แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1177 แววตำที่เหมือนสัตว์เลือดเย็น

ตอนเย็นอวี๋หมิงหลำงกลับมำเสี่ยวเชี่ยนก็เล่ำเรื่องที่ไปส่ง
คนสวยให้ฟั ง เขำนิ่งเงียบอยู่นำน
ทั้งสองคนต่ำงรู้สึกหนักอึ้งในใจ อวี๋หมิงหลำงกลัวเสี่ยว
เชี่ยนจะเศร้ำเพรำะเรื่องนี้ต่อจึงเปลี่ยนเรื่องคุย
” ###ผมเห็นในห้องรับแขกมีของเพิ่มเข้ำมำอีกแล้ว? ”
” ###อืม ญำติคนไข้ตอนนี้ของฉันเอำมำให้ บอกแล้วว่ำไม่
เอำแต่ก็ยังเอำมำยัดให้ถึงบ้ำน กลัวว่ำฉันจะไม่รักษำพ่อเขำต่อ
ฉันไม่ค่อยโอเคเท่ำไร ”
เสี่ยวเชี่ยนคิดเรื่องนี้อยู่นำน ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่สบำยใจ
” ###ไม่รู้ว่ำฉันคิดมำกไปหรือเปล่ำ พี่มู่บอกว่ำจะเอำของ
ไปให้ฉันที่มหำวิทยำลัยแล้วผ่ำนมำทำงนี้พอดี แต่ฉันรู้สึกว่ำ
ท่ำทำงของเขำมันดูจงใจมำกกว่ำ ไม่เหมือนบังเอิญ ”
เสี่ยวเชี่ยนรักษำควำมเป็นส่วนตัวมำตลอด ไม่เคยบอกคน
นอกว่ำเธออำศัยอยู่ที่ไหน และก็ไม่เคยบอกว่ำสำมีทำงำนอะไร
แต่วันนี้มู่เสี่ยวเฟิ่งกลับมำหำเธอได้ถูกที่ ไม่รู้ว่ำเธอคิดมำก9 9 4 4
ไปเองหรือเปล่ำ
” ###แล้วคนไข้รำยนี้ที่บ้ำนเขำทำงำนอะไร? “อวี๋หมิงหลำง
ถำม
” ###เปิ ดบริษัททัวร์ แล้วก็ยังมีโรงแรมในเมืองอื่นอีก
หลำยที่ เขำต้อนรับฉันเป็นอย่ำงดีมำตลอด ชอบให้ของบ่อยๆ
ฉันไม่รู้ว่ำตัวเองเลือดเย็นหรือเลี้ยงไม่เชื่อง ถึงเขำจะให้ข้อเสนอ
ที่ดีมำกๆ กับฉัน แต่ฉันกลับรู้สึกว่ำเขำดูแปลกๆ”
” ###หืม? แปลกตรงไหน? โสมครำวก่อนเขำก็เป็นคนให้
มำใช่ไหม? “โสมนั่นตอนนี้ยังเหลืออีกเกินครึ่ง อวี๋หมิงหลำงดู
แล้วนั่นเป็นโสมป่ ำที่อำยุหลำยปี เป็นของดีชั้นยอด นำยจ้ำงคนนี้
ที่ใจกว้ำงมำก
” ###ใช่ พี่มู่ที่ให้โสมฉันมำคนนั้นนั่นแหละ นำยอยำกรู้ว่ำ
เขำแปลกตรงไหนเหรอ…”เสี่ยวเชี่ยนใช้เวลำคิด” แววตำของเขำ
ดูเย็นชำมำก ”
” ###แววตำ? แบบนี้เหรอ? “อวี๋หมิงหลำงทำหน้ำแบบที่
เขำคิดว่ำเย็นชำที่สุด
เสี่ยวเชี่ยนส่ำยหน้ำ9 9 4 5
” ###ถึงเวลำนำยจริงจังจะให้ควำมรู้สึกโหดๆ แต่ถ้ำ
สังเกตดูดีๆ แววตำนำยกลับอ่อนโยน ประมำณว่ำถึงจะดุแต่ก็มี
