สมาคมแลกเปลี่ยนทราฟฟอร์ด - บทที่ 2 ตอนที่ 124
ด้วยแบกสินค้าถุงใหญ่เอาไว้บนตัว น้ำหนักขนาดยี่สิบแปดกิโลกรัม สำหรับร่างกายของผู้หญิงแล้ว โดยเฉพาะระหว่างที่กำลังวิ่งหนี จึงหนักมากเป็นพิเศษ
อีกทั้งแขนของเจสสิก้าข้างหนึ่งถูกคิงคองสับไปครั้งหนึ่ง เกรงว่ากระดูกจะหัก แต่เธอก็อาศัยลิฟต์ลงมากลางลานจอดรถได้สำเร็จแล้ว
ยังดีที่ก่อนหน้านี้คิงคองส่งกุญแจให้คนซื้อไปเพื่อแสดงความจริงใจในการร่วมงาน วินาทีที่ระเบิดแสงขนาดเล็กระเบิดออกมา เธอก็ล้วงกุญแจออกมาจากตัวของอีกฝ่ายได้สำเร็จ
ตั้งแต่หนีออกไปจนถึงนั่งอยู่บนรถเก๋งสีขาว เวลาที่ใช้ไม่ได้มากมาย แน่นอนว่าจะไวกว่านี้ก็ได้ เพียงแต่ต้องทิ้งสินค้าที่อยู่ในมือเป็นอันดับแรกน่ะสิ
แต่เธอทำแบบนี้ไม่ได้…นี่เป็นแต้มต่อเพียงหนึ่งเดียวที่ใช้เจรจาต่อรองกับองค์กรได้
เครื่องยนต์ของตัวรถติดขึ้นอย่างรุนแรงและรวดเร็วทันที เจสสิก้าออกแรงเหยียบลงไปบนคันเร่ง รีบหนีตายออกมาจากลานจอดรถแล้ว! แต่ว่าในขณะที่ใกล้จะถึงทางออก เธอกลับจำต้องหยุดรถลง!
ประตูถูกปิดลงแล้ว เธอคิดว่าถ้าพุ่งออกไปคงไม่ปลอดภัยทั้งกับเธอและรถ!
เจสสิก้าทำได้แค่ถอยรถ!
แต่ทว่าในตอนนี้เอง รถกลับไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ เพราะรถทางล้อหลังได้เอียงไปแล้ว!
เจสสิก้ามองคิงคองจากกระจกมองหลังอย่างหวาดผวา!
คาดไม่ถึงว่าเขาจะยกส่วนท้ายของรถขึ้นมาด้วยมือเปล่า!
ได้ยินเพียงแค่คิงคองที่อยู่ด้านหลังส่งเสียงคำรามฮึกเหิม กล้ามเนื้อที่นูนเกร็งขึ้นมาจากแขนทั้งสองนำพาพลังมหาศาลมาให้ ทำให้รถขนาดกลางคันนี้คว่ำทันที!
รถพลิกหมุนเวียนหัวไปรอบหนึ่ง ขณะที่รู้สึกว่าร่างกายหมุนกลับด้าน เจสสิก้าก็รู้สึกถึงหลังคารถที่กำลังกดทับตัวเองลงมา!
รถพลิกหงายท้อง บริเวณใต้ท้องรถที่หนักอึ้งทำให้หลังคารถที่บางเบาทรุดจมลง!
เจสสิก้าตะเกียกตะกายคลานออกจากตัวรถ เพียงแต่ขาซ้ายของเธอถูกกดทับไว้กลางที่นั่ง ไม่สามารถบิดตัวออกมาได้เลย
“ฉันเคยบอกแล้ว ฉันทำงานที่นี่มาระยะหนึ่งแล้ว เธอนึกจริงๆ หรือว่าตัวเองจะหนีรอดไปจากเงื้อมมือของฉันได้?” คิงคองเดินไปอยู่ข้างหน้าเจสสิก้า เขาแสยะยิ้มพูดว่า “ให้เวลาเธอห้าวินาที พูดคำสั่งเสียของตัวเองออกมาเถอะ”
เวลาห้าวินาทีไม่ได้นานเลย
แต่ก็เพียงพอให้เจสสิก้ารวบรวมความรู้สึกอันแรงกล้า…ทันใดนั้นเจ้าของสมาคมวัยรุ่นก็มาถึงตามคำเรียกร้องของเธอแล้ว
ลั่วชิวมาอยู่ที่ด้านหลังของคิงคอง เหมือนกับปีศาจร้ายไม่มีผิด เขาค่อยๆ ยกปืนพกที่เอามาจากเซอร์หม่า เล็งปากกระบอกปืนไปที่ด้านหลังของคิงคอง
ประจวบเหมาะกับตอนที่ลั่วชิวคิดจะเหนี่ยวไกปืน เขาก็ลดปืนลงทันที แล้วเคาะเสาข้างๆ อย่างเบามือ
สิ่งที่ตามมาก็คือ เสียงที่ดังมากเสียงหนึ่ง!
