แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1185 ผู้หญิงท้องเจ้ำเล่ห์แบบนี้กันหมดไหม

อวี๋หมิงหลำงคิดอยู่นำนกว่ำจะได้ชื่ออันเป็นมงคลนี้ เขำรู้สึก ว่ำคำโบรำณที่บอกว่ำชื่อพิลึกจะกลำยเป็นดีเห็นจะจริง ดูอย่ำง เขำที่ถูกเรียกว่ำไข่เหล็กสิ โตมำแข็งแรงบึกบึน ลูกเขำก็ควรจะ รักษำธรรมเนียมนี้ไว้
เสี่ยวเชี่ยนมุมปำกกระตุก “ฉันมั่นใจว่ำลูกสำวฉันจะต้องไม่ ชอบชื่ออุบำทว์นี้แน่นอน! ฉันจะตั้งชื่อให้ลูกว่ำเสี่ยวเหวย!”
ไม่ว่ำจะเป็นเด็กคนเดียวกับเมื่อชำติก่อนหรือไม่ เธอก็จะตั้ง ชื่อลูกว่ำเสี่ยวเหวย อย่ำงไรเสียชื่อนี้ก็ได้ทั้งผู้ชำยและผู้หญิง
“เสี่ยวเหวย?” อวี๋หมิงหลำงพูดสองครั้ง พอชื่อนี้ออกจำก ปำกเขำก็ทำให้เสี่ยวเชี่ยนซึ้งใจ
“ไม่ได้ ชื่อเล่นของเรำสองคนมีเสี่ยวไปแล้ว จะเรียกลูกว่ำ เสี่ยวเหวยได้ไง?”
“…” เสี่ยวเชี่ยนนับถือกระบวนกำรคิดของเขำจริงๆ เมื่อชำติ ก่อนเขำกับเธอค่อนข้ำงเป็นคนซีเรียส มีเหรอจะเอำชื่อเรียก แมลงสำบมำตั้งให้ตัวเอง? แต่มำคิดดูดีๆ ก็รู้สึกว่ำเขำพูดก็มี
1 0 0 0 8
เหตุผล
แล้วทำไงดีล่ะ?
เดี๋ยวนะ ดูเหมือนจะออกทะเลไปไกลละ เมื่อกี้คุยอะไรกัน อยู่?
“คุณเรียกผมว่ำเสี่ยวเฉียง ผมเรียกคุณว่ำเสี่ยวเหม่ย ลูก ของเรำ…” อวี๋หมิงหลำงเอำมือตีหัวตัวเอง “งั้นก็เรียกเขำว่ำต้ำ เหวย [1] !”
เสี่ยวเชี่ยนก้มหน้ำอย่ำงหมดแรง “โอ๊ย นำยปล่อยลูกไป เถอะ! เขำยังเป็นวุ้นอยู่เลย! ทำไมนำยถึงไม่ปล่อยเขำไป!”
เหวยใหญ่?
ชื่อแบบนี้ถ้ำให้ลูกสำวที่แสนน่ำรักได้ยินล่ะก็ จะไม่น้อยใจ จนหนีออกจำกบ้ำนเลยเหรอ?
เสี่ยวเชี่ยนมั่นใจว่ำลูกไม่มีทำงชอบชื่อเล่นแบบนั้นแน่นนอน แต่อวี๋หมิงหลำงยังคงคิดว่ำนี่เป็นไอเดียดีเลิศประเสริฐศรี รีบหัน ไปฉอเลำะเสี่ยวเชี่ยน
[1] ในภำษำจีนเสี่ยวแปลว่ำเล็ก ต้ำแปลว่ำใหญ่
1 0 0 0 9
“คำว่ำเหวย [1] คุณคิดได้ดีมำกเลยนะ ลูกของเรำพิเศษมี เพียงหนึ่งเดียว เก่งกำจไร้เทียมทำน ควำมหมำยนี้เจ๋งเป็นบ้ำ อวี๋ อีเหวย ฟั งแล้วเพรำะไม่เบำ ดีกว่ำชื่ออวี๋อีรื่อลูกของพี่รองอีก ฮ่ำ ฮ่ำ ฮ่ำ ฮ่ำ!”
