จอมใจจ้าวพิษ - ตอนที่ 334 กฎเกณฑ์ / ตอนที่ 335 กลไก

ตอนที่ 334 กฎเกณฑ์ 

ถังเฉียนรู้ว่าพวกเขารักษากฎเกณฑ์อย่างเข้มงวด สรุปแล้วก็คือต้องไม่ทำให้เขารู้สึกอึดอัด ไม่เช่นนั้นพอเขาเห็นนางก็จะวางตัวไม่ถูก สู้เป็นแบบนี้ไม่ได้ ที่คอยรับคำสั่งอย่างชัดเจน 

นางตรวจร่างกายเขาด้วยตนเอง นางยังจำที่เถิงอวิ๋นพูดได้ มนุษย์แมลงปีศาจล้วนขาดหนึ่งวิญญาณหนึ่งดวงจิต สรุปแล้วไม่สมบูรณ์อย่างคนทั่วไป ถังเฉียนตรวจดูเหาเก๋อแล้ว ไม่รู้สึกว่าเขาเคลื่อนไหวเชื่องช้า ปฏิกิริยาเฉื่อยชาหรือร่างกายพิการแต่อย่างใด 

ถ้าให้เขาโจมตีฉู่จิ่งเหยา เขาจะลงมืออย่างไม่ลังเลเลย เพียงแต่ร่างกายเขาจะอ่อนแอลงบ้าง 

“ดูแล้วพื้นฐานสามข้อไม่ผิดปกติ แต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษ คิดว่ายังด้อยกว่าอาเซิงซึ่งอยู่ข้างตัวอาจารย์ แต่ก็ใกล้เคียงกับเหวินเยียน แม้จะบอกว่าเป็นมนุษย์แมลงปีศาจแบบใหม่ แต่ก็ใช้งานได้ดี แต่ข้าไม่รู้ว่าเจ้าจะมีอายุขัยยาวนานแค่ไหน” 

ถังเฉียนย่อมบอกเรื่องนี้ต่อตัวเสิ้งตามความจริง คราวนี้เขากลับไม่มีปฏิกิริยาใดๆ 

“ท่านหมอ ที่จริงท่านมีความสามารถเช่นนี้ ตอนนั้นข้ามองท่านผิดไป คิดไม่ถึงว่าท่านจะคิดช่วยเหลือข้ากับพี่ชายตลอดมา แม้ว่าเวลานี้เขาจะจำข้าไม่ค่อยได้แล้ว แต่เขาก็ยังมีชีวิตอยู่ ไม่สิ เป็นข้าที่สามารถเห็นเขายังอยู่ แค่นี้ก็ดีมากแล้ว” 

ตัวเสิ้งอยากร้องไห้ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพูดต่อได้ มองเห็นเขาในสภาพนี้ อย่างไรก็ดีกว่าเห็นเขากลายเป็นกองขี้เถ้า 

ถังเฉียนไม่กล้ารับการขอบคุณอย่างนี้ นางได้แต่นิ่งเงียบ ครั้งนี้นางไม่สามารถช่วยเหาเก๋อได้ อย่างน้อยยังสามารถช่วยคนในเผ่าของเขาไปจากที่นี่ เหาเก๋อไม่ยอมอยู่ห่างจากนางแม้แต่ก้าวเดียว ความรู้สึกเช่นนี้ช่างแปลกมาก นางสามารถรู้สึกถึงการมีอยู่ของเหาเก๋อ เขาอยู่ข้างๆ ตัวนาง ไม่ใกล้ไม่ไกล 

บางทีเวลานั้นเถิงเฟิงคงสามารถรู้สึกถึงอาห่าว 

“เจ้านาย อันนี้ให้ท่าน” 

ถังเฉียนมองดูของในมือเหาเก๋อแล้วรู้สึกประหลาดใจ 

“นี่อะไรหรือ” 

“กล่องเทพฤทธิ์ เราชาวเผ่ากุ้ยลี่เชี่ยวชาญการสร้างของแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะสันทัดความรู้ด้านนี้คงไม่สามารถอยู่รอดจนถึงวันนี้ได้ คนเผ่าเราทุกคนจะมีกล่องอย่างนี้ทุกคน เป็นสิ่งล้ำค่าที่แต่ละคนสร้างขึ้นเอง” 

ถังเฉียนมองดูของล้ำค่านี้ของชาวกุ้ยลี่ แม้แต่ท่านอ๋องยังอยากเห็น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงถังเฉียนซึ่งไม่ค่อยพบเห็นโลกภายนอก 