ปั้ง!!
…
เสียงที่ดังกึกก้องนี้มาอย่างกะทันหันเกินไป ชั่วพริบตาประตูล็อกที่อยู่ด้านหน้าก็เปลี่ยนรูปร่างด้วยความเร็วที่น่ากลัว ฉับพลันนั้นวัตถุยักษ์ใหญ่อย่างหนึ่งก็ทำมันพัง
รถตู้รูปร่างบิดเบี้ยวพุ่งเข้ามาเหมือนกับสัตว์ป่าไม่มีผิด!
รถตู้คันนั้นที่พุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่งชนเข้ากับร่างของคิงคองตรงๆ ทำให้ตัวเขากระเด็นลอยออกไปไกล หลังจากกลิ้งไปมาอยู่บนพื้นหลายครั้งก็แน่นิ่งไป ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย
ในตอนนี้เองประตูรถตู้คันนั้นถูกถีบออกอย่างแรง มีเงาคนคนหนึ่งวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว นั่นก็คือเยี่ยเหยียน และแน่นอนยังมีเซอร์หม่าที่ตกที่นั่งลำบากมากๆ อย่างเห็นได้ชัดเพราะถูกแรงกระแทกอย่างหนัก
เซอร์หม่าที่ตาเห็นดาวกำลังกุมหัว “ฉันว่านะน้องชาย ครั้งหน้าบอกกันก่อนล่วงหน้าสักหน่อยได้ไหม…”
นายตำรวจหม่าเหมือนจะหาทิศทางไม่เจอ เท้าเดินวนอยู่ที่เดิม ส่วนเยี่ยเหยียนที่พุ่งออกมาจากรถตู้ทันทีก็มาอยู่ที่ข้างกายเจสสิก้าแล้ว กำลังลากเธอออกมาจากตัวรถ
“เยี่ย…ทำไมนาย…” เจสสิก้ามองอีกฝ่ายอย่างงงงัน
เยี่ยเหยียนกดบริเวณขาที่เลือดไหลของเจสสิก้า พร้อมกับตอบอย่างรวดเร็ว “ฉันเจอเครื่องติดตามตัวที่เธอทิ้งไว้ในห้องเช่าน่ะสิ สัญญาณแสดงเตือนว่าเป็นที่นี่ตลอด ฉันเลยรีบมาทันทีเลย”
เจสสิก้าขยับริมฝีปาก ก้มหน้าลง พูดด้วยเสียงแผ่วเบา “นาย…นายยอมเชื่อฉันแล้วสินะ”
“ขอโทษ” เยี่ยเหยียนหายใจเข้าลึกๆ พร้อมกับพูดว่า “ฉันควรจะรู้ไวกว่านี้หน่อย คำพูดตอนที่เธอส่งปืนให้ฉันวันนั้นในอพาร์ตเมนต์ ความจริงเธอไม่ได้พูดถึงเรื่องเมื่อสามปีก่อน นอกจากนั้นตอนที่เธอฉีดยาให้ฉัน สิ่งที่ใช้ก็คือผลิตภัณฑ์เมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ ผลิตภัณฑ์ตัวล่าสุดไม่จำเป็นต้องแบ่งครั้งใช้…แม้กระทั่งเมื่อกี้นี้ ตอนที่เธอกำลังแลกเปลี่ยน ให้คนของฝ่ายซื้อจงใจอ้อมมานานขนาดนี้ ดูแล้วเหมือนรอบคอบมากก็จริง แต่ฉันรู้สึกเหมือนเธอกำลังยื้อเวลา…เธอหวังให้ฉันหาเธอจนเจอ! แม้กระทั่ง…คนที่ช่วยฉันออกมาคนนั้น ก็อาจเป็นเธอ”
“นายเดาได้ทุกเรื่องเลยสินะ ขอโทษ คนของสมาคมดักฟังฉันทุกความเคลื่อนไหว ถ้าฉันไม่จับนายไว้ล่ะก็…” เจสสิก้าฝืนยิ้ม ก่อนส่ายหน้า แล้วถอนหายใจพร้อมกับพูดว่า “ช่วยนายออกมา เพียงแค่ทำให้พวกมันรู้สึกถึงวิกฤต ศัตรูที่แฝงตัวจะก่อกวนแผนการของพวกมัน การแลกเปลี่ยนครั้งนี้เลยเกิดขึ้นก่อนเวลา”
เยี่ยเหยียนขมวดคิ้ว “ทำไมจะต้องทำเยอะขนาดนี้ด้วย เป้าหมายของเธอคืออะไรกันแน่? หรือว่าเธอคิดว่าจะยึดสินค้าล็อตนี้คนเดียว แล้วรับมือกับทั้งสมาคมไมเคิลเพียงลำพัง?”