ในขณะที่ชมลูกตัวเองอยู่นั้นก็ยังไม่ลืมแสดงควำมสงสำร ลูกพี่รองที่กำลังจะเกิดในอีกไม่ช้ำ แต่เสี่ยวเชี่ยนขำไม่ออก
เธอไม่ได้รู้สึกว่ำ ‘ต้ำเหวย’ ชื่อปั ญญำอ่อนแบบนี้ไพเรำะ กว่ำอวี๋อีรื่อตรงไหน
เธอรู้สึกว่ำคุยเรื่องชื่อต่อไปไม่ได้แล้ว ขนำดชื่อเรียกเธอ หมอนี่ยังเอำชื่อเรียกแมลงสำบมำตั้ง เรื่องตั้งชื่อพิลึกให้ลูกสำว ยิ่งไม่ต้องพูดถึง!
“เมื่อกี้พวกเรำคุยกันเรื่องชื่อลูกอยู่เหรอ?” เสี่ยวเชี่ยนค่อยๆ เปลี่ยนเรื่องคุย อวี๋หมิงหลำงถึงได้นึกออก
“นั่นสิ มำคุยเรื่องครอบครัวมู่ต่อ ก่อนต้ำเหวยจะคลอดคุณ ห้ำมทำเรื่องที่อันตรำยทั้งสิ้น ไม่ว่ำเรื่องไหนก็ตำม!”
เสี่ยวเชี่ยนแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินที่เขำใช้ชื่อปั ญญำอ่อนนั่น
[1] เหวย ในภำษำจีนแปลว่ำหนึ่งเดียว
1 0 0 1 0
เรียกลูก
“เรื่องนี้ก็เหมือนปั ญหำของฉันกับแม่นำยในตอนนี้ ควำม ขัดแย้งยังคงอยู่ แต่จะแก้ปั ญหำได้อย่ำงนุ่มนวลหรือไม่มันถึง เวลำทดสอบควำมสำมำรถของนำยแล้ว!”
“แค่คุณไม่ไปก็จบแล้ว เกี่ยวอะไรกับทดสอบผม?”
“ผู้ชำยที่ดีควรมีควำมสำมำรถในกำรแก้ปั ญหำ!”
“… เมียจ๋ำ ทำไมตอนนี้แถเก่งขนำดนี้? เมื่อกี้ใช้มำรยำไม่ ได้ผล ตอนนี้งัดลูกไม้ล้ำงสมองผมอีก?”
คนท้องแสบเหมือนเมียเขำทุกคนไหม?
“ลูกสำวเรำเป็นคนพูด!” เสี่ยวเชี่ยนพยักหน้ำจริงจัง
“ลูกสำว? เขำยังเป็นวุ้นอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?” เมื่อกี้เธอพูดเอง นะ?
เสี่ยวเชี่ยนเอำมือลูบท้องพลำงพูด “ฉันฝั น ฝั นว่ำลูกสำวเรำ ฝำกมำบอกนำยว่ำ คุณพ่อเป็นผู้ชำยที่เก่งสุดฉลำดสุดกล้ำหำญ ที่สุดในโลก เขำเชื่อมั่นว่ำนำยสำมำรถแก้ไขปั ญหำทุกอย่ำงให้ ฉันได้! ทำให้ชีวิตฉันสงบสุขได้ อีกทั้งยังจับคนร้ำยได้ด้วย!”
1 0 0 1 1
อำกำรพูดโกหกแบบตำไม่กระพริบนี้ ผู้ชำยที่ฉลำดหน่อยไง ก็ดูออก
เมื่อกี้เพิ่งพบว่ำมู่เสี่ยวเฟิ่งอำจติดยำ แล้วก่อนหน้ำนี้จะฝั น แบบนี้ได้ไง?
