แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1170 ควำมผิดปกติทั้งหมดล้วนเป็นปีศำจ

พัฒนำกำรของต้ำหลงถือเป็นเรื่องมหัศจรรย์มำกในสำยตำ
ครูฝึกคนอื่น ถึงขนำดที่มีคนแอบถำมอวี๋หมิงหลำงว่ำใช้วิธีไหน
ทำให้ต้ำหลำงเหมือนกลำยเป็นอีกคนแบบนี้ อวี๋หมิงหลำงตอบ
กลับไปประโยคเดียว
ควำมสำเร็จของต้ำหลงใครก็ก็อบปี้ไม่ได้
ใช่ว่ำทุกคนจะมีพี่สำวที่แผนสูงอยู่เบื้องหลัง กำรที่เด็กคนนี้
เดินมำถึงจุดนี้ได้จะขำดกำรสั่งสอนที่พี่สำวออกแบบเพื่อเขำ
โดยเฉพำะไม่ได้
หลังจำกเสี่ยวเชี่ยนได้ฟั งข่ำวของต้ำหลงก็ดีใจ ช่วงนี้เธอ
เจอเคสกำรรักษำแบบประคับประคองอีกแล้ว ครอบครัวนี้จ่ำย
ค่ำรักษำจำนวนไม่น้อย เธอต้องรักษำอำทิตย์ละครั้ง รวมกับ
รักษำพ่อฉิวฉิวเป็นเธอทำงำนอำทิตย์ละแค่สองวัน แต่เธอกลับ
รู้สึกว่ำช่วงนี้เหนื่อยๆ รักษำแค่สองเคสนี้แต่รู้สึกเพลียมำก
วันนี้หลังทำกำรรักษำเสร็จเธอก็ลำคนไข้คนใหม่ พอเดินไป
ถึงประตูเห็นดวงอำทิตย์ด้ำนนอกเธอก็รู้สึกมึนหัว ควำมรู้สึก
คล้ำยจะเป็นลมทำให้เธอเอนตัวไปข้ำงหน้ำ แต่เธอไม่ได้ล้มลง9 8 8 7
พื้นมีคนเข้ำมำรับไว้
“หมอเฉินเป็นอะไรหรือเปล่ำคะ?”
คนที่เข้ำมำพยุงเสี่ยวเชี่ยนคือลูกสำวของคนไข้ เป็นผู้หญิงที่
รูปร่ำงผอมมำก อำยุสี่สิบกว่ำแต่ดูโทรมเหมือนคนอำยุห้ำสิบ
กว่ำ แรงเยอะมำก โชคดีที่เธอเข้ำมำรับไว้ได้ทันเสี่ยวเชี่ยนจึงไม่
ล้มลงไป
“ขอบคุณมำกค่ะพี่มู่” เสี่ยวเชี่ยนพูดขอบคุณ
“ไม่เป็นไรค่ะ หมอเฉินเป็นอะไรหรือเปล่ำคะ?”
“อำจเพรำะก่อนหน้ำนี้เป็นโรคลำไส้อักเสบร่ำงกำยเลยไม่
แข็งแรง ต้องบำรุงหน่อยแล้วล่ะค่ะ” เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกว่ำร่ำงกำย
อ่อนแอลงเพรำะกระเพำะอักเสบในครั้งนั้น เธอรู้สึกอ่อนเพลีย
บ่อยๆ ทำงำนแค่ครู่เดียวกลับรู้สึกเหนื่อยมำก
เห็นทีช่วงนี้ต้องรับงำนน้อยลงแล้วพักผ่อนเยอะๆ แล้ว
เสี่ยวเชี่ยนคิดในใจ
“หมอเฉินรอเดี๋ยวนะคะ!” ผู้หญิงที่ถูกเรียกว่ำพี่มู่ให้เสี่ยว
เชี่ยนรออยู่ด้ำนนอกสักเดี๋ยว เธอรีบเข้ำไปข้ำงในหยิบของ9 8 8 8
ออกมำ
“นี่เป็นโสมที่พี่ซื้อมำจำกข้ำงนอก เอำไปกินบำรุงนะคะ”
เสี่ยวเชี่ยนมองแวบแรกก็รู้ว่ำรำคำไม่ใช่ถูกๆ แน่นอน จึง
บอกปฏิเสธ
“ไม่ขอรับไว้ดีกว่ำค่ะ สิ้นเปลืองเงินพี่มู่เปล่ำๆ”
“เกรงใจเกินไปแล้วค่ะหมอเฉิน คุณพ่ออำกำรดีขึ้นมำก
หลังจำกได้หมอเฉินรักษำ พี่ไม่รู้จะขอบคุณหมอยังไงดี ช่วยรับ
ของนี่ไว้ด้วยนะคะ”
พี่มู่พยำยำมยัดของใส่มือเสี่ยวเชี่ยน นิ้วมือของพี่มู่ไม่ได้นุ่ม
เหมือนผู้หญิงทั่วไป มือเธอสำกๆ ด้ำนๆ เสี่ยวเชี่ยนตกใจ
“ทำไมคะ รังเกียจของที่พี่ให้เหรอ?” พี่มู่ฉวยจังหวนตอนที่