เจสสิก้าส่ายหัว ก้มหน้าลงไม่ได้มองเยี่ยเหยียน พูดเบาๆ ว่า “ฉันไม่ได้สวยงามเหมือนที่นายคิด…ฉันก็แค่ทำเพื่อตัวเอง แม้กระทั่งเงื่อนงำที่ฉันทิ้งเอาไว้ให้นายตอนแรกเริ่ม ก็ไม่ได้คิดว่านายจะมาพบเข้า ฉันก็แค่สร้างมาตรการป้องกันภัยอย่างหนึ่ง ถ้าเผื่อฉันล้มเหลวแล้ว นายอาจจะมีโอกาสหาศพของฉันและของล็อตนี้เจอก็เท่านั้นเอง”
“เธอ…เธอเป็นใครกันแน่?”
“ฉันเหรอ?” เจสสิก้ามองเยี่ยเหยียน พูดอย่างเศร้าสลด “ฉันก็เป็นเพียงแค่…”
และในตอนนี้เอง เซอร์หม่าที่อยู่ข้างๆ กลับรีบพูดขึ้นมาทันที “ฉันว่านะเหล่าเยี่ย ตอนนี้เหมือนไม่ใช่เวลามาพูดถึงเรื่องรักๆ ใคร่ๆ แล้ว…แม่งเอ๊ย พวกเราเหมือนจะเจอกับสัตว์ประหลาดเข้าอีกแล้ว!”
คิงคองที่ถูกรถตู้พังประตูวิ่งฝ่าเข้าไปชนกระแทกเข้าอย่างจัง
ไม่รู้ว่าเขาลุกยืนขึ้นมาตั้งแต่ตอนไหน…กล้ามเนื้อบนร่างกายเขาเริ่มกำลังปลุกปั่นขึ้นมา
“เยี่ยเหยียน เจสสิก้า…” คิงคองกวาดตามองสามคนข้างหน้าอยู่แวบหนึ่ง “ยังมีนายตำรวจหม่าด้วยเหรอ? ดีมาก คนที่ขวางทางอยู่ที่นี่ทั้งหมด งั้นฉันจะจัดการให้จบสิ้นไปในครั้งเดียวเลยแล้วกัน!”
หม่าโฮ่วเต๋อพูดเสียงหนักแน่น “แกอย่าพยายามดิ้นรนให้เสียเวลาเปล่าเลย! ที่นี่กำลังจะถูกล้อมเอาไว้แล้ว แกหนีไม่พ้นหรอก! แล้วก็!”
คิงคองขมวดคิ้ว “แล้วก็อะไร?”
หม่าโฮ่วเต๋อยื่นมือไปข้างหลังตรงๆ “แล้วก็…ครั้งนี้ข้าจะระเบิดหัวแกในนัดแรกแน่นอน!!”
แต่ในตอนที่เซอร์หม่าคิดจะล้วงปืนพกของตัวเองออกมาตามความเคยชิน กลับล้วงออกมาได้แค่ความว่างเปล่า ก่อนหน้านี้เขายกปืนพกให้นายตำรวจหนุ่มที่เป็นสปายคนนั้นไปแล้ว
นี่ก็…นี่ก็น่าขายหน้าไปแล้วล่ะ!
…
“แกจะเอาอะไรมาระเบิดหัวฉัน? อากาศเหรอ?” คิงคองยิ้มอย่างน่าขยะแขยง “ให้ฉันระเบิดหัวแกแล้วกัน!”
