แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1187 เห็นควำมสำเร็จอยู

แม่อวี๋ไปบ้ำนลูกสะใภ้คนเล็กก็เสียเที่ยว แต่ก็ใช่ว่ำจะล้มเลิก
ควำมคิดได้ง่ำยๆ เธอจึงไปเคำะประตูบ้ำนเฉียวเจิ้น เฉียวเจิ้นก็
ไม่กล้ำขัดใจ ทำได้แค่บอกสถำนที่ที่อวี๋หมิงหลำงอำจจะไป
แม่อวี๋ยังได้ให้เฉียวเจิ้นหำทหำรที่งัดประตูเก่งๆ มำให้ด้วย
ไม่ทิ้งช่องทำงให้อวี๋หมิงหลำงได้ถอยแม้แต่นิดเดียว ต่อ
หน้ำแม่อวี๋ที่รังสีอำมหิตแผ่ซ่ำนแบบนี้เสี่ยวเชี่ยนทำได้แค่ส่ง
สำยตำให้อวี๋หมิงหลำง กำวสองหน้ำอเนกประสงค์ ชีวิตฉันขึ้นอยู่
กับนำยแล้วนะ!
“แม่ เรื่องนี้ต้องโทษผม อย่ำไปโกรธเสี่ยวเชี่ยนเลยครับ เธอ
ทำอะไรเพี้ยนๆ ก็เพรำะว่ำท้องไงล่ะครับ แม่ลองนึกสิ่งที่เธอทำ
ไปในวันนี้ดู คนปกติเขำทำกันที่ไหน? เธอทำตัวเพี้ยนแม่จะไป
บ้ำตำมทำไมล่ะครับ เห้ย!” อวี๋หมิงหลำงหลบฝำหม้อที่แม่อวี๋
ร่อนมำอย่ำงฉิวเฉียด ป้ำคนนี้โหดจังวุ้ย!
แม่อวี๋ไม่กล้ำลงไม้ลงมือกับเสี่ยวเชี่ยน อย่ำว่ำแต่เพรำะเสี่ยว
เชี่ยนท้องจะทำให้เครียดไม่ได้เลย ต่อให้เป็นตอนที่เสี่ยวเชี่ยน
ไม่ท้องเธอก็ใจร้ำยกับเสี่ยวเชี่ยนไม่ลง ระหว่ำงแม่ผัวกับลูกสะใภ้1 0 0 2 5
ถ้ำเกิดหมำงใจกันขึ้นมำก็ยำกที่จะประสำนรอยร้ำวให้กลับไป
เป็นเหมือนเดิม แม่อวี๋เข้ำใจเรื่องนี้ ดังนั้นจึงเอำควำมโกรธที่สั่ง
สมมำนำนไปลงกับลูกชำยแทน
อย่ำงไรเสียลูกชำยเธอก็หนังหนำไม่กลัวเจ็บอยู่แล้ว เขวี้
ยงๆ ของไปไม่คณำมือหรอก
อวี๋หมิงหลำงยิ้มแหยๆ”แม่อย่ำทำร้ำยผมสิ ผมไม่รู้เรื่อง
อะไรด้วยเลยนะ จัดกำรเธอเลย ควำมผิดเธอคนเดียว ดูยัยตัว
แสบนี่สิดื้อเหลือเกิน บอกไม่ให้เลี้ยงสุนัขก็ดื้อจะเลี้ยงให้ได้ แบบ
นี้คิดจะลองดีกับแม่ชัดๆ แม่ว่ำเธอคิดจะทำตัวเป็นใหญ่ในบ้ำน
หรือโค่นแม่ลงจำกตำแหน่งหรือเปล่ำ อยำกจะยึดตำแหน่ง
ผู้ปกครองบ้ำนเรำ! จัดกำรเลยแม่ เดี๋ยวผมจับกดให้!”
อวี๋หมิงหลำงจงใจพูดแบบนั้น ค ำพูดของเขำเป็นควำมคิด
ของแม่สำมีส่วนใหญ่
“เพ้อเจ้ออะไร?” แม่อวี๋เกือบหลุดขำออกมำแล้ว เธอล่ะนับ
ถือในควำมเพ้อเจ้อของลูกชำยตัวเองจริงๆ!
