แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1169 ต้องให้เฉินเสี่ยวเชี่ยนขอโทษเขำได้

เฉียวเจิ้นติดตำมอวี๋หมิงหลำงมำนำน ย่อมฟั งคำพูดที่แฝง
ควำมนัยของเขำออก
อวี๋หมิงหลำงลุกขึ้นจะเดินออกไป เพรำะเรื่องจับต้ำหลงเขำ
จึงจงใจทำงำนล่วงเวลำ ตอนนี้ได้เวลำกลับไปอยู่กับเมียแล้ว พอ
เดินไปถึงประตูเขำก็หันกลับมำพูดกับเฉียวเจิ้น
“ตอนนี้เขำยังอยู่อีกไกลกว่ำจะถึงเวลำให้ฉันต้องสอนด้วย
ตัวเอง จะเดินไปถึงจุดที่มีค่ำพอให้ฉันสอนได้ไหมก็ขึ้นอยู่กับตัว
เขำแล้ว ถ้ำไม่เอำไหนถึงขนำดผ่ำนช่วงฝึกรวมไปไม่ได้ ฉันก็ขี้
เกียจจะสนใจ”
อวี๋หมิงหลำงรู้ว่ำเส้นทำงอนำคตของต้ำหลงยังอีกยำวไกล
มำก จำกเรื่องสะเทือนใจในครั้งนี้ต้ำหลงจะต้องรู้แน่แล้วว่ำ
ตัวเองถูกหลอก แต่ลำพังแค่เรื่ องนี้ก็ยังไม่พอกระตุ้น
ควำมสำมำรถที่แฝงอยู่ในตัวต้ำหลง งำนส่วนที่เหลือเป็นหน้ำที่
ของเมียเขำแล้ว
พวกต้ำหลงวิ่งจนรอบสุดท้ำยหูจื่อก็เป็นลม ต้ำหลงเองก็
ใกล้ไม่ไหวแล้ว ทั้งสำมหอบร่ำงอันเหนื่อยล้ำกลับห้องพัก ต่ำง9 8 7 9
ไม่รู้ว่ำตัวเองวิ่งกันเข้ำไปได้ยังไง
“พวกพี่กลับมำกันแล้วเหรอ มำ เช็ดหน้ำเช็ดตำพักผ่อนกัน
ก่อนนะ” เพื่อนร่วมห้องพักคนที่ไม่ได้ก้ำวออกมำยอมรับผิดยื่น
ผ้ำขนหนูบิดหมำดให้พวกเขำ แต่ไม่มีคนรับ
ผ่ำนเรื่องคืนนี้ไปดูเหมือนต้ำหลงจะเข้ำใจอะไรขึ้นมำบ้ำง
คำพูดของพี่สำวเขำเหมือนลอยวนเวียนอยู่ข้ำงหู คบคน
ต้องรู้จักใช้สติ อย่ำคิดเล็กคิดน้อยให้มำกไม่อย่ำงนั้นจะไม่มี
เพื่อน แต่ก็อย่ำทุ่มเทให้สุดตัว เพรำะไม่รู้ว่ำควำมจริงใจของเรำ
จะไปอยู่กับคนแบบไหนก็ไม่รู้
พี่ พี่ของผม…
พอนึกถึงพี่สำวตัวเอง ไฟโกรธในใจของต้ำหลงก็ลุกโชน
ขึ้นมำอีกรอบ เขำจะต้องเปิดโปงตัวตนที่แท้จริงของไอ้คนแซ่อวี๋
นั่นให้ได้! เขำต้องบอกให้พี่สำวระวังตัวคนแบบนั้นไว้ อวี๋หมิง
หลำงเลวมำก เอำเขำไปขำย!
“คือว่ำ จริงๆ วันนี้ผมก็จะก้ำวออกไปอยู่หรอกนะ แต่
คะแนนของผมเดิมทีก็ไม่ได้เยอะอยู่แล้ว ถ้ำถูกหักสำมสิบคะแนน
ก็คงต้องกลับบ้ำน พวกพี่อย่ำโทษผมเลยนะ… แล้วก็ ครูฝึกบอก9 8 8 0
ว่ำพรุ่งนี้ให้พวกเรำหยุดครึ่งวัน เดี๋ยวผมควักกระเป๋ ำเลี้ยงข้ำวทุก
คนเอง!”
