แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1133 จิ๊กโฉ่วัยดึกเริ่มทำงำน

มิน่ำตอนที่อำเพียวโทรมำหำเสี่ยวเชี่ยนถึงได้บอกว่ำ ผลทดสอบของอวี๋หมิงหลำงปกติหมด

ลักษณะนิสัยที่มีควำมพิเศษของเขำทำให้ผลตรวจของเขำ ไม่พบควำมผิดปกติใดๆ แต่อำกำรป่ วยมีอยู่จริงๆ

ตรงกันข้ำมกับโรคที่คิดว่ำตัวเองป่ วยที่เสี่ยวเชี่ยนเจอก่อน หน้ำนี้โดยสิ้นเชิง อันนั้นคือไม่ป่ วยแต่ชอบคิดว่ำตัวเองป่ วย ส่วน อวี๋หมิงหลำงคือป่ วยจริงแต่กลับตรวจไม่พบ

ควำมคืบหน้ำในกำรรักษำครั้งแรกเป็นศูนย์ เรียกได้ว่ำไม่ เกิดผลใดๆ เลย

เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกล้มเหลวแบบที่ไม่เคยมีมำก่อนในชีวิต

กลำยเป็นอวี๋หมิงหลำงที่เป็นฝ่ ำยปลอบใจเธอ บอกให้เธอ ใจเย็นๆ ไม่ต้องรีบร้อน

เห็นเขำทำตัวนิ่งใจเย็นหัวใจของเสี่ยวเชี่ยนก็เหมือนจะถูก ฉีกออกอีกครั้ง เธอใช้ควำมสำมำรถทั้งหมดแล้วจริงๆ ในกำร รักษำ แต่ท่ำทำงของเขำกำลังเปลี่ยนไปในทิศทำงเดียวกับเมื่อ

9 5 7 5

ชำติก่อนชนิดที่ไม่หวนกลับ

นี่เธอจะต้องเห็นเขำฝั งควำมเศร้ำเอำไว้ในก้นบึ้งหัวใจ กลำยเป็นผู้ชำยที่มีสองบุคลิกอย่ำงนั้นเหรอ?

พูดให้ถูกก็คือ เสี่ยวเชี่ยนไม่ได้เกลียดควำมสุขุมนุ่มลึกขอ งอวี๋หมิงหลำงในชำติก่อน หรือจะเรียกว่ำชอบก็ได้

ถ้ำควำมสุขุมมีควำมเป็นผู้ใหญ่ของเขำเกิดจำกเวลำเป็นตัว ขัดเกลำ แบบนั้นเธอจะดีใจมำก แต่ไม่ควรเกิดจำกกำรเร่งโต เหมือนรีบทดน้ำเข้ำสวนเพื่อให้ต้นกล้ำโตไวทั้งที่จริงๆ แล้วไม่ ช่วยอะไรกลับกลำยเป็นผลร้ำย

หลังเสร็จกำรรักษำอวี๋หมิงหลำงก็กลับไปทำงำนต่อ เสี่ยว เชี่ยนไม่ได้ห้ำมเขำ เวลำแบบนี้ให้เขำไปทำงำนยังดีกว่ำอยู่บ้ำน นั่งจ้องตำเธอ

พออวี๋หมิงหลำงออกไปปุ๊ บเสี่ยวเชี่ยนก็รีบหยิบแบบทดสอบ ที่เขำทำขึ้นมำดูอย่ำงละเอียด หวังว่ำจะเจออะไรที่ช่วยจุด ประกำยกำรรักษำได้บ้ำง

เวลำค่อยๆ ผ่ำนไป จนกระทั่งคนสวยคำบจำนเปล่ำสำหรับ ใส่อำหำรของมันมำหำเสี่ยวเชี่ยน เธอถึงได้พบว่ำฟ้ำใกล้มืดแล้ว

9 5 7 6

“หิวแล้วเหรอชำเขียว เดี๋ยวฉันเทอำหำรให้นะ” เสี่ยวเชี่ยน ลุกไปเอำอำหำรให้คนสวย เสร็จแล้วเธอก็กลับมำนั่งดูต่อ คน สวยงับขำกำงเกงเธอไม่ยอมปล่อยพร้อมทำเสียงครำงหงิงๆ คล้ำยกับกำลังอ้อน

