ลำนำบุปผาพิษ - บทที่ 3067 (3) ปัจฉิมบท 32 / บทที่ 3068 (1) บทพิเศษ...พรากจาก

บท​ที่​ ​3067​ ​(​3)​ ​ปัจฉิม​บท​ ​32

และ​หยด​ต้อง​ร่างฮ​วา​เหยี​ยน​ด้วย​ ฮ​วา​เหยี​ยน​ยืน​หมดอาลัยตายอยาก​อยู่​ตรงนั้น​ ​มอง​ไปร​อบ​ๆ​ ​อย่าง​เลื่อนลอย

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​หาย​ไป​แล้ว​ ​ไม่​พบเห็น​เงา​ร่าง​อีกต่อไป​ ​ราวกับ​บน​โลก​ใบ​นี้​ไม่เคย​มี​คน​ผู้​นี้​ปรากฏตัว​ขึ้น​มาก​่อ​น.​..

ฝูงชน​ด้านนอก​ก็​ยืน​นิ่ง​อยู่​ที่​เดิม​ราวกับ​โง่งม​ไป​แล้ว​ ​มองหน้า​กัน​เหลอ​หลา

“​นี่​เขา​…​ใช้​เลือดเนื้อ​สังเวย​เพื่อ​ล้างบาป​กระมัง​?​ ​เช่นนั้น​ดวงวิญญาณ​ล่ะ​?​ ​ดวงวิญญาณ​ไป​ไหน​แล้ว​?​”

“​ดวงวิญญาณ​น่าจะ​หลบหนี​ไป​แล้ว​กระมัง​?​ ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​อย่าง​เขา​สละ​กาย​เนื้อ​สัก​ร่าง​ทิ้ง​ไป​ก็​ไม่​นับเป็น​อัน​ใด​เลย​จริงๆ​”

“​มิ​ผิด​…​”

ฝูงชน​เริ่ม​แสดงความคิดเห็น​ไป​ต่างๆ​ ​นา​ๆ

“​ไม่​ ​ดวงวิญญาณ​เขา​แตกสลาย​ไป​แล้ว​”​ ​เสียง​ของ​ตี้ฝู​อี​ดัง​ขึ้น​ ​กลบ​เสียง​จอแจ​ทั้งหมด​ลง

กู้​ซีจิ​่ว​พลัน​แข็งทื่อ​ไป​ ​สีหน้า​ซีด​ขาว​รางๆ

ในที่สุด​คนอื่นๆ​ ​ก็​หุบปาก​แล้ว​ ​สายตา​นับไม่ถ้วน​ล้วน​จับจ้อง​อยู่​ใน​ทะเลทราย​ ​พิรุณ​โลหิต​ห่านั​้น​ตก​ไม่นาน​ ​ประมาณ​ครึ่ง​นาที​เท่านั้น​ ​พอ​ฝน​หยุด​ลง​ ​ภายใน​ทะเลทราย​ก็​เหลือ​เพียง​วิญญาณ​อาฆาต​เหล่านั้น​และฮ​วา​เหยี​ยน​ที่​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​เสมือน​โง่งม​ไป​แล้ว​…

ไม่ทราบ​ว่า​ร่างกาย​นาง​มีคุณ​สมบัติ​พิเศษ​ ​หรือว่า​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ได้​ซัด​อาคม​อัน​ใด​ลง​บน​ร่าง​ ​วิญญาณ​อาฆาต​เหล่านั้น​จึง​เพียง​วนเวียน​อยู่​รอบ​ๆ​ ​นาง​ ​ไม่ได้​โจมตี​นาง​เลย

“ฮ​วา​เหยี​ยน​ซ่าง​เซียน​ ​ท่าน​ออกมา​ก่อน​เถอะ​”​ ​มีบา​งคน​ตะโกน​บอก

ส่วน​หลง​ซือ​เย​่​นับตั้งแต่​วินาที​ที่​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ระเบิด​ก็​ตะลึงงัน​ไป​เลย​ ​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​ปฏิกิริยา​ตอบสนอง​ไม่​กลับคืน​มา​ไป​ชั่วขณะ

