แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1180 จะเปลี่ยนหมอส่งเดชไม่ได้

วันนี้เสี่ยวเชี่ยนไปที่บ้ำนตระกูลมู่ตำมเวลำนัด ผู้เฒ่ำมู่นอน หลับไปอย่ำงรวดเร็วหลังจำกที่เสี่ยวเชี่ยนทำกำรรักษำ

เสี่ยวเชี่ยนอยำกกลับทันที แต่คนใช้ของครอบครัวมู่มำพูด กับเสี่ยวเชี่ยนอย่ำงมีมำรยำท

“รอก่อนค่ะหมอเฉิน ประธำนมู่รอหมอเฉินอยู่ที่ห้องทำงำน ค่ะ อยำกคุยเรื่องนำยท่ำน”

เสี่ยวเชี่ยนเดินไปที่ห้องทำงำน เคำะประตูแล้วไม่มีเสียง ตอบรับ เสี่ยวเชี่ยนจึงผลักประตูเข้ำไป

ห้องทำงำนมีระเบียงขนำดใหญ่ มู่เสี่ยวเฟิ่งยืนคุยโทรศัพท์ อยู่ที่ระเบียง ประตูระเบียงปิดสนิทอยู่ อีกทั้งมู่เสี่ยวเฟิ่งจงใจพูด เสียงเบำ ภำยในห้องทำงำนจึงไม่ได้ยินอะไร

เสี่ยวเชี่ยนนั่งรอที่โซฟำ เธอทำกำรรักษำให้ผู้เฒ่ำมู่มำตั้ง นำน ติดต่อกับมู่เสี่ยวเฟิ่งก็หลำยครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มำห้อง ทำงำนของมู่เสี่ยวเฟิ่ง

ห้องทำงำนนี้สะอำดสะอ้ำนเป็นระเบียบมำก ซึ่งก็ไม่ได้ดู

9 9 6 8

แปลกใหม่อะไรในบรรดำคนที่เสี่ยวเชี่ยนคลุกคลีด้วย ระดับคน ที่มำเป็นคนไข้ของเสี่ยวเชี่ยนได้ย่อมมีแม่บ้ำนคอยทำควำม สะอำดให้ แต่ควำมแตกต่ำงที่เห็นได้ชัดที่สุดของห้องทำงำนมู่ เสี่ยวเฟิ่งก็คือไม่เพียงแต่จะสะอำด ยังเรียบง่ำยมำกเกินไปด้วย

ห้องทำงำนของคนทั่วไปจะตกแต่งตำมนิสัยของเจ้ำของ ไม่ ว่ำจะเป็นภำพวำดหรือวัสดุที่ใช้ทำเฟอร์นิเจอร์ รวมถึงกำรจัดวำง มำกน้อยก็พอจะเดำรสนิยมของคนๆ นั้นได้

แต่ห้องทำงำนของมู่เสี่ยวเฟิ่งไม่มีอะไรเลย

ไม่ว่ำจะเป็นสไตล์ของเฟอร์นิเจอร์หรือของตกแต่งล้วนเป็น แบบธรรมดำพื้นๆ มำก ไม่มีภำพวำดแม้แต่รูปเดียว แทบจะไม่มี ของตกแต่งเลยด้วยซ้ำ

คนระดับนี้ตกแต่งห้องแบบนี้ อดไม่ได้ที่จะให้ควำมรู้สึกที่ ขัดแย้ง คล้ำยกับว่ำ… เสี่ยวเชี่ยนครุ่นคิดเล็กน้อย เธอรู้สึกรำวกับ ว่ำมู่เสี่ยวเฟิ่งจงใจเก็บซ่อนตัวเองเอำไว้

ใช่ ควำมรู้สึกแบบนี้นี่แหละ

เธอเคยคุยเรื่องนี้กับอวี๋หมิงหลำง เธอบอกว่ำมู่เสี่ยวเฟิ่งคน นี้ให้ควำมรู้สึกเหมือนขำดอะไรไป ถึงท่ำทำงของมู่เสี่ยวเฟิ่งจะดู

9 9 6 9

เป็นกันเองดี แต่แววตำเย็นชำเกินไป ซึ่งควำมรู้สึกนี้ก็เหมือนกับ ห้องทำงำนนี้ที่ไม่มีอะไรเลย

ภูมิหลังแบบไหนที่ทำให้คนๆ หนึ่งเก็บซ่อนตัวเองไว้ถึง ขนำดนี้?

