วุ่นรักบุปผาร้อยเล่ห์ - ตอนพิเศษ 3-18 ชาน

นี่มันช่วงเวลาสำคัญและอยากจะรีบทำเร็วๆ แต่แววตาของยูมินดูจริงจังมากจนเขาทำเป็นไม่ได้ยินไม่ได้ 

 

 

“ก็แค่อยาก” 

 

 

ยูมินตอบสั้นๆ พร้อมยกตัวขึ้นช้าๆ โดยยังไม่เลิกจ้องอึยชาน 

 

 

“นอนลงสิ” 

 

 

เธอเขยิบไปข้างๆ เล็กน้อยและใช้คางชี้ตำแหน่งที่ตัวเองเคยนอน ซึ่งเป็นการสั่งอย่างชัดเจน ความงงปรากฏขึ้นเต็มใบหน้าอึยชาน แต่ยูมินก็จับเขาให้นอนลงบนเตียงและขึ้นคร่อมบนอย่างไม่ลังเลใดๆ มือเย็นเฉียบเล็กน้อยกุมแก้มคนใต้ร่าง ก่อนจะใช้นิ้วโป้งกดและลูบริมฝีปากล่าง จนมันอ้าออกเล็กน้อยเพราะความประหม่าและความสับสนก่อนจะกลับมาเป็นรูปดังเดิม 

 

 

อึยชานแลบลิ้นเลียบริเวณที่นิ้วเพิ่งสัมผัสผ่านเมื่อครู่ ยูมินทอดสายตามองนิ่งๆ แล้วโน้มตัวลงช้าๆ แสงไฟสลัวๆ จากข้างนอกส่องใบหน้าด้านข้างของเธอ  

 

 

“มินอา” 

 

 

เขาพึมพำคำพูดไร้ที่มาที่ไป ก่อนจะยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาลูบดวงตาของยูมินครั้งหนึ่งราวกับจะเช็ดบางอย่างออกให้ ในความทรงจำอันเลือนรางถูกหั่นออกเป็นส่วนๆ แวบผ่าน มันเต็มไปด้วยหญิงสาวในชุดสีดำคนหนึ่งที่กำลังก้มลงมามองเขาอยู่ 

 

 

“ว่าไง” 

 

 

ยูมินยกแขนขึ้นแล้วถอดเสื้อฮู้ดที่ใส่อยู่ขึ้นด้านบนพร้อมย้อนถาม จังหวะที่ใบหน้าของยูมินถูกซ่อนไว้หลังเสื้อก่อนจะปรากฏให้เห็นอีกครั้ง หญิงสาวแปลกหน้าที่ก้มลงมองกันก็หายไป เหลือแค่เพียงหญิงสาวที่เขารักในตอนนี้ สีดำของชุดชั้นในตัดกับผิวขาวอย่างชัดเจนจนดึงดูดสายตา 

 

 

ยูมินเอื้อมแขนไปด้านหลังและปลดตะขอทั้งๆ ที่ยังคงนั่งคร่อมตักอึยชานอยู่ หน้าอกน่าดึงดูดจึงกระเด้งออกมา อึยชานมองตาลอย ก่อนจะตั้งสติได้และลุกดึงเธอเข้ามากอด 

 

 

“ใส่กลับเหมือนเดิมเถอะ” 

 

 

“ใครบอกให้ลุก” 

 

 

ร่างบางไม่สนใจและค่อยๆ ดันไหล่กว้างออก แต่แทนที่อึยชานจะนอนลงไปเหมือนเดิม เขากลับออกแรงที่แขนยิ่งกว่าเดิมและกักตัวยูมินให้อยู่ในอ้อมแขนอย่างแน่นหนา 

 

 

“เดี๋ยวผมจะถอดให้เอง ใส่กลับเหมือนเดิมก่อน” 

 

 

“นี่” 

 

 

“ขอร้อง” 

 

 

“นอนลงไปก่อน” 

 

 