เดิมถังเฉียนคิดว่าดินระเบิดใต้ดินเป็นความลับที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขา จนเมื่อเปิดกล่องใบนี้ออกจึงรู้ว่านี่คือความลับที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขา 

ชาวเผ่ากุ้ยลี่ทุกคนจะเก็บของล้ำค่าของตนไว้ในกล่องนี้ มิน่าตอนที่นางเห็นคนที่นี่ครั้งแรก พวกเขาทุกคนล้วนมีกล่องใบหนึ่ง แต่พวกเขาจะไม่เปิดกล่องนี้ให้คนนอกดูเด็ดขาด 

ถึงถังเฉียนอยากรู้ก็คงไม่มีใครยอมบอกนาง 

โอกาสเช่นนี้มีไม่มาก ถังเฉียนรีบหยิบกล่องมาตรวจดู ในกล่องมีของเล็กๆ หลายชิ้น นางเรียกชื่อไม่ถูก ดีที่เหาเก๋ออยู่ข้างๆคอยบอกนาง 

ส่วนคนอื่นถูกตัวเสิ้งไล่ออกไปข้างนอก เพราะกล่องนี้จึงจะเป็นความลับที่แท้จริงของพวกเขา จะให้คนนอกรู้ไม่ได้เด็ดขาด ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่ถังเฉียนกลายเป็นพวกเขาไปแล้ว 

“เจ้านาย ท่านดูของชิ้นนี้สิ นี่เรียกว่าตาพันลี้ สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ไกลออกไปพันลี้” 

แม้จะรู้สึกว่าน่าอัศจรรย์มาก แต่ของชิ้นนี้ก็สร้างขึ้นมาจากตาร้อยลี้ เพียงแต่มองเห็นได้ไกลกว่า ทั้งของชิ้นนี้ยังยืดได้หดได้ของที่เก็บไว้ในกล่องล้วนมีการพัฒนาขึ้น 

“กล่องใบนี้ของเจ้าเป็นเหมือนกล่องสารพัดนึก คงจะเก็บของวิเศษไว้มากมาย” 

ถังเฉียนนึกสนุกขึ้นมาทันที ราวกับเด็กสาวที่ค้นพบแผนที่ขุมทรัพย์ 

ตอนที่ 335 กลไก 

ของเหล่านี้สามารถเก็บไว้ในกล่องได้ แสดงว่าต้องมีกลไกที่ช่วยให้ย่อส่วนลง ถังเฉียนตรวจดูอย่างละเอียด กล่องใบนี้ไม่ธรรมดาเลย แต่นางมองไม่ออกว่ามีความร้ายกาจตรงไหน 

เหาเก๋อเห็นถังเฉียนท่าทางเนือยๆ เหมือนไม่ชอบ จึงเอาของล้ำค่าของตนเองออกมา โบกไปมาตรงหน้านาง 

“เจ้านาย นี่สิถึงจะเป็นของดีของเหาเก๋อ ของชิ้นนี้เรียกว่าเกาทัณฑ์น้ำแข็ง คนที่จะใช้งานได้ต้องมีกำลังภายในเพื่อใช้ควบคุม ถ้าใช้เป็นจะสามารถเปลี่ยนหัวเกาทัณฑ์เป็นลิ่มน้ำแข็งได้ สามารถสังหารศัตรูที่ไกลออกไปร้อยลี้ ที่ร้ายกาจที่สุดคือหัวเกาทัณฑ์ มีพิษเย็น พอน้ำแข็งถูกยิงเข้าไปในร่างจะละลาย พิษเย็นกระจายไปตามอวัยวะภายใน” 

ถังเฉียนได้ฟังที่พูดจึงตรวจดูเกาทัณฑ์น้ำแข็งอย่างละเอียด ตรวจดูยาพิษในนั้น นี่เป็นอาอุธลอบสังหารชั้นยอด ขอเพียงยิงเข้าสู่ร่างกาย ยาพิษบวกกับพิษเย็น ต่อให้มีกำลังภายในสูง ถ้าถูกยิงเข้าจุดสำคัญ ต้องตายแน่นอน 

ถังเฉียนไม่รู้ว่าโลกนี้ยังมีอาวุธที่ร้ายกาจเช่นนี้ นางอยากหาคนมาช่วยดู แต่คิดไม่ถึงว่าเกาทัณฑ์นี้จะเล็กขนาดนี้ 

“เจ้าสร้างเกาทัณฑ์แบบนี้ได้อีกหรือไม่” 