“ชำเขียวเด็กดี ฉันไม่เป็นไร”

เสี่ยวเชี่ยนนวดหัวมัน พอเสี่ยวเฉียงป่ วย เธอกับคนสวยก็ เหมือนเกิดควำมเห็นใจซึ่งกันและกัน

โดยเฉพำะตอนที่เสี่ยวเชี่ยนร้องไห้นอกบ้ำน รวมถึงตอนที่ เธอหมดสติในบ้ำน แม้แต่คนสวยที่เป็นหมำยังรู้ว่ำควำมรู้สึกที่ เธอมีให้อวี๋หมิงหลำงไม่ใช่ไม่แคร์อย่ำงที่เห็นก่อนหน้ำนี้ เรื่องนี้ ทำให้คนสวยยอมรับว่ำเสี่ยวเชี่ยนเป็นหนึ่งในเจ้ำนำยมัน พร้อม ทั้งไม่สร้ำงควำมวุ่นวำยในบ้ำนอีก

ถึงขนำดที่เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกว่ำมันไม่ได้หิวจริงๆ มันก็แค่เห็น เธอหมกตัวอยู่แต่ในห้องหนังสือ กลัวเธอเบื่อเลยเข้ำมำเล่นด้วย ขนำดสุนัขตัวหนึ่งยังเกิดควำมรู้สึกขนำดนี้แล้วนับประสำอะไรกับ คน

เสี่ยวเชี่ยนนั่งดูแบบทดสอบที่อวี๋หมิงหลำงทำไว้ต่อ ในขณะ

9 5 7 7

ที่กำลังคิดว่ำมันยำกมำกที่เธอจะข้ำมผ่ำนจุดนี้ได้ ทันใดนั้น ดวงตำเธอก็เปล่งประกำย

จริงด้วย ในเมื่อตัวเธอทำไม่ได้ ก็หำตัวช่วยสิ!

เสี่ยวเชี่ยนเก็บแบบทดสอบกับบทสรุปที่เธอทำไว้แล้วมุ่ง หน้ำไปหำศำสตรำจำรย์หลิวที่บ้ำน บังเอิญมำก ศำสตรำจำรย์ หลิวมีแขกพอดี เป็นผู้เชี่ยวชำญที่ทรงอิทธิพลในแวดวงแผนก ประสำทที่เดินทำงมำประชุมวิชำกำรจำกต่ำงเมือง นอกจำกนี้เขำ ยังมีสถำนะอื่นที่พิเศษมำกอีกด้วย

พอเห็นเสี่ยวเชี่ยนมำศำสตรำจำรย์หลิวก็มีสีหน้ำยินดีรีบพำ เสี่ยวเชี่ยนเข้ำบ้ำน

“เสี่ยวปืนเหล็กมำได้จังหวะพอดีเลย นี่คือศำสตรำจำรย์อู๋ มำรู้จักกันไว้ พี่อู๋ นี่คือเฉินเสี่ยวเชี่ยนลูกศิษย์ที่ฉันภูมิใจมำกที่สุด ก็คือคนที่ฉันบอกว่ำมีพรสวรรค์มำกนิสัยก็ดีคนนั้นไงล่ะ”

“อ๋อ คนนี้เองเหรอ เด็กขนำดนี้เลย” ศำสตรำจำรย์อู๋ยิ้ม พลำงพูด เขำกำลังคุยกับน้องหลิวเรื่องเด็กคนนี้อยู่พอดี

วันนี้สมองของเสี่ยวเชี่ยนทุ่มเทให้กับเรื่องของอวี๋หมิงหลำง หมด ไม่ได้สนใจเรื่องนี้

9 5 7 8

เธอทักทำยผู้ชำยสูงวัยใส่แว่นคนนี้ คุยตำมมำรยำท เล็กน้อยแล้วเข้ำประเด็นของตัวเองทันที