แววตาฮ​วา​เหยี​ยน​เลื่อนลอย​ ​เหม่อมอง​ออก​ไป​ ​จู่ๆ​ ​นาง​ก็​ยิ้ม​แวบ​หนึ่ง​ ​ก้าว​โซเซ​ไป​ด้านหน้า​สอง​ก้าว​ ​ค่อยๆ​ ​คุกเข่า​ลง​บน​พื้น​ ​กอบ​ทราย​โลหิต​กำ​หนึ่ง​ขึ้น​มา​ ​เอ่ย​เสียง​แผ่ว​ ​“​นายท่าน​ ​ความจริง​แล้ว​…​ผู้​ที่​อู๋​เหยี​ยน​ชมชอบ​เสมอมา​ก็​คือ​ท่าน​…​ไม่เคย​มี​ผู้อื่น​เลย​…​ตอนนี้​ให้​อู๋​เหยี​ยน​ไป​อยู่​เป็นเพื่อน​ท่าน​ด้วยดี​หรือไม่​?​”

นาง​ชูมือ​ขึ้น​ ​ลำแสง​สีขาว​ลุกโชน​ขึ้น​มา​ ​โจมตี​ลง​ที่​กระหม่อม​ตัวเอง​…

“​อาจารย์ฮ​วา​เหยี​ยน​!​”​ ​หลง​ซือ​เย​่​ร้อง​ตะโกน​ ​ดวงตา​เบิก​กว้าง​มองเห็น​ว่า​หลังจาก​มีแสง​ส่อง​วาบ​ขึ้น​รอบกาย​นาง​แล้ว​ ​ร่างกาย​ก็​ค่อยๆ​ ​ล้ม​ลง​ไป​ ​ยัง​ไม่ทัน​ล้ม​ลง​ถึง​พื้น​ ​ก็​กลายเป็น​ละออง​แสง​กระจัดกระจาย​ไป​…

แข้ง​ขา​หลง​ซือ​เย​่​พลัน​อ่อน​ยวบ​ ​แทบจะ​ล้ม​ทรุด​ลง​ไป​แล้ว​ ​ถึงแม้​เขา​จะ​ไม่มี​ความรัก​ฉันท์​ชาย​หญิง​ให้ฮ​วา​เหยี​ยน​ ​แต่​ความรัก​ใน​ฐานะ​ศิษย์​อาจารย์​นั้น​ลึกล้ำ​ยิ่ง​ ​ไม่​คาดคิด​เลย​ว่านาง​จะ​เลือก​ตาย​ตาม​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ไป​ด้วย​…

ยืน​ตะลึงงัน​อยู่​ตรงนั้น​ ​จะ​ร้องไห้​ก็​ร้อง​ไม่​ออก

ส่วน​คนอื่นๆ​ ​ย่อม​ถูก​โศกนาฏกรรม​ฉาก​นี้​ทำให้​ตกตะลึง​ไป​ด้วย​ ​ผู้ใด​ก็​พูดไม่ออก​ไป​ชั่วขณะ

ท่ามกลาง​ความ​เงียบงัน​ ​ยังคง​มีบา​งค​นที​่​อด​ไม่อยู่​เอ่ย​ขึ้น​มาป​ระ​โยค​หนึ่ง​ว่า​ ​“​นี่​…​ตัวการ​ใหญ่​ที่​ก่อ​เภทภัย​สิ้นชีพ​ไป​แล้ว​ ​เช่นนั้น​จะ​ทำ​อย่างไร​กับ​ทะเลทราย​ชั่วร้าย​แห่ง​นี้​เล่า​?​ ​ผู้ใด​จะ​มา​เปิด​ประตู​เริงรมย์​กัน​?​”

ไม่มีใคร​ตอบคำถาม​เขา​ ​ทุกคน​อด​ไม่ได้​ที่จะ​หันเห​สายตา​ไป​ยัง​ทิศทาง​นั้น​ที่​ตี้ฝู​อี​อยู่​ ​จากนั้น​ก็​ตกตะลึง​!

