แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1174 มีคนวำงแผนร้ำยอีกแล้ว

“ฉันท้องแล้วเหรอ…” เสี่ยวเชี่ยนลูบท้องตัวเองอย่ำงงงๆ
ไม่ได้รู้สึกอะไรมำก รอมำตั้งนำนอยู่ๆ ก็มำเฉย อีกทั้งยังมำใน
เวลำแบบนี้ มันเป็นควำมรู้สึกที่แปลกๆ
“เรื่องท้องไว้ค่อยว่ำกันทีหลัง ฉันอยำกไปดูต้ำหลง” เธอเป็น
ห่วงน้องชำยมำกแม้แต่เรื่องน่ำดีใจแบบนี้เธอยังพักไว้ก่อน
“เขำเพิ่งฟื้น บอกว่ำไม่อยำกเจอคุณ อีกทั้งยังพูดว่ำเห็นคุณ
แล้วหงุดหงิด แม่เรำให้เลือดเขำไปแล้ว”
“หมอว่ำไงบ้ำง?” เสี่ยวเชี่ยนไม่วำงใจ
“หมอบอกว่ำ” อวี๋หมิงหลำงกลอกตำไปมำ ควำมคิดชั่วร้ำย
เริ่มปรำกฏ
“หมอบอกว่ำแม่เรำอำยุมำกแล้ว อำจให้เลือดได้ไม่พอ ไม่
แน่ต้ำหลงอำจพิกำร”
เวลำนี้เสี่ยวเชี่ยนทั้งตกใจที่ตัวเองท้องทั้งเป็นห่วงน้องชำย
สมองจึงยังคิดไม่ทัน เขำพูดอะไรเธอก็เชื่อ ไม่ได้เอะใจเลยว่ำ
คำพูดของเขำหน้ำหลังมันขัดแย้งกัน เมื่อกี้ยังบอกอยู่ว่ำไม่เป็นไร9 9 2 1
ตอนนี้มำพูดว่ำอำจพิกำร
หมอที่อยู่อีกฝั่ งของม่ำนได้ยินแบบนี้แล้วก็งง เขำพูดแบบ
นั้นเมื่อไรกัน?
อวี๋หมิงหลำงแกล้งไอ เฉียวเจิ้นกับคนอื่นๆ ที่มำคอยดูแล
รีบทำท่ำทำงบอกให้หมอเงียบไว้ อย่ำเพิ่งพูดนะหมอ! หัวหน้ำ
ใหญ่กำลังหลอกเมีย!
เวลำนี้เสี่ยวเชี่ยนร้อนใจมำก ไม่มีสติหลงเหลือพอจะคิดว่ำ
คำพูดของอวี๋หมิงหลำงมีพิรุธ เธออยำกลุกขึ้นมำนั่งแต่ถูกอวี๋หมิง
หลำงกดลงไป
“อย่ำขยับ ผมให้คนไปหำที่คลังเลือดแล้ว”
“หำอะไร กว่ำพวกนำยจะหำเจอน้องฉันจะเป็นไง? เร็วเข้ำ
รีบเอำเลือดของฉัน!”
“คุณท้องอยู่นะ ให้เลือดไม่ได้ อีกอย่ำงหมอนั่นก็ชอบยั่ว
โมโหคุณบ่อยๆ ไม่เคยเข้ำใจถึงควำมหวังดีของคุณ เอำแค่ครั้งนี้
แล้วกัน คุณเปลืองพลังสมองวำงแผนไปตั้งเท่ำไรเพรำะอยำกให้
เขำได้ดี เขำกลับเกลียดคุณ ฟื้นขึ้นมำยังพูดว่ำไม่อยำกเห็นหน้ำ
คุณอีก แล้วคุณจะไปช่วยเขำทำไม”9 9 2 2
“พูดจำไร้สำระ! ไม่ว่ำยังไงเขำก็เป็นน้องชำยฉัน ถ้ำยังจะ
ขวำงเดี๋ยวนำยเจอดีแน่! นำยรู้แค่ว่ำเขำเหมือนเด็กที่ไม่
ประสีประสำอะไร แต่ทำไมไม่พูดถึงเรื่องที่เขำเคยเอำตัวมำรับ
มีดแทนฉันล่ะ? ทำไมไม่พูดเรื่องที่เขำทำงำนได้เงินครั้งแรกก็
รู้จักซื้อของมำให้ฉันล่ะ? ไม่ว่ำเมื่อไรเขำก็เป็นน้องชำยฉันเสมอ
นำยรีบหลบไป ถ้ำมำขวำงเดี๋ยวฉันจะถีบ!”