“ถ้ำเธอไม่ได้คิดจะโค่นแม่ลงจำกตำแหน่งก็แสดงว่ำไม่เห็น
แม่เป็นแม่แล้ว ในใจของเธอจะต้องคิดว่ำแม่ตัวเองสำคัญกว่ำแม่1 0 0 2 6
สำมีแน่ๆ! อย่ำเห็นแก่ที่ปกติเธอชอบให้กระเป๋ ำใบละเป็นหมื่น
กับแม่ จริงๆ แล้วเธอไม่เคยเห็นแม่เป็นคนกันเองเลยสักนิด! เธอ
คิดจะใช้เงินทองซื้อหัวใจอันบริสุทธิ์ของแม่!”
“ไร้สำระ! ของที่เสี่ยวเชี่ยนให้มำไม่ใช่ของรำคำแพงทั้งหมด
เสียหน่อย เด็กคนนี้ตั้งใจเลือกให้ทั้งนั้น”
คำพูดเข้ำข้ำงแม่ที่เสี่ยวเฉียงพูดออกมำทำให้แม่อวี๋นึกถึง
ควำมดีของเสี่ยวเชี่ยน
เสี่ยวเชี่ยนรู้ว่ำพ่อแม่สำมีไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน แต่เธอก็รู้จัก
กำลเทศะมำตลอด เวลำเจอของดีๆ ก็จะนึกถึงพ่ออวี๋แม่อวี๋
แน่นอนว่ำทำงบ้ำนแม่ตัวเองก็ไม่ลืมนึกถึง ปกติเธอจะส่งให้บ้ำน
แม่สำมีกับบ้ำนแม่ตัวเองอย่ำงละชุด บำงครั้งก็เป็นของขวัญรำคำ
แพงมำก บำงครั้งก็ไม่ใช่ของแพงแต่เป็นของหำยำก
ควำมกตัญญูแบบนี้ใช้เงินซื้อไม่ได้
อวี๋หมิงหลำงเลิ่กคิ้วอย่ำงภูมิใจให้เสี่ยวเชี่ยน เห็นยัง วิธี
เปลี่ยนไปเข้ำข้ำงแม่ตัวเองของพี่ได้ผลแค่ไหน?
ตอนแรกแม่อวี๋มำพร้อมไปโกรธลุกโชน เจออวี๋หมิงหลำง
ดับไฟเข้ำไป อำรมณ์เย็นลงไปครึ่ง1 0 0 2 7
“งั้นก็แสดงว่ำผู้หญิงคนนี้จงใจยั่วโมโหแม่ คุณดูซิทำแม่ผม
โกรธขนำดไหน? แม่จัดกำรเธอเลยจะได้จบๆ แม่สำมีเทียบเท่ำ
แม่แท้ๆ ครึ่งหนึ่ง ลูกสะใภ้ไม่เชื่อฟั งก็ต้องจับตี!”
แม่อวี๋ง้ำงมือขึ้นแล้วเหวี่ยงไปหยิกหูลูกชำย “ฉันว่ำไอ้คนเลว
ที่สุดมันแกนี่แหละ!”
“โอ๊ยๆๆ! แม่~ ผมเป็นลูกชำยแท้ๆ ของแม่นะ ทำไมมำลง
ที่ผมล่ะ ผมอุตส่ำห์เข้ำข้ำงแม่นะ” อวี๋หมิงหลำงเจ็บจนต้องกัดฟั น
“แกมันไอ้คนเลว! อย่ำว่ำแต่ตอนนี้เมียแกท้องอยู่เลย ต่อให้
ไม่ท้องก็ลงไม้ลงมือไม่ได้! ฉันไม่เคยสั่งสอนให้แกไม่เคำรพ
ผู้หญิง! เสี่ยวเชี่ยน ปกติเขำลงไม้ลงมือกับหนูหรือเปล่ำ?”
เรื่องกลับตำลปั ตร แม่อวี๋หันไปถำมเสี่ยวเชี่ยน อวี๋หมิงหลำง
รีบขยิบตำให้ เมีย! รับมุกด้วย!
แต่ทว่ำเสี่ยวเชี่ยนกลับไม่ได้รับสัญญำณจำกอวี๋หมิงหลำง
หรือเธออำจจะรับรู้แล้วแต่แสร้ำงทำเป็นไม่เห็น
เธอก้มหน้ำไม่พูดอะไร ท่ำทำงจ๋อยๆ แม่อวี๋เห็นแบบนั้นก็
บิดหูลูกชำยหนักกว่ำเดิม~1 0 0 2 8
“แม่คะ อันที่จริงเขำดีกับหนูมำกค่ะ” ในที่สุดเสี่ยวเชี่ยนก็พูด
ขึ้น
“ไอ๊หยำ เมียจ๋ำ สมกับเป็นเมียผมจริงๆ คำพูดนี้พูด ‘ไว’ ไป
หน่อยไหม?” หูแทบหลุด เขำสำบำนได้เลยว่ำเมียเขำรอแม่หยิก
ให้หนำใจก่อนถึงค่อยพูด
สมกับเป็นเมียบังเกิดเกล้ำจริงๆ! ‘ควำมรัก’ ครั้งนี้มันช่ำง
ตรำตรึงสะเทือนฟ้ำสะเทือนดิน!
