แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1184 พีพีชื่อนี้มีแต่ของอร่อย!

“เมื่อกี้คุณนำยแม่โทรหำผม ผมกลบเกลื่อนไปเรียบร้อยละ ฟั งดูเหมือนแม่ผมจะไม่ยอมเลิกรำง่ำยๆ รอพวกเรำอยู่ที่บ้ำน เตรียมจัดกำรกับคนสวย แต่ก็แปลกนะ ผมคิดยังไงก็คิดไม่ออก ทำไมคนสวยถึงได้กัดคุณ? ก่อนหน้ำนี้เคยมีเหตุกำรณ์แบบนี้ ไหม?”
“ก่อนหน้ำนี้… ฉันนึกออกแล้ว!” เสี่ยวเชี่ยนตีหัวตัวเอง อยู่ๆ เธอก็นึกเรื่องที่ครำวก่อนเธอเอำโสมกลับมำแล้วคนสวยเห่ำใส่ เธอได้
ในเวลำนี้เองคนสวยก็คำบกำงเกงที่เสี่ยวเชี่ยนเพิ่งถอดทิ้งวิ่ง ออกมำจำกห้องน้ำ มันวำงลงบนพื้นแล้วเห่ำใหญ่
อวี๋หมิงหลำงเห็นมันเห่ำใส่กำงเกงก็หน้ำนิ่ว
“หรือเสื้อผ้ำฉันจะไปติดกลิ่นบำงอย่ำงที่ไม่ดีมำ? คนสวยไม่ ชอบ? ฉันนึกได้ว่ำครำวก่อนที่เอำโสมกลับมำคนสวยก็มีอำกำร แบบนี้ มันเอำแต่เห่ำใส่ฉัน พอฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้ำออกก็ไม่มี อะไรแล้ว”
1 0 0 0 0
เสี่ยวเชี่ยนเล่ำเรื่องเมื่อครำวก่อนให้ฟั ง
อวี๋หมิงหลำงส่ำยหน้ำ เขำรู้สึกมีบำงอย่ำงไม่ชอบมำพำกล
คนสวยเคยผ่ำนกำรฝึ กมำก่อน ปกติมันจะไม่มีปฏิกิริยำ รุนแรงกับกลิ่นต่ำงๆ ต่อให้มันได้กลิ่นเต้ำหู้เหม็นก็จะไม่เห่ำส่ง เดช
พอเห็นเจ้ำนำยทั้งสองดูเหมือนยังไม่เข้ำใจในสิ่งที่มัน ต้องกำรสื่อคนสวยก็ยิ่งดูกระวนกระวำยหนักกว่ำเดิม ทันใดนั้น มันก็เห่ำเสียงดังออกมำหนึ่งทีแล้วนั่ง ซึ่งเป็นท่ำนั่งแบบพิเศษ อวี๋หมิงหลำงเห็นแล้วก็เอะใจ
เขำเอำเสื้อผ้ำของเสี่ยวเชี่ยนที่กองอยู่เดินเข้ำไปในห้อง สัก พักก็ออกมำพร้อมถุงหลำยใบแล้วเอำไปวำงตรงหน้ำคนสวย
“คนสวย ดม!” อวี๋หมิงหลำงสั่งด้วยน้ำเสียงที่เป็นทำงกำร พอคนสวยได้ยินคำสั่งก็ยืนขึ้นทันที มันเข้ำไปดมๆ ถุงที่อวี๋หมิง หลำงเอำมำวำง แล้วเห่ำใส่ถุงใบสุดท้ำยไม่หยุด
อวี๋หมิงหลำงเปิดออก ในนั้นเป็นเสื้อผ้ำของเสี่ยวเชี่ยน
“ลูกเชี่ยน ช่วงนี้คุณไปเจอใครมำบ้ำง?”
1 0 0 0 1
“ใครน่ะเหรอ… อ่อ ก็มีคนเดิมๆ ที่มหำวิทยำลัยแล้วก็ ครอบครัวมู่นั่นแหละ”
“คุณไม่ได้ไปที่แปลกๆ เลยเหรอ?”
“ไม่นะ”
“งั้นก็น่ำแปลก”
อวี๋หมิงหลำงรู้สึกไม่ชอบมำพำกล เขำเดินไปเดินมำ ท่ำทำง ของคนสวยแปลกมำก แต่เสี่ยวเชี่ยนก็ไม่ได้เพิ่งไปบ้ำนตระกูลมู่ แค่ครั้งสองครั้ง ทำไมมีแค่สองครั้งนี้ที่คนสวยแสดงอำกำร แปลกๆ?
“คุณลองนึกดูดีๆ ช่วงสองครั้งนี้ที่ไปบ้ำนครอบครัวมู่คุณได้ เจอใครที่ไม่เคยเจอหรือเจอไม่บ่อยบ้ำงไหม?”