เสี่ยวเชี่ยนพูดไปร้องไห้ไป ร้องหนักหนำเอำกำร เธอเป็น
ห่วงน้องชำย แล้วนี่ยังมีอำรมณ์อ่อนไหวของคนท้องร่วมด้วย
เธอไม่สนภำพลักษณ์เย่อหยิ่งเย็นชำแบบในอดีตแล้ว
เธอผลักอวี๋หมิงหลำงออก ใส่รองเท้ำแล้วรูดเปิดม่ำนเตรียม
ออกไป พอเห็นภำพตรงหน้ำก็งงไปหมด
เฉียวเจิ้นเอำมือที่ปิดปำกเจี่ยซิ่วฟำงไว้ออก เจี่ยซิ่วฟำงถึงได้
หำยใจสะดวก “โอ๊ยเด็กคนนี้นี่ทำไมถึงไม่ให้ฉันพูด! เกือบตำย
แน่ะ! เชี่ยนเอ๋อร์ อย่ำโมโหนะ แม่ให้เลือดน้องแกแล้วหมอบอก
ว่ำน้องแกไม่เป็นอะไรแล้ว!”
เธอเห็นด้ำนนอกผ้ำม่ำนมีเตียงอยู่สองเตียง เตียงหนึ่งแม่
เธอนอนอยู่ อีกเตียงเป็นของเฉินจื่อหลง เฉินจื่อหลงนอนตำ
แดงน้ำตำนองหน้ำ9 9 2 3
เสี่ยวเชี่ยนที่ร้องไห้เป็นเผำเต่ำกับต้ำหลงที่ร้องไห้เพรำะซึ้ง
ใจพี่สำว ทั้งสองคนสบตำกัน จำกนั้นบรรยำกำศก็ดูกระอัก
กระอ่วน
อวี๋หมิงหลำงเข้ำไปโอบเสี่ยวเชี่ยนจำกทำงด้ำนหลัง “เมียจ๋ำ
เมื่อกี้ผมล้อคุณเล่น ต้ำหลงไม่เป็นอะไรแล้ว เดิมเขำก็ไม่ได้
บำดเจ็บมำก ก็แค่เสียเลือดมำกไปหน่อย แม่คุณให้เลือดไป
ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว”
“พี่… ผมผิดไปแล้ว ผมไม่ควรโกรธพี่ ตอนนี้ผมเพิ่งรู้ว่ำพี่ดี
กับผมขนำดนั้น พี่~” ต้ำหลงร้องไห้ คำพูดที่เขำได้ยินเมื่อกี้ทำ
เขำซึ้งใจมำก
เขำเคยคิดว่ำพี่สำวไม่ชอบเขำ รู้สึกว่ำเขำเป็นเด็กที่น่ำขำย
หน้ำ ไม่ได้เรื่อง
นึกไม่ถึงว่ำพี่สำวที่เป็นคนเข้มแข็งมำกจะเสียน้ำตำให้เขำ
อีกทั้งยังพูดอะไรซึ้งๆ ออกมำตั้งมำกมำย ต้ำหลงซึ้งใจมำก
น้ำตำของลูกผู้ชำยจึงไหลออกมำ
“พี่ ต่อไปผมจะเชื่อฟั งพี่ พี่พูดอะไรผมจะเชื่อฟั งหมด พี่…”
“แค่กๆ จำคำพูดตอนนี้ไว้ให้ดี ต่อไปถ้ำนำยไม่เชื่อฟั งฉันละ9 9 2 4
ก็นำยตำยแน่!”
เสี่ยวเชี่ยนพูดแบบนั้นออกไปด้วยอำกำรหน้ำแดง จำกนั้นก็
รีบมุดเข้ำไปหลังม่ำน หมดกันๆ ไม่มีหน้ำไปเจอใครแล้ว
ท้องหนึ่งครั้งโง่ไปสำมปีจริงด้วย นี่เพิ่งท้องสมองเสมิงก็ไป
หมดแล้ว หลงกลไอ้เสี่ยวเฉียง!
อวี๋หมิงหลำงตำมเธอเข้ำมำ ส่งยิ้มพร้อมโอบเธอไว้ เขำรู้ว่ำ
เมียของเขำก ำลังอำย
“ตอนนี้สบำยใจหรือยัง หมอบอกว่ำต้ำหลงไม่เป็นอะไรแล้ว
ครั้งนี้น้องของพวกเรำทำได้ไม่เลว รับรู้ได้ถึงจิตวิญญำณของ
ทหำรแล้ว หน่วยของเรำจะจัดพิธีชมเชยให้เขำด้วยนะ”
เสี่ยวเชี่ยนกังวลมำตลอดว่ำต้ำหลงจะเดินทำงผิด เธอถึงได้
เข้มงวดกับเด็กคนนี้เป็นพิเศษ ตอนนี้ต้ำหลงรู้จักเสียสละตัวเอง
เพื่อช่วยคนอื่นกลำยเป็นแบบอย่ำงให้คนในหน่วย เสี่ยวเชี่ยนเอง
ก็เบำใจไปมำก
“ใช่ บ้ำนเรำมีแต่คนจิตใจดี” เจี่ยซิ่วฟำงเห็นด้วยกับคำพูด
ของลูกเขย เธอประทับใจควำมรักที่สองพี่น้องคู่นี้มีต่อกัน “ฉัน
เห็นพวกแกสองพี่น้องเป็นแบบนี้แล้วฉันก็ดีใจ เชี่ยนเอ๋อร์รู้จักรัก9 9 2 5
น้องตั้งแต่เด็ก ต้ำหลงเป็นเด็กกินไว ชอบจ้องของกินของพี่สำว
เชี่ยนเอ๋อร์ก็มักจะแบ่งให้น้องเสมอ โตแล้วก็ยังเป็นห่วงน้อง ต้ำ
หลงก็เป็นห่วงพี่สำว คนเป็นแม่อย่ำงฉันเห็นแบบนี้แล้วก็มี
ควำมสุข”
เจี่ยซิ่วฟำงเช็ดน้ำตำ พูดด้วยควำมซึ้งใจ
เดิมเสี่ยวเชี่ยนรู้สึกอำยอยู่แล้ว พอได้ยินแม่พูดแบบนั้นก็
อำยหนักกว่ำเดิม แทบอยำกจะมุดดินหนีไป เธอรู้สึกว่ำท่ำทำง
ของเธอเมื่อครู่มันน่ำขำยหน้ำมำก
เธอแอบหยิกอวี๋หมิงหลำง โทษนำยไอ้คนเฮงซวย!!
