แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1168 อะไรก็เป็นไปได้

“ไม่มีใครร่วมด้วย ผมทำคนเดียว!” ในที่สุดตอนนี้ต้ำหลงก็ เข้ำใจแล้ว ไอ้คนดีอวี๋หมิงหลำง!!!

เสียแรงที่เขำไว้ใจ เสียแรงที่เขำเห็นเป็นญำติกัน! พี่เขย กลับทำกับเขำแบบนี้! เมื่อกลำงวันยังคุยกันดีๆ อยู่ ตอนเย็น กลับมำจับเขำ นี่ต้องกำรต้อนเขำให้จนมุมชัดๆ!

จิตใจโหดเหี้ยมมำก!

ต้ำหลงมองอวี๋หมิงหลำงด้วยสำยตำอำฆำตแค้น เขำ อยำกจะวิ่งหนีไปเสียเดี๋ยวนี้ วิ่งไปฟ้ องพี่สำวของเขำ หมอนี่มัน ไม่ใช่คน สมควรให้พี่สำวของเขำลงโทษจับขังในตู้เสื้อผ้ำ!

“นำยคนเดียวเหรอ?” อวี๋หมิงหลำงกวำดตำมองคนที่อยู่ล่ำง เวที เงียบกริบ ครั้นแล้วเขำจึงพูดเสียงดัง

“ดีมำก ในเมื่อคุณทำคนเดียว ถ้ำอย่ำงนั้นก็ม้วนเสื่อกลับ บ้ำนไปได้เลย! คุณถูกไล่ออก”

ยังไม่ทันที่อวี๋หมิงหลำงจะพูดจบก็มีเสียงดังมำจำกในกลุ่ม ทหำร

9 8 7 0

“ขออนุญำตครับ! ผมเองครับ! ผมร่วมกันวำงแผนไปซื้อ คุกกี้กับหมำยเลขสี่สิบแปด อย่ำไล่เขำออกเลยครับ!” หูจื่อก้ำว ออกมำ

เขำไม่มีทำงยืนมองต้ำหลงถูกไล่ออก

คนที่นอนห้องเดียวกันอีกคนจะยกมือ แต่ถูกอีกคนห้ำมไว้ คนๆ นั้นจึงลังเล คนที่ห้ำมเขำไว้ส่ำยหน้ำ ทั้งสองคนไม่พูดกัน คนหนึ่งก้มหน้ำมองพื้น อีกคนลังเลจะยอมรับดีหรือเปล่ำ

อวี๋หมิงหลำงเห็นปฏิกิริยำของทุกคน เขำถำมหูจื่อ

“พวกคุณคิดให้ดีนะ ถ้ำพวกคุณยอมรับเรื่องนี้อำจถูกไล่ ออก!”

“ทำผิดก็ต้องยอมรับ ผมเป็นคนทำก็ต้องยอมรับผิด อย่ำไล่ เขำออกเลยครับ เป็นเพรำะคนอย่ำงผมที่มำทดลองใช้ชีวิตทำให้ เขำต้องทำผิดกฎ คุณจะลงโทษผมยังไงก็ได้ครับ!” หูจื่อพูดเสียง ดังฟั งชัด

อวี๋หมิงหลำงพยักหน้ำในใจ ใช้ได้นี่

ถึงหูจื่อจะทำตัวเพี้ยนๆ บ้ำงในบำงครั้ง แต่น้ำใจของเขำทำ

9 8 7 1

ให้เห็นว่ำไม่เสียแรงที่เกิดในตระกูลดี ไม่ทำให้พ่อขำยหน้ำ

“อย่ำไล่เขำออก ผมเอง ผมทำคนเดียว ไล่ผมออกก็ พอแล้ว!” ต้ำหลงปกป้องเพื่อน ตอนนี้เขำอยำกใช้สำยตำทำลำย ล้ำงอวี๋หมิงหลำงมำก

“แค่พวกคุณสองคนเหรอ? เห็นแก่ที่พวกคุณเป็นคนซื่อสัตย์ ผมจะให้โอกำสพวกคุณ ถ้ำยังมีคนก้ำวออกมำยอมรับ ผมจะไม่ ไล่พวกคุณออก แต่จะหักคนละสำมสิบคะแนนพร้อมลงโทษให้ เดินทำงไกลห้ำกิโล แต่ถ้ำไม่มีคนยอมรับมีแค่พวกคุณสองคน พวกคุณก็จะโดนไล่ออก! หรือถ้ำพวกคุณช่วยชี้เบำะแสว่ำใคร ร่วมกันทำผิดด้วย ผมจะพิจำรณำหักคะแนนน้อยลงหน่อย!”

“ไม่ต้องพิจำรณำครับ ผมทำคนเดียว!”

