แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1186 ต่อว่ำซึ่งๆ หน้ำ

อวี๋หมิงหลำงกัดฟั นหมั่นเขี้ยว เธอกล้ำใช้ลูกเป็นไพ่ตำย
เทคนิคโจมตีจิตใจที่ไว้ใช้กับคนนอกเธอเอำมำใช้กับเขำ!
เสี่ยวเชี่ยนแสร้งทำหน้ำเหมือนเชื่อฟั งคำสั่งสอน แต่ในใจ
แอบแลบลิ้นใส่
ออกไพ่อะไรไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือ… ได้ผลก็พอแล้ว!
“เสี่ยวเฉียง นำยคิดจะใช้แผนไหนเหรอ?”
“ผมจะใช้แผนไหนได้ล่ะ? คุณเล่นดื้อแบบนี้ผมก็ต้องเพิ่ม
บอดี้กำร์ดให้คุณสิ ส่งคนติดตำมคุณไปเผื่อเกิดอะไรขึ้นจะได้
รับมือทัน”
“ลูกน้องนำยว่ำงขนำดนั้นเลย?”
“แน่นอนว่ำไม่ว่ำง พวกเรำยุ่งจะตำยอยู่แล้ว แต่มีอยู่คนที่
คุณรู้จักดี อีกทั้งยังมีวันหยุดเหลือเฟือ ส่งไปติดตำมคุณไม่มี
ปั ญหำแน่นอน”
“คนที่นำยหมำยถึงหรือจะเป็น” เสี่ยวเชี่ยนเบิกตำโพลง ทำ
แบบนั้นได้ด้วยเหรอ?1 0 0 1 7
บอดี้กำร์ดที่อวี๋หมิงหลำงพูดถึงก็คือต้ำหลง
ในเมื่อเสี่ยวเชี่ยนดึงดันจะไปรักษำคนแก่ใกล้ตำยให้ได้
แบบนั้นก็ต้องส่งคนไปอยู่ข้ำงกำยเธอ ขณะเดียวกันก็จะได้ตำม
สืบมู่เสี่ยวเฟิ่งไปในตัวด้วย ดูว่ำติดยำจริงหรือเปล่ำ
“ต้ำหลง… จะไหวเหรอ?” ถึงเสี่ยวเชี่ยนจะตั้งควำมหวังอย่ำง
ไร้ขีดจำกัดไว้กับน้องชำย แต่เธอกลับไม่ค่อยเชื่ อใน
ควำมสำมำรถที่แท้จริงของน้องชำยเธอเท่ำไร
เธออยำกรับผิดชอบหน้ำที่ให้ถึงที่สุดก็จริง แต่ก็ไม่ได้
หมำยควำมว่ำเธอจะเอำลูกตัวเองมำล้อเล่น
“ไหวสิ ถึงต้ำหลงจะดูปั ญญำอ่อนไปบ้ำง แต่เรื่องฝีมือถือว่ำ
โดดเด่น ผลงำนในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่ำนมำ ถึงสุดท้ำยแล้วเขำ
อำจจะทำตำมฝั นที่อยำกเป็นมือสไนเปอร์ไม่ได้ แต่โดยรวมแล้ว
ใช้ได้ทีเดียว”
ตอนนี้ทั้งหน่วยมีเพียงต้ำหลงคนเดียวที่ว่ำงสุด ถึงต้ำหลงจะ
ยังไม่ได้เข้ำร่วมกำรทดสอบสุดท้ำย ยังไม่ได้เข้ำไปอยู่ในหน่วย
เสินเจี้ยนอย่ำงเป็นทำงกำร แต่เบื้องบนก็ให้โควตำเขำไว้แล้ว
ด้วยควำมที่ต้ำหลงทำตัวเป็นแบบอย่ำงในกำรเสียสละเพื่อ1 0 0 1 8
ช่วยเหลือคนอื่น เขำจึงได้โควตำเป็นกรณีพิเศษ
“คุณวำงใจเถอะ ผมไม่มีทำงเอำควำมปลอดภัยของเมียผม
มำล้อเล่น ต้ำหลงเป็นน้องชำยคุณและก็เป็นทหำรของผม ผม
มั่นใจในควำมสำมำรถของเขำ น้องคุณถ้ำได้รับกำรฝึกอีกจะต้อง
กลำยเป็นนักรบที่ยอดเยี่ยมแน่นอน”
ในสำยตำของอวี๋หมิงหลำง โอกำสที่จะเกิดอันตรำยกับเรื่อง
นี้มีไม่มำก เพรำะต่อให้มู่เสี่ยวเฟิ่งติดยำอย่ำงที่เสี่ยวเชี่ยนคิดไว้
จริง แต่ตอนนี้เสี่ยวเชี่ยนไปช่วยรักษำคน มู่เสี่ยวเฟิ่งย่อมอยำก
ให้เสี่ยวเชี่ยนไปช่วยรักษำพ่อของตัวเอง ดังนั้นขอแค่ไม่เกิดภำพ
หลอนหลังเสพยำก็ไม่มีทำงทำอะไรเสี่ยวเชี่ยนแน่นอน
ดังนั้นส่งต้ำหลงไปย่อมพึ่งพำได้มำกที่สุด
“แล้วฉันควรอธิบำยกับบ้ำนนั้นยังไงดี? ฉันไปรักษำคนแต่
กลับเอำผู้ชำยไปด้วย ไม่เหมำะมั้ง?”