เสี่ยวเชี่ยนเผลอ ยัดของลงกระเป๋ ำเสี่ยวเชี่ยน
“เปล่ำค่ะ งั้นก็ขอบคุณมำกนะคะ ไว้ฉันจะเพิ่มเวลำรักษำให้
ถือเป็นคำขอบคุณ” เสี่ยวเชี่ยนเห็นปฏิเสธไม่ได้ผล จึงรับไว้
วันนี้อวี๋หมิงหลำงบอกเธอไว้ว่ำต้องทำงำนล่วงเวลำ ตอน
เสี่ยวเชี่ยนกลับไปถึงบ้ำนน้ำแม่บ้ำนกำลังหวีขนให้คนสวย9 8 8 9
หลังจำกที่ผ่ำนเรื่องกินของเผ็ดมำคนสวยก็ทำเมินเสี่ยว
เชี่ยนบ่อยๆ เดิมทียอมให้เสี่ยวเชี่ยนอำบน้ำหวีขนให้ แต่ตอนนี้
ปฏิเสธลูกเดียว
“หมอเฉินกลับมำแล้ว!” น้ำแม่บ้ำนทักทำยเสี่ยวเชี่ยนอย่ำง
กระตือรือร้น
“ค่ะ วันนี้ลำบำกน้ำแย่เลยนะคะ ช่วยทำอำหำรเย็นให้ด้วย
นะคะ”
อวี๋หมิงหลำงเลิกดึก เสี่ยวเชี่ยนจึงต้องจัดกำรหำข้ำวเย็นกิน
เอง
“เกรงใจเกินไปแล้ว เดี๋ยวน้ำรีบทำให้ วันนี้หมอเฉินอยำก
กินอะไรคะ?”
“แกงปลำ ไม่ดีกว่ำ กลิ่นคำวปลำดมแล้วไม่โอเคเท่ำไร ทำ
อะไรที่เผ็ดๆ ให้กินหน่อยก็พอค่ะ ช่วงนี้ปำกฉันเหมือนไม่ค่อยรู้
รสเท่ำไร”
“โรคลำไส้อักเสบของหมอเฉินก็หำยมำระยะหนึ่งแล้ว ยังไม่
กลับมำอยำกอำหำรแบบเดิมอีกเหรอคะ เมื่อก่อนหมอเฉินไม่ได้
ชอบกินเผ็ดนี่นำ”9 8 9 0
“นั่นสิคะ… อำจเป็นผลค้ำงเคียงหรือเปล่ำ น้ำหลิวคะกระเป๋ ำ
ใบนี้มันเริ่มสกปรกแล้วช่วยส่งไปทำควำมสะอำดให้ทีนะคะ”
เสี่ยวเชี่ยนคุยกับน้ำหลิวสักพักก็รู้สึกเหนื่อย อยำกเข้ำห้องไป
นอน
“ได้ค่ะ หมอเฉินคะนี่อะไร?” น้ำหลิวรับกระเป๋ ำมำเห็นในนั้น
มีของอยู่
“โสม จริงสิ น้ำหลิวเอำโสมพวกนี้ต้มซุปไก่ได้ไหมคะ ฉัน
อยำกเอำไว้กินมื้อดึกคืนนี้พร้อมหมิงหลำงน่ะค่ะ”
“ได้ค่ะน้ำทำได้ พูดถึงโสมน้ำก็นึกถึงเรื่องตลกของพ่อสำมี
น้ำตอนสมัยก่อน ตอนที่น้ำท้องลูกคนโตพ่อสำมีไปขุดโสมมำ
หนึ่งต้น คนสมัยนั้นไม่รู้เรื่องอะไรเอำมันมำต้มหวังบำรุงน้ำ แต่
เกือบทำน้ำแท้ง ต่อมำน้ำถึงได้รู้ว่ำคนท้องห้ำมกินโสม!”
เสี่ยวเชี่ยนฟั งน้ำหลิวพูดเป็นต่อยหอยอยู่คนเดียวก็ยิ่งรู้สึก
มึนหัว เธออยำกเข้ำไปนอนพัก
คนสวยเดินโต๋เต๋เข้ำมำมองน้ำหลิวด้วยควำมฉงน มันทำ
จมูกฟุดฟิดดมดูอยำกรู้ว่ำในกล่องคืออะไร แต่ดมไปสักพักอยู่ๆ
มันก็ดูกระวนกระวำย เสี่ยวเชี่ยนไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้จึงยื่น9 8 9 1
มือจะไปจับดูว่ำมันเป็นอะไร ใครจะไปคิดว่ำพอมือแตะโดนตัว
คนสวยมันก็เห่ำใส่เธอ
เสี่ยวเชี่ยนสะดุ้งตกใจ
ถึงเธอกับคนสวยจะชอบตีกันบ่อยๆ แต่มันก็ไม่เคยจ้องจะ
ทำร้ำยเธอจริงๆ เมื่อกี้ท่ำทำงของมันเหมือนพร้อมจะเข้ำมำทำ
ร้ำยได้ทุกเมื่อ มันโก่งตัวเอำแต่เห่ำใส่เธอ
เล่นเอำน้ำหลิวต้องรีบลำกคนสวยเข้ำไปในห้องนอนเล็ก
เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกแปลกใจ คนสวยเป็นอะไร?