คนที่ไม่ได้ก้ำวออกไปยังคงพูดไม่หยุด หวังจะชดเชย
ควำมรู้สึกให้ทุกคน แต่ไม่มีใครพูดอะไร ไม่รู้ว่ำเหนื่อยหรือ
อย่ำงไร
ต้ำหลงได้ยินแค่คำสำคัญ หยุด หึ หึ! เขำมีโอกำสแล้ว!
วันต่อมำพวกเขำก็ได้หยุดกันจริงๆ ต้ำหลงหอบสังขำรอัน
เหนื่อยล้ำตรงไปที่บ้ำนพี่สำว เตรียมฟ้องเต็มที่!
พอไปถึงบ้ำนเสี่ยวเชี่ยนก็พบว่ำ ประตูไม่ได้ปิด อีกทั้งยังได้
ยินเสียงคนข้ำงในคุยกัน
“เพรำะนำยคนเดียวเลย กินอะไรไม่กินจะกินเต้ำหู้เหม็นให้
ได้ เหม็นไปทั้งบ้ำนแล้วเนี่ย ยังไม่รีบไปเปิดประตูหน้ำต่ำงระบำย
กลิ่นอีก!” เสียงของเสี่ยวเชี่ยนลอยมำ
“เปิดแล้ว ไม่เป็นไรน่ำเมียจ๋ำ เดี๋ยวกลิ่นก็หำย”
ไอ้อวี๋คนเฮงซวย! พอต้ำหลงได้ยินเสียงอวี๋หมิงหลำงก็โมโห
ขณะที่กำลังจะเข้ำไปหำเรื่องก็ได้ยินสองคนข้ำงในพูดขึ้นมำอีก9 8 8 1
“ขยะในบ้ำนเยอะแยะไปหมด อันไหนทิ้งได้ก็เอำไปทิ้งไป
ของไร้สำระอะไรเนี่ย? เอำไปทิ้งๆ!”
“เมียจ๋ำ นี่มันของที่ต้ำหลงให้คุณช่วยเก็บไว้ไม่ใช่เหรอ
ทำไมจะทิ้งล่ะ?”
“บอกให้ทิ้งก็ทิ้ง ทำไมพูดมำกแบบนี้? คนไม่เอำไหนแบบ
นั้นมีประโยชน์อะไร? ยังคิดจะเป็นทหำรขั้นเทพ หึ หึ น่ำขำชะมัด
เอำเป็นว่ำอีกไม่นำนต้ำหลงก็โดนไล่ออกอยู่แล้ว ของแบบนี้ไม่
ส ำคัญหรอก ทิ้งไป!”
พอได้ยินเสี่ยวเชี่ยนจะโยนของของตัวเองทิ้งต้ำหลงก็รีบวิ่ง
เข้ำไป
“พี่มีสิทธิ์อะไรมำโยนของที่หัวหน้ำให้ผม!”
เสี่ยวเชี่ยนไม่ได้ตกใจกับกำรมำของน้องชำย เธอใช้น้ำเสียง
ดุดันพูดจำไม่เกรงใจ
“ก็สิทธิ์ที่นำยไม่คู่ควรกับมันไงล่ะ นำยคิดว่ำตัวเองคู่ควร
เหรอ? ปำกก็พูดว่ำหัวหน้ำอย่ำงนั้นอย่ำงนี้ นำยหอบเอำ
ควำมหวังของพวกเขำมำบลำๆๆ แล้วดูสินำยทำอะไรลงไป?
นำยใช้ควำมพยำยำมของตัวเองเพื่อทำให้พวกเขำสมหวังหรือ9 8 8 2
เปล่ำ? ไม่เลย! นำยยังคิดจะใช้ควำมสัมพันธ์ส่วนตัวหวังจะให้
ชีวิตสบำยขึ้นมำด้วยซ้ำ นำยคิดว่ำนำยเป็นใคร?”