ต่อให้เป็นคนที่มีสถำนะแบบอวี๋หมิงหลำง อยู่ข้ำงนอกสุขุม ระมัดระวังตัวอยู่เสมอ แต่พอกลับถึงบ้ำนก็เป็นตัวของตัวเอง ใส่ เสื้อกล้ำมกำงเกงตัวโคร่ง นั่งอ่ำนกำร์ตูนในห้องหนังสือ ยิ่งเป็น คนที่อยู่ข้ำงนอกต้องรักษำภำพลักษณ์เสมอก็ควรจะมีพื้นที่ให้ ตัวเองได้ผ่อนคลำยบ้ำง แต่เห็นได้ชัดว่ำมู่เสี่ยวเฟิ่งไม่มี

มู่เสี่ยวเฟิ่งเห็นว่ำเสี่ยวเชี่ยนเข้ำมำแล้วผ่ำนผนังกระจก เธอ ทำมือเป็นสัญญำณว่ำให้เสี่ยวเชี่ยนรอเดี๋ยว เสี่ยวเชี่ยนพยักหน้ำ

ทันใดนั้นสำยตำของเสี่ยวเชี่ยนก็ถูกกล่องใบเล็กที่ดูพิเศษที่ อยู่บนโต๊ะไม้ดึงดูดสำยตำ

กล่องใบเล็กที่ดูแปลกตำนี้มีขนำดเท่ำฝ่ ำมือทำจำกไม้ที่ดู ไม่ได้ประณีตเท่ำไร ไม่ถือเป็นของรำคำแพงแต่กลับสะดุดตำจน ต้องมองแล้วมองอีก

เสี่ยวเชี่ยนเองก็ไม่รู้ว่ำทำไม เธอแค่รู้สึกว่ำกล่องใบนี้มีควำม

9 9 7 0

พิเศษ รำวกับว่ำเคยเห็นที่ไหนมำก่อน จึงอดไม่ได้ที่จะจ้องมันอยู่ อย่ำงนั้น

“หมอเฉินชอบกล่องไม้จิ้มฟั นของพี่เหรอคะ?” มู่เสี่ยวเฟิ่ง เปิดประตูเดินเข้ำมำ

เสี่ยวเชี่ยนพยักหน้ำพลำงยิ้ม “มองเพลินดีค่ะ”

“ใช่ไหมล่ะ เพื่อนพี่ซื้อมำให้หลังกลับจำกเที่ยว ถ้ำหมอเฉิน ชอบเดี๋ยวครั้งหน้ำพี่ให้เขำซื้อมำให้” สำยตำมู่เสี่ยวเฟิ่งเอำแต่ จ้องไปที่เสี่ยวเชี่ยน ถึงปำกของเธอจะพูดจำเป็นกันเอง แต่เสี่ยว เชี่ยนกลับรู้สึกได้ถึงอำกำรหวำดระแวงจำกสำยตำของเธอ

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็แค่ชอบสะสมของเก่ำ ไม่ได้สนใจงำน ฝีมือแบบนี้เท่ำไร”

“นั่นสินะ นี่มันก็แค่งำนฝีมือธรรมดำชิ้นหนึ่ง เวลำที่ผู้หญิง ทำงยูนนำนเหนือแต่งงำนครอบครัวก็จะแกะสลักไม้ทำเป็นงำน ฝีมือพวกนี้ให้ ไม่ได้มีมูลค่ำอะไร ถือเป็นกำรอวยพรอย่ำงหนึ่ง”