ไม่ใช่เด็กแล้วซะหน่อย พออึยชานเอาหัวแตะหมอนอีกครั้ง ยูมินก็บ่นอย่างไม่พอใจพร้อมกับเอาชุดชั้นในที่ถูกวางไว้บนผ้าห่มอย่างส่งๆ มาใส่อีกรอบ อึยชานจับเอวยูมินและดึงเข้ามาหาตัวเองทั้งที่ยังนอนอยู่เหมือนเดิม ตะขอถูกปลดออกในครั้งเดียวจากด้านหลังของยูมินที่โน้มตัวลงมาแต่โดยดี หน้าอกที่เคลื่อนมาด้านหน้าจนสั่นไหวเล็กน้อย 

 

 

“สวย” 

 

 

มือของอึยชานกอบกุมหน้าอกยูมินอย่างอ่อนโยนพร้อมกับเสียงพึมพำเบาๆ ยอดอกอยู่ระหว่างนิ้วหนาและยาวจึงเริ่มแข็งขึ้น 

 

 

“จนอยากกินเลย”  

 

 

เขาใช้มือที่ไม่ได้จับหน้าอกดันหลังยูมินเข้ามา จากนั้นก็ดูดดึงยอดอกด้วยปากและใช้ริมฝีปากขบกัดเบาๆ ราวกับแหย่เล่น ก่อนจะใช้มือถอดเลกกิ้งที่อีกฝ่ายสวมอยู่ออกพลางนวดขยำบั้นท้ายกลม 

 

 

“อื้อ” 

 

 

เสียงครางผสมลมหายใจกระตุ้นตัวตนของเขา การเล้าโลมที่เริ่มต้นอย่างซุกซนค่อยๆ ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ 

 

 

“เดี๋ยวก่อน” 

 

 

ยูมินยกตัวขึ้นในขณะที่อึยชานกำลังลากริมฝีปากไปยังหน้าอกอีกข้าง 

 

 

“จูบกันเถอะ” 

 

 

“ตอนนี้ผมกำลังฝันดีอยู่หรือเปล่านะ” 

 

 

ยูมินจับมือทั้งสองข้างของคนหัวเราะร่าและตอบรับอย่างสับสนขึ้นเหนือหัว พอการจูบอันนุ่มนวลประทับลงบนริมฝีปากที่ไม่หุบยิ้ม ลิ้นหยุ่นก็แทรกตัวเข้าไประหว่างแนวฟัน 

 

 

ทำไมจูบเก่งแบบนี้ ตอนถ่ายฉากจูบด้วยกันครั้งแรกยังดูประหม่าอยู่เลย แม้จะสับสนแต่อึยชานก็ดูดดึงริมฝีปากล่างของอีกฝ่ายคล้ายเสพติด และตอนนั้นคนกำลังละลายราวกับช็อคโกแลตที่ถูกไว้ในกระเป๋าก็ลืมตาขึ้นเพราะรู้สึกแปลกๆ บางอย่าง 

 

 

“นี่อะไรน่ะ” 

 

 

อึยชานออกแรงเพื่อให้ข้อมือหลุดออกจากการจับกุม แต่ก็สายไปแล้ว ชุดชั้นในที่เคยใช้รองรับหน้าอกของยูมินจนถึงเมื่อสักครู่ถูกนำมามัดเขาอย่างแน่นหนา 

 

 

“บอกไปแล้วไง แค่เห็นคุณก็รู้สึกอยากแกล้งแล้ว” 

 

 

“เลิกล้อเล่นได้แล้ว” 

 

 

อึยชานกดเสียงต่ำ ถึงจะรู้อยู่แล้วว่ามันไม่ได้ทำให้ยูมินตกใจเลยก็ตาม 

 

 

“คิดว่าล้อเล่นเหรอ” 

 

 

