แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1162 กำรร้องขอควำมช่วยเหลือของเสี่ยวเหวย

จิตใจที่ปลอดโปร่งเป็นยำวิเศษที่ใช้ต่อสู้กับโรคภัย
“จริงสิ คุณยังรักษำให้พ่อฉิวฉิวหรือเปล่ำ?” พูดถึงโรคมะเร็ง
อวี๋หมิงหลำงก็นึกถึงฉิวฉิว
“รักษำอยู่ พรุ่งนี้ฉันเลิกเรียนแล้วก็จะไปรักษำ”
พอนึกถึงพ่อฉิวฉิวเสี่ยวเชี่ยนก็นวดขมับ
“เป็นอะไร พ่อฉิวฉิวอำกำรหนักรักษำไม่ได้เหรอ?” อวี๋หมิง
หลำงเคยได้ยินเสี่ยวเชี่ยนพูดถึงอยู่ครั้งเดียว นับๆ ดูเมียเขำก็
รักษำให้พ่อฉิวฉิวมำหลำยเดือนแล้ว สัปดำห์ละสองครั้ง ครั้งละ
สองพันหยวน รักษำสัปดำห์เว้นสัปดำห์
เพรำะเงินของเศรษฐีบ้ำนนอกคนนี้ ทำให้เสี่ยวเชี่ยนมีเงิน
เป็นค่ำใช้จ่ำยในชีวิตประจำวัน แถมยังเหลือเงินอีกเยอะด้วย
“ไม่ใช่รักษำไม่ได้ แต่พ่อฉิวฉิวฟื้ นตัวได้ดีเกินไป… มิน่ำฉิว
ฉิวชอบบ่นอยู่บ่อยๆ ว่ำ พ่อของเขำเหมือนภำษิตที่ว่ำคนดีอยู่ไม่
นำนคนไม่ดีอยู่ได้เป็นพันปี”
ตอนที่พ่อฉิวฉิวเข้ำรับกำรผ่ำตัด ทำงโรงพยำบำลบอกให้9 8 1 8
ฉิวฉิวเตรียมซื้อโลงได้เลย บอกว่ำต่อให้ผ่ำตัดแล้วก็คงอยู่ได้อีก
ไม่นำน
ใครจะไปคิดว่ำหลังจำกที่เสี่ยวเชี่ยนเข้ำไปทำกำรรักษำ ตำ
แก่คนนี้ก็ดีวันดีคืน ร่ำงกำยฟิตปั๋ งเจริญอำหำรอย่ำบอกใคร เมื่อ
วำนยังตะโกนเถียงกับฉิวฉิวเลยด้วยซ้ำ เล่นเอำฉิวฉิวโมโหจน
เกือบควำมดันขึ้น แต่พ่อเขำกลับไม่เป็นอะไร นั่งแทะน่องไก่ชิ้น
เบ้อเร่อยังจะบ่นหิวต่อ
“ฮ่ำ ฮ่ำ! เขำฟื้นตัวดีคุณก็ยังปวดหัว นี่ก็แสดงว่ำเมียผมเก่ง
มำก คุ้มกับค่ำจ้ำงครั้งละสองพัน เดี๋ยวผมให้พี่ใหญ่ช่วยโฆษณำ
งำนแบบนี้พวกเรำน่ำรับเยอะๆ”
เสี่ยวเชี่ยนถอนหำยใจ ไป๋ จิ่นที่เรียนอยู่เมืองนอกเรียนจบ
แล้ว กำลังคิดอยู่ว่ำจะกลับมำดีหรือเปล่ำ
เดิมทีที่ไป๋ จิ่นไปเรียนเมืองนอกเป็นเพรำะเสี่ยวเชี่ยนใช้เส้น
สำยอยำกให้เธอหนีไปพักเรื่องฉิวฉิวกับพ่อ แต่ไป๋ จิ่นก็เรียนไป
ได้สวย ทำงสถำนีอยำกให้เธอทำงำนเป็นนักข่ำวประจำอยู่ที่
ประเทศ E ได้เสนอเรื่องต่อวีซ่ำให้ไป๋ จิ่นแล้ว
“เดิมฉันมีควำมคิดที่ไม่ค่อยจะดีเท่ำไร”9 8 1 9
อวี๋หมิงหลำงรีบขำนรับคำพูดของเสี่ยวเชี่ยนด้วยกำรเอำมือ
ลูบคลำไปทั่ว แต่ถูกเสี่ยวเชี่ยนตีมือ
“ควำมคิดที่ไม่ค่อยจะดีฉันไม่ได้หมำยถึงแบบนี้ ฉันหมำยถึง
ฉันแค่อยำกถ่วงเวลำให้ฉิวฉิวกับไป๋ จิ่น เห็นตำแก่นี่เป็นมะเร็ง
ระยะสุดท้ำย เรื่องของไป๋ จิ่นกับฉิวฉิวยังไงก็ดูมีแวว แต่ฉันดูจำก
ท่ำทำงตอนตำแก่นี่นั่งแทะไก่แล้ว อยู่ได้อีกห้ำปีสิบปีไม่มีปั ญหำ
เลยล่ะ ไม่แน่อำจอยู่ได้นำนรำวปำฏิหำริย์”
เสี่ยวเชี่ยนนวดขมับ “เดี๋ยวผ่ำนช่วงนี้ไปฉันต้องปรับแผน
ใหม่แล้ว จะถ่วงเวลำต่อไปไม่ได้แล้ว”
มือที่นวดซำลำเปำอยู่ของอวี๋หมิงหลำงหยุดชะงัก “เมียจ๋ำ
คุณคงไม่ได้คิดจะไม่ตั้งใจรักษำแล้วทำให้ตำแก่นั่นตำยหรอก
นะ? ผมจะบอกให้นะพวกเรำจะทำแบบนั้นไม่ได้ รำยได้เดือนละ
แปดพันเลยนะ!”
