แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1137 ผมเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของคุณ

คนที่เก่งเหนือคนเก่งต้องมำเจอปั ญหำแบบนี้ มันเป็นเรื่องที่
น่ำปวดใจน่ำดู
“เป็นใครคุณไม่ต้องสนหรอกค่ะ แค่บอกมำว่ำต้องทำไงก็
พอ” ถึงเสี่ยวเชี่ยนจะไว้ใจชีอวี่เซวียนแล้ว แต่ไม่มีทำงพูดเรื่องนี้
ง่ำยๆ
สถำนะของเสี่ยวเฉียงมีควำมพิเศษมำก เรื่องนี้ให้รู้น้อยคน
เท่ำไรยิ่งดี แต่เธอกลับแอบเลื่อมใสในควำมสำมำรถของชีอวี่เซ
วียน
ตรรกะควำมคิดและควำมสำมำรถของคนๆ นี้แข็งแกร่งมำก
ดูแค่นิดเดียวก็วิเครำะห์ออกมำได้มำกมำย
ต่อให้เป็นศำสตรำจำรย์หลิวอำจำรย์ของเธอก็ยังทำไม่ได้
ถึงจุดนี้ ดูจำกควำมเร็วในกำรมองปั ญหำออก ชีอวี่เซวียนอยู่
เหนือศำสตรำจำรย์หลิวมำก
เสี่ยวเชี่ยนยอมรับว่ำบำงจุดเธอก็สู้ศำสตรำจำรย์หลิวไม่ได้
พอคิดแบบนั้น กำรที่ชีอวี่เซวียนกลำยเป็นผู้เชี่ยวชำญระดับโลก9 6 1 0
ฝ่ำยสว่ำงฝ่ำยมืดของแต่ละประเทศล้วนต้องให้เกียรติเขำ ก็ใช่ว่ำ
จะไม่มีเหตุผล
“ฟั งจำกคุณพูดผมว่ำผมรู้แล้วว่ำใคร”
ชีอวี่เซวียนเงียบไปสักพักแล้วถอนหำยใจออกมำ
“เบบี๋เชี่ยน อันที่จริงคุณค่ำของคนๆ หนึ่งมีเยอะมำกนะ ไม่
จำเป็นยึดติดกับเรื่องใดเรื่องหนึ่งมำกเกินไป ตัวอย่ำงเช่นหมำ
ทหำรหนังเขียวของคุณ ตอนนี้เขำเป็นรักษำกำรหัวหน้ำใหญ่
แล้ว อีกไม่กี่ปียังไงก็ได้เป็นหัวหน้ำใหญ่อย่ำงไม่ต้องสงสัย เรียก
ได้ว่ำอนำคตของเขำก็ยังสดใสเหมือนเดิม ในเมื่อเบื้องบนให้
ควำมสำคัญที่ควำมสำมำรถของเขำ จะยิงปืนได้อีกหรือเปล่ำก็
ไม่สำคัญแล้ว”
ประโยคนี้ของเขำ ทำให้จิตใจของเสี่ยวเชี่ยนหล่นวูบอีกครั้ง
“แม้แต่คุณก็คิดว่ำรักษำไม่ได้เหรอ?! คุณเป็นผู้เชี่ยวชำญ
ไม่ใช่เหรอ? คุณเป็นปรมำจำรย์ของสำขำประสำทไม่ใช่เหรอคะ?