มือของเขาดึงปืนสั้นมาจากบริเวณเข็มขัดที่อยู่ด้านหลัง คิงคองบรรจุกระสุน “ตอนดวลเดี่ยวฉันชอบเล่นใหญ่…แต่ตอนที่มีคนเยอะ ฉันชอบฆ่าทีละคน!”
คิงคองเหนี่ยวไกปืนทันที แต่นิ้วมือนี้ไม่ว่าอย่างไรก็เหมือนกับยิงกระสุนออกมาไม่ได้ คาดไม่ถึงว่าลูกปืนขัดลำกล้องไปแล้ว!
ปืนสั้นแบบนี้โอกาสลูกปืนขัดลำกล้องแทบจะเป็น…ศูนย์!
ทำไมต้องมาขัดลำกล้องเอาตอนนี้ด้วย คิงคองยังไม่ทันคิดอย่างรอบคอบ พริบตาแสงจากคมมีดก็พุ่งออกมาจากมือเยี่ยเหยียน แล้วไปกระแทกข้อมือของเขาอย่างแม่นยำ
พอปืนพกตกลงมาจากมือคิงคอง…เยี่ยเหยียนก็วิ่งไปทางคิงคองอย่างรวดเร็ว มือทั้งสองของเขาลื่นไถลไปที่ข้างหน้าคิงคองอย่างรวดเร็ว!
ถอยร่นต่อเนื่อง!
คิงคองมองหน้าอกของตัวเองอยู่แวบหนึ่ง บนเสื้อผ้ามีรอยขาดที่สัมผัสได้รอยหนึ่ง ผิวหนังข้างในเปิดออกเล็กน้อย คิงคองเช็ดเลือดแล้วก็ปาดไปบนริมฝีปากของตัวเอง ยิ้มเยาะพร้อมพูดว่า “ดูท่าครั้งที่แล้วแกยังใช้ความสามารถไม่หมดสินะ”
เยี่ยเหยียนยิ้มเยาะ “ความสามารถของฉันมีอยู่มากมาย อย่างเช่นฉันเชี่ยวชาญเรื่องการบำรุงรักษาปืน จะไม่เกิดเหตุการณ์ลูกปืนขัดลำกล้องแบบนี้เด็ดขาด”
การถากถางครั้งนี้ทำให้คิงคองหรี่ตาลง เขายิ้มเยาะหนึ่งครั้ง มือเหวี่ยงไปมาหลายครั้งอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กำหมัด วางไว้ตรงหน้าตัวเอง ขาทั้งสองของเขากำลังกระโดดเบาๆ อย่างรวดเร็ว
“เยี่ย! เขาใช้ยาสูตรลับที่สมาคมดัดแปลงขึ้นมา! ประสาทที่ทำงานไม่ใช่ระดับของคนปกติ!” เจสสิก้ารีบพูดเตือนทันที
มือข้างหนึ่งของเยี่ยเหยียนทิ้งดิ่งลงมา พูดอย่างเฉยเมย “ไอ้ตัวที่เหมือนกันฉันก็เคยเจอมาแล้ว…ฉันรู้ว่าควรจะจัดการยังไง”
เขาสูดหายใจลึกๆ หนึ่งครั้ง ร่างกายที่ฟิตเปี๊ยะพุ่งไปข้างหน้าทันที!
ทั้งสองคนปะทะเข้าหากันอย่างรวดเร็ว
คิงคองหลบเลี่ยงทิศทางของมีดเล็กอันคมกริบในมือของเยี่ยเหยียน ส่วนเยี่ยเหยียนก็หลบการต่อสู้ระยะประชิดกับอีกฝ่ายอย่างเต็มที่
“นึกไม่ถึงว่าเหล่าเยี่ยจะเอาชนะไม่ได้…” เซอร์หม่าได้แต่ร้อนใจอยู่ข้างๆ
เขาไม่ค่อยเข้าใจเลยจริงๆ ด้วยฝีมือของเยี่ยเหยียน อยู่ต่อหน้าคิงคองทำได้แค่หลบและสู้ ประคับประคองอย่างยากเย็น ดูแล้วเกรงว่าอีกสักพักเขาจะต้องแพ้แน่
“หม่า…เซอร์หม่า!”
ทันใดนั้นเอง เซอร์หม่าก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เห็นเพียงแค่ตำรวจหนุ่มคนนั้นวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาหอบหายใจพร้อมกับพูดว่า “เซอร์หม่า ขอโทษครับ…ผม ผมล้มเหลวแล้ว!”