อวี๋หมิงหลำงทำหน้ำอย่ำมำดูถูกระดับสติปั ญญำของพี่ หลำงขณะที่กำลังจะสั่งสอนเธอนั้นเขำก็เห็นยัยตัวแสบที่อ่ำนใจ คนเก่งลูบท้องตัวเองพลำงถอนหำยใจ
“อันที่จริงฉันโกหกนำย ฉันไม่ได้ฝั นแบบนั้น แต่ฉันรู้สึกว่ำ ลูกสำวเรำจะต้องอยำกเห็นพ่อกับแม่ของเขำเป็นคนที่พึ่งพำได้ กำรเป็นหมอก็เหมือนกับกำรเลี้ยงหมำ จะมำเลี้ยงครึ่งๆ กลำงๆ ไม่ได้ อีกอย่ำงถ้ำปล่อยให้เขำหนีไปได้แล้วย้อนกลับมำแก้แค้น ฉัน ลักพำตัวฉันไปอะไรประมำณนี้ ถึงตอนนั้นก็ต้องให้คนสวย ไปช่วย ยุ่งยำกตำยเลย!”
เรื่องทอดทิ้งคนสวยทำให้เสี่ยวเชี่ยนสะเทือนใจ คำของสัตว แพทย์ที่สอนเธอนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในสมองเธอ
กำรตั้งครรภ์ไม่ใช่ข้ออ้ำงและเหตุผลของกำรปั ดควำม รับผิดชอบ เธอไม่มีทำงพำลูกไปเผชิญกับอันตรำยด้วย
1 0 0 1 2
ควำมรู้สึกที่คิดแต่จะรับผิดชอบ แต่ไม่ว่ำจะเป็นเรื่องคนสวยหรือ เรื่องพ่อของพี่มู่ เธอคิดว่ำกำรเลี่ยงไม่ใช่ทำงแก้ปั ญหำเพียงทำง เดียว มันจะต้องมีหนทำงที่ลูกเธอไม่เป็นอันตรำยและเธอไม่ทำ ผิดต่อจรรยำบรรณทำงอำชีพอย่ำงแน่นอน
“คุณนี่จริงๆ เลย…” อวี๋หมิงหลำงนับถือเธอเลยจริงๆ เสี่ยว เชี่ยนเห็นเขำเริ่มหวั่นไหวแล้ว เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์เธอต้อง เอำวิชำควำมรู้ในอำชีพมำใช้
“นำยลองคิดดูนะ อนำคตลูกเรำคลอดออกมำจะต้องอ้วน ท้วนน่ำรักแน่นอน หน้ำตำเหมือนนำยแล้วก็เหมือนฉัน หน้ำผำก มีไฝคนงำม มือน้อยๆ ขำวๆ อวบๆ กวักเรียกให้นำยอุ้ม~”
ลูกไม้ที่จิตแพทย์ชอบใช้เหล่ำนี้เดิมทีทำอะไรอวี๋หมิงหลำง ไม่เคยได้ แต่ผู้ชำยที่ใกล้จะเป็นพ่อคนวันๆ เอำแต่ยิ้มมีควำมสุข กลับติดกับอย่ำงง่ำยดำย ถึงใบหน้ำจะยังแสร้งทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็ควบคุมมุมปำกที่ฉีกยิ้มไม่ได้แล้ว
แค่ลองจินตนำกำรถึงภำพนั้นก็สุขสุดๆ แล้ว! “นำยลองคิดดูอีกนะ ลูกสำวทำปำกจู๋จุ๊บนำยซ้ำยที ขวำที~” โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว!
1 0 0 1 3
แค่อวี๋หมิงหลำงคิดดูก็มีควำมสุขจะตำยอยู่แล้ว มันช่ำง สวยงำมอะไรขนำดนี้!
