ด้วย​หรือ​?​ ​เจ้า​อยู่​ที่นี่​มานาน​เท่าไหร่​แล้ว​…​”

เธอ​เอ่ย​คำถาม​ออก​ไป​พรวน​หนึ่ง​ ​มังกร​ประทีป​ชมพู​ตาโต​ยิ่งกว่า​ไข่ไก่​แล้ว​ ​‘​เจ้า​…​ท่าน​เข้าใจ​ภาษ​มังกร​ประทีป​หรือ​?​!​’

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2984​ ​คว้าน้ำเหลว​ซ้ำๆ

“อื​้ม​ ​พอ​รู้อยู่​บ้าง​ ​ดังนั้น​เจ้า​แค่​ตอบคำถาม​ของ​ข้ามา​ก็​พอแล้ว​ ​ไม่ต้อง​ให้​เฮ่า​เอ๋อร​์​เป็น​ล่าม​หรอก​”​ ​น้ำเสียง​ของ​กู้​ซีจิ​่​วนุ​่​มน​วล​หนักแน่น

มังกร​ประทีป​ชมพู​มอง​นาง​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​เอ่ย​พึมพำ​ ​‘​ประหลาด​นัก​ ​เมื่อก่อน​ไม่เคย​มี​ใคร​สามารถ​มองเห็น​ข้า​หรือ​ได้ยิน​ข้า​เลย​ ​แต่​ตอนนี้​ดูเหมือน​ผู้อื่น​จะ​สามารถ​มองเห็น​ข้า​ได้ยิน​เสียง​ของ​ข้า​แล้ว​…​’

วิธี​ที่นา​งดึง​หนาม​ออก​ให้​มัน​แผ่วเบา​ว่องไว​ ​ทำให้​มัน​รับได้​สบาย​ยิ่ง​ ​และ​รู้สึก​อบอุ่น​ยิ่งนัก​ด้วย

มัน​อดใจ​ไม่อยู่​ถูไถ​ตะเกียง​บน​ยอด​ศีรษะ​เข้ากับ​ฝ่ามือ​นาง​อีกครั้ง​ ​แล้ว​ถึง​ตอบคำถาม​ของ​นาง​ไป​ทีละ​ข้อ​ๆ​ ​ทุกอย่าง​ที่​มัน​รู้​ ​มัน​ล้วน​ตอบ​อย่าง​ไม่​ปิดบัง​หมกเม็ด​ ​มากมาย​ครบถ้วน​ยิ่งกว่า​ที่​บอก​ตี้​เฮ่า​เสียอีก

กู้​ซีจิ​่ว​ขมวดคิ้ว​นิดๆ​ ​ที่นี่​เข้า​ได้​ออก​ไม่ได้​งั้น​หรือ​?

เธอ​กำมือ​ครา​หนึ่ง​ ​เธอ​ไม่เชื่อ​เรื่อง​นี้​ ​เธอ​จะ​กลับ​ไป​ลองดู​!​ ​บน​โลก​นี้​ยัง​ไม่เคย​มี​เขตแดน​ที่​เธอ​ทำลาย​ไม่ได้​!

ยัง​มีมาร​เทพ​ที่​หน้าตา​เหมือน​เธอ​ทุกอย่าง​ทว่า​ไม่ทราบ​ประวัติ​ความเป็นมา​อัน​ใด​เลย​ตน​นั้น​ด้วย​ ​เขตแดน​ทะเลทราย​แห่ง​นี้​น่าจะ​เกี่ยวข้อง​กับ​นาง​อย่าง​ลึกล้ำ​กระมัง​?

ถึงแม้​กู้​ซีจิ​่​วจะ​มาที​่​นี่​เป็นครั้งแรก​แต่​สัมผัส​ที่หก​ของ​เธอ​เฉียบ​ไวยิ​่ง​ ​สังหรณ์ใจ​ว่า​กุญแจ​สำคัญ​ใน​การ​ทำลาย​ทะเลทราย​ประหลาด​แห่ง​นี้​อยู่​ที่​ร่าง​ของ​มาร​เทพ​ตน​นั้น​!