เสี่ยวเชี่ยนหยิกหูเขำ “นำยเห็นฉันเป็นคนยังไง หำ! ฉัน
เหมือนคนที่เห็นคนไข้เป็นผักเป็นปลำจะทำไงก็ได้งั้นเหรอ?”
“… พูดควำมจริงแล้วต้องรับกรรม ผมขอใช้สิทธิ์เลือกที่จะ
เงียบ”9 8 2 0
“เงียบกับผีสิ! นำยคิดแบบนั้นใช้ไหม! คืนนี้นอนพื้น!”
เสี่ยวเชี่ยนเอำแฟ้มคนไข้ตีหัวเขำ แล้วเดินเข้ำห้องนอน
อวี๋หมิงหลำงลูบหัวคนสวยอย่ำงเซ็งๆ พลำงคิดหำวิธีอีก
เดี๋ยวจะทำยังไงให้ไม่โดนเสี่ยวเชี่ยนกัดตอนล้มลงบนเตียง
ผู้หญิงคนนี้แสบมำก ถ้ำโมโหเมื่อไรเป็นต้องกัดหน้ำ ช่วงนี้เขำ
ต้องฝึกทหำรใหม่อยู่ด้วย จะปล่อยให้มีรอยเขี้ยวฟั นปรำกฏบน
ใบหน้ำได้ยังไง มันน่ำขำยหน้ำเกินไป
“เสี่ยวเฉียง มำนี่!”
อวี๋หมิงหลำงขำนรับแล้วเดินเข้ำไป เขำเห็นเสี่ยวเชี่ยนสวม
ชุดนอนตัวบำงนอนคว่ำอยู่บนเตียง มันช่ำงเป็นภำพที่สวยงำม
เหลือเกิน
“ปวดไหล่ นวดหน่อย”
“อ่อ” เขำไม่ได้สงสัยอะไรเข้ำไปตั้งใจนวด
นวดไปสักพักเขำก็ได้ยินเธอพูดขึ้น “บริกำรใช้ได้ มำ เจ๊ให้
รำงวัล เอำไม่เอำ?”
เอ๋… ?!9 8 2 1
ทำไมควำมสุขจู่โจมเข้ำมำกะทันหันแบบนี้?!
ร่ำงกำยเสี่ยวเฉียงขำนรับด้วยควำมจริงใจทันที แต่ปำก
กลับพูดด้วยควำมระแวง
“ทำไมอยู่ๆ ก็ดีกับผมแบบนี้?” หรือจะมีแผน?
“นำยเป็นโรคสตอคโฮล์มซินโดรมหรือไง? ต้องให้ฉันใช้
ควำมรุนแรงทุกวันถึงจะพอใจ? รังเกียจที่ฉันดีด้วยไม่รับน้ำใจใช่
ไหม งั้นก็ไปนอนห้องรับแขกเลยไป!”
เสี่ยวเชี่ยนง้ำงขำจะเตะแต่อวี๋หมิงหลำงล้มทับเสียก่อน เขำ
รีบยิ้มประจบ
“มีเมียสวยล้ำเหนือใครแบบนี้ผมยังจะต้องกำรสำวสวยที่
ไหนอีก มำเถอะเมียจ๋ำ ที่รักคนนี้จะให้คุณดูของดียืดได้หดได้สั้น
ยำวสั่งได้ตำมใจ มีไว้ให้คุณดูได้แค่คนเดียว มำเถอะ~”
ก่อนปิดไฟ เสี่ยวเชี่ยนแอบมองปฏิทินที่วำงอยู่หัวเตียง บน
นั้นมีวันที่เธอคำนวณไว้อยำงดีของเดือนก่อน เธอวำดรูปเด็ก
เอำไว้
หึ หึ ในหนึ่งเดือนมีแค่ไม่กี่วันที่แหละที่ท้องติดง่ำยสุด แล้ว9 8 2 2
เธอจะพลำดได้อย่ำงไร? ถ้ำไม่รีบมีลูกแม่เธอบอกว่ำจะไม่ให้เธอ
กินปูอีก!
ครั้นแล้วเสี่ยวเฉียงที่น่ำสงสำรก็ได้ถูกหลอกใช้เสียแบบนี้
แต่เขำก็ยังลั้ลลำมีควำมสุข
เมียจ๋ำรักเขำสุดๆ มีควำมสุขจังเลยทำไงดี!