ในตอนนี้นายตำรวจหม่าจะยังสนใจความสำเร็จหรือล้มเหลวที่ไหนกันล่ะ!
เขามองเห็นไอ้คนที่ส่งไปเป็นสปายคนนี้ปลอดภัยกลับมา ในใจของเขาเหมือนจะเบิกบานใจจริงๆ!
หม่าโฮ่วเต๋อเริ่มต้นก็พูด “ปืนของฉันล่ะ?!”
นายตำรวจวัยรุ่นรีบเอาปืนสั้นที่ซ่อนไว้อย่างดิบดีออกมา
หม่าโฮ่วเต๋อรับปืนมา ก่อนจูบลงไปแรงๆ บนตัวปืนหนึ่งครั้ง!
แขนข้างหนึ่งของหม่าโฮ่วเต๋อชี้ออกไป ก่อนตะโกนขึ้นดังๆ “เยี่ยเหยียน!! ย่อตัวลง!!”
เยี่ยเหยียนที่ได้ยินเสียงก็ดึงสติขึ้นมาในทันที ร่างกายของเขาย่อต่ำลงไปทันที
ปังๆๆๆ!!
เสียงยิงปืนที่ลูกกระสุนยิงออกมาสี่นัดต่อเนื่องดังขึ้น พวกมันส่งเสียงดังชัดเจนในลานจอดรถใต้ดินแห่งนี้!
เซอร์หม่าไล่ฆ่าแบบสี่นัดอย่างบ้าระห่ำ ไม่ความคลาดเคลื่อนเลยแม้แต่น้อย ยิงไปที่ข้อเข่าทั้งสอง และบนข้อศอกบนแขนทั้งสองของคิงคองตรงๆ!
มองเห็นคิงคองทรุดตัวลงทันทีอย่างหวาดผวาและโกรธแค้น เยี่ยเหยียนจึงรีบพลิกตัวไปที่ข้างหน้าของคิงคอง มาถึงที่ด้านหลังของเขา แล้วใช้มีดเล็กๆ ในมือแทงเข้าไปที่ปลายกระดูกสันหลังของคิงคองอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ดึงมีดออกมา อ้อมไปที่ข้อเท้าของคิงคองอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าอีกครั้ง!
“อ๊า!!”
คิงคองที่ถูกเยี่ยเหยียนกดลงบนพื้น ร้องเสียงหลงขึ้นมาหนึ่งครั้ง
ใบหน้าของคิงคองที่ไม่อาจใช้แรงได้แนบอยู่บนพื้นอย่างแรง ในช่วงที่ตัวเองดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง แต่กลับไม่สามารถใช้กำลังประคับประคองได้
ตอนนี้เซอร์หม่าก็เป่าลมไปที่ปากกระบอกปืนหนึ่งครั้ง พูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นว่า “ข้าบอกไว้แล้ว! ว่าข้าเป็นมือปืนขั้นเทพเบอร์หนึ่งของโรงพัก!!”
เยี่ยเหยียนก็ไม่มองหม่าโฮ่วเต๋อ แต่กลับยื่นมือออกมา ยกนิ้วโป้งขึ้นมาหนึ่งครั้ง “สูงวัยแต่ยังแข็งแรงนะ!”
“นายตำรวจหม่าเก่งจริงๆ เลย!”
นายตำรวจหนุ่มยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
…
เขายิ้มอย่างจริงใจ ในใจมีกระแสความอบอุ่นบางอย่างกำลังไหลริน…ตอนนี้คือเขา เช่นนั้นเมื่อหลายปีก่อน สิบปีก่อน ตอนที่พ่อของเขายังอยู่ พ่อ หม่าโฮ่วเต๋อ และพวกเยี่ยเหยียน ที่เคยได้ใช้ชีวิตร่วมกันมาก็เป็นช่วงเวลาแบบนี้นี่เอง
ช่วงเวลาที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายแบบนี้ ทำให้คนจะเลิกก็ไม่ได้จะหยุดก็ไม่ได้ เขาแทบจะเข้าใจว่า ความรู้สึกที่ยาวนานหลายปีมั่นคงลึกซึ้งแบบนี้ คงจะเป็นสิ่งที่กาลเวลาทำให้มันตกตะกอนล่ะมั้ง
YOU MAY ALSO LIKE
