สมาคมแลกเปลี่ยนทราฟฟอร์ด - บทที่ 2 ตอนที่ 106

การดักฟังของเจสสิก้าดำเนินการมาเป็นเวลาสองสามวันแล้ว เธอพบว่าครอบครัวนี้มีคนอยู่แค่ตอนกลางคืน อีกทั้งเวลาพูดคุยของคนที่อยู่อาศัยทั้งสองคนก็ไม่ได้มากมาย ไม่มีข้อมูลที่เป็นประโยชน์เลย

เครื่องดักฟังติดตั้งอยู่ที่บริเวณตู้ใส่รองเท้าตรงประตูทางเข้า ด้วยเหตุนี้สิ่งที่พอจะได้ยินก็จำกัดอยู่มาก

เวลาสองสามมาวันนี้ ยังคงสืบรู้พฤติกรรมการเข้าออกของคนในบ้านนี้ได้อย่างชัดเจน เจสสิก้าอาศัยจังหวะที่ไม่มีคนอยู่ในตอนกลางวันลอบเข้ามา

ตัวล็อกประตูบ้านคนทั่วไปแบบนี้ ไม่ได้เป็นอุปสรรคของเจสสิก้าเลย หลังจากปิดประตูให้เรียบร้อยอย่างเบามือแล้ว เจสสิก้าก็ตรวจสอบเครื่องดักฟังที่ติดตั้งไว้ก่อนหน้านี้เป็นอันดับแรก หลังจากที่ไม่พบปัญหา เธอจึงก้าวไปอีกขั้นด้วยการเริ่มติดเครื่องดักฟังเพิ่มเติมไว้ในห้องนี้อีก

ตำแหน่งที่เลือกไว้อันดับแรกๆ ย่อมต้องเป็นห้องนอน

ตำรวจอาชญากรรมที่เพียบพร้อมด้วยประสบการณ์มากมาย เริ่มจัดแจงห้องของรองบรรณาธิการเริ่นได้สำเร็จอย่างเชี่ยวชาญ หลังจากที่ตรวจสอบดูอย่างละเอียดแล้วว่าไม่มีเงื่อนงำที่ใช้ได้ ถึงมาที่ห้องของลั่วชิวต่อ

สำหรับเจสสิก้าที่มีประสบการณ์ในสายอาชีพมาหลายปี ย่อมรู้นิสัยของคนคนหนึ่งผ่านการจัดห้องได้ง่ายดาย

ยกตัวอย่างเช่นห้องของผู้หญิงที่เพิ่งจะเข้าไปเมื่อสักครู่ เสื้อผ้าวางทิ้งไปทั่ว ของบนโต๊ะเหมือนผ่านการสู้รบในสนามรบมาอย่างนั้น อีกทั้งแทบจะไม่มีเครื่องสำอางแบบที่ผู้หญิงใช้กันเลย มีเพียงข้าวของเครื่องใช้สำหรับการบำรุงบางอย่าง

นี่คือผู้หญิงที่ใช้ชีวิตตามสบาย อีกทั้งยังมั่วซั่วคนหนึ่ง

นอกจากนี้ในตู้เสื้อผ้ายังมีบุหรี่สำหรับผู้หญิงซ่อนเอาไว้ครึ่งห่อ ขอบหน้าต่างของห้องก็มีร่องรอยเถ้าบุหรี่หลงเหลืออยู่บ้าง

ผู้หญิงคนนี้จะต้องแอบสูบบุหรี่ในห้อง และยังเหมือนกลัวถูกจับได้ด้วย แต่เธอก็ยังคงแอบสูบบุหรี่ในห้อง

…ดังนั้นเป็นไปได้อย่างยิ่งว่าอาจจะยังมีใจต่อต้านอยู่

และที่มาของความคิดแบบนี้ ก็คงจะมาจากเจ้าของห้องนอนอีกห้องหนึ่งในห้องนี้ ซึ่งก็คือคนที่เป็นลูกชายของบ้านนี้

ไม่ได้ผิดแผกไปจากที่เจสสิก้าคาดการณ์ไว้ ห้องของลูกชายที่ทำให้ผู้หญิงอย่างเริ่นจื่อหลิงหวาดกลัวได้…เรียบร้อยอย่างประหลาด ไม่เพียงแต่ไม่มีกลิ่นแปลกๆ อะไร ถึงขนาดมีกลิ่นหอมพิเศษบางอย่างอยู่ด้วย

นี่ไม่ใช่กลิ่นโคโลญจน์ที่ผู้ชายใช้กัน เหมือนน้ำหอมที่ผู้หญิงใช้มากกว่า

ผ้านวมถูกพับวางไว้เป็นระเบียบ บนโต๊ะ ขอบหน้าต่าง แม้กระทั่งใต้เตียงก็แทบไม่มีฝุ่นผง แม้กระทั่งเสื้อผ้าจนถึงถุงเท้าก็พับเก็บให้เรียบร้อย