หูจื่อกับต้ำหลงพูดพร้อมกัน

พวกเขำต่ำงไม่ขำยเพื่อน อวี๋หมิงหลำงแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน คำพูดของพวกเขำ ตะโกนพูดกันคนล่ำงเวที

“ในเมื่อไม่มีใครยอมรับแล้ว งั้นใครก็ได้ไปเอำเอกสำรของ สองคนนี้มำ ผมตัดสินใจไล่”

9 8 7 2

“ขออนุญำตครับ!” เพื่อนร่วมห้องพักที่เมื่อครู่จะยกมือ ทน ไม่ไหวก้ำวออกมำ

“พูด!”

“ผมด้วยครับ ผมก็รู้เห็นเรื่องนี้ด้วย! คุณจะลงโทษพวกผม ยังไงก็ได้ แต่อย่ำไล่พวกผมออกเลยนะครับ! พวกเรำไม่ได้ตั้งใจ จะทำผิดกฎ แต่พวกเรำทนหิวไม่ไหวจริงๆ พวกเรำทำผิดขอ ยอมรับกำรลงโทษ แต่ขอร้องอย่ำไล่พวกเรำออก โดยเฉพำะ หมำยเลขสี่สิบแปด เขำน่ำเห็นใจครับ!”

“พี่ปำ!” ต้ำหลงไม่อยำกให้เพื่อนพูด คนพวกนี้ไม่รู้ว่ำอวี๋หมิง หลำงเป็นพี่เขยของเขำ ตอนนี้เขำมองอวี๋หมิงหลำงเป็นศัตรูของ ตัวเอง ไม่อยำกให้อวี๋หมิงหลำงรู้เรื่องพวกนั้นของตัวเอง

“หืม? ทำไมถึงไม่อยำกให้ไล่เขำออก?” อวี๋หมิงหลำงเตะต้ำ หลงหนึ่งที

“หมำยเลขสี่สิบแปดมำจำกเขตภูเขำที่อยู่ไกลมำก หน่วยงำนเดิมของเขำไม่มีโอกำสได้จับปืนเลย เขำสำบำนไว้ว่ำ จะเป็นมือสไนเปอร์ที่เก่งที่สุดให้ได้ เพรำะไม่เพียงแต่เขำจะหอบ เอำควำมหวังของคนทั้งหน่วยมำ เขำยังอยำกเป็นเหมือนไอดอล

9 8 7 3

ของเขำด้วยครับ!”

“ไอดอล?”

“ครับ! หมำยเลยสี่สิบแปดบอกว่ำเขำเลื่อมใสในตัวพี่เขย ของเขำมำก! อยำกเป็นมือปืนขั้นเทพแบบพี่เขยของเขำให้ได้ ครับ!”

ต้ำหลงอยำกเอำหน้ำมุดดินไม่ต้องโผล่ออกมำอีก ตอนนั้น ทำไมเขำถึงได้โง่เล่ำควำมฝั นของตัวเองให้คนอื่นฟั งนะ ตอนนี้ เป็นไงล่ะ ได้ถูกอวี๋หมิงหลำงหัวเรำะเยำะตำยแน่!

ต้ำหลงคิดว่ำอวี๋หมิงหลำงผู้ที่เก่งกำจหำใครเทียบได้คนนี้จะ ใช้โอกำสนี้พูดจำถำกถำงเขำ แต่อวี๋หมิงหลำงแค่เหลือบมองเขำ ไม่ได้พูดเรื่องนี้ต่อ แต่หันไปพูดกับคนข้ำงล่ำงเรื่องก่อนหน้ำนี้

“มีแค่พวกคุณสำมคนเหรอ? พวกคุณสำมคนไม่ชี้ตัวใครอีก แล้วใช่ไหม? คิดให้ดีนะ ถ้ำไม่ชี้ตัวพวกคุณจะถูกหักคะแนนเยอะ แต่ถ้ำบอกมำจะถูกหักคะแนนน้อยลง! แล้วก็ เวลำนี้ถ้ำมีคนก้ำว ออกมำยอมรับ สำมคนนี้จะถูกหักคะแนนไม่มำก คิดดีแล้วหรือ ยัง?”

อวี๋หมิงหลำงมองไปทำงเพื่อนร่วมห้องพักของต้ำหลงอีกคน

9 8 7 4

นี้คือคนสุดท้ำยแล้ว ขอแค่เขำก้ำวออกมำ ทั้งสำมคนก็จะถูก ลงโทษเบำ

คนสุดท้ำยนี้ทำผลงำนได้ดีมำตลอด บรรดำครูฝึกค่อนข้ำง ประทับใจเขำ

นึกไม่ถึงว่ำเวลำนี้เขำเลือกที่จะเงียบ ไม่พูดอะไร อวี๋หมิง หลำงรออยู่สักพักไม่เห็นมีใครพูดอะไร พวกต้ำหลงสำมคนให้ ตำยก็ไม่ยอมปริปำก ครั้นแล้วอวี๋หมิงหลำงจึงสรุป

“ทหำรใหม่สำมคนนี้ถูกหักคนละสำมสิบคะแนนพร้อมถูก ลงโทษให้วิ่งแปดกิโล วิ่งเสร็จเมื่อไรถึงนอนได้! แยกย้ำย!”