เสี่ยวเชี่ยนได้ยินแบบนั้นก็ดันแว่นตำ ฉีกยิ้มมุมปำกเล็กน้อย “พอพี่มู่พูดแบบนี้ฉันก็นึกขึ้นมำได้ตอนฉันแต่งงำนแม่ฉันให้ผ้ำ ห่มมำหลำยผืน จนถึงตอนนี้ก็ยังเอำมำใช้ไม่หมด”

9 9 7 1

“เป็นควำมรักของพ่อแม่ทั้งนั้น หมอเฉินยังอำยุไม่มำกใช่ ไหมล่ะคะ?”

หลังจำกที่เลิกคุยเรื่องกล่องใบนั้นมู่เสี่ยวเฟิ่งก็ดูผ่อนคลำย อย่ำงเห็นได้ชัด

“ก็ประมำณนั้นค่ะ แต่ก็กำลังจะเป็นแม่คนแล้ว ก่อนหน้ำนี้ ฉันมีควำมคิดบำงอย่ำงไม่ลงรอยกับแม่ หลังจำกตั้งท้องนิสัยก็ เริ่มเปลี่ยน น่ำเห็นใจคนเป็นพ่อเป็นแม่” เสี่ยวเชี่ยนลูบท้อง ตัวเองพลำงพูด

“หมอเฉินพูดถูกค่ะ น่ำเห็นใจคนเป็นพ่อเป็นแม่ ตอนนี้พี่ เหลือแค่พ่อแล้ว พี่เลยพยำยำมทำทุกอย่ำงให้ท่ำนได้มีชีวิตอยู่ ต่อไป แต่ต่อให้มีเงินมีทองกองเท่ำภูเขำแล้วยังไง ต่อให้มีเงิน มำกกว่ำนี้ก็แลกกับกำรทำให้พ่ออำยุยืนไม่ได้…”

นี่เป็นเพียงครั้งเดียวที่มู่เสี่ยวเฟิ่งทำให้เสี่ยวเชี่ยนสัมผัสได้ ถึงควำมอ่อนโยน

ผู้หญิงคนนี้เก็บซ่อนอำรมณ์เก่งมำตลอด มีแค่ตอนนี้ที่พูด ถึงพ่อเท่ำนั้นถึงจะเผยควำมรู้สึกที่แท้จริงออกมำ

“อำกำรของคุณพ่อพี่ตอนนี้ถือว่ำใช้ได้ทีเดียวค่ะ เคสแบบนี้

9 9 7 2

ตอนนี้ฉันก็มีอยู่อีกหนึ่งเคส ตอนนั้นพวกเรำประมำณกันไว้ว่ำ เต็มที่ก็ไม่เกินสองเดือน ตอนนี้เกินครึ่งปีมำแล้วคนไข้กินอิ่มนอน หลับชอบเลี้ยงนก ผลตรวจเซลล์มะเร็งก็ควบคุมกำรลุกลำมได้ ค่อนข้ำงดี”

“งั้นก็ฝำกหมอเฉินด้วยนะคะ”

ถัดมำทั้งสองคนก็เริ่มคุยเรื่องอำกำรของผู้เฒ่ำมู่ มู่เสี่ยวเฟิ่ง ถำมค่อนข้ำงละเอียด คุยอยู่เกือบสี่สิบนำทีถึงปล่อยเสี่ยวเชี่ยน กลับ

เสี่ยวเชี่ยนปฏิเสธคำเชิญกินข้ำวแบบอ้อมๆ เธอขับรถ ออกไปเพียงลำพัง เธอไม่เห็นว่ำหลังจำกที่ออกมำแล้วมู่เสี่ยวเฟิ่ง ได้เอำกล่องใบนั้นออกมำลูบไปลูบมำ สำยตำอ่อนไหว