“คนที่ไม่เคยเจอหรือเจอไม่บ่อย…” เสี่ยวเชี่ยนคิดสักพัก “งั้นก็มีแค่พี่มู่แล้ว ช่วงสองครั้งนี้ฉันเจอเขำ จริงสิ ครำวก่อนที่ไป ส่งคนสวยพี่มู่มำหำฉันพอดี ตอนนั้นคนสวยก็อำกำรแบบนี้เลย”
เมื่อก่อนคนสวยเป็นสุนัขตรวจจับยำเสพติด มันไวต่อกลิ่น พิเศษๆ พวกนี้มำก
1 0 0 0 2
อวี๋หมิงหลำงหรี่ตำมอง ก็รู้สึกว่ำมันแปลกๆ อยู่ดี “สมมติว่ำ เขำเสพยำ คุณแค่ไปคลุกคลีอยู่กับเขำแค่แปบเดียวทำไมถึงได้มี กลิ่นติดมำมำกขนำดนี้ถึงขนำดทำให้คนสวยออกอำกำรอย่ำง รุนแรง? อีกอย่ำงเวลำที่คนสวยได้กลิ่นของอย่ำงว่ำมันจะนั่ง ไม่ได้เห่ำหนักแบบนี้ หรือว่ำ…”
หรือว่ำมู่เสี่ยวเฟิ่งคนนี้ยังมีเรื่องอื่นอีก?
“เดี๋ยวผมรีบให้คนสืบประวัติเขำ ดูว่ำเขำเป็นอย่ำงที่คุณพูด ไหม เพียงแต่เขำเปิดบริษัททัวร์มันก็ดูเหมือนไม่มีอะไร ช่วงนี้ คุณอย่ำไปเจอเขำ เคสคนไข้ครอบครัวนั้นคุณก็ยกเลิกไปเถอะ”
เสี่ยวเชี่ยนคิดแล้วก็ส่ำยหน้ำ “ไม่ได้หรอก อำกำรของพ่อ เขำหนักมำกแล้ว ไม่เหมือนกับพ่อฉิวฉิว ตอนนี้อำกำรพ่อฉิวฉิว ควบคุมได้แล้ว แต่สภำพอำรมณ์ของผู้เฒ่ำมู่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ำย โดยเฉพำะเขำเห็นฉันเป็นเหมือนผู้ช่วยชีวิตได้ ถ้ำอยู่ๆ ฉันไม่ไป เขำอำจไม่รอด”
“ลูกเชี่ยน คุณต้องเข้ำใจนะว่ำผู้หญิงที่คุณเข้ำไปเกี่ยวข้อง ด้วยคนนั้นอำจเป็น…”
“ฉันรู้ ต่อให้เขำมีปั ญหำจริง แต่พ่อของเขำเป็นคนไข้ของ
1 0 0 0 3
ฉัน ในเมื่อฉันรับเงินมำแล้วก็ต้องรักษำให้ถึงที่สุด” ถึงเสี่ยวเชี่ยน จะชอบเงิน แต่ก็ไม่ใช่คนไร้หลักกำร เธอเป็นหมอ งำนผดุงควำม ยุติธรรมไม่ใช่หน้ำที่หลักของเธอ จะให้เธอเลิกรักษำคนไข้เพียง เพรำะลูกสำวของเขำอำจข้องเกี่ยวกับเรื่องผิดกฎหมำยก็ไม่ใช่ เรื่อง แบบนี้มันผิดต่อจรรยำบรรณ
พอเห้นอวี๋หมิงหลำงทำหน้ำจริงจังเธอจึงกระพริบตำปริบๆ พร้อมพนมมือ
“ดังนั้นสำมีที่เก่งครอบจักรวำลของฉันจะต้องหำวิธีที่ลงตัว ทั้งสองฝ่ำยได้ใช่ไหม?”
ดูสำยตำวิ้ง วิ้ง ของฉันนะ~
“อย่ำคิดว่ำผมจะใจอ่อนกับมำรยำของคุณ เรื่องเกี่ยวข้อง กับควำมปลอดภัยของคุณเข้ำใจไหม? คุณเข้ำไปคลุกคลีกับคน พวกนี้ใครจะรู้ว่ำคนพวกนั้นจะทำอะไรบ้ำง? ถ้ำถึงตอนนั้นผมไม่ อยู่กับคุณแล้วคุณกับลูกจะทำไง?”
ปกติก็แทบจะทะนุถนอมเสี่ยวเชี่ยนเหมือนไข่ในหินอยู่แล้ว ตอนนี้เธอตั้งท้องยิ่งถนอมเธอมำกกว่ำเดิม
“ฉันไม่ใช่คนที่รู้ว่ำมีอันตรำยก็ยังจะพุ่งเข้ำไปหำ เรื่องนี้พวก
1 0 0 0 4
เรำยังเป็นฝ่ ำยได้เปรียบอยู่ ข้อแรก พวกเรำรู้เรื่องของเขำแล้ว แต่เขำไม่รู้ว่ำพวกเรำรู้แล้ว เรำฉวยโอกำสนี้จับเขำถือว่ำเหมำะ ที่สุด ข้อสอง ถ้ำอยู่ๆ ฉันขอยกเลิก เขำจะต้องสงสัยแน่นอน ถึง ตอนนั้นถ้ำเขำหนีไป เรื่องแรกที่จะทำก็คือล้ำงแค้นฉัน ถึงตอน นั้นศัตรูก็จะอยู่ในที่มืดฉันอยู่ในที่สว่ำง ไม่ยิ่งอันตรำยกว่ำเหรอ? ไม่สู้วำงแผนเป็นขั้นๆ ไป ฉันได้ทำงำนของฉันขณะเดียวกันก็ได้ สืบเรื่องของเขำด้วย แบบนี้ไม่ดีเหรอ?”