เธอเข้ำห้องไปล้ำงมือแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้ำ น้ำหลิวเข้ำมำเอำ
เสื้อผ้ำไปเตรียมซัก คนสวยก็ตำมเข้ำมำด้วย มันวนรอบตัวเสี่ยว
เชี่ยนด้วยควำมระแวง อีกทั้งยังเอำจมูกดมไปดมมำ
ดมอยู่นำนเหมือนจะไม่ได้กลิ่นนั้นแล้วมันจึงหันตัวเดิน
ออกไป พยำยำมตำมหำกลิ่นแปลกๆ นั่นอีกครั้ง
“วันนี้คนสวยเป็นอะไรไป ทำไมเห่ำใส่หมอเฉินแบบนั้น?
คนสวยเป็นหมำเชื่องสุดที่น้ำเคยเจอมำเลยนะคะ วันนี้แปลกจัง”
น้ำหลิวพูด9 8 9 2
เสี่ยวเชี่ยนเองก็แปลกใจ ตอนเธอเพิ่งกลับมำดูเหมือนคน
สวยดมเธอแล้วก็มีอำกำรผิดปกติ พอเธอล้ำงมือเปลี่ยนชุดแล้ว
คนสวยก็ท ำตัวปกติ
“อำจเพรำะฉันเอำอะไรมำจำกข้ำงนอกแล้วมันไม่ชอบกลิ่น
ก็ได้มั้งคะ”
“น้ำก็ไม่ได้กลิ่นแปลกๆ จำกตัวหมอเฉินนะคะ กลับรู้สึก
หอมๆ ด้วยซ้ำ” น้ำหลิวรู้สึกว่ำเสี่ยวเชี่ยนเป็นเจ้ำนำยที่ดูแล
ตัวเองดีที่สุดเท่ำที่เธอเคยเจอมำ เจอทีไรก็เนื้อตัวสะอำดสะอ้ำน
มีกลิ่นหอม ใครได้ผู้หญิงแบบนี้เป็นภรรยำคงมีควำมสุขมำก
ใครเห็นก็ชอบ
“หนูก็ไม่ได้ใช้น้ำหอมนะคะ แค่ทำครีมบำรุง จริงสิคะน้ำหลิว
หนูมีเครื่องสำอำงที่ยังไม่ได้แกะใช้ ถ้ำน้ำไม่รังเกียจเอำกลับไปก็
ได้นะคะ หนูมีเยอะใช้ไม่หมด”
“ไอ๊หยำ น้ำเกรงใจ” น้ำหลิวรู้ว่ำเสี่ยวเชี่ยนใช้แต่ของแพงๆ
ทั้งนั้น เธอได้ค่ำจ้ำงที่สูงพอตัวอีกทั้งยังได้ของจำกเสี่ยวเชี่ยน
บ่อยๆ เธอเกรงใจ
“ไม่เป็นไรค่ะ ของไม่ได้มีรำคำอะไร แค่อยำกขอบคุณน้ำที่9 8 9 3
ช่วยดูแลบ้ำนให้เป็นอย่ำงดี” เสี่ยวเชี่ยนเป็นคนใจกว้ำง เธอแอบ
สังเกตน้ำหลิวคนนี้มำนำนแล้ว เป็นคนมือสะอำด ไม่เคยฉวย
โอกำสแอบยุ่งกับของในบ้ำน บำงครั้งเสี่ยวเชี่ยนจึงมีของให้บ้ำง
เล็กๆ น้อยๆ แต่ก็ยังคงรักษำระยะห่ำงระหว่ำงนำยจ้ำงกับลูกจ้ำง
ไม่ให้ใกล้ชิดกันเกินไป เพื่อเลี่ยงเรื่องไม่ดีที่อำจจะเกิดขึ้น
แน่นอนว่ำน้ำหลิวย่อมดีใจ พอรับของจำกเสี่ยวเชี่ยนไปแล้ว
ก็ออกไปข้ำงนอกเตรียมทำอำหำร เธอเห็นคนสวยดมกล่องโสม
ที่เสี่ยวเชี่ยนเอำกลับมำไม่ยอมไปไหนจึงรีบเข้ำไปปลอบคนสวย
“คนสวยเข้ำไปเล่นในห้องนอนเล็กสิ อย่ำทำสกปรกนะ ของ
นี่รำคำแพง ว้ำยตำยแล้ว เครื่องสำอำงของหมอเฉินหกนี่เอง ถึง
ว่ำทำไมมันหอมๆ ไหนดูซิซึมเข้ำไปในกล่องโสมหรือเปล่ำ”
น้ำหลิวเปิดกล่องโสม เลอะไปหน่อยนึง แต่ด้ำนในกล่องถูก
ผนึกไว้อย่ำงดี ไม่โดนโสมที่อยู่ข้ำงใน น้ำหลิวถึงได้โล่งอก