ยูมินค้ำมือข้างหนึ่งกับเตียงและใช้ปลายนิ้วชี้ไปแตะใบหูของอึยชาน ขณะเดียวกันก็มองอึยชานตรงๆ โดยไม่กะพริบตา นิ้วมือที่ไล่ลงตามใบหู ผ่านคางเป็นสันคมก่อนจะสัมผัสลูกกระเดือกนูน มันลูกกระเดือกขยับขึ้นลงอย่างแรงตามการเคลื่อนไหวที่เจ้าตัวกลืนน้ำลาย 

 

 

“รู้สึกดีจัง” 

 

 

หญิงสาวพึมพำเบาๆ มือที่กำลังลองแกะพันธนาการจึงหยุดชะงัก ทำยังไงดี ถ้าเธอบอกว่ารู้สึกดีก็ควรจะอยู่อย่างนี้สินะ 

 

 

นิ้วซนเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง เริ่มตั้งแต่คอ ลงเรื่อยมาตามไหล่กว้างเป็นพิเศษ กระดูกไหปลาร้าสมมาตรกันอย่างสมบูรณ์แบบ ถึงแผ่นอกที่ขยับขึ้นลงเร็วกว่าปกติ ลูบไล้ช้าๆ ลากผ่านยอดอกเหมือนไม่ตั้งใจ และทำทีว่าเป็นความผิดพลาดเมื่อมันนูนขึ้นมาเล็กน้อยเพราะตอบสนองต่อการกระตุ้น จากนั้นจึงใช้ทั้งฝ่ามือลูบลอนกล้ามเนื้อหน้าอกและสะกิดมันอย่างเปิดเผย ริมฝีปากอึยชานกัดเม้มแน่นแล้วค่อยๆ อ้าออกเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่อาจยับยั้งการตอบสนองได้ เนื่องจากมือของยูมินมุ่งมั่นตรงนั้นจุดเดียว 

 

 

“อื้อ ซอยูมิน” 

 

 

“ไม่ต้องเรียก” 

 

 

ยูมินเอ่ยขัดและหยุดมือซุกซน จังหวะที่อึยชานกำลังจัถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอก็เลื่อนตัวลงด้านล่างเล็กน้อยแล้วโน้มตัวลง เมื่อลิ้นสัมผัสโดนตุ่มไตที่เพิ่งจะเย้าแหย่เมื่อสักครู่ เขาก็ต้องกำหมัดแน่นทันที 

 

 

“อื้อ!” 

 

 

เนื้อหยุ่นแนบติดอยู่กับร่างกายท่อนบนช่างอ่อนนุ่ม หัวใจสองดวงเต้นอย่างมีท่วงทำนอง เสียงเต้นของหัวใจเหลื่อมกันอย่างแปลกประหลาด แต่มีความชัดเจนมากเสียจนแทบคลั่ง แก่นกายแข็งขืนอย่างเต็มที่ขยับโยกไปมาจนหลุดออกจากกางเกง จ๊วบ ริมฝีปากบางถอนออกพร้อมเสียงปลุกเร้า ยูมินลูบสีข้างลงมาอย่างนุ่มนวลและกระตุ้นรุนแรงกว่าเดิม จนอีกฝ่ายไม่มีเวลาหยุดพักหายใจ 

 

 

“ยูมิน ขอร้อง!” 

 

 

อึยชานบิดเอวพร้อมกับขอร้องอย่างเร่งรีบ เขาขนลุกชนชันทั้งตัว แถมยังรู้สึกปวดแปลบตรงบริเวณที่ขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน จ๊วบ เธอผละริมฝีปากออกอีกครั้งก่อนจะใช้ลิ้นลากตามกล้ามหน้าท้อง ฝ่ามือคลำและกดระหว่างซี่โครงอย่างรีบเร่งเพื่อหาส่วนที่อึยชานแสดงการตอบสนองออกมา และแล้วในที่สุดก็หาเจอจนได้ กล้ามเนื้อหน้าท้องตรงกระดูกซี่โครงอันที่สามจากล่างสุด 

 

 