ตี้ฝู​อี​ไม่ได้​มี​ความเปลี่ยนแปลง​อัน​ใด​ ​ยังคง​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​ ​แต่​กู้​ซีจิ​่​วที​่​อยู่​ข้าง​กาย​เขา​ ​กลับ​เกิด​ความเปลี่ยนแปลง​ขึ้น​มา​ใน​ทันใด​!

ลำแสง​นับไม่ถ้วน​ผุด​พราย​ออกมา​จาก​ร่าง​นาง​ ​แสง​สนธยา​เลื่อมพราย​ ​แยง​ตาดุจ​ตะวัน​ดวงน้อย​ ​ส่วน​นาง​ก็​นั่งสมาธิ​พริ้ม​ตา​อยู่​ตรงนั้น​ ​ราวกับ​พุทธองค์

เช่นนี้​คือ​นาง​…

คุน​เสวี​่​ยอี​๋​เป็น​ผู้มีความรู้​กว้างขวาง​ ​เขา​ถอนหายใจ​ออกมา​ ​“​นาง​ก็​ตื่น​รู้​แล้ว​เช่นกัน​!​”

จักรพรรดิ​เซียน​คล้าย​จะ​ตระหนักถึง​อะไร​ได้​แล้ว​ ​“​นาง​…​คง​มิใช่​ว่านา​งคื​ออดีต​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​องค์​ก่อน​กระมัง​?​!​”

คุน​เสวี​่​ยอี​๋​ดีดนิ้ว​ดัง​เปาะ​ ​“​เดา​ถูก​แล้ว​!​”

จักรพรรดิ​เซียน​ตกตะลึง​!

ฝูงชน​ก็​ตกตะลึง​เช่นกัน​!

ผ่าน​ไป​พัก​หนึ่ง​ ​แสงรุ้ง​สลาย​หาย​ไป​ ​กู้​ซีจิ​่​วลืม​ตา​ขึ้น​อีกครั้ง​ ​ค่อยๆ​ ​ลุกขึ้น​มา​ ​เอ่ย​เสียง​เรียบ​ ​“​เปิ่น​จุน​จะ​เปิด​ประตู​เริงรมย์​เอง​ ​เปิ่น​จุน​จะ​เป็น​ผู้​ชำระสะสาง​แทน​เขา​…​”

รอบกาย​ของ​กู้​ซีจิ​่​วที​่​ลุกขึ้น​ยืนมั่น​แล้ว​มีแสง​มงคล​โอบล้อม​ ​นั่น​คือ​แสง​แห่ง​เทวา​ ​สูงส่ง​เหนือ​ปวงชน​ ​ไม่​อนุญาต​ให้​หมิ่น​แคลน

รูปโฉม​ของ​นาง​ยังคง​เป็น​รูปโฉม​แบบ​เดิม​ ​ทว่า​รัศมี​บน​ร่าง​กลับ​เปลี่ยนแปลง​ไป​หมด​แล้ว​ ​ยืน​อยู่​ตรงนั้น​ ​ใน​ดวงตา​ทั้งสอง​ดุจ​มี​เมฆหมอก​สายลม​นับไม่ถ้วน​รวมตัว​อยู่​ ​ทุก​ท่วงท่า​กิริยา​คล้าย​จะ​มีแสง​ศักดิ์สิทธิ์​สาดส่อง​ออกมา

ฝูงชน​ทึ่ม​ทื่อ​กัน​ไป​กัน​ชั่วขณะ​ ​จากนั้น​ก็​โห่ร้อง​ยินดี​ ​เฉลิมฉลอง​ยินดี​ต่อ​การ​หวนคืน​ของ​เทพ​ผู้สร้าง​โลก​ตัวจริง​ ​และ​เฉลิมฉลอง​ที่​ในที่สุด​โลก​นี้​ก็​มีทาง​รอด​แล้ว

กู้​ซีจิ​่ว​หลุบ​ตาลง​นิดๆ​ ​ใน​ใจ​เธอ​มี​วาจา​ผุด​ขึ้น​มา​เพียง​ประโยค​เดียว​เท่านั้น​ ​‘​เชียน​ซื่อ​ ​อาจารย์​สะสาง​แทน​เจ้า​แล้ว​นะ​…​’