ควำมเมตตำหลงเหลืออยู่ ส่วนพี่มู่เย็นชำอย่ำงเดียว ต่อให้เป็น
เวลำที่เขำยิ้มแย้มทักทำยคนอื่นก็ยังให้ควำมรู้สึกแบบนั้น คล้ำย
กับแววตำของงูที่เป็นสัตว์เลือดเย็น ”
เสี่ยวเชี่ยนพูดจบก็รู้สึกว่ำไม่เหมำะเท่ำไร เธอส่ำยหน้ำ
” ###อย่ำงฉันนี่เหมือนคนข้ำมแม่น้ำไปได้แล้วรื้อสะพำน
ทิ้งไหม รับของเขำมำแล้วยังว่ำเขำไม่ดีอีก? ”
” ###ก็ไม่ขนำดนั้น คุณอำจรู้สึกตำมสัญชำตญำณคนเป็น
หมอ บำงทีสิ่งที่คุณคิดอำจจะถูก ในควำมเป็นจริงผู้หญิงตัวคน
เดียวบริหำรกิจกำรครอบครัวได้ใหญ่โตขนำดนั้น จิตใจของเขำ
ย่อมซับซ้อนกว่ำท่ำทีที่แสดงออก ถ้ำผู้หญิงแกร่งทุกคนอ่อนโยน
เป็นแม่บ้ำนแม่เรือนแสนซื่อเหมือนคุณนำยแม่บ้ำนเรำล่ะก็ แบบ
นั้นมันขัดกับหลักควำมเป็นจริงไปหน่อยนะ ”
พอนึกถึงแม่สำมีของตัวเองเสี่ยวเชี่ยนก็ยิ้มออกมำ เขำพูด
ถ่อมตัว แม่สำมีเธอไม่ได้เป็นแม่บ้ำนแม่เรือนแสนซื่ออะไรขนำด
นั้น แบบแม่สำมีเธอเรียกว่ำวำงตัวเป็น ในใจท่ำนรู้ทุกอย่ำง9 9 4 6
” ###รีบพักผ่อนเถอะ นอนดึกไม่ดี “อวี๋หมิงหลำงโอบเธอ
นอนลง เขำอยู่กับเธอได้แค่ช่วงเวลำนี้ เดี๋ยวพอแม่ยำยดูละคร
เสร็จเขำก็ต้องออกไปนอนห้องรับแขก
มือที่ปกติวำงในจุดที่ไม่อำจบรรยำยตอนนี้ย้ำยมำอยู่ที่ท้อง
ของเธอแล้ว ตรงนั้นยังรำบเรียบอยู่ แต่พอนึกว่ำในนั้นมีสิ่งมีชีวิต
เล็กๆ ที่เกิดจำกเขำและเธอ ในใจก็เบิกบำนอย่ำงไม่รู้จะบรรยำย
ยังไง
” ###เบบี๋รังแกคุณหรือเปล่ำ? “ช่วงหลำยวันมำนี้ชีวิตเขำ
เหมือนอยู่ในควำมฝั น รู้สึกว่ำโลกนี้มันช่ำงสวยงำมรำวกับไม่ใช่
เรื่องจริง
” ###ยังไม่ถึงเดือนเลยจะรู้สึกแบบนั้นได้ยังไง? “ครั้งนี้
เสี่ยวเชี่ยนรู้ผลว่ำตั้งท้องจำกกำรตรวจเลือด ตรวจจำกปั สสำวะ
กลับขึ้นว่ำไม่ท้อง
” ###ฮี่ ฮี่ “เขำยิ้มซื่อๆ ในสมองมีแต่ภำพทำรกน้อยตัว
อ้วนๆ ขำวๆ” เดี๋ยวผมลองดูว่ำเดือนนี้มีเวลำว่ำงหรือเปล่ำ จะ
หำวันพำคุณไปซื้อของ พวกเตียงของลูกเรำของใช้ต่ำงๆ ยัง
ไม่ได้ซื้อเลย “9 9 4 7
” ###สุ่ยเซียนส่งแคตตำล็อคของใช้เด็กอ่อนมำให้ฉัน
หลำยเล่ม พวกเรำเลือกๆ แล้วก็ให้ทำงนั้นส่งมำ ไม่ต้องไปที่ร้ำน
เสมอไป เรื่องเตียงเรำมีไม้เก็บอยู่ที่น้ำชำยของนำยไม่ใช่เหรอ?