“อำจำรย์คะ หนูให้คนๆ นึงทำแบบทดสอบ หนูรู้สึกว่ำมัน แปลกๆ เลยอยำกให้อำจำรย์ช่วยดูหน่อยค่ะ” เสี่ยวเชี่ยนไม่ได้ บอกว่ำอวี๋หมิงหลำงป่ วย ไม่ได้พูดชัดเจนว่ำเรื่องอะไร แค่ยื่น แบบทดสอบให้ดู

ศำสตรำจำรย์หลิวรู้ในควำมสำมำรถของเสี่ยวเชี่ยน กำรที่ เสี่ยวเชี่ยนมำหำเธอแบบนี้ก็แสดงว่ำเจอโจทย์ยำกเข้ำแล้ว ศำสตรำจำรย์อู๋อยู่ด้วยพอดี เธอจึงเรียกศำสตรำจำรย์อู๋ให้มำดู ด้วยกัน

“พี่อู๋มำดูด้วยกันสิคะ”

จังหวะที่ศำสตรำจำรย์ทั้งสองดูแบบทดสอบอยู่นั้นเสี่ยว เชี่ยนก็เบนสำยตำไปที่ศำสตรำจำรย์อู๋

ทำไมชำยสูงวัยคนนี้ถึงได้หน้ำคุ้นจัง เมื่อกี้ตอนเข้ำมำไม่ได้ สังเกตให้ดี แต่พอมำดูใกล้ๆ ก็รู้สึกว่ำคุ้นมำก

อ๋อ นึกออกแล้ว!!!

9 5 7 9

นี่มันประธำนสมำคมสุขภำพจิตเมื่อชำติก่อนไม่ใช่เหรอ?!

พูดให้ถูกก็คือหน่วยงำนที่ควบคุมดูแลวงกำรนี้ แต่ละวงกำร จะมีหน่วยงำนที่รับหน้ำที่ดูแลและให้คำแนะนำโครงกำรต่ำงๆ เช่น สมำคมนักเขียน สมำคมศิลปะ เป็นต้น

ชำยสูงวัยคนนี้เมื่อชำติก่อนไม่ชอบหน้ำเสี่ยวเชี่ยนเอำ มำกๆ โดยเฉพำะช่วงหลังๆ ที่เสี่ยวเชี่ยนเรียกเก็บค่ำรักษำแพงๆ จนเกือบถูกเพิกถอนใบอนุญำตและถูกยกเลิกกิจกำร เหตุผลคือ เก็บค่ำรักษำแพงเกินกว่ำที่กำหนด

แต่เมื่อชำติก่อนปีกเสี่ยวเชี่ยนแข็งมำก หัวเรือใหญ่ของแต่ ละวงกำรล้วนรู้จักเธอ ตอนที่ชำยสูงวัยคนนี้จะมำปิดกิจกำรเธอก็ มีหลำยคนช่วยออกหน้ำแทนเธอให้ ไม่อย่ำงนั้นเธอคงถูกเพิก ถอนใบอนุญำตไปแล้ว

นึกไม่ถึงว่ำจะได้มำเจอกันที่นี่

ข ณ ะ ที่ เ สี่ ย ว เ ชี่ ย น ก ำ ลั ง นึ ก ถึ ง เ รื่ อ ง ใ น อ ดี ต อ ยู่นั้น ศำสตรำจำรย์หลิวก็ดูจบแล้ว ศำสตรำจำรย์อู๋ก็เหมือนกัน

“พี่อู๋คิดว่ำไงคะ?” ศำสตรำจำรย์หลิวถำม

9 5 8 0

“คนทำแบบทดสอบนี่สุขภำพจิตดีมำก นิสัยเข้มแข็งเด็ด เดี่ยว ไม่มีปั ญหำอะไร” ศำสตรำจำรย์อู๋ตอบ

ศำสตรำจำรย์หลิวขมวดคิ้วไม่พูดอะไร

“อำจำรย์คิดว่ำไงคะ?” เสี่ยวเชี่ยนถำมศำสตรำจำรย์หลิว

“มันแปลกๆ นิดหน่อย แต่ก็บอกไม่ถูกว่ำตรงไหน เสี่ยวปืน เหล็ก เธอไปเจอปั ญหำอะไรมำ?”

