แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1118 น้ำซุปหม้อเดียวสองควำมรู้สึก

“คนสวย พอ!” อวี๋หมิงหลำงสั่ง คนสวยปล่อยอย่ำงเชื่อฟั ง แล้วนั่งนิ่ง

คนเลวที่ถูกคนสวยกัดอยำกจะวิ่งหนีด้วยขำเป๋ ๆ แต่กลับถู กอวี๋หมิงหลำงกระชำกคอกลับมำ เตะไปหนึ่งทีแล้วจับกดกับรถ ใบหน้ำที่แนบกับตัวรถบูดเบี้ยว เสี่ยวเชี่ยนนั่งมองอยู่ในรถอย่ำง ไม่เกรงกลัว

“เมียกี้พูดกับเมียฉันว่ำอะไร?” อวี๋หมิงหลำงพูดเสียงโหด ผู้ชำยคนนั้นอ้อนวอนด้วยควำมยำกลำบำกเพรำะหน้ำถูกจับกด แนบกับรถ

“พี่ชำย! ผมผิดไปแล้วครับ! พวกเรำเมำมำกไปหน่อย ไม่ได้ มีเจตนำร้ำยเลยนะครับ!”

บอกว่ำไม่มีเจตนำร้ำยคิดจะหลอกผีที่ไหน!

อวี๋หมิงหลำงหันไปพูดกับเสี่ยวเชี่ยน “เมียจ๋ำหลับตำก่อน”

ฉำกต่อไปไม่เหมำะกับสตรี เมียที่แสนสวยของเขำทำงที่ดี อย่ำดูดีกว่ำ!

9 4 5 0

เสี่ยวเชี่ยนกลัวภำพติดตำ เธอชอบมองแต่สิ่งสวยๆ งำมๆ จึงถอดแว่นตำออก แบบนั้นเธอก็จะมองเห็นไม่ชัด แต่ไม่มีทำง พลำดชมสำมีระบำยอำรมณ์แทนเธอแน่นอน

ช่วงเวลำต่อไปเป็นช่วงเวลำที่อวี๋หมิงหลำงจะกระทืบคนร้ำย พอเสี่ยวเชี่ยนเอำผ้ำเช็ดแว่นให้สะอำดเสร็จแล้ว อวี๋หมิงหลำงก็ เสร็จธุระพอดี คนเลวพวกนั้นสภำพดูไม่ได้ เสื้อผ้ำถูกถอดออก ปล่อยให้ทนหนำวแบบนั้น กว่ำจะฟื้นขึ้นมำก็คงต้องอยู่ในสภำพ ล่อนจ้อนวิ่งกลับหมู่บ้ำน

รังแกใครไม่รังแก ดันมำหำเรื่องพี่หลำงได้ บังอำจคิดจะทำ ร้ำยเมียพี่หลำงต่อหน้ำต่อตำ ไม่ถูกกระทืบปำงตำยสิแปลก

เมื่อขับรถเข้ำในเขตเมืองแล้วอวี๋หมิงหลำงถึงเอำเสื้อผ้ำของ สำรเลวพวกนั้นออกจำกท้ำยรถโยนใส่ถังขยะ

ปำหลำงเห็นแบบนั้นก็อดคิดไม่ได้

พออวี๋หมิงหลำงกลับขึ้นรถอีกครั้ง ปำหลำงก็พูดด้วยสีหน้ำ จริงจัง

“One ดูเหมือนนำยจะเปลี่ยนไปนะ”

9 4 5 1

“เปลี่ยนตรงไหน?”

“นำยใจดีเกินไป รับมือกับคนเลวพวกนั้นควรจะตัดรำกถอน โคนให้สิ้นซำก” เมื่อครู่ตอนที่ปำหลำงจัดกำรคนพวกนั้น มีอยู่ท่ำ หนึ่งที่เขำสำมำรถทำให้ถึงขั้นพิกำรได้ แต่ตอนที่เขำทำท่ำจะเตะ One ก็มำห้ำมไว้

ทำให้เขำทำไม่สำเร็จ

ปำหลำงไม่เข้ำใจ เห็นๆ อยู่ว่ำอวี๋หมิงหลำงทำให้คนพวก นั้นพิกำรได้ แต่กลับเอำแค่ให้บำดเจ็บผิวเผิน แตกต่ำงจำก บุคลิกเทพเจ้ำสงครำมในตอนนั้น

“คนทุกคนล้วนต้องรับผลกรรมที่ตัวเองก่อ คนพวกนั้นไม่ได้ ทำผิดร้ำยแรง สั่งสอนนิดหน่อยก็พอแล้ว”

สมัยอวี๋หมิงหลำงเป็นวัยรุ่นเลือดร้อนลงมือหนักกว่ำนี้ แต่ เมื่ออำยุมำกขึ้น สิ่งที่เขำต้องดูแลเยอะขึ้น เขำก็ยิ่งต้องคิดให้ รอบคอบ