เลือกเอำไม้ดีๆ แล้วมำทำเตียงให้ลูกเรำกำลังดี ”
” ###คุณอย่ำเก่งนักสิ เรื่องลูกอย่ำเตรียมของอยู่คนเดียว
แบบนั้นเหมือนผมเป็นคนไม่ได้เรื่องเลย ”
อวี๋หมิงหลำงรู้สึกผิดในใจ งำนของเขำนับวันยิ่งยุ่ง อยำก
เลิกงำนตรงเวลำไม่ใช่เรื่องง่ำย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องหำเวลำไป
ซื้อของเป็นเพื่อนเมียเลย พอคิดได้แบบนี้เขำก็รู้สึกเหมือนติด
ค้ำงครอบครัว
เธอวำงแผนทุกอย่ำงได้รอบคอบมำก ข้ำวของสั่งซื้อครบ
ครัน และก็ได้เปิดโอกำสให้เขำมีส่วนร่วมต้อนรับเบบี๋ด้วย
” ###ไม่ได้เรื่องตรงไหน? ถ้ำนำยไม่ได้เรื่องแล้วลูกสำวเรำ
จะมำเกิดได้ไง? อีกอย่ำงพอคลอดออกมำนำยก็ต้องช่วยเลี้ยง
ดึกๆ ดื่นๆ ร้องไห้งอแงก็ต้องให้นำยช่วยโอ๋อยู่ดี ”
เสี่ยวเชี่ยนชอบควำมรู้สึกเวลำที่ได้คุยกับเขำเรื่องนี้ เมื่อ
ชำติที่แล้วไม่มี9 9 4 8
” ###แน่นอนอยู่แล้ว แล้วคุณรู้ได้ไงว่ำเป็นลูกสำว? คุณไม่
ต้องเครียดนะ จะลูกสำวลูกชำยผมก็รักหมด ”
ก่อนเสี่ยวเชี่ยนตั้งท้องวันๆ อวี๋หมิงหลำงเอำแต่พูดว่ำอยำก
ได้ลูกสำว แต่พอเธอท้องจริงๆ เขำก็ไม่กล้ำพูดอีก อีกสอง
เดือนต้ำอีก็จะคลอดแล้ว แน่นอนแล้วว่ำได้ลูกชำย ตระกูลอวี๋ก็ยัง
ไม่มีหลำนสำวอยู่ดี เดิมทีตระกูลอวี๋ก็ลูกชำยเยอะลูกสำวน้อยอยู่
แล้ว ไม่ว่ำจะเป็นทำงสำยอวี๋หมิงหลำงหรือทำงสำยหลิวเหมย
พอตอนนี้ทุกคนรู้ว่ำเสี่ยวเชี่ยนตั้งท้องก็พำกันเดำว่ำจะได้เพศ
ไหน แต่อวี๋หมิงหลำงกลับอยำกปล่อยให้เป็นไปตำมธรรมชำติ”
“เมื่อก่อนนำยชอบพูดว่ำอยำกได้ลูกสำวไม่ใช่เหรอ? ท ำไม
ตอนนี้เกิดใจกว้ำงขึ้นมำล่ะ?” เสี่ยวเชี่ยนยิ้มพลำงถำม
“ลูกสำวลูกชำยอะไรเล่ำ ขอแค่เป็นลูกของเรำก็ดีหมดแหละ
คุณไม่ต้องเครียดไปหรอก” ตอนนี้ควำมหวังของเขำก็คือขอให้
ทั้งแม่และลูกปลอดภัยจะดีที่สุด
“วำงใจเถอะ ฉันจะทำให้นำยสมหวัง” เสี่ยวเชี่ยนเอียงหัวไป
ซบไหล่ของเขำ เธอรู้สึกรอคอยเสี่ยวเหวยที่อยู่ในท้องเธอมำก
ต่อให้ไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร ก็เหมือนกับที่เขำพูด นี่คือผลผลิต9 9 4 9
จำกควำมรักของพวกเขำ
“เมียจ๋ำ”
“หืม?”
