วุ่นรักบุปผาร้อยเล่ห์ - ตอนพิเศษ 1-18 ฮาแบค

ระหว่างยูอันตอบอย่างตะกุกตะกัก ฮาแบคก็ใช้มือข้างหนึ่งดึงเชือกจนชั้นในร่วงหล่นจากส่วนอ่อนไหว เขางอนิ้วเล็กน้อยแล้วเข้าสำรวจรอยจีบ พร้อมประทับจูบบนเนินนูนน่าหลงใหล

“เช่นนั้นขอดูดตรงนี้ได้หรือไม่”

“ตรงนั้นไม่…!”

ไม่ได้เจ้าค่ะ แต่ก่อนนางจะได้อ้าปากตอบ ร่างสูงก็ทาบทับลงบนผิวและใช้ลิ้นหยอกเย้าเสียแล้ว ไล่เลียจากผิวภายนอก ก่อนจะเกร็งลิ้นแล้วบุกเข้าสำรวจทั่วทุกส่วนที่นิ้วของตนแหวกออก ผนังอ่อนไหวรู้สึกแม้กระทั่งตุ่มเล็กๆ บนลิ้น มันลากยูอันขึ้นไปสูงขึ้นและสูงขึ้นเรื่อยๆ

“อื้อ!”

นางส่งเสียงร้องหวานหูพลางบิดเร่า เมื่อลิ้นสัมผัสเฉียดผ่านโดนส่วนอ่อนไหว ทั้งต้องการหนี ทั้งต้องการมันอีก มือทั้งสองข้างกดกลุ่มผมสีดำที่ครอบครองหว่างขาลง แต่เอวกลับดิ้นไปมาเพื่อออกห่างจากการปลุกเร้า แต่แล้วก็ขยับตัวไม่ได้และตัวแข็งทื่อด้วยความประหม่า ยามฮาแบคดูดดึงปุ่มกระสันเบาๆ เพราะรับรู้ถึงความหฤหรรษ์ที่เพิ่มมากขึ้นและใกล้เข้ามาด้วยสัญชาตญาณ

“อ๊ะ อื้ออ!”

จ๊วบ ลากลิ้นสะกิดปุ่มกระสันแล้ววาดเป็นวงกลมไปมารอบๆ เมื่อกลับไปดูดดึงอีกหนึ่งที เสียงครางก็ระเบิดออกมาจากใต้ท้องน้อยทันที ยูอันสอดนิ้วผ่านเส้นผมเรียบร้อยของคนข้างบนเพราะทำอย่างอื่นไม่ได้เลย อีกทั้งยังต้องเกร็งต้นขาอย่างกะหันทัน

“อ๊า พอก่อนท่านพี่ เดี๋ยวก่อน ฮึก!”

การร้องตะโกนไม่ได้ช่วยอะไร การเล้าโลมของฮาแบคก็มีแต่จะรุนแรงมากขึ้น ความวาบหวิวตรงปุ่มกระสันที่กลิ้งไปมาในโพรงปากร้อน นางเพิ่งเคยสัมผัสความรู้สึกนี้เป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดมา มันซัดสาดราวกับคลื่น แผ่นหลังและเอวชุ่มเหงื่อกระตุกไปมาเหมือนมีบางอย่างร้อนๆ ปะทุออกมาจากด้านล่างนั่น

“ดูเหมือนนิ้วก็ยังใหญ่ไปสินะ”

เขาพึมพำพร้อมกับเพิ่มนิ้วอีกหนึ่งนิ้ว ค่อยๆ สอดผ่านทางเข้าอย่างระมัดระวัง

“อีกนิดนึง”

ยูอันในท่าทางกึ่งนั่งกึ่งนอนสะดุ้งตกใจพยายามหุบขาลง แต่เพราะอีกฝ่ายล็อกขานางไว้และอ้าออกอีกครั้ง มันจึงหุบได้ไม่สนิท นิ้วของเขาทำให้ส่วนนั้นเริ่มชื้นแฉะ จากนั้นจึงค่อยๆ วาดเป็นวงกลมอย่างช้าๆ และชักเข้าออกซ้ำไปซ้ำมา