เธอ​ถอน​หนาม​ให้​มังกร​ประทีป​ชมพู​เสร็จสิ้น​อย่างรวดเร็ว​ ​และ​ทายา​ให้​เรียบร้อย​แล้ว​ ​ในที่สุด​มังกร​ประทีป​ชมพู​ก็​ไม่​เจ็บปวด​ถึง​เพียงนั้น​แล้ว​ ​เพียงแต่​มัน​ยังคง​ไม่​วางใจ​อยู่​ ​บางครั้ง​ก็​คล้าย​จะ​สัมผัส​ถึง​อะไร​ได้​ ​สีหน้า​หวาดระแวง

“​เป็น​อะไร​ไป​?​”​ ​กู้​ซีจิ​่​วลูบ​หน้าผาก​มัน​เล็กน้อย

‘​แปลก​จัง​ ​นาน​ขนาด​นี้​แล้ว​ ​เจ้าตัว​ดำ​ซกมก​ตัว​นั้น​ยัง​ไม่​ตามมา​เลย​…​ว่า​กันตา​มเห​ตุ​ผล​แล้ว​ ​มัน​ควร​จับ​กลิ่นอาย​มังกร​ประทีป​ของ​ข้ามา​ตามหา​ได้​แล้ว​’

กู้​ซีจิ​่ว​ย่อม​มี​ภาพ​จำ​ต่อมั​งกร​ประทีป​เสี่ยว​เฮ​ยอย​่าง​ลึกล้ำ​ ​ใจเต้น​แวบ​หนึ่ง​ ​“​พูด​แบบนี้​หมายความว่า​อย่างไร​?​”

มังกร​ประทีป​ชมพู​จึง​เล่าเรื่อง​การ​จับ​สัมผัส​ถึงกัน​และ​กัน​ใน​หมู่​มังกร​ประทีป​ออกมา​รอบ​หนึ่ง​ ​กู้​ซีจิ​่ว​พูดไม่ออก​เลย​ ​นวด​หว่าง​คิ้ว​แล้ว​ถึง​เอ่ย​ว่า​ ​“​ทำไม​เจ้า​ไม่​บอก​แต่แรก​?​”

‘​จ.​..​เจ็บ​จน​ลืม​ไป​เลย​’

เอาเถอะ​ ​กู้​ซีจิ​่​วลูบ​หัว​มัน​เบา​ๆ​ ​“​เช่นนั้น​เจ้า​จับ​สัมผัส​ดู​หน่อย​สิว​่า​มัน​อยู่​ที่ไหน​?​”

มังกร​ประทีป​ชมพู​เงยหน้า​ขึ้น​ ​‘​ข้า​ไม่สน​ใจ​อยากรู้​ว่า​มัน​อยู่​ที่ไหน​นี่​นา​!​ ​คร้าน​จะ​จับ​สัมผัส​ของ​มัน​!​’

เส้นเลือด​บน​ขมับ​กู้​ซีจิ​่ว​เต้น​ตุบๆ​ ​“​โง่งม​ ​ข้า​ให้​เจ้า​จับ​สัมผัส​มัน​เพื่อให้​หลบเลี่ยง​มัน​ได้​ทันท่วงที​!​”​ ​เธอ​มีวิชา​เคลื่อนย้าย​อยู่​กับ​ตัว​ ​ขอ​เพียง​จับ​สัมผัส​ได้​ว่า​มังกร​ประทีป​ดำ​ตัว​นั้น​ไล่ตาม​มา​แล้ว​ ​เธอ​ก็​พาทั​้ง​สอง​เคลื่อนย้าย​ไป​ได้​ทันที​ ​แบบนี้​ต่อให้​เป็น​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ก็​ไล่ตาม​เธอ​ไม่ทัน​…