เสี่ยวเชี่ยนได้ฟั งเขำพูดแบบนั้นก็เอำมือไปจับกำไลที่เขำให้ เธอมำ

9 4 5 2

กำไลนี้อยู่กับเธอมำหลำยปีแล้ว เวลำที่โรคย้ำคิดย้ำทำ กำเริบ กำไลนี้มีบทบำทสำคัญมำก มันช่วยให้เธอควบคุม อำรมณ์ได้

ตอนแรกเธอเกลียดหลักกำรแบบนี้ของเขำมำก แต่พอได้ อยู่ด้วยกันนำนๆ หลำยปี กลับเริ่มคิดคล้ำยคลึงกับเขำ หมัด ต่อยออกไปน่ะเป็นเรื่องง่ำย แต่เขำกลับไม่ลืมที่จะคิดทบทวนให้ ดีก่อน มีควำมยับยั้งชั่งใจ นี่เป็นอีกหนึ่งสำเหตุที่เธอรู้สึกชื่นชม เขำ

อวี๋หมิงหลำงเห็นเธอลูบกำไลก็พอจะเดำได้ว่ำเธอคิดอะไร อยู่ ทั้งสองคนยิ้มให้กัน ชีวิตคนเรำยำกนักที่จะเจอคนรู้ใจ และ สิ่งที่ยำกกว่ำก็คือคนรู้ใจคือสำมีตัวเอง

ควำมสุขที่เรียบง่ำยแบบนี้กลับเป็นสิ่งที่ปำหลำงไม่เข้ำใจ

เขำไม่รู้ว่ำอะไรเป็นสิ่งที่มำเปลี่ยนแปลงอวี๋หมิงหลำง ทำให้ เขำเก็บเขี้ยวเล็บแห่งควำมโหดเหี้ยม แต่ปำหลำงไม่ชอบกำร เปลี่ยนแปลงนี้ รู้สึกว่ำนี่ไม่ใช่ One ที่เขำรู้จัก

เมื่อไปถึงร้ำนชำบูอวี๋หมิงหลำงก็พำเพื่อนไปยังห้องส่วนตัววี ไอพีที่เก็บไว้สำหรับเพื่อนสมัยเด็กมำใช้เท่ำนั้น ตั้งแต่ปำหลำง

9 4 5 3

มำทำงำนที่นี่ก็มีโอกำสได้กินชำบูบ้ำง เขำจำได้ว่ำอวี๋หมิงหลำง กินเผ็ดค่อนข้ำงเก่งจึงอยำกได้น้ำซุปหมำล่ำ แต่อวี๋หมิงหลำงนึก ขึ้นมำได้ว่ำรอบเดือนของเสี่ยวเชี่ยนใกล้มำแล้ว

“ขอแบบน้ำซุปสองช่องแล้วก็เหมำไถหนึ่งขวดครับ”

“ขอโทษด้วยครับพี่ สองขวดสุดท้ำยบอสดื่มหมดแล้วเมื่อ วำนซืน… เอำเป็นอู่เหลียงเย่แทนได้ไหมครับ” ผู้จัดกำรร้ำนมำ รับรองอวี๋หมิงหลำงด้วยตัวเอง รู้ว่ำนี่คือแขกคนสำคัญของบอส แถมอีกหน่อยอำจเกี่ยวดองกับบอสอีก

“หมดแล้ว?” อวี๋หมิงหลำงยังคงนึกถึงเรื่องที่ต้องเลี้ยงเหล้ำ เหมำไถปำหลำง นึกไม่ถึงว่ำต้องมำเจอเรื่องเซ็งแบบนี้ เขำมอง เสี่ยวเชี่ยน ควำมหมำยคือที่บ้ำนยังมีไหม?

เสี่ยวเชี่ยนเองก็นึกไม่ถึงว่ำจะบังเอิญขนำดนี้ เดิมทีที่บ้ำนมี อยู่หลำยขวด แต่เมื่อหลำยวันก่อนวันเกิดสำมีศำสตรำจำรย์หลิว เธอเลยหยิบไปฉลองวันเกิดหมด

เวลำนี้ร้ำนขำยเหล้ำคงปิดหมดแล้ว ถึงเสี่ยวเชี่ยนจะไม่รู้ว่ำ เหล้ำนี้มีเรื่องรำวอะไรระหว่ำงอวี๋หมิงหลำงกับปำหลำง แต่ดู เหมือนจะส ำคัญมำก