“ท่านพี่”

ร่างบางพึมพำด้วยเสียงกระวนกระวาย

“เรียนรู้เรื่องนี้มาจากที่ใดหรือเจ้าคะ”

“ไม่ได้เรียนมาหรอก แต่กำลังศึกษาอยู่”

เมื่อผนังนุ่มเริ่มผ่อนคลายเล็กน้อย ฮาแบคจึงนำนิ้วออกมาเลีย ดวงตาคล้ายเย็นชามองตรงไปยังยูอันอย่างเย้ายวนจากตรงหว่างขาอ้าออก

นางไม่ได้คิดจะปฏิเสธอยู่แล้ว พอเห็นแบบนี้ก็ยิ่งปฏิเสธไม่ได้เข้าไปใหญ่ ยูอันแลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผากอย่างวุ่นวายใจ และจังหวะที่กำลังเก็บลิ้นเข้าปาก อยู่ดีๆ อีกฝ่ายก็ส่งเรียวนิ้วที่ไล่เลียเมื่อครู่แทรกเข้ามา

“อุ๊บ!”

“ก็อยากให้กินของข้านะ…”

ฮาแบคยิ้มแย้มพลางหมุนควงนิ้วเรียวยาวในโพรงปากเล็กอย่างนุ่มนวล ก่อนจะมือข้างหนึ่งสิ่งที่ตนอยากให้กินกับพื้นผิวชื้นแฉะ

“แต่เพราะวันนี้เป็นครั้งแรก”

นิ้วยังคงค้างอยู่ในปาก ทว่าทำให้หัวเรือชุ่มด้วยน้ำรักแล้วค่อยๆ แนบชิดผ่านปากทางเข้าทีละนิด แก่นกายสีแดงใหญ่โตจนรู้สึกอึดอัด ช่างไม่เข้ากับภาพลักษณ์ดูเย็นชาของเขาเสียเลย และนั่นก็ทำให้นางรู้สึกแปลกยิ่งกว่าเดิมอีกด้วย แต่จู่ๆ แท่งร้อนที่ค่อยๆ สอดเข้ามาอย่างระมัดระวังก็ถูกดูดซวบเข้ามาข้างใน

“อา…”

ฮาแบคขมวดคิ้วและส่งเสียงครางเบาๆ สาเหตุนั้นมาจากตัวตนของเขาสอดเข้ารูแคบๆ อย่างยากลำบาก รวมถึงความเจ็บจี๊ดตรงนิ้วที่โดนยูอันกัดด้วยเช่นกัน แต่มันไม่ได้โกรธใดๆ

“ขะ ขอโทษเจ้าค่ะนายท่าน”

เพิ่งเคยได้ยินเสียงครางของเขาเป็นครั้งแรกทำให้นางรู้สึกตื่นเต้น แต่ก็ตกใจเช่นกัน ยูอันจึงรีบกล่าวขอโทษพลางเลียตรงบริเวณที่ตนกัดเบาๆ

“คำว่าท่านพี่…”

ฮาแบคเอามือออกจากปากนางและเสียบตัวตนเข้าไปเต็มแรง

“ไปไหนซะแล้วเล่า”

สติหลุดทันทีเมื่อแก่นกายใหญ่โตแทรกผ่านจนสุดโคน ยูอันตอบไม่ได้และเอาแต่ส่ายหน้าอย่างไม่มีสติ เหมือนบอกให้เอาออกไปหน่อย แต่แทนที่จะเอาออก ฮาแบคกลับกดลงแรงขึ้นกว่าเดิมและบดขยี้ทีละนิด เนื้อนุ่มถูกับขนหยาบ ส่วนผนังด้านในที่พยายามขับไล่สิ่งแปลกปลอมก็เต้นตุบๆ ตามอำเภอใจ

“ท่านพี่ มันลึกเกินไปเจ้าค่ะ”

เมื่อยูอันกระซิบราวกับอ้อนวอน ของคับแน่นจึงค่อยๆ ถอยออกอย่างช้าๆ ทว่าถอนหายใจด้วยความโล่งอกได้สักพัก จู่ๆ ร่างกายก็ถูกพลิกกลับจนหน้าอกถูกกดลงกับเตียง