ทำไมถึงไม่มีวิธีล่ะคะ? ช่วยฉันหน่อย ขอแค่คุณรักษำเขำหำยจะ
เรียกร้องอะไรก็ว่ำมำได้เลยค่ะ”
น้ำเสียงร้อนรนของเธอทำให้ชีอวี่เซวียนเงียบไปพักใหญ่9 6 1 1
กว่ำจะพูดออกมำ
“จำเป็นต้องดันทุรังขนำดนี้เลยเหรอ”
“ปั ญหำไม่ได้อยู่ที่เรื่องยิงปืน แต่เป็นแผลเป็นในใจของเขำ
ถ้ำฉันต้องเห็นคนที่ใกล้ชิดที่สุดปล่อยวำงไม่ได้ไปตลอดชีวิต
แล้วฉันจะเรียนไปเยอะแยะเพื่ออะไร อันที่จริง…”
เสี่ยวเชี่ยนพอเสี่ยวเชี่ยนได้ยินชีอวี่เซวียนพูดแบบนั้นเธอก็
เริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว
แม้แต่ชีอวี่เซวียนยังพูดว่ำรักษำไม่ได้ งั้นเสี่ยวเฉียงของเธอ
ก็น่ำจะรักษำไม่ได้แล้ว
“อันที่จริงอะไร?”
“อันที่จริงฉันคิดไว้ว่ำปี หน้ำ… แต่ตอนนี้ทั้งหมดมันไม่มี
ควำมหมำยแล้ว ช่ำงเถอะ ฉันไม่รบกวนคุณแล้ว คุณไปทำงำน
เถอะค่ะ ส่งค่ำใช้จ่ำยครั้งนี้มำในอีเมล เดี๋ยวฉันโอนไปให้ค่ะ”
ได้ฟั งเธอพูดแบบนี้ ทำเหมือนเข้ำใจแล้ว ไม่เอำอะไรอีก
แล้ว ชีอวี่เซวียนก็ร้อนใจหนักกว่ำเดิม
“เด็กคนนี้นี่จะทำอะไรกันแน่นะ?” ฟั งๆ ดูอย่ำงกับเด็ก9 6 1 2
เตรียมหนีออกจำกบ้ำน?
ชีอวี่เซวียนร้อนใจ แต่เสี่ยวเชี่ยนไม่ให้โอกำสเขำแล้ว
เธอวำงสำยทันที
จำกนั้นก็ปิดเครื่องแล้วเริ่มเก็บของทั้งน้ำตำ
ตำรำจิตวิทยำของเธอถูกโยนลงกล่องใบใหญ่ อะไรก็
แล้วแต่ที่เกี่ยวข้องกับที่เธอเรียนล้วนถูกเก็บหมด เธอไม่อยำก
เรียนแล้ว
ไม่ต้องกำรอะไรทั้งนั้นแล้ว
และก็ไม่อยำกเรียนต่อแล้วด้วย ปริญญำโทก็ไม่ต้องกำร
เงินเอย คลินิกที่สุดยอดที่สุดเอย ล้วนต้องบอกลำกันแล้ว
เธอช่วยอวี๋หมิงหลำงไม่ได้ เธอยังจะเรียนต่อไปทำไม หำก
เธอยังเรียนต่อ ต่อไปทุกครั้งที่รักษำคนเธอก็จะนึกถึงควำม
ล้มเหลวของตัวเอง นึกถึงผู้ชำยที่เธอรักที่สุดที่เธอรักษำเขำไม่ได้
นึกถึงสิ่งดีๆ ที่เขำทำให้เธอทั้งในชำติก่อนและชำตินี้ เธอก็
ไม่แคร์อะไรอีกแล้ว9 6 1 3
เสี่ยวเชี่ยนพับแขนเสื้อ เดินเข้ำครัวด้วยควำมมุ่งมั่น พอกัน
ทีอำชีพจิตแพทย์ ตอนนี้เธอเฉินเสี่ยวเชี่ยนจะเป็นแม่บ้ำนเต็มตัว
มนุษย์เมื่ออับจนหนทำงจริงๆ ก็มักเกิดควำมคิดแปลกๆ