เสี่ยวเฉียงที่ตื่นเต้นดีใจคิดว่ำตัวเองถูกยกสถำนะในบ้ำน
แล้ว
ครั้งนี้ต้องพำเสี่ยวเหวยมำเกิดให้ได้ ไม่สำเร็จก็ไปลงกับ
เสี่ยวเฉียงคนเดียว จัดไป!
ประธำนเชี่ยนที่ในใจเต็มไปด้วยแผนชั่วร้ำย
ชำยหญิงคู่นี้ทำสงครำมอันเร่ำร้อนด้วยควำมคิดที่ต่ำงกัน
ก่อนหลับเสี่ยวเชี่ยนได้เอำมือไปลูบท้องตัวเองแล้วผล็อยหลับไป
อำจเพรำะคิดเยอะก็เลยทำให้ฝั นหรือเปล่ำ เธอฝั นเห็นเด็กตัว
อ้วนขำวยื่นมือมำเรียกเธอว่ำแม่ ขณะที่เสี่ยวเชี่ยนกำลังจะยื่นมือ
ไปอุ้มกลับได้ยินเสี่ยวเหวยพูดด้วยควำมร้อนใจ พ่อช่วยหนูด้วย!
เสี่ยวเชี่ยนอยำกไล่ตำมลูกสำวไป แต่เด็กคนนั้นก็หำยไป9 8 2 3
แล้ว ไม่เหลืออะไรเลย มีเพียงควำมมืด ท่ำมกลำงควำมมืดนั้น
เสียงลูกสำวที่เรียกให้พ่อช่วยยังคงชัดเจน
“เสี่ยวเหวย!”
เสี่ยวเชี่ยนสะดุ้งตื่นจำกฝั น เธอลุกขึ้นมำนั่ง เวลำนี้จิตใจ
ของเธอหวำดกลัวมำก แยกไม่ออกว่ำเรื่องจริงหรือควำมฝั น เธอ
เปิดผ้ำห่มออกลุกขึ้นจะเดินหำลูกสำว
“ระวัง!” พอมีกำรเคลื่อนไหวเล็กน้อยอวี๋หมิงหลำงก็ตื่น เขำ
รีบคว้ำเสี่ยวเชี่ยนกลับมำอย่ำงรวดเร็ว ไม่อย่ำงนั้นเธอคงสะดุด
ล้มไปแล้ว
“เสี่ยวเฉียง ลูก… ช่วยลูกด้วย!” หลังจำกที่เสี่ยวเชี่ยนถูกดึง
กลับมำควำมกลัวก็ยังไม่หำยไป เธอในเวลำนี้ยังคงอยู่ในห้วง
ของควำมฝั น
“ลูกอะไร? เมียจ๋ำ คุณฝั นร้ำยเหรอ?”
“ฝั น… นั่นสิ ฉันฝั น” ในที่สุดเสี่ยวเชี่ยนก็ได้สติ
ในใจบอกไม่ถูกว่ำดีใจที่ควำมมืดอันน่ำกลัวนั้นเป็นแค่
ควำมฝั น หรือเสียใจที่เธอคลำดกับลูกสำวอีกแล้ว9 8 2 4
“ไม่เป็นไรนะไม่เป็นไร ควำมฝั นเป็นเรื่องหลอกลวง ไม่ต้อง
กลัวนะ~ มำมะ~ ฟั งเสียงขับขำน ปลอบขวัญคนดี หมำแมว
ตกใจลูกเชี่ยนไม่กลัวอะไร~”
เขำใช้วิธีที่คนแก่โอ๋เด็กมำปลอบขวัญเสี่ยวเชี่ยน เสี่ยวเชี่ยน
ถึงได้จิตใจสงบลง
“นำยเป็นพวกไม่เชื่อผีสำงเทวดำไม่ใช่หรือไง ทำไมเชื่อ
อะไรแบบนี้ด้วย?”
“บำงครั้งต้องกล่อมลูกสำวก็ช่วยไม่ได้ ผมเลี้ยงคุณเหมือน
ลูกสำว มำ นอนเถอะลูกสำว!”
อวี๋หมิงหลำงโอบเธอ ขณะที่เสี่ยวเชี่ยนหลับตำสมองก็ยังคง
นึกถึงควำมฝั นนั้น
ทำไมลูกสำวเธอถึงได้ร้องเรียกให้พ่อช่วยในควำมฝั น?
หรือลูกสำวยังไม่ให้อภัยเธอ เลยไม่อยำกขอควำมช่วยเหลือ
จำกเธอหรือเปล่ำ?
ควำมคิดนี้วนเวียนในสมองเสี่ยวเชี่ยนอยู่นำน จนกระทั่ง
หลังจำกนั้นอีกนำนมำกเธอถึงคิดได้ว่ำที่แท้ควำมฝั นนี้มี9 8 2 5
ควำมหมำยแบบนั้นนี่เอง เป็นสัญญำณบ่งบอกถึงอนำคตอัน
อบอุ่น