“ลำบำกคุณหน่อยนะ ขอบคุณที่เสียสละมีลูกให้ผม” เขำไม่
รู้จริงๆ ว่ำจะพูดยังไงเพื่อแสดงถึงควำมดีใจสุดๆ ในเวลำนี้ เขำ
รู้สึกว่ำตั้งแต่เจอเสี่ยวเชี่ยนควำมสุขในชีวิตก็ไม่เคยหยุดนิ่ง
บำงครั้งรู้สึกว่ำชีวิตหวำนมำกแล้ว แต่พอผ่ำนไปสักพักกลับ
รู้สึกว่ำหวำนกว่ำเดิมอีก ชีวิตยังมีควำมสุขอีกมำกที่รอเขำไปขุด
เจอ
“โง่น่ำ มีอะไรให้ต้องขอบคุณ?” เสี่ยวเชี่ยนขำ หมอนี่ดีใจจน
เพี้ยนไปแล้วเหรอ
“ก็แค่อยำกขอบคุณ คุณ อีกไม่กี่เดือนข้ำงหน้ำคุณจะ
ลำบำกมำก ผมเห็นผู้หญิงที่ตั้งท้องดูลำบำกกันทั้งนั้น พี่สะใภ้
ใหญ่บอกว่ำผู้หญิงคลอดลูกก็เหมือนชีวิตวนเวียนอยู่ที่ประตู
ยมโลก ผมเป็นห่วงคุณนะ”
ในครอบครัวมีหมอสูตินำรีเวชเขำจึงรู้เยอะ ยิ่งรู้เยอะก็ยิ่งคิด9 9 5 0
มำก
“ไม่เป็นไร เด็กคนนี้มีวำสนำกับฉัน ฉันไม่รู้สึกลำบำก” พอ
เสี่ยวเชี่ยนนึกถึงลูกสำวที่มำนัวเนียอ้อนเธอหัวใจก็รู้สึกอบอุ่น
ปกติเธอเป็นผู้หญิงขี้รำคำญ แต่ตอนนี้ไม่เลย ไม่ว่ำระหว่ำง
ตั้งครรภ์จะลำบำกและเสี่ยงแค่ไหนเธอก็จะอดทนสู้
นี่เป็นสิ่งที่เธอติดค้ำงลูกเมื่อชำติที่แล้ว ขอแค่ลูกสำวยอม
กลับมำ ให้เธอลำบำกแค่ไหนเธอก็ยอม
“ลูกเชี่ยน คุณต้องปลอดภัยนะ” อวี๋หมิงหลำงก็เหมือนคุณ
พ่อทั่วไป เดี๋ยวดีใจเดี๋ยวกังวล ทั้งสองคนนอนกอดกันคุยกระหนุ
งกระหนิง แต่แล้วก็ถูกทำให้เสียบรรยำกำศ
“อะแฮ่ม!”
อวี๋หมิงหลำงรีบแยกออกจำกเสี่ยวเชี่ยน เขำเห็นแม่ยำยยืน
ถือจำนผลไม้อยู่ จ้องอวี๋หมิงหลำงด้วยสำยตำระแวง เน้นไปที่มือ
ของเขำที่โอบไหล่เสี่ยวเชี่ยนอ