ตอนนี้เสี่ยวเชี่ยนเลอะเลือนจนเริ่มทำตัวสุดโต่งแล้ว
พูดให้ถูกก็คือเพรำะอำกำรป่ วยของอวี๋หมิงหลำงแพร่เชื้อ
มำยังเธอ ตอนนี้สภำพจิตใจของเสี่ยวเชี่ยนอยู่ระหว่ำงปกติกับไม่
ปกติ ค่อนไปทำงวิตกกังวล ซึ่งก็สอดคล้องกับหลักเกณฑ์ทำง
จิตวิทยำ เมื่อสมำชิกในครอบครัวคนใดคนหนึ่งมีปั ญหำทำงด้ำน
สภำพจิตใจก็จะส่งผลต่อสมำชิกคนอื่นๆ ในบ้ำน หรือที่เรียกกัน
ว่ำ วิตกเกินเหตุ
เธอวำงสำยไปดื้อๆ แบบนี้ชีอวี่เซวียนร้อนใจแทบบ้ำ
ในสมองของเขำเห็นแต่ภำพเสี่ยวเชี่ยนทำตัวสุดโต่ง เขำ
รู้จักนิสัยของเด็กคนนี้ เป็นคนที่เข้มแข็งมำก แต่หำกเธอคิดไม่
ตกก็จะทำเรื่องที่สุดโต่งได้ พอเขำโทรไปเธอกลับปิดเครื่อง
สมองของชีอวี่เซวียนมีแต่เรื่องเสี่ยวเชี่ยน เขำทิ้งคนไข้วีไอพี
ไว้เบื้องหลัง ไม่สนทั้งเงินและอำนำจอีกต่อไป เบบี๋ของเขำก ำลัง
จะเกิดเรื่องใครยังจะมีอำรมณ์คิดเรื่องพวกนี้อีก9 6 1 4
อันที่จริงอำกำรของชีอวี่เซวียนก็คล้ำยกับที่เสี่ยวเชี่ยน
เป็นอยู่ในเวลำนี้ วิตกเกินเหตุ
เขำล้วงโทรศัพท์ออกมำกดโทร
“เสี่ยวเย่ำ หำเครื่องบินมำรับผมหน่อย ผมจะกลับประเทศ”
“อ่อ… กลับประเทศ?” น้ำเสียงเนือยๆ ดังมำจำกปลำยสำย
แต่ฟั งจำกหำงเสียงกลับทำให้คนที่สนิทกับเขำรู้ว่ำ คนที่ถูกชีอวี่
เซวียนเรียกว่ำเสี่ยวเย่ำคนนี้ เวลำนี้กำลังไม่พอใจเป็นอย่ำงมำก
แน่นอน
“ใช่ เดี๋ยวนี้ เร็วๆ”
“อ๋ำ ท่ำนอำจำรย์ที่รัก ลืมไปแล้วเหรอครับว่ำตอนนี้อำจำรย์
ไปไหนไม่ได้? งำนใหญ่ขนำดนั้นอำจำรย์ยังกล้ำทิ้งได้ เบื่อมีชีวิต
อยู่ต่อแล้วเหรอ?”
“อย่ำพูดมำก รีบติดต่อไวๆ”
หนงเย่ำวำงสำย ใบหน้ำหล่อๆ เต็มไปด้วยแรงอำฆำต
“ติดต่อพ่อแกสิ!”
ผู้ชำยชุดขำวที่นั่งจิบชำอยู่ฝั่ งตรงข้ำมยกแก้วชำขึ้นมำจิบ9 6 1 5
มองหนงเย่ำที่กำลังกระฟั ดกระเฟียดแล้วเบ้ปำก
“นำยท่ำนอยำกกลับก็ให้เขำกลับไปสิ นำยจะหัวเสียท ำไม?”
“ฉันหัวเสีย?! ทำไมนำยไม่พูดบ้ำงล่ะว่ำนำยท่ำนคนนี้ไร้
เหตุผลสิ้นดี? เขำคิดจะท ำอะไรก็ท ำ งำนนี้มันส ำคัญกับพวกเรำ
มำกแค่ไหนเขำไม่รู้หรือไง? มันเรื่องอะไรกันที่สำคัญกว่ำกำร
รักษำลูกค้ำรำยใหญ่? ต้องให้ประธำนำธิบดีไล่ฆ่ำพวกเรำก่อน
เขำถึงจะสะใจงั้นสิ?”