“พี่?” ต้ำหลงไม่กล้ำเชื่อว่ำนี่คือพี่สำวของเขำ ทำไมพี่ถึงได้
พูดจำทำร้ำยจิตใจเขำแบบนี้?
“นำยบอกว่ำนำยอยำกทำให้หัวหน้ำของนำยภูมิใจ แล้วกำร
กระท ำเมื่อวำนของนำยมันคืออะไร? เฉินจื่อหลง นำยมันไม่ได้
เรื่อง นำยไม่คู่ควรกับเครื่องแบบทหำรบนตัวนำย ที่มำกกว่ำนั้น
คือนำยทำผิดต่อหัวหน้ำของนำย รีบกลับบ้ำนไปเลยนะ ให้แม่
หำงำนสบำยๆ ให้ทำไปเลยดีกว่ำ จะมำมัวทำขำยหน้ำอยู่ที่นี่
ท ำไม? นำยไม่ผ่ำนกำรทดสอบอยู่แล้ว ช้ำเร็วก็ต้องถูกคัดออก
ส่วนนี่น่ะ”
เสี่ยวเชี่ยนชูถุงพลำสติกในมือ ต้ำหลงจำได้ว่ำมันเป็นถุงที่
เขำให้พี่ช่วยเก็บเอำไว้!
เสี่ยวเชี่ยนโยนมันออกนอกหน้ำต่ำง เฉินจื่อหลงรู้สึกเหมือน
หัวใจแตกสลำย
“คนไม่เอำไหนไม่คู่ควรจะมีควำมฝั น มำทำงไหนกลับไป
ทำงนั้นเลยนะ!”9 8 8 3
หลังจำกเสี่ยวเชี่ยนโยนถุงลงไปแล้วก็พูดอย่ำงไร้เยื่อใย
เฉินจื่อหลงดวงตำแดงก่ำ สองมือกำหมัดแน่น
“พี่โยนถุงของผมลงไปได้ยังไง!”
“นำยไม่คู่ควรกับมัน”
“พอได้แล้ว! เฉินเสี่ยวเชี่ยน ทำไมพี่ทำกับผมแบบนี้! ใช่ แต่
เล็กจนโตพี่เป็นคนเก่งมำตลอด ผมสู้พี่ไม่ได้สักอย่ำง แต่พี่จะใช้
ควำมเก่งของตัวเองมำเหยียบย่ำควำมฝั นของคนอื่นไม่ได้!” ต้ำ
หลงอยำกร้องไห้ เขำรู้สึกว่ำโลกนี้โหดร้ำยเหลือเกิน
“ควำมฝั นเหรอ? ควำมฝั นคืออะไร? ควำมฝั นคือกำร
พยำยำมที่จะทำให้ได้มันมำด้วยตัวเอง ฉันไม่มีทำงขอโทษนำย
เพรำะตอนนี้นำยไม่คู่ควร! เมื่อไรที่นำยใช้ควำมสำมำรถของ
ตัวเองเพื่อให้ได้มันมำ ลบล้ำงคำสบประมำทของฉันได้เมื่อไร
ฉันค่อยขอโทษ! ถ้ำนำยรับไม่ได้ก็โทรหำแม่ตอนนี้เลย ให้แม่
หำทำงเอำตัวนำยกลับไป แล้วบ้ำนเรำก็จะมีคนหนีทหำรคน
แรก!”
“เฉินเสี่ยวเชี่ยน! ผมเห็นธำตุแท้ของพี่แล้ว!” ต้ำหลงหันเดิน
ออกด้วยควำมโมโห ก่อนไปได้ถีบประตูลูกกรงเหล็กบ้ำนเสี่ยว9 8 8 4
เชี่ยนอย่ำงแรงจนยุบเข้ำไป
อวี๋หมิงหลำงเงียบตลอดเหตุกำรณ์ เขำเห็นเสี่ยวเชี่ยนยั่ว
โมโหต้ำหลงจนกลำยเป็นแบบนั้น พอต้ำหลงไปแล้วเขำถึงได้ปิด
ประตู หันไปอีกทีก็เห็นเสี่ยวเชี่ยนยืนริมหน้ำต่ำงมองลงไป
ข้ำงล่ำง เขำเดินเข้ำไปนวดบ่ำเธอเงียบๆ
“ของที่ต้ำหลงฝำกคุณไว้ คุณเอำไปเก็บไว้ในตู้เซฟอย่ำงดี
แล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องโยนถุงเปลือกกล้วยยั่วโมโหเขำด้วย?”