ตอนนี้​เธอ​มิใช่​คู่ต่อสู้​ของ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​ซ้ำ​ยัง​พ่วง​ด้วย​ผู้บาดเจ็บ​สอง​ราย​ ​ไม่​ปะทะ​กับ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​อย่าง​ซึ่งหน้า​จะ​ดีกว่า

มังกร​ประทีป​ชมพู​เข้าใจ​แล้ว​ ​จับ​สัมผัส​หา​ตำแหน่ง​ของ​มังกร​ประทีป​ดำ​จริงๆ​…

ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​มัน​เอ่ย​ด้วย​ความประหลาดใจ​ ​‘​มัน​มุด​ลง​ไป​ใต้ดิน​แล้ว​!​ ​แถม​ยังอยู่​ห่าง​จาก​พวกเรา​ไกล​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​ด้วย​!​’

กู้​ซีจิ​่ว​ชะงัก​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​“​…​มังกร​ประทีป​แบบ​พวก​เจ้า​มี​ช่วงเวลา​ที่​สัมผัส​ขัดข้อง​บ้าง​ไหม​?​”

‘​ไม่มี​นะ​…​อย่างน้อย​ข้า​ก็​ไม่เคย​’

….

ลาวา​แดงฉาน​เดือด​ปุด​ๆ​ ​เข้าใกล้​เพียง​น้อย​ก็​แทบจะ​แผดเผา​คน​ได้​แล้ว

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ยืน​อยู่​ริม​ขอบ​ลาวา​ ​เอ่ย​ถาม​เสี่ยว​เฮย​ผู้นำทาง​ว่า​ ​“​เจ้า​สัมผัส​ได้​ว่า​พวกเขา​ซ่อนตัว​อยู่​ที่นี่​?​”

เสี่ยว​เฮย​ยังคง​สงบ​ลุ่มลึก​ ​‘อื​้ม​!​’

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ขมวดคิ้ว​นิดๆ​ ​กู้​ซีจิ​่ว​คน​ปัจจุบันนี้​เขา​ประมือ​ด้วย​ไม่​มาก​เท่าไหร่​ ​ไม่ทราบ​ว่านาง​สามารถ​ใช้ชีวิต​แบบ​ปกติ​อยู่​ใน​ลาวา​ได้​หรือไม่​ ​อย่างไรก็ตาม​สัมผัส​ของ​เสี่ยว​เฮย​ไม่เคย​ผิดพลาด​มาก​่อน​เลย​…

“​เจ้า​รอ​อยู่​ที่นี่​ก่อน​ ​ข้า​จะ​ลง​ไปดู​สักหน่อย​”​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ตบ​หัว​เสี่ยว​เฮย​เบา​ๆ​ ​ทะยาน​กาย​ขึ้น​มา​ ​พุ่ง​เข้าไป​ใน​ลาวา​โดยตรง​ ​พริบตาเดียว​ก็​หาย​ลับ​ไป​แล้ว

ใน​ดวงตา​ที่​ไม่มี​ระลอก​อารมณ์​ใดๆ​ ​เลย​ของ​เสี่ยว​เฮ​ยพ​ลัน​ฉายแวว​ภาคภูมิ​แวบ​หนึ่ง

มารดา​มัน​เถอะ​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​เล่นงาน​มัน​เช่นนั้น​ได้​!

พูด​ไว้​ดิบดี​แล้ว​ชัดๆ​ ​ว่า​จะ​ปล่อย​เสี่ยวเ​ฝิ่น​ไป​ ​กลับ​พูด​คำ​ไหน​ไม่​เป็น​คำ​นั้น​ ​ทิ่ม​เสี่ยวเ​ฝิ่น​จน​แทบจะ​กลายเป็น​เม่น​แล้ว​!

————————————————————————————-