น้ำตา​หยด​หนึ่ง​ค่อยๆ​ ​ไหลริน​ลงมา​จาก​หาง​ตา​เธอ​ ​แล้ว​สลาย​หาย​ไป

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​3068​ ​(​1)​ ​บท​พิเศษ​…​พราก​จาก

ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​เป็น​เด็กน้อย​ที่​ร่าเริง​สดใส​ ​นาง​มีสิน​ทรัพย์​ส่วนตัว​มากมาย​ ​และ​สินทรัพย์​ส่วนตัว​นี้​ของ​นาง​กว่า​ครึ่ง​เป็น​สิ่ง​ที่​ตี้​เฮ่า​เสาะหา​มา​ให้​นาง

นาง​ชอบ​พี่ชาย​คน​นี้​ที่สุด​ ​และ​ชอบ​เกาะติด​เขา​ ​ติดตาม​อยู่​ด้านหลัง​เขา​ราวกับ​ผู้ติดตาม​ตัว​น้อย

ส่วน​เขา​ก็​โอ๋​เอาใจ​นาง​เช่นกัน​ ​พานาง​ไปเที่ยว​เล่น​ ​เล่น​เป็นเพื่อน​นาง​ ​บางครั้ง​ก็​สอน​วรยุทธ์​ให้​นาง​ด้วย​ ​ดังนั้น​เรื่อง​ที่​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​ภูมิใจ​ที่สุด​ก็​คือ​การ​มีพี​่​ชาย​แบบนี้​อยู่​หนึ่ง​คน​ ​แต่​จู่ๆ​ ​วันหนึ่ง​ ​พี่ชาย​ก็​ไม่​หายใจ​แล้ว​ ​นอน​อยู่​ตรงนั้น​ตลอด​ไม่​ตื่นขึ้น​มา​อีก

นาง​หวาดกลัว​ยิ่งนัก​ ​รู้สึก​ว่า​ฟ้า​กำลังจะ​ถล่ม​แล้ว​!

ต่อมา​ท่าน​พ่อ​ท่าน​แม่​ของ​นาง​บอก​นาง​ว่า​ ​พี่ชาย​ของ​นาง​อยู่​ใน​ห้วง​นิทรา​ ​พวกเขา​จะ​หาทาง​ทำให้​เขา​ฟื้น​ขึ้น​มา

เนื่องด้วย​เหตุผล​นี้​ ​ท่าน​พ่อ​ท่าน​แม่​ของ​นาง​จึง​พาตัว​พี่ชาย​ของ​นาง​รวมถึง​นาง​และ​ข้า​รับใช้​ส่วนหนึ่ง​ ​ขึ้น​สู่​ดินแดน​เบื้องบน​ ​กลับ​สู่​ชั้น​ฟ้า​ที่​เก้า

ภายใน​ตำหนัก​นภาลัย​มี​ไอ​เซียน​ลอย​ฟุ้ง​ ​ทิวทัศน์​ทุกอย่าง​ล้วน​งดงาม​ยิ่ง​ ​งดงาม​กว่า​สถานที่​ใดๆ​ ​ใน​โลก​เบื้องล่าง​ ​แต่​นาง​ไม่มี​กะ​จิต​กะ​ใจ​จะ​ชื่นชม​เลย​ ​เนื่องจาก​นาง​ห่วง​พะวง​ถึง​พี่ชาย​ที่อยู่​ใน​สภาวะ​ ​‘​ไร้​การ​ตอบสนอง​’

ร่างกาย​ของ​พี่ชาย​ถูก​เก็บรักษา​ไว้​ใน​โลง​น้ำแข็ง​ใบ​หนึ่ง​ ​ส่วน​ท่าน​พ่อ​ท่าน​แม่​ของ​นาง​หลังจาก​เอ่ย​กำชับ​ตักเตือน​นาง​สอง​สาม​ประโยค​แล้ว​ ​ก็​รีบ​ออก​ไป​เลย