ถุงที่เสี่ยวเชี่ยนเพิ่งโยนลงไปไม่ใช่ของรักของหวงของต้ำ
หลง เป็นแค่ถุงที่ข้ำงในมีกล่องใส่เปลือกกล้วย
“ใครใช้ให้โง่ล่ะ สมน้ำหน้ำ”
เสี่ยวเชี่ยนไม่อยำกอธิบำยว่ำมีเพียงกำรทำแบบนี้ต้ำหลงถึง
จะล้มเลิกควำมคิดที่จะใช้ทำงลัดแล้วตั้งใจพยำยำมด้วยตัวเอง
ถ้ำเด็กโง่คนนี้ต่อไปจะเกลียดเธอด้วยเรื่องนี้ก็ถือซะว่ำเธอตำ
บอดไร้ควำมสำมำรถเอง ใช้เวลำตั้งหลำยปียังทำให้น้องชำยคิด
ไม่ได้
“คุณนี่นะ ชอบปำกแข็งใจอ่อน ผมเป็นห่วงคุณจริงๆ” อวี๋ห
มิงหลำงพูด9 8 8 5
คนบำงคนเป็นเด็กทั้งชีวิต แก่จนอำยุเจ็ดสิบแปดสิบก็ยังคิด
ไม่ได้ แก่นแท้นิสัยของต้ำหลงไม่ใช่คนเลว ก็แค่ขำดกำรตรึก
ตรอง แต่เขำโชคดีที่มีพี่สำวเก่งมำก
เหมือนกับที่เสี่ยวเชี่ยนคิดไว้ ต้ำหลงสะเทือนใจขนำดนั้นก็
ยังไม่ถอนตัวจำกกำรฝึกแล้วไปจำกเสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลำง
คนที่ทำให้เขำเจ็บช้ำน้ำใจ เขำต้องกำรสู้ เขำต้องกำรพิสูจน์ให้
เสี่ยวเชี่ยนที่ชอบดูถูกเขำได้เห็นว่ำ เฉินจื่อหลงคนนี้ก็เป็นคนมี
ควำมสำมำรถได้ เขำต้องกำรให้เฉินเสี่ยวเชี่ยนขอโทษเขำ!
กำรที่เสี่ยวเชี่ยนโยนของขวัญอันล้ำค่ำของต้ำหลงทิ้งได้ทำ
ให้ควำมอดทนของต้ำหลงถึงขีดสุด เขำเก็บควำมแค้นเอำไว้
อยำกให้เสี่ยวเชี่ยนพูดขอโทษเขำให้ได้ ซึ่งควำมแค้นนี้ได้แปร
เปลี่ยนเป็นพลังจนเป็นที่น่ำตกใจ
ที่ผ่ำนมำคะแนนในกำรฝึกของเขำอยู่ในระดับกลำง แต่นับ
แต่นั้นมำควำมโกรธก็เป็นบ่อเกิดแห่งพลัง ผ่ำนไปสิบวันเขำ
ขึ้นมำอยู่อันดับต้นๆ ดึกๆ ดื่นๆ ไม่หลับไม่นอนลุกขึ้นมำเตะ
กระสอบทรำยเล่น เตะไปก็พูดฉำยำอวี๋หมิงหลำงที่เขำตั้งให้
เสี่ยวเฉียงไอ้คนทุเรศไปตำยซะ! รอเขำฝึกเสร็จจะเอำผลคะแนน
ไปฟำดหน้ำเฉินเสี่ยวเชี่ยน!