“ง่ำยมำก คุณก็บอกว่ำต้ำหลงปั ญญำอ่อนหน่อยๆ ตรงนี้ไม่
ค่อยดี” อวี๋หมิงหลำงชี้ไปที่หัว “บอกว่ำเขำมีปั ญหำทำงประสำท
อยู่ห่ำงจำกคนไม่ได้ ที่ขำเขำเป๋ เพรำะอยู่ห่ำงจำกคุณเลยเกิด
อุบัติเหตุ คุณไม่วำงใจให้เขำอยู่ที่บ้ำนคนเดียวก็เลยพำไปด้วย1 0 0 1 9
ทุกที่”
แบบนี้สมเหตุสมผลมำก
มู่เสี่ยวเฟิ่ งก็ยังไม่รู้ว่ำตอนนี้ตัวเองถูกสงสัย ไม่มีทำง
สงสัยต้ำหลงมำกนัก ยิ่งเห็นขำของต้ำหลงเจ็บจริงก็น่ำจะยิ่ง
วำงใจ ใครจะเพี้ยนถึงขนำดเอำคนเจ็บมำคุ้มกันเสี่ยวเชี่ยนล่ะ
แต่อวี๋หมิงหลำงต้องกำรใช้แผนอันตรำยแบบนี้นี่แหละ ขำ
ของต้ำหลงบำดเจ็บหำกเกิดกำรต่อสู้ขึ้นมำก็ใช่ว่ำจะสู้อีกฝ่ ำยได้
แต่เขำได้รับกำรฝึกฝนมำ มีควำมสำมำรถในกำรลอบสังเกต ให้
ตำมเสี่ยวเชี่ยนไปด้วยสำมำรถช่วยรำยงำนข่ำวได้ และสำมำรถ
ใช้อำกำรขำเจ็บให้เป็นประโยชน์ในกำรสอดส่องเหตุกำรณ์ใน
บ้ำนนั้น
“ให้เขำแสดงเป็นคนปั ญญำอ่อนนี่มันเล่นเป็นตัวเองชัดๆ…
ไม่รู้ว่ำหมอนั่นจะยอมหรือเปล่ำ เห็นบ่นๆ อยู่ว่ำอยำกเข้ำร่วม
กำรทดสอบของพวกนำยไม่ใช่เหรอ?”
จุดนี้เสี่ยวเฉียงไม่กังวล เขำมั่นใจ
“วำงใจเถอะ คุณยังแค้นที่ครำวก่อนผมหลอกให้คุณพูดจำ
ชวนขนลุกออกมำจนคุณเสียภำพลักษณ์เย็นชำไม่ใช่เหรอ?”1 0 0 2 0
พูดถึงเรื่องนี้เสี่ยวเชี่ยนก็อยำกอัดเขำ ใช่ เธอยังแค้นเรื่องนี้
อยู่!
“ครั้งนี้ผมจะให้โอกำสคุณได้เห็นว่ำ น้องชำยคุณรู้สึกยังไง
กับคุณ”
เสี่ยวเฉียงก้มไปกระซิบข้ำงหูเสี่ยวเชี่ยน สีหน้ำเธอผ่อน
คลำยทันที
ทุกครั้งที่เขำวำงแผนชั่วร้ำยเล่นงำนคนอื่นเสี่ยวเชี่ยนจะรู้สึก
สนุกไปด้วย ขอแค่ไม่เอำมำใช้กับเธอเป็นพอ
ทั้งสองคนช่วยกันวำงกลยุทธ์ที่จะใช้ในอนำคต ขณะที่
เตรียมจะปรึกษำกันเรื่องคนสวยก็ได้ยินเสียงดังโครมครำมจำก
ประตูบ้ำน
“เจ้ำเล็ก เป็นประตูเดี๋ยวนี้”
แม่มำ!
พอเสี่ยวเชี่ยนได้ยินน้ำเสียงที่นุ่มนวลเป็นพิเศษของแม่อวี๋
ในสมองของเธอก็ปรำกฏภำพพ่ออวี๋ถูกหยิกหู
รำวกับว่ำทุกครั้งก่อนที่แม่อวี๋จะอำละวำดล้วนใช้น้ำเสียง1 0 0 2 1
นุ่มนวลเป็นสัญญำณเตือน
เสี่ยวเชี่ยนหันไปมองหูอวี๋หมิงหลำงแล้วพึมพำเสียงเบำ
“ฉันไปเตรียมยำทำให้นำยดีกว่ำ ถ้ำแม่หยิกนำยรุนแรงจะได้เอำ
มำทำ”
อวี๋หมิงหลำงทั้งโมโหทั้งขำ ยัยตัวแสบนี่ ตัวเองเป็นคนทำ
แม่เขำโมโหยังจะถีบเขำให้ออกไปรับหน้ำอีก!