ไม่มีนิตยสารโป๊…คอมพิวเตอร์ก็ไม่ได้ใส่รหัส เปิดดูได้ตลอดเวลา ไม่มีบันทึกการดูเว็บไซต์ไม่ดี ส่วนมากจะเป็นฟอรั่มพูดคุยอภิปราย การโพสต์ข้อความก็น้อยมาก ไดรฟ์ในคอมพิวเตอร์ส่วนมากจะเป็นหนัง ไม่มีเกม นอกเสียจากไฟล์เสียงจำนวนมาก

หน้าเดสก์ท็อปทั้งหมดเป็นพื้นหลังที่ติดมากับระบบ บนเดสก์ท็อปมีไอคอนอยู่จำนวนหนึ่ง…คอมพิวเตอร์ของฉัน ถังขยะ เอกสารของฉัน

“นี่เป็นห้องผู้ชายจริงๆ เหรอเนี่ย?”

เพียงแป๊บเดียว เจสสิก้าถึงขนาดเกิดภาพมายาว่า บางทีเจ้าของห้องนี้อาจจะเป็นเกย์คนหนึ่ง

ห้องนี้เงียบเสียจนเจสสิก้ารู้สึกเหมือนเดินเข้าคุก “มิน่าล่ะ ผู้หญิงถึงได้เคารพยำเกรงแบบนี้…”

แต่เธอก็เข้าใจไม่มากก็น้อย ว่าผู้หญิงที่อยู่ห้องตรงข้ามคงไม่ได้รับความเคารพนัก…เพียงแต่ในมุมมองของเจสสิก้า การติดตั้งเครื่องดักฟังไว้ในห้องสะอาดเรียบร้อยแบบนี้เป็นการตัดสินใจที่ยากลำบากสุดๆ

ของทุกอย่างที่นี่คงจะถูกเช็ดถูบ่อยๆ ซึ่งก็หมายความว่าเจ้าของห้องรู้จักของทุกชิ้นในห้องตัวเองดี จนถึงขนาดถูกขยับย้ายไปที่ไหนก็คงรู้สึกได้

เธอเคยพูดคุยกับลั่วชิวมาแล้ว การพูดคุยง่ายๆ ทำให้เธอสัมผัสได้ว่าเด็กผู้ชายคนนี้รับมือยากกว่าคนวัยเดียวกันอยู่หน่อยๆ จนกระทั่งได้มาอยู่ภายในห้องนี้ เจสสิก้าก็ยิ่งรู้สึกชัดเจนขึ้น

เธอถึงขนาดรู้สึกว่าการที่ตัวเองเดินเข้ามาที่นี่ ก็เหมือนกับถูกขังไว้ในคุกเดี่ยวแปลกประหลาดห้องหนึ่ง…ทุกอย่างในนี้ก็สร้างความกดดันมหาศาลที่ไม่อาจอธิบายได้ให้กับเธอ

จิตใต้สำนึกของเธอรู้สึกอยากจะหนีไปจากห้องนี้ แต่ก็ยังคงต้องทำงานให้สำเร็จ

เดิมทีใต้เตียงก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด แต่พอคิดดีๆ แล้ว เจ้าของห้องน่าจะเป็นตัวประหลาดที่กวาดแม้กระทั่งใต้เตียง…ขอผ่าน!

ในเคสคอมพิวเตอร์งั้นหรือ…เครื่องแบบนี้น่ะนะ!!

ฝ้าเพดาน…ไม่มีฝ้าเพดาน!! หมอน…สำลีข้างในเก็บเสียงได้ดีเกินไป…ขอผ่าน!

ด้านบนสุดของตัวแขวนแอร์…คาดไม่ถึงว่าห้องนี้จะไม่มีแอร์? เจ้านี่ไม่กลัวร้อนเหรอ?? แม้กระทั่งพัดลมก็ไม่มี?

เต้าเสียบปลั๊กไฟ…ไม่ได้ เกิดรอยงัดได้ง่าย ด้วยความละเอียดของเด็กผู้ชายคนนี้ จะต้องไม่ให้รู้เข้า… ขอผ่าน!

“ไม่นึกเลยว่าฉันจะแพ้ให้กับห้องห้องเดียว?”

ฉับพลันเจสสิก้าก็หัวเราะเยาะเย้ยตัวเองเบาๆ เธอสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด สงบสติอารมณ์ของตัวเอง แล้วเปิดตู้เสื้อผ้าออก

ในเมื่อทุกที่เสี่ยงถูกค้นเจออย่างง่ายดาย งั้นก็เลือกใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อผ้าหน้าหนาวแล้วกัน

แต่เมื่อเปิดตู้ออก เจสสิก้าก็เริ่มรู้สึกกลัดกลุ้ม “!!”

เสื้อผ้าหน้าหนาวทั้งหมดใส่ไว้ในถุงสุญญากาศหมดเลย!!

เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า??