กลับไปเดี๋ยวโดนแน่ เกินไปแล้ว กล้ำขุดหลุมฝั งเธอ แถม
เธอยังกระโดดลงไปอย่ำงโง่ๆ ด้วย แล้วต่อไปจะทำเป็นพี่สำว
มำดเข้มต่อหน้ำต้ำหลงได้ยังไงอีก?
ภำพลักษณ์เสียหมดแล้ว!
ต้ำหลงพ้นขีดอันตรำยแล้ว ให้เลือดเสร็จก็ไม่มีอะไรต้อง
ห่วงอีก ต้องรอดูอำกำรต่ออีกสองวันตำมคำสั่งของหมอ เดิมควร
จะอยู่ที่โรงพยำบำล แต่เขำไม่ชอบโรงพยำบำล อวี๋หมิงหลำงไป
คุยกับหมอ หมอถึงอนุญำตให้กลับไปพักที่บ้ำนได้ คนที่หน่วย9 9 2 6
ชื่นชมต้ำหลงมำกเรื่องที่เขำช่วยชีวิตเด็กไว้ อวี๋หมิงหลำงได้
อนุมัติวันหยุดให้หลำยวัน ต้ำหลงกลัวว่ำถ้ำพักนำนจะส่งผลต่อ
กำรทดสอบ ตอนนี้เขำรู้แล้วว่ำพี่สำวคำดหวังในตัวของเขำมำก
กลัวยิ่งกว่ำคือกำรทำให้พี่ผิดหวัง เขำแทบอยำกกลับไปฝึ ก
ตอนนี้เลยด้วยซ้ำ
อวี๋หมิงหลำงไม่มีทำงบอกต้ำหลงว่ำทำงหน่วยได้มีกำร
หำรือกันเรื่องที่ต้ำหลงช่วยชีวิตเด็กไว้ ไม่ว่ำเขำจะผ่ำนกำร
ทดสอบหรือไม่ ทำงหน่วยก็จะเก็บเขำไว้ บรรดำหัวหน้ำต่ำง
ลงคะแนนให้เหมือนกันหมด อวี๋หมิงหลำงได้สละสิทธิ์เพื่อกันข้อ
ครหำ นอกจำกเขำแล้วหัวหน้ำคนอื่นต่ำงเห็นด้วยที่จะเก็บต้ำ
หลงไว้
ถ้ำหำกกำรบำดเจ็บจำกกำรช่วยเด็กทำให้ส่งผลต่อกำร
ทดสอบ แบบนั้นก็ไม่ยุติธรรมกับต้ำหลง ยิ่งไปกว่ำนั้นก่อนที่ต้ำ
หลงจะบำดเจ็บผลคะแนนก็อยู่ในอันดับต้นๆ มำตลอด ถ้ำไม่
เกิดเหตุไม่คำดคิดยังไงเขำก็ผ่ำน
เรื่องนี้อวี๋หมิงหลำงไม่ได้บอกต้ำหลง ต้ำหลงไม่อยำกพัก
อยำกรีบกลับไป อวี๋หมิงหลำงบอกว่ำนี่เป็นคำสั่งเขำถึงได้ยอม
ฝืนใจพักอยู่บ้ำน9 9 2 7
ในหัวใจของเด็กน้อยต้ำหลงรู้สึกซำบซึ้งใจพี่สำวของเขำ
มำก อยำกหำโอกำสได้พูดแสดงถึงควำมซึ้งใจนี้ให้พี่สำวได้ฟั ง
แต่เสี่ยวเชี่ยนมีเหรอจะอยำกฟั ง เธอถีบน้องออกไปทันที อำรมณ์
คนท้องมันฉุนเฉียวแบบนี้นี่แหละ!
แต่ต้ำหลงเวลำนี้ไม่ได้กลัวพี่สำวแบบเมื่อก่อนแล้ว เพรำะ
เขำรู้ว่ำพี่สำวรักเขำที่สุด ล้ำ ลำ ลำ~