เหาเก๋อมีท่าทางลำบากใจ ถังเฉียนจึงรู้ว่าวัสดุที่ใช้ทำจะต้องหายากมาก 

“อาวุธนี้ทำขึ้นจากเหล็กนิลกาฬ เว้นแต่จะสามารถหาเหล็กนิลกาฬแบบเดียวกันได้ ไม่เช่นนั้นก็ยากที่จะทำขึ้นอีกอันให้เหมือนได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการทำหลายอันเลย” 

ถังเฉียนรู้ว่าของเช่นนี้มีความล้ำค่ามาก เดิมก็ไม่ได้คาดฝันอะไรมากมาย เวลานี้ได้ฟังเช่นนี้ก็เลิกหวัง จึงเลิกล้มความตั้งใจ แต่เหาเก๋อเดินตามหลังถังเฉียนติดๆ แล้วพูดอย่างจริงจังว่า 

“เจ้านาย มอบให้ท่านไว้ใช้ป้องกันตัว” 

ถังเฉียนไม่สะดวกใจที่จะรับของล้ำค่าจากอีกฝ่าย แต่เห็นแววตาเขากระตือรือร้นมาก นางคิดดูแล้วจึงบอกว่า 

“อย่างไรข้าก็ใช้ไม่เป็น เจ้าเก็บไว้ใช้จะดีกว่าวันหลังเจ้าติดตามข้า คอยคุ้มกันข้าก็ดีแล้ว” 

เหาเก๋อเกาศีรษะ ใบหน้าแดง แล้วเก็บของไว้ 

มนุษย์แมลงยังหน้าแดงได้ นี่เป็นเรื่องแปลกอีกเรื่องที่ถังเฉียนพบนับจากที่อาห่าวนอนขวางอยู่หน้าประตู 

แต่ตอนนี้ดูแล้วเหาเก๋อไม่ได้เดือดร้อนอะไร ส่วนเรื่องอายุขัยเขานั้น ต้องรอวันที่เขาจากไปจึงจะแน่ใจได้ เวลานี้แค่ดูแลเขาดีๆ ยังดีที่เถิงอวิ๋นมอบคู่มือการดูแลมนุษย์แมลงปีศาจให้นางไว้ เดิมเพื่อใช้กับเหวินเยียน ตอนนี้กลับสามารถใช้กับเหาเก๋อได้ พอเขาออกไป ฉู่จิ่งเหยาก็เขามา สายตาที่ใช้มองถังเฉียนดูใจแคบ 

“ได้ยินว่าเจ้าเข้ากับเหาเก๋อได้ดี ยังสัญญาว่าจะพาเขาไปด้วย เจ้ารู้หรือไม่ว่าครั้งนี้เราเดือดร้อนใหญ่แล้ว” 

เดือดร้อนใหญ่? 

ถังเฉียนไม่รู้ว่าเรื่องอะไรที่จะทำให้ฉู่จิ่งเหยาเดือดร้อนใหญ่ แต่ในเมื่อเขาพูดเช่นนี้ ทั้งยังมีท่าทีเคร่งขรึมมาก ถังเฉียนย่อมพลอยจริงจังไปด้วย 

‘ท่านอ๋องมียามที่กลุ้มใจเช่นกัน แต่พบเห็นไม่บ่อย’ 

ฉู่จิ่งเหยาหยิบแผนที่ออกมา เมื่อครู่ได้ยินว่ามีข่าวมาถึง เขาจึงไปตรวจสอบให้ชัด เวลานี้กลับมาก็บอกว่ากำลังเดือดร้อนใหญ่ ดูแล้วเมื่อกี้คงเป็นข่าวร้าย 

“เรื่องที่เราจับข้าหลวงใหญ่ไว้ อ๋องอุดรรู้แล้ว เขายังชิงลงมือก่อน บีบคอหอยเราโดยตรง เจ้าจำได้หรือไม่ตอนที่เดินทางมาได้ผ่านสถานที่แห่งนี้” 

ฉู่จิ่งเหยาชี้นิ้วไปบนแผนที่ ถังเฉียนดูอย่างละเอียด มองสถานที่นั้นออก แล้วหลุดปากออกมาว่า 

“ด่านซานไห่” 

ด่านซานไห่มีทั้งทะเลและภูเขา ถ้าพวกนั้นยึดที่นี่ไว้ ต่อให้ฉู่จิ่งเหยาเก่งกาจแค่ไหนก็ไม่สามารถบินผ่านกลับไปได้