ผู้ชำยชุดขำวยักไหล่ “ประเทศเล็กๆ แบบนั้นคิดจะไล่ฆ่ำ
พวกเรำ โม้ชัดๆ”
พอสัมผัสได้ถึงสำยตำอำฆำตของหนงเย่ำ ชำยชุดขำวก็ขยิบ
ตำให้ “ก็ได้ ฉันไม่พูดแล้ว ยังไม่รีบหำเครื่องบินให้นำยท่ำนอีก
มำมองหน้ำฉันทำไม”
พูดจบก็จับปลำยผมตัวเองเล่น สร้อยลูกปั ดไม้จันทน์ที่มี
กลิ่นหอมอยู่บนมือเขำอย่ำงสะดุดตำ
“ตำแก่นี่เลอะเลือนไปแล้ว พวกนำยเอำแต่ตำมใจเขำ
อยำกจะบ้ำ อย่ำคิดว่ำฉันไม่รู้นะที่เขำรีบร้อนกลับจนทิ้งลูกค้ำคน
สำคัญไปน่ะ ฉันจะดูซิว่ำเขำปิดบังฉันซ่อนของรักของหวงอะไร9 6 1 6
เอำไว้ที่นั่น!”
ชำยชุดขำวเล่นสร้อยลูกปั ดไม้ในมือพลำงยิ้มแบบที่ดู
อ่อนโยนแต่แฝงควำมนัย “พูดแบบนี้ อย่ำงกับภรรยำที่จับได้ว่ำ
สำมีนอกใจ น่ำเห็นใจจนปวดฟั น หึงหรือไงที่ในใจนำยท่ำนมีคน
อื่นแล้ว?”
หนงเย่ำชี้หน้ำเขำพลำงพูดด้วยควำมโมโห “ไอ้แมวยักษ์ที่
วันๆ เอำแต่ลูบลูกปั ดขำดมันไปเหมือนขำดใจตำยแกมำนั่งอยู่
ที่นี่ทำไม! ถ้ำกล้ำพูดไร้สำระอีกฉันจะเผำไม้บ้ำๆ ของแกซะ เอำ
ให้แกขำดใจตำยเลย!”
พอได้ยินว่ำของรักของหวงจะถูกเผำ ชำยชุดขำวก็รีบนั่งให้
ดีแล้วพูดออกมำอย่ำงสบำยๆ
“ช่ำงเถอะ นำยอยำกจะรักจะเกลียดนำยท่ำนก็ตำมใจ ฉันไม่
ยุ่งเรื่องไร้สำระของพวกนำยแล้ว ช่วงนี้เจียเต๋อกำลังจะประมูลตู้
โบรำณที่เจ๋งสุดๆ ฉันเตรียมไปรับตู้ล้ำค่ำของฉันดีกว่ำ นำย
อยำกจะสรวลเสเฮฮำกับนำยท่ำนก็ตำมสบำย อย่ำหำว่ำฉันไม่
เตือนก็แล้วกัน”
ชำยชุดขำวหมุนสร้อยข้อมือลูกปั ดไม้เล่น ทันใดนั้นก็พูด9 6 1 7
เสียงเข้ม ยิ้มมุมปำก แต่สำยตำกลับเต็มไปด้วยควำมสงสำรหนง
เย่ำ
“นำยคิดว่ำนำยท่ำนโมโหไม่เป็นเหรอ ไม่เชื่อก็ลองดูสิ”
หนงเย่ำชี้หน้ำชำยชุดขำว “มู่ฮวำหลี นำยมีไม้เยอะเกิน
อยำกให้ฉันช่วยเผำใช่ไหม?”