อึยชานกัดฟันแน่น พยายามไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ แต่ก็ไม่สามารถควบคุมแก่นกายที่ขยับไปมาตามใจได้ ระหว่างกล้ามเนื้อที่แน่นปั้กก็มีส่วนที่อ่อนไหวด้วยเช่นกัน เมื่อยูมินดูดดึงส่วนนั้นอย่างรุนแรงจนทิ้งรอยไว้ เสียงครางก็ลอดออกมาจากซี่ฟันที่ปิดสนิท 

 

 

“ฮา ฮา อึก” 

 

 

กางเกงในที่ยูมินถอดออกถูกโยนไปที่มุมเตียง ห้อยต่องแต่งอยู่ข้างๆ เสื้อยืด ความสุขสมที่เกิดขึ้นพร้อมกับความเจ็บปวดเล็กน้อยค่อยๆ หนักหน่วงขึ้น เมื่อแก่นกายถูกกอบกุมโดยไม่บอกไม่กล่าว หลังจากที่ยูมินดึงกางเกงชั้นในลงมาใต้ข้อเท้าจนกลายเป็นเปลือยเปล่าโดยสมบูรณ์ เธอก็ค่อยๆ ขยับมือขึ้นลงทีละนิดพร้อมกับนั่งคร่อมบนเอวอึยชาน 

 

 

“เจ็บ บอกว่าเจ็บไง” 

 

 

อึยชานส่งเสียงครวญครางพร้อมกับบิดเร่าเอว แต่ยูมินก็ไม่สนและจับสิ่งที่ขยายอยู่เต็มมือไว้แน่นก่อนจะดึงเข้ามา พอใช้นิ้วโป้งกดตรงส่วนปลายราบเรียบและวาดวน การขัดขืนของอึยชานก็รุนแรงยิ่งขึ้น มัดกล้ามเนื้อเสียดสีกับส่วนลับทุกครั้งที่เขายกเอวขึ้นลง 

 

 

“เลิกใช้มือได้แล้ว ยูมิน” 

 

 

“งั้น จะทำอย่างอื่นเหรอ” 

 

 

อึยชานพยักหน้าอย่างว่องไว น่ารักจัง ไม่รู้ว่าจะใช้คำว่าน่ารักกับผู้ชายสูงเกินร้อยแปดสิบได้ไหม แต่ในสายตาของยูมินแล้วเขาน่ารัก แล้วทำไมถึงได้รู้สึกโล่งใจแบบนี้กันนะ เธอจ้องมองสายตาร้อนรุ่มด้วยความต้องการ ขณะเลื่อนตัวลงไปตรงระหว่างขาของเขา 

 

 

“ใหญ่ขึ้นเยอะเลยนะ” 

 

 

“ไปเรียนการพูดแบบนั้นมาจากไหน” 

 

 

“เรียนอะไร ก็มันใหญ่ขึ้นจริงๆ หนิ” 

 

 

ร่างบางใช้ปลายลิ้นแตะตรงส่วนปลายที่มีเส้นเลือดปูดขึ้นมาให้เห็น แก่นกายขยายเต็มมือจึงขยับเขยื้อนเหมือนมีชีวิต เมื่อเธอปล่อยมือและไล่เลียขึ้นไปตั้งแต่โคนถึงปลาย กล้ามเนื้อตรงส่วนเอวที่กำลังผ่อนคลายจึงหดเกร็งจึงเกิดเงาอย่างชัดเจน 

 

 

“ฮ้า” 

 

 

อึยชานปล่อยเสียงลมหายใจประหลาดๆ ออกมา ก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นเสียงครางคล้ายสัตว์ป่าบาดเจ็บ ยามยูมินอ้าปากแล้วอมมันเข้าไปในครั้งเดียว แก่นกายอัดแน่นครูดกับเพดานปาก ส่วนของเหลวรสเฝื่อนก็ไหลลงคอไม่หยุดหย่อน หลังจากกลืนลงไป เธอก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา 

 

 

“จะเอาออกหรือจะใส่ เลือกมาสักอย่าง” 

 

 

อึยชานส่งเสียงคำรามราวกับสั่ง 

 

 

“อวดดีจัง”