ศำสตรำจำรย์หลิวไม่ได้พูดฟั นธงแบบศำสตรำจำรย์อู๋ แต่ พูดเผื่อไว้

ถึงแม้ดูผิวเผินจะเป็นอย่ำงที่ศำสตรำจำรย์อู๋พูด นี่เป็น ผลทดสอบของคนที่สุขภำพจิตแข็งแรงมำก แต่ก็เพรำะแข็งแรง เกินไปนี่แหละ ผลออกมำดีจนแทบจะเลือกตอบทุกข้อที่คะแนน สูง ศำสตรำจำรย์หลิวถึงได้บอกว่ำแปลกๆ

“ค่ะ หนูไปเจอปั ญหำมำ” เสี่ยวเชี่ยนพูดด้วยสีหน้ำกลุ้มใจ

ยังไม่ทันที่ศำสตรำจำรย์หลิวจะได้ปลอบศำสตรำจำรย์อู๋ก็ พูดขึ้น

“เด็กๆ น่ะเจอปั ญหำอย่ำเพิ่งรีบร้อน พวกเธออำยุยังน้อย

9 5 8 1

วงกำรนี้อีกหน่อยต้องพึ่งพวกเธอแล้วนะ”

เขำพูดออกมำด้วยท่ำทำงใจดี ทำให้เสี่ยวเชี่ยนอดหันไป มองไม่ได้

ไม่ถูกสิ ตำแก่นี่อีกหน่อยจะเกลียดเธอมำก แทบอยำกเพิก ถอนใบอนุญำตเธอแล้วเตะเธอออกจำกวงกำร ทำไมตอนนี้ดูใจ ดีแบบนี้?

“นั่นสิ พี่อู๋พูดถูก เสี่ยวปืนเหล็ก เธอไปเจอปั ญหำอะไรมำ ไม่สู้ลองพูดออกมำเรำสำมคนจะได้ช่วยกันคิด” ศำสตรำจำรย์ หลิวปลอบเสี่ยวเชี่ยน

ศำสตรำจำรย์หลิวกับศำสตรำจำรย์อู๋เป็นเพื่อนกันมำหลำย ปี วันนี้เจอกันในงำนประชุมพอดีศำสตรำจำรย์หลิวจึงเชิญมำที่ บ้ำน จังหวะที่กำลังพูดถึงเสี่ยวเชี่ยนอยู่นั้น เสี่ยวเชี่ยนก็มำหำ เดิมทีศำสตรำจำรย์หลิวอยำกแนะนำลูกศิษย์ที่เธอภูมิใจให้รู้จัก อยู่แล้ว เสี่ยวเชี่ยนก็มำได้จังหวะ

“อันที่จริงก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ…” เสี่ยวเชี่ยนพูดเรื่องของ อวี๋หมิงหลำงออกมำไม่ได้ เธอรู้ว่ำต้องเก็บเป็นควำมลับ เธอ เหม่อมองหน้ำศำสตรำจำรย์อู๋จนเขำรู้สึกขำ

9 5 8 2

“ทำไมเหรอ หน้ำแก่ๆ ของฉันมีดอกไม้บำนออกมำเหรอ? ฮ่ำ ฮ่ำ นี่ถ้ำพี่เด็กกว่ำนี้สักสิบยี่สิบปีแล้วพูดแบบนี้คงเท่ไม่เบำ ใช่ ไหมน้องหลิว?” ศำสตรำจำรย์อู๋พูดติดตลก

ศำสตรำจำรย์หลิวก็หัวเรำะ “นั่นสิคะ เมื่อก่อนพี่อู๋เป็นสุด หล่อประจำคลำสเรำเลยนะคะ”

เรื่องล้อเล่นนี้ลอยไปเข้ำหูสำมีศำสตรำจำรย์หลิวที่ยืนอยู่ หน้ำประตูพอดี จิ๊กโฉ่วัยดึกเหมือนถูกเขย่ำอยู่ในหัวใจ