เสี่ยวเชี่ยนพูดมีเหตุผล อวี๋หมิงหลำงก็ยังไม่ยอม ขณะที่ กำลังจะอบรมเธอต่อก็เห็นเธอหยิบทิชชูขึ้นมำทำท่ำซับหน้ำที่ ไม่ได้มีน้ำตำหยดแม้แต่แหมะเดียว คนที่ไม่รู้คงคิดว่ำเธอเสียใจ หนักมำก
“สำมีไม่รักฉันแล้ว”
“จริงจังหน่อย!”
“นำยไม่รักฉันแล้ว นำยไม่ให้ฉันเลี้ยงคนสวย จะให้ฉัน กลำยเป็นคนใจดำทิ้งคนไข้ กลำยเป็นคนไร้จรรยำบรรณ แล้ว นำยก็จะว่ำฉันว่ำไม่แคร์ลูก ฉันท้องแล้วยังไม่รู้จักยอมอ่อนลง บ้ำง!”
1 0 0 0 5
อวี๋หมิงหลำงมุมปำกกระตุก เวลำแบบนี้เขำรู้สึกเริ่มไม่ชอบ ในควำมพูดจำฉะฉำนของเสี่ยวเชี่ยนแล้ว เพรำะเขำเถียงสู้เธอ ไม่ได้!
เสี่ยวเชี่ยนเห็นเขำเถียงไม่ออกจึงเอำมือลูบท้องพูดพึมพำ
“ลูกจ๋ำ ตอนนี้หนูเป็นคนมีสถำนะแล้วนะ ขนำดยังไม่เกิดพ่อ กับย่ำหนูยังคิดถึงแต่หนูคนเดียวแบบนี้ แม่ตกกระป๋ องไปแล้ว”
“อย่ำมำกลับขำวเป็นดำ! ผมแคร์แต่ลูกไม่แคร์คุณตั้งแต่ เมื่อไร?”
อวี๋หมิงหลำงค้นพบว่ำตั้งแต่เมียเขำตั้งท้องดัชนีกำรรับมือ ยำกก็พุ่งสูงขึ้น อีกทั้งยังเริ่มทำตัวไร้เหตุผลด้วย
“นำยไม่แคร์ฉันแล้ว! ตอนนี้นำยคิดอะไรก็เอำลูกเป็นหลัก ก่อน ไม่ได้แคร์ควำมรู้สึกฉันเลย!” เสี่ยวเชี่ยนพูดจำขึงขัง พอเห็น สีหน้ำยกเหตุผลทั้งหลำยแหล่พูดออกมำไม่ได้ของเขำแล้วก็แอบ ข ำในใจ
ฮี่ ฮี่ เมื่อชำติก่อนตอนเธอท้องต้องแบกรับทุกอย่ำงคนเดียว เวลำนี้เอำควำมหงุดหงิดไปลงกับเขำบ้ำงมันสะใจจริงๆ!
1 0 0 0 6
“ลูกสำวแม่ หนูว่ำพ่อหนูไม่ไหวเลยใช่ไหมจ๊ะ?” เสี่ยวเชี่ยน ลูบท้องพลำงพูดอย่ำงได้ใจ
อวี๋หมิงหลำงโมโหจนเส้นเลือดปูด เลยเอื้อมมือไปลูบท้อง พร้อมออกคำสั่ง “พีพี! ถีบแม่เลย! ดื้อเหลือเกิน!”
เขำไม่กล้ำว่ำเสี่ยวเชี่ยน ทำได้แค่ฝำกควำมหวังไว้ที่ลูกใน ท้องเสี่ยวเชี่ยน
“โง่ปะเนี่ย? เพิ่งจะเดือนกว่ำ ยังเป็นแค่ก้อนเนื้อเล็กๆ อยู่ เลย แล้วจะถีบได้ยังไง? อีกอย่ำงพีพีบ้ำบออะไร?”
พีพีชื่อนี้มีแต่ของอร่อย?
“ผมคิดอยู่นำนกว่ำจะได้ชื่อเล่นนี้ออกมำเลยนะ! ผม ตัดสินใจแล้ว ก่อนลูกคลอดผมจะเรียกเขำว่ำพีพี! จะเด็กผู้ชำย หรือเด็กผู้หญิงก็ได้หมด ฟั งแล้วน่ำเอ็นดู ลูกของเรำจะได้อ้วนพี อ้วนพุ้ย!”