เฉินจื่อหลงมองใบหน้ำได้ใจของอวี๋หมิงหลำง เขำรู้สึกแค้น มำก

ไว้เขำจะหำโอกำสไปฟ้องพี่สำวของเขำ!

วันนี้เฉินจื่อหลงกับเพื่อนอีกสองคนวิ่งจนเกือบหมดลม หิว มำกแบบไม่ไหวแล้ว หูจื่อเกือบหมดสติ อวี๋หมิงหลำงนั่งอยู่ใน ห้องทำงำนฟั งเสียงครูฝึ กรำยงำนสถำนกำรณ์ผ่ำนทำงวิทยุ สื่อสำรพลำงจิบชำ

9 8 7 5

“ต้ำหลงใช้ได้เลยนะเนี่ย” เฉียวเจิ้นเฝ้ ำดูตั้งแต่ต้น เขำ ประเมินให้คะแนนสูงมำก

ต้ำหลงในควำมทรงจำของเขำยังเป็นเด็กน้อยเมื่อหลำยปี ก่อน ไม่คิดว่ำตอนนี้จะโตขนำดนี้แล้ว นิสัยใช้ได้ สำมำรถหนี รอดสำยตำทหำรยำมอีกทั้งยังมีน้ำใจยอมถูกไล่ออกดีกว่ำลำก เพื่อนเข้ำมำเกี่ยวข้อง จุดนี้เฉียวเจิ้นรู้สึกชื่นชมมำก กลำยเป็นว่ำ ทหำรที่เคยชื่นชมก่อนหน้ำนี้กลับทำให้เขำผิดหวัง

“ฉันไม่คิดเลยว่ำเบอร์สี่สิบเจ็ดจะไม่ก้ำวออกมำ เสียแรงที่ ก่อนหน้ำนี้ชื่นชม”

“คนเรำรู้หน้ำไม่รู้ใจ” อวี๋หมิงหลำงพูดแค่นี้เฉียวเจิ้นก็เข้ำใจ

หมำยควำมว่ำไม่อยำกเก็บคนๆ นั้นไว้แล้ว

อวี๋หมิงหลำงให้โอกำสหลำยครั้ง ขอแค่ก้ำวออกมำยอมรับ ผิดพวกต้ำหลงก็คงไม่ต้องวิ่งเอำเป็นเอำตำยขนำดนั้นแล้ว แต่ คนๆ นั้นกลับเลือกที่จะปกป้องคะแนนของตัวเองด้วยกำรไม่ก้ำว ออกมำ

“เห้อ” เฉียวเจิ้นถอนหำยใจ ไม่พูดอะไรต่อ ทุกคนต่ำงมี ปณิธำนของตัวเอง ไม่ใช่ทุกคนที่เหมำะจะอยู่ที่นี่

9 8 7 6

“พูดตำมตรงนะ นำยใจร้ำยกับต้ำหลงแบบนี้ ไม่กลัวกลับไป โดนลงโทษให้คุกเข่ำเหรอ?”

“ฉันเหมือนคนที่กลัวเมีย?” อวี๋หมิงหลำงเลิ่กคิ้ว เฉียวเจิ้น เกือบเชื่อแล้ว

“หึ หึ…” ไม่กล้ำล่วงเกินคนตำแหน่งสูงกว่ำ เขำจึงทำได้แค่ ส่งเสียงหึ หึ

“เอำจริงๆ นะ One นำยคิดว่ำอย่ำงต้ำหลงจะเป็นมือสไน เปอร์ได้ไหม? ผลงำนยิงปืนเขำทำได้ไม่ดีเลยนะ”

ตอนที่เฉียวเจิ้นได้ยินเพื่อนร่วมห้องพักของต้ำหลงพูดว่ำต้ำ หลงมีพี่เขยเป็นไอดอล เขำก็รู้สึกประทับใจดีอยู่หรอก แต่ในใจ กลับรู้สึกเสียดำย ต้ำหลงเป็นทหำรที่ดี สภำพร่ำงกำยก็ใช้ได้

แต่ฝีมือยิงปืนไม่ดีเลย อย่ำว่ำแต่ยอดเยี่ยมแค่เอำให้ผ่ำนก็ ยังคะแนนไม่ถึง

“หน่วยเก่ำของเขำไม่มีโอกำสได้จับปืนเลยสักครั้ง เริ่มต้น แย่หน่อยไม่เป็นไร ขอแค่พยำยำมทุกอย่ำงก็เป็นไปได้”

“มันก็จริง นักแม่นปืนเก่งๆ ล้วนต้องอำศัยกระสุนบ่มเพำะ

9 8 7 7

ออกมำ… แต่เด็กคนนั้นติดเล่นไม่ใช่เหรอ เขำจะพยำยำมได้ เหรอ? อีกอย่ำงฟั งจำกที่นำยพูด เหมือนว่ำนำยจะเป็นคนสอน เขำเอง?”