คิดดูก็รู้ว่ำแม่เขำไม่มีทำงระบำยอำรมณ์ใส่คนท้องแน่ คน
ซวยก็คือเขำเอง แต่ใครใช้ให้เธอเป็นเมียเขำล่ะ
อวี๋หมิงหลำงทำหน้ำประมำณว่ำรอก่อนเถอะเดี๋ยวกลับมำ
คิดบัญชีใส่เสี่ยวเชี่ยน แล้วลุกขึ้นจะไปเปิดประตู
จังหวะที่ใกล้ถึงประตู ก็มีเสียงปั งพร้อมประตูที่เปิดออก
แม่อวี๋ยิ้มกว้ำงแต่รังสีอำมหิตแผ่ซ่ำนทั่วตัว ข้ำงตัวมีทหำร
อยู่หนึ่งนำย ทหำรคนนั้นทำหน้ำแหยใส่อวี๋หมิงหลำง มือที่ถือ
เส้นลวดที่ใช้สะเดำะกลอนถึงกับสั่น
“รักษำกำรหัวหน้ำใหญ่ ผม ผม ผม…” ผมถูกบังคับ อภัยให้
ผมด้วย!1 0 0 2 2
แม่อวี๋ยิ้มอ่อนหวำน “ขอบใจนะจ๊ะ กลับไปได้แล้ว น้ำทำเธอ
เสียเวลำเดี๋ยวกลับไปจะเลี้ยงน่องไก่ทอดนะ”
“ไม่เป็นไรครับ” ทหำรคนที่ช่วยแม่อวี๋งัดบ้ำนหัวหน้ำใหญ่
ขำสั่นไปหมดแล้ว เขำไม่ได้เสียดำยน่องไก่ของแม่หัวหน้ำหรอก
แค่วิงวอนขอหัวหน้ำใหญ่อย่ำได้ฉีกขำเขำออกเหมือนน่องไก่
เป็นพอ!
“วำงใจได้ ถ้ำเขำกล้ำใช้อำนำจข่มขู่ ฉันก็กล้ำฉีกเนื้อเขำ
ออกเป็นชิ้นๆ” แม่อวี๋พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ทหำรคนนั้นไม่กล้ำ
มองหน้ำอวี๋หมิงหลำง วิ่งหนีไปทันที น้ำตำไหลพรำก
ฮือ ฮือ ฮือ เขำมีลำงสังหรณ์ว่ำเดี๋ยวจะต้องซวยแน่เลย!
“แม่จะมำก็มำสิครับ พำคนมำด้วยทำไม?” อวี๋หมิงหลำง
รู้สึกจนใจ
แม่อวี๋ถลึงตำใส่ แล้วทำเป็นเหมือนลูกชำยตัวเองไม่มีตัวตน
เดินหิ้วหม้อซุปไก่เข้ำไปในบ้ำน เสี่ยวเชี่ยนรีบยืนก้มหน้ำทำท่ำ
ส ำนึกผิด
“เสี่ยวเชี่ยนจ๊ะ ยังไม่ได้กินอะไรเลยใช่ไหม? แม่ทำซุปไก่มำ
ให้ รีบมำกินสิ” แม่อวี๋ทำเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เข้ำไปนั่งที่1 0 0 2 3
โซฟำแล้วตักซุปให้เสี่ยวเชี่ยน แต่สำยตำกลับเล็งไปที่คนสวย
คนสวยถอยออกไปอย่ำงเงียบๆ มันสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตของ
ป้ำคนนี้ จำกนั้นก็วิ่งหำงจุกตูดเข้ำห้องไป
“หนูขอโทษนะคะ” เสี่ยวเชี่ยนมองแม่สำมีที่ถือซุปไก่ เธอรีบ
พูดขอโทษ
“เด็กคนนี้นี่ แม่ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว แม่ทำไปก็เพรำะหวังดี
เรำพำหมำวิ่งหนีไปแบบนั้น มีบ้ำนก็ไม่ยอมกลับ เอำแต่หลบ
หน้ำแม่ คนที่รู้จักพวกเรำคงคิดว่ำเจ้ำเล็กไม่รู้จักจัดกำรปั ญหำ
แม่ผัวลูกสะใภ้ คนที่ไม่รู้คงคิดว่ำแม่รังแกลูกสะใภ้”
คำพูดของแม่อวี๋ค่อนข้ำงรุนแรง เธอไม่เคยว่ำเสี่ยวเชี่ยน
ซึ่งๆ หน้ำแบบนี้มำก่อน