โทรศัพท์ในบ้ำนดังขึ้น มู่เสี่ยวเฟิ่งรับสำย “เมื่อไรกลับ?” น้ำเสียงเย็นชำของผู้ชำยดังลอดออกมำ “ยังอีกหลำยวัน พ่อฉันป่ วย ยังไปไม่ได้” “ก็แค่คนใกล้ตำยมีอะไรให้ห่วงนักหนำ” พอได้ยินคำว่ำใกล้ตำย มู่เสี่ยวเฟิ่งก็สีหน้ำเปลี่ยน “ลุ่ยหม่ำง

9 9 7 3

ฉันไม่ชอบให้คุณพูดถึงพ่อฉันแบบนี้”

“เอำควำมรู้สึกเข้ำมำเกี่ยวข้องมีแต่จะทำเสียงำน จริงสิผมมี เรื่องจะถำม ทำไมคุณต้องไปยุ่งกับพวกทหำรด้วย?”

อีกฝ่ ำยรู้กำรเคลื่อนไหวของเธอทุกอย่ำง มู่เสี่ยวเฟิ่งไม่ แปลกใจ รอบตัวเธอจะต้องมีหูตำของลุ่ยหม่ำงแน่นอน

“สำมีของหมอที่รักษำพ่อฉันเป็นทหำร มันแปลกตรงไหน”

“ทหำร? นี่คุณกล้ำข้องเกี่ยวกับทหำรประเทศนั้นเลยเหรอ? เฟิ่ง ถ้ำคุณไม่อยำกมีชีวิตอยู่แล้วก็อย่ำลำกคนอื่นซวยไปด้วย!”

“วำงใจเถอะ สำมีของเขำเป็นแค่ทหำรเฝ้ำคลัง อีกทั้งสถำนะ ของฉันเวลำอยู่ที่นี่ก็ปลอดภัย”

“ทำงที่ดีคุณเปลี่ยนหมอเถอะ อยู่ให้ห่ำงจำกคนพวกนั้นไว้!”

“เข้ำใจแล้ว”

หลังวำงสำยมู่เสี่ยวเฟิ่งก็นึกถึงเรื่องที่คุยกับเสี่ยวเชี่ยนวันนี้ เซนส์ของเธอบอกเธอว่ำ หมอเฉินดูผิวเผินเรียบง่ำย แต่สำยตำที่ นิ่งสงบไม่ไหวติงแบบนั้นไม่เหมือนสำยตำของคนวัยยี่สิบต้นๆ

9 9 7 4

ถึงแม้มู่เสี่ยวเฟิ่งจะสืบประวัติของเสี่ยวเชี่ยนอย่ำงละเอียด แล้ว แต่เธอกลับรู้สึกว่ำสิ่งที่สืบได้ใช่ว่ำจะเป็นข้อมูลจริง เธอเอง ก็เริ่มคิดจะเปลี่ยนหมอตำมที่ลุ่ยหม่ำงพูดแล้ว

ทันใดนั้นคนใช้ก็วิ่งเข้ำมำอย่ำงรีบร้อน

“ประธำนมู่คะ นำยท่ำนตื่นแล้ว กำลังอำละวำดที่หำหมอ เฉินไม่เจอค่ะ!”

“เข้ำใจแล้ว ฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวนะ” มู่เสี่ยวเฟิ่งเรียกคน ใช้ไว้แล้วถำมต่อ

“พ่อฉันดูชอบหมอเฉินเหรอ?”

“ใช่ค่ะ นำยท่ำนดูติดหมอเฉินมำก นับตั้งแต่หมอเฉินมำ รักษำให้นำยท่ำนก็หลับสบำย เจริญอำหำร วันนี้หมอเฉินกลับ ก่อนนำยท่ำนไม่พอใจใหญ่เลยค่ะ”

เห็นทีจะเปลี่ยนหมอส่งเดชไม่ได้แล้ว มู่เสี่ยวเฟิ่งเหม่อมอง ไปด้ำนนอก ในมือกำกล่องใบนั้นแน่น