ท่าน​แม่​บอกว่า​จะ​หาวิ​ธี​ทำให้​ตี้​เฮ่า​ฟื้น​ขึ้น​มา​ให้​ได้​ ​ทั้ง​ครอบครัว​จะ​ได้​อยู่​พร้อมหน้า

หลังจาก​บิดา​มารดา​ของ​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​จากไป​แล้ว​ ​นาง​ก็​คอย​เฝ้า​อยู่​หน้า​โลง​น้ำแข็ง​ทุกวัน​โดย​ไม่​คำนึงถึง​ความ​หนาวเย็น​เลย​ ​ทุกวัน​จะ​พูดคุย​กับ​อะไร​บางอย่าง​กับ​ตี้​เฮ่า​ที่อยู่​ใน​โลง​น้ำแข็ง​ ​นาง​พูดจา​เจื้อยแจ้ว​ ​เพียง​หวัง​ว่า​จู่ๆ​ ​เขา​จะ​สามารถ​ลืมตา​ขึ้น​มาต​อบ​รับ​วาจา​นาง​ ​ลูบ​หัว​นาง​อย่าง​อ่อนโยน​แล้ว​เรียก​นาง​ว่า​เด็ก​โง่​สัก​คำ​…

ทุกวัน​ก่อนที่​นาง​จะ​หลับ​ไป​ล้วน​โอบอุ้ม​ความหวัง​สาย​หนึ่ง​เอาไว้​ ​หวัง​ว่า​หลังจาก​ตื่นนอน​แล้ว​พี่ชาย​จะ​ฟื้น​ขึ้น​มา​ ​ผล​คือ​ล้วน​ผิดหวัง​อยู่​ทุก​เช้า

เวลา​ผ่าน​ไป​วันแล้ววันเล่า​ ​ท่าน​พ่อ​ท่าน​แม่​ไม่ได้​กลับมา​เลย​ ​ตี้​เฮ่า​ก็​ไม่​ฟื้น​ขึ้น​มา​เลย

วันนี้​ ​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​ขนของ​เล่น​เหล่านั้น​ที่​ตี้​เฮ่า​มอบให้​นาง​มาที​่​โลง​น้ำแข็ง​ ​เอา​ให้​เขา​ดู​ทีละ​อย่าง​ๆ​ ​จากนั้น​ก็​ถาม​เขา​ ​“​พี่ชาย​ ​เมื่อไหร่​ท่าน​ถึง​จะ​ฟื้น​ขึ้น​มา​ล่ะ​?​”

น้ำตา​นาง​ไหล​แล้ว​ ​มอง​ตี้​เฮ่า​ที่​ ​‘​นิทรา​อยู่​’​ ​ตาละห้อย​ ​“​พี่ชาย​ ​วันนั้น​ท่าน​รับปาก​ข้า​เอาไว้​ ​หากว่า​ข้า​เรียน​เหาะ​เหิน​เป็น​ ​สามารถ​เหิน​บิน​ด้วยตัวเอง​เป็นระยะ​ทาง​ห้า​ร้อย​ลี้​ได้​ก็​จะ​มอบ​กล​เก้า​ห่วง​ชุด​หนึ่ง​ให้​ข้า​เป็น​รางวัล​…​”

นางร้องไห้​เอ่ย​เสียงสะอื้น​ ​“​ตอนนี้​ข้า​เหาะ​เหิน​ได้​กว่า​พัน​ลี้​แล้ว​นะ​ ​พี่ชาย​ ​เมื่อไหร่​ท่าน​ถึง​จะ​ฟื้น​ขึ้น​มาทำ​ตามที่​ท่าน​รับปาก​ไว้​ล่ะ​?​ ​ฮือๆ​ ​พี่ชาย​ ​ข้า​ไม่​อยากได้​กล​เก้า​ห่วง​แล้ว​ ​ขอ​แค่​ท่าน​ฟื้น​ขึ้น​มา​…​”

ตั้งแต่​ตี้​เฮ่า​ ​‘​ไร้​การ​ตอบสนอง​’​ ​นาง​ก็​เศร้า​เสียใจ​ยิ่งนัก​มาโดยตลอด​ ​แต่​ฝืน​อดทน​ไว้​ไม่กล้า​เปิดเผย​ออกมา​ ​ทว่า​ครั้งนี้​ไม่รู้​ว่า​เพราะเหตุใด​ ​อดทน​ไว้​ไม่ไหว​อีกต่อไป​แล้ว​ ​ร้องไห้​โฮ​ออกมา​!