9 4 5 4

“เดี๋ยวฉันเอำจำกที่เพื่อนให้” เสี่ยวเชี่ยนจะโทรหำเพื่อน

ปำหลำงพูดห้ำม “ไม่ต้องยุ่งยำกหรอกครับ ดื่มอย่ำงอื่นก็ได้ ควำมหมำยของกำรดื่มเหล้ำคือดื่มกับใคร ไม่ใช่ดื่มอะไร ผม ไม่ได้เจอกับ One มำหลำยปีแล้ว ได้เจอกันครั้งนี้ก็ดีใจมำกแล้ว”

อวี๋หมิงหลำงแอบรู้สึกผิด ได้เจอเพื่อนเก่ำทั้งที แต่กลับ ต้อนรับไม่ดี

แต่เขำก็รู้จักนิสัยของปำหลำงดี ในเมื่อปำหลำงพูดว่ำไม่ ต้องแล้ว ถ้ำเสี่ยวเชี่ยนยังดึงดันจะไปเอำอีกอำจกลำยเป็นเรื่องไม่ ดีไป ครั้นแล้วจึงส่งสำยตำให้เสี่ยวเชี่ยน เธอจึงนั่งเฉยๆ

หม้อไฟแบบสองช่องถูกนำมำตั้ง ด้ำนหนึ่งขำวด้ำนหนึ่งแดง ปำหลำงนั่งเหม่อจ้องหม้อน้ำซุป ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่ำตัวเองกับ One เหมือนอยู่กันคนละโลก จ้องจนกระทั่งไอร้อนทำเขำแสบตำ

“กินสิ มัวมองอะไรอยู่ อำหำรประเทศเรำรสเลิศทั้งนั้น แต่ ละเมนูทั้งพิถีพิถันทั้งมีควำมหมำยแฝง สุกี้หม้อไฟที่สร้ำง ควำมสุขร่วมกันแบบนี้ก็มี ดูเหมือนกินง่ำยๆ แต่กลับทำให้สบำย ใจ ปำหลำงนำยยังจำตอนที่พวกเรำอยู่แคมป์ได้ไหมที่เอำหมวก ทหำรทำเป็นหม้อแทนน่ะ?”

9 4 5 5

อวี๋หมิงหลำงคีบผักลงหม้อพลำงรำลึกควำมหลัง

“จำได้ มื้อนั้นอร่อยมำก บำงครั้งฉันก็จะนึกถึงรสชำติใน ตอนนั้น แต่พอออกจำกงำนก็ไม่ได้ลิ้มรสควำมสุขแบบนั้นอีกเลย แม้แต่ที่บ้ำนเกิดก็ยังมีแต่เรื่อง…”

ปำหลำงพูดๆ อยู่ก็หยุด เขำรู้สึกปวดใจ

พอเขำพูดแบบนั้นเสี่ยวเชี่ยนก็พอจะเดำได้บ้ำง

บ้ำนเกิดของปำหลำงอยู่ที่อื่น ช่วงนี้คงเกิดควำมไม่สงบ คน ที่ฝีมือยอดเยี่ยมอย่ำงปำหลำงถึงอยู่ไม่ได้ เขำคงเจอกับควำม ผิดหวังมำเยอะ

พอคิดแบบนี้กำรได้เจอกันอีกครั้งของปำหลำงกับอวี๋หมิง หลำง นอกจำกควำมดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่ำแล้ว ยังเกิดควำม เศร้ำจำกกำรเปรียบเทียบอีกด้วย

ประชำชนประเทศนี้ใช้ชีวิตอย่ำงสงบสุข ชีวิตอุดมสมบูรณ์ ขึ้นเรื่อยๆ อวี๋หมิงหลำงสร้ำงเกียรติให้ตัวเองได้บ่อยครั้ง

ส่วนสถำนกำรณ์ทำงด้ำนปำหลำงไม่อำจมองในแง่ดีได้ ปั ญหำมีมำไม่ขำด อยำกแสดงฝีมือแต่กลับไม่มีโอกำส จึงต้อง

9 4 5 6

ระหกระเหินไปอยู่ประเทศอื่น พอเห็นชีวิตอวี๋หมิงหลำงก็แอบ เศร้ำกับชีวิตของตัวเอง

นึกถึงตอนนั้นสมัยที่เขำกับอวี๋หมิงหลำงอยู่ในแคมป์ฝึ ก ด้วยกัน วันๆ คิดแต่จะพยำยำมสร้ำงเกียรติให้ตัวเอง แต่กลับนึก ไม่ถึงว่ำไม่กี่ปีต่อมำทั้งสองคนจะมีโชคชะตำที่ต่ำงกัน คล้ำยกับ หม้อน้ำซุปหม้อนี้ที่ถูกแบ่งออกเป็นสองด้ำน รสชำติต่ำงกัน โชคชะตำก็ต่ำงกัน

บรรยำกำศเริ่มหดหู่

เสี่ยวเชี่ยนช่วยกู้สถำนกำรณ์ เธอแสร้งทำเป็นไม่เข้ำใจเอ่ย ปำกถำมอวี๋หมิงหลำง