“พอลูกสำวจุ๊บนำยเสร็จนะ ก็ยังพูดกับนำยด้วยท่ำทำงน่ำรัก อีกว่ำ คุณพ่อเก่งจังเลย~ คุณแม่เจอปั ญหำอะไรคุณพ่อก็ช่วยได้ หมด~มำ หนูจุ๊บอีกที~”
คนแถวนี้ถูกชักจูงทำงควำมคิดจนกู่ไม่กลับแล้ว เห็นๆ อยู่ ว่ำมีควำมสุขสุดๆ ยังจะแสร้งทำเป็นหน้ำเข้ม
“คือ เรื่องนี้ใช่ไหม อันที่จริงก็ใช่ว่ำจะไม่มีทำงอื่น” อวี๋หมิง หลำงรู้สึกว่ำเพื่อทำตัวให้ลูกเลื่อมใส เขำต้องดึงเอำเซลล์สมอง ออกมำใช้เยอะๆ หน่อยแล้ว
“ใช่ ฉันรู้อยู่แล้วว่ำนำยต้องแก้ปั ญหำได้!”
เสี่ยวเฉียงที่ได้สติว่ำตัวเองถูกหลอกแล้วก็เริ่มโมโห ขณะที่ กำลังจะสั่งสอนเธอว่ำอย่ำมำใช้มำรยำหญิงกับยกลูกมำอ้ำงใน เวลำเดียวกัน เขำก็เห็นเสี่ยวเชี่ยนลูบท้องอีก “ลูกสำวเองก็คิด แบบนั้น ฉันว่ำเขำต้องรู้สึกว่ำพ่อตัวเองสุดยอดไปเลยแน่นอน! ไม่แน่นะพอเขำมีควำมสุขมำกๆ อำจเอำสองมือน้อยๆ หยิกแก้ม นำยเล่นก็ได้~”
1 0 0 1 4
ฮี่ ฮี่…
คนสวยก้มหน้ำอย่ำงระอำ ไม่อยำกจะมองเพื่อนจอมซื่อบื้อ ที่ถูกหลอกจนเอำแต่ยิ้มปั ญญำอ่อนอีกแล้ว!
ขนำดหมำยังดูออก แบบนี้มันหลอกต้มกันชัดๆ!
แต่ใครใช้ให้เสี่ยวเฉียงกำลังจะเป็นพ่อคนล่ะ แค่เสี่ยวเชี่ยน ยกลูกขึ้นมำอ้ำงให้เขำจินตนำกำรตำม เขำก็ยิ้มเหมือนกำลัง เคลิบเคลิ้ม จำกนั้นเสี่ยวเชี่ยนจะหลอกยังไง ให้ทำอะไรเขำก็ทำ ตำม!
เดิมก็เป็นสุนัขผู้ซื่อสัตย์อยู่แล้ว ตอนนี้ยังมำถูกเสี่ยวเชี่ยน ค้นพบว่ำเขำเป็นทำสลูกสำวอีก ยังจะมีอะไรเหลือ?
เริ่มตั้งแต่เรื่องนี้เสี่ยวเชี่ยนก็เหมือนจับจุดอ่อนของอวี๋หมิง หลำงได้ เมื่อไรที่ทั้งสองคนมีควำมเห็นไม่ตรงกัน ขอแค่เสี่ยว เชี่ยนลูบท้องแล้วล้ำงสมองด้วยกำรให้เขำจินตนำกำรตำม เสี่ยว เฉียงก็จะยิ้มเคลิบเคลิ้มรำวกับกบที่ถูกมอมเหล้ำ เสี่ยวเชี่ยนว่ำไง เขำก็ว่ำตำม
แน่นอนว่ำตัวเขำเองไม่ยอมรับ อย่ำงเช่นตอนนี้ ขนำดคน สวยยังมองออกว่ำเขำติดกับเสี่ยวเชี่ยนอย่ำงจังแล้ว เขำก็ยังจะ
1 0 0 1 5
ปำกแข็ง
“เรื่องครั้งนี้ผมจะช่วยคุณคิดหำวิธีก็แล้วกัน แต่ถ้ำต่อไปยังมี เรื่องแบบนี้อีกห้ำมเอำแต่ใจอีกแล้วเข้ำใจไหม? แถมยังเอำลูกมำ อ้ำงอีก”
พอเห็นเสี่ยวเชี่ยนทำหน้ำเหมือนได้ใจเขำก็ชี้หน้ำเธอแล้ว พูดเสียงเข้ม “ถ้ำไม่ใช่เพรำะลูกสำวนะ ผมคิดบัญชีคุณไปแล้ว!”