“ดวงจันทร์มันสว่างไปน่ะ”

ฮาแบคจับสะโพกอวบจากด้านหลังก่อนจะแหวกมันออกทั้งสองข้าง

“หากเห็นหน้า ข้าคงจะห้ามใจตนเองไม่ได้”

อื้อ เสียงออดอ้อนดังออกมาจากปากของคนนอนคว่ำ ความเป็นชายถอนออกมาจนสุดจากทางปรากฏตัวสะท้อนกับแสงจันทร์ และไม่ในช้าก็ถูกดูดเข้าไปข้างใน เสียงลมหายใจรุนแรงเทียบเท่ากับการขยับสะโพกปะทะต้นคอเปลือยเปล่า ส่วนน้ำรักที่ทำให้ความเป็นชายเปียกชุ่มในคราแรกก็ไหลเปรอะเปื้อนพื้นเตียง แม้แต่ความเจ็บที่ถูกขบตรงไหล่ก็ยังเป็นความสุขสม

“ทะ ท่านพี่ ท่านพี่เจ้าค่ะ!”

ฮาแบคหลงใหลแม้กระทั่งเสียงร้องเรียกอย่างไร้สติ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขามีความต้องการในตัวสตรีถึงเพียงนี้ และแน่นอนว่าเป็นครั้งแรกที่ลุ่มหลงจนเลยเถิดในตัวสตรีเช่นกัน มันทั้งน่าหลงใหลและร้อนแรงยิ่งกว่าที่จินตนาการเสียอีก หากให้บรรยายในแบบที่ไม่ค่อยเป็นตัวเขาก็คือ สตรีที่กำลังครางอยู่ใต้ร่างตนน่ารักจนแทบบ้าทีเดียว

“ยูอัน อา!”

และในตอนนั้นเอง ผนังนุ่มที่โอบล้อมตัวตนของเขาก็หดเกร็งและกระตุกอย่างแรง ทว่าแทนที่จะส่งเสียงคราง ยูอันกลับไม่อาจส่งเสียงใดๆ ได้เลย ได้แต่ใช้เล็บจิกเตียง การกระตุ้นนั้นก็ส่งผลให้ฮาแบคครางเสียงต่ำพร้อมขับน้ำรักเข้าใส่ส่วนที่ลึกที่สุดในตัวนาง ของเหลวเหนียวหนืดทำให้ผนังด้านในเปียกชุ่มและไหลปกคลุมแก่นกายที่ยังไม่ถอนออก

“เฮ้อ”

ฮาแบคสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พลางถอนแก่นกายออก จากนั้นก็พลิกตัวยูอันที่ยังคงตัวสั่นระริกอยู่ให้นอนหงาย

แรงปรารถนาที่ไม่คุ้นเคยจากดวงตาแสนเย็นชาที่มองลงมาอย่างอบอุ่นผูกมัดร่างกายของนางไว้แน่น เพิ่งจะเสร็จไปเอง อย่าบอกนะว่า… ยูอันเอ่ยเรียกฮาแบคอย่างกระวนกระวายใจเล็กน้อย

“ท่านพี่”

“ยูอัน”

เขาจ้องตาอีกฝ่ายพร้อมจับขาทั้งสองข้างที่หมดแรงให้แยกออกจากกัน น้ำรักจึงไหลลงมาจากช่องทางที่ยังคงกระตุกอยู่

“ไหนๆ ก็เปียกชุ่มแล้ว ขอทำอีกรอบแล้วกัน”

มันเป็นการบอกให้รู้มากกว่าขอคำตอบ ตัวตนที่เพิ่งสูญเสียพลังไปเล็กน้อยกับการร่วมรักครั้งแรกตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้เห็นยูอันปรือตามอง ฮาแบคสอดใส่อย่างนุ่มนวลกว่าเมื่อสักครู่ ก่อนจะลดตัวลงมาแตะริมฝีปากคนตรงหน้าและพึมพำ

“ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวข้าจะทำยาสมุนไพรบำรุงกำลังให้กินทุกวันเลย”

[ตอนพิเศษฮาแบค จบ]