หรือว่าการที่เธอจะติดตั้งเครื่องดักฟังอันหนึ่ง ยังจะต้องจัดการแพคห่อสุญญากาศให้กับเสื้อผ้าใหม่…ที่สำคัญก็คือ เครื่องที่ใช้แพคสุญญากาศวางไว้ตรงไหนกัน??

“นี่คืออะไร”

กล่องสี่เหลี่ยมใบหนึ่งในตู้ดึงดูดความสนใจของเจสสิก้าเอาไว้

ข้างในบรรจุเครื่องดนตรีเอาไว้ชิ้นหนึ่ง…แซกโซโฟน

เจสสิก้าลูบเครื่องดนตรีชิ้นนี้อย่างเบามือ สายตาหยุดอยู่ที่ตัวหนังสือที่สลักไว้ข้างบน เพียงแป๊บเดียวก็เหมือนจะลืมไปแล้วว่าตัวเธอเองยังอยู่ในห้องของเป้าหมาย

เธอแค่กำลังมองอย่างเลื่อนลอย พูดพึมพำว่า “เยี่ยเหยียน นายอยู่ที่ไหนกันแน่นะ”

…

…

“ต่อจากนี้ เจ้านายคิดจะไปดูคุณเยี่ยหรือเปล่าคะ?” โยวเย่ถามขึ้นทันที

ลั่วชิวครุ่นคิดอยู่สักพักถึงตอบว่า “เธอรอฉันอยู่ที่นี่ ฉันเอาค่าธรรมเนียมครั้งนี้ไปสักการบูชาก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

ลั่วชิวปล่อยให้โยวเย่อยู่ที่ห้องโถงของสมาคมชั่วคราว แล้วมาที่ห้องใต้ดินชั้นสามของสมาคมเพียงลำพัง แต่ลั่วชิวก็ไม่ได้จัดการสักการะในทันทีทันใด

เขาเพ่งมองแท่นบูชาที่ทำได้ทุกอย่างอยู่พักใหญ่ ถึงได้ค่อยๆ เอ่ยปากขึ้น

ขอถาม ‘คุณภาพของวิญญาณเฮยสุ่ยเป็นยังไง’

ตอบ ‘การซื้อข้อมูลนี้จะต้องหักอายุขัยหนึ่งร้อยปี จะซื้อหรือไม่ซื้อ’

ลั่วชิวส่ายหน้า

มูลค่าของข้อมูลนี้แพงจนเขาแอบตกตะลึง แต่นอกเหนือจากอึ้งแล้ว เขาก็รู้สึกปล่อยวางกับเรื่องที่เฮยสุ่ยบอกจะใช้ทุกอย่างมาแลกกับจุดยืนของสมาคมสิบวินาที

แค่ต้องการรู้คุณภาพโดยเนื้อแท้ของวิญญาณนี้ก็ใช้อายุขัยของเขาไปร้อยปีแล้ว…วิญญาณของเฮยสุ่ยมีมูลค่าสูงถึงขนาดไหนกันแน่ ถึงได้สิบวินาทีนี้มา

“สิบวินาทีนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะนำพาอนาคตใหม่มาให้เผ่าปีศาจได้จริงๆ เฮยสุ่ย…”

ลั่วชิวครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง

ลั่วชิวเดินกลับไปกลับมาช้าๆ ข้างหน้าแท่นบูชา แล้วถึงได้หยุดเดิน แล้วแบมือออกมา ตรงกลางฝ่ามือเริ่มมีการ์ดสีทองเงินใบหนึ่งปรากฏออกมาทีละน้อยๆ

นี่เป็นของที่เจอในรูปสลักหินที่อารามเต๋าสำนักยอดเซียนผดุงคุณธรรม

การ์ดดำ การ์ดขาวและเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับสมาคม

โยวเย่ได้บอกเขาหมดแล้ว ลั่วชิวกลับไม่คิดว่าโยวเย่ยังมีเรื่องปิดบังอีก…ของสิ่งนี้อยู่ในรูปสลักหินนั้น เวลาที่ดำรงอยู่ย่อมยาวนานกว่าโยวเย่ เธอคงจะไม่รู้เหมือนกัน

แต่ของสิ่งนี้เป็นของที่มาจากสมาคมแน่นอน แท่นบูชาต้องรู้แน่ๆ

แต่ตอนที่ลั่วชิวคิดอยากจะไถ่ถามเรื่องการ์ดสีทองเงินประหลาดนี้ แท่นบูชาที่แสนเยือกเย็นและแปลกประหลาดนี้ กลับเปลี่ยนแปลงไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย!

ตามมาด้วยเสียงครืนๆ เบาๆ แท่นบูชาในตอนนี้ไม่เพียงแต่มีของสีดำๆ ที่เหมือนกับน้ำหมึกทะลักไหลออกมาเหมือนกับน้ำ แต่ถึงขนาดค่อยๆ ลอยตัวขึ้นมา…