น้ำตา​ของ​นาง​ไหล​หยด​เข้าไป​ใน​โลง​น้ำแข็ง​ ​หยด​ลง​บน​ร่าง​เขา​ ​รอ​จน​นาง​พบเห็น​ความผิดปกติ​คิด​จะ​เช็ด​ออก​ ​กลับ​ได้​พบ​ฉาก​ที่​ทำให้​นาง​เบิกตา​ค้าง​อ้า​ปาก​หวอ

ร่างกาย​ของ​ตี้​เฮ่า​กำลัง​หลอมละลาย​!

นาง​ตื่นตกใจ​จน​ใบหน้า​เขียว​คล้ำ​ไป​หมด​แล้ว​!​ ​รีบ​เข้าไป​โอบกอด​ ​“​พี่ชาย​!​ ​พี่ชาย​…​”

ร่างกาย​ของ​ตี้​เฮ่า​หลอมละลาย​รวดเร็ว​ยิ่ง​ ​แทบจะ​หาย​ไป​ใน​ชั่วพริบตา​เดียว​!

ใน​สมอง​ของ​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​เลื่อนลอย​ไป​เป็นพักๆ​ ​นาง​โอบกอด​ความว่างเปล่า​ไว้​ ​จากนั้น​ก็​มองดู​โลง​น้ำแข็ง​ที่ว่างเปล่า​อย่าง​ทึ่ม​ทื่อ​งงงัน​ ​นึกไม่ออก​ชั่วขณะ​ว่า​โลง​น้ำแข็ง​ใบ​นี้​เคย​บรรจุ​ผู้ใด​เอาไว้​…

เพียงแต่​หัวใจ​ปวดร้าว​ขึ้น​มา​เป็นพักๆ​ ​ความเจ็บปวด​ทำให้​น้ำตา​ของ​นาง​ร่วง​เผาะ​ๆ​ ​ลงมา​ยิ่งกว่า​เดิม

ก่อนที่​คู่​กู้​ซีจิ​่ว​สามีภรรยา​จะ​จากไป​ได้​ทิ้ง​คนไว​้​คอย​ดูแล​บุตรสาว​แล้ว​ ​ซ้ำ​ยัง​เป็น​คนที​่​ไว้ใจได้​ยิ่งนัก​ ​นั่น​คือ​กู้​จั่น​อวี​่​ที่​ฝึกฝน​จน​สำเร็จ​เป็น​เซียน​แล้ว

หลังจาก​กู้​ซีจิ​่ว​พา​แปด​สัตว์​วิเศษ​จากไป​ ​ผู้​ที่​คอย​ดูแล​จัดการ​ทุกอย่าง​ที่นี่​มาโดยตลอด​ก็​คือ​กู้​จั่น​อวี​่​ ​โดย​หน้าที่​สำคัญ​ที่สุด​ก็​คือ​การ​ดูแล​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย

เสียงร้อง​ไห้​ของ​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​ค่อนข้าง​ดัง​ ​ดึงดูด​ให้​กู้​จั่น​อวี​่​ตามมา​ ​“​เกิด​อะไร​ขึ้น​?​ ​เป็น​อะไร​ไป​?​”

“​ท่าน​ลุง​!​”​ ​ตี้ซ​วี่​เย​วี่ย​โผ​เข้าไป​ใน​อ้อมอก​เขา​ ​ร้องไห้​จน​หายใจไม่ออก​แล้ว

“ซ​วี่​เย​วี่ย​ ​เป็น​อะไร​ไป​?​”​ ​กู้​จั่น​อวี​่​ลูบไล้​แผ่น​หลัง​ของ​นาง​เพื่อ​ปลอบประโลม

“​ม.​..​ไม่รู้​ ​เพียงแต่​…​เพียงแต่​อยาก​ร้องไห้​ยิ่งนัก​”

————————————————————————————-