“เรำสองคนนี่มันแสบจริงๆ… ฉันโมโหจะตำยอยู่แล้ว”
แม่อวี๋โกรธก็ไม่ใช่จะขำก็ไม่เชิง เวลำนี้ถูกสองคนนี้ป่ วนเสียจนไม่
เหลือควำมโกรธเท่ำไรแล้ว
“แม่คะ เสี่ยวเฉียงพูดถูก ครั้งนี้หนูไม่ดีเอง หนูไม่ควรทำ
เรื่องที่ไม่เหมำะสมแบบนี้ ดุด่ำหนูมำเถอะค่ะ หนูพร้อมรับฟั ง”
“ใช่! เอำเลยแม่ จัดไป! แม่ว่ำผู้หญิงคนนี้เด็กในท้องก็จะได้
ฟั งไว้ด้วย วำงใจได้เลย เดี๋ยวพอลูกสำวผมคลอดออกมำผมจะ
บอกกับลูกว่ำเรื่องนี้ต้องโทษแม่เขำ โทษย่ำไม่ได้!”
สำยตำของแม่อวี๋เบนไปที่ท้องของเสี่ยวเชี่ยน พอได้ยินคำ
ว่ำ ‘ลูกสำว’ คิ้วที่ขมวดอยู่ก็คลำยออก1 0 0 2 9
“เมื่อกี้พวกเรำคุยกันอยู่ ลูกสำวคลอดออกมำจะเหมือน
ใคร? ว่ำกันว่ำลูกสำวต้องหน้ำเหมือนพ่อ แล้วก็จะได้กรรมพันธุ์
เด่นๆ ของพ่อกับแม่ไป อย่ำงเช่น จมูกโด่งของผม ปำกเล็กๆ
ของลูกเชี่ยน ไหนยังจะไฝคนงำมของลูกเชี่ยนอีก จิ๊ จิ๊ เด็กคนนี้
จะน่ำรักมำกขนำดไหนนะ แม่เตรียมเอี๊ยมเด็กให้ลูกผมหรือยัง?
ผมได้ยินมำว่ำแม่สั่งให้คนเย็บพวกของใช้ของเด็กอยู่”
เสี่ยวเฉียงเอำวิธีที่เมื่อครู่เสี่ยวเชี่ยนใช้กับเขำมำใช้กับแม่
เห็นควำมสำเร็จอยู่รำไรๆ พอนึกถึงหลำนสำวตัวอ้วนแม่อวี๋ก็
อำรมณ์ดีทันที
“จะไม่เตรียมได้ไง? พี่สะใภ้รองแกใกล้คลอดแล้ว อะไร
เตรียมได้ก็เตรียม ครั้งนี้ย่ำเรำเป็นคนออกแบบเองเลยนะ พวก
แม่ไปหำคนแก่ที่สุขภำพแข็งแรงให้ช่วยเย็บเสื้อผ้ำรองเท้ำเด็ก
อ่อนให้ รองเท้ำหัวเสือน่ำรักอย่ำบอกใคร จะเด็กผู้ชำยหรือ
เด็กผู้หญิงก็เตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว ลูกของพี่สะใภ้รองแกเป็น
เด็กผู้ชำยพี่สะใภ้ใหญ่บอกแม่มำแล้ว แต่จะเด็กผู้ชำยหรือ
เด็กผู้หญิงก็ดีหมด แม่เตรียมของให้เด็กผู้ชำยมำเยอะแล้ว แต่
ของๆ เด็กผู้หญิงมันน่ำรักจริงๆ…”
แม่อวี๋อยำกให้ลูกเสี่ยวเชี่ยนเป็นลูกสำว ตอนนี้ในบ้ำนมีแต่1 0 0 3 0
เด็กผู้ชำย แต่เธอก็รู้ว่ำสำยเลือดตระกูลนี้ผู้ชำยเยอะผู้หญิงน้อย
เป็นปกติอยู่แล้ว เด็กผู้หญิงเหมือนสมบัติล้ำค่ำ ถ้ำรุ่นนี้ไม่มี
ผู้หญิงเลยก็ฝืนชะตำไม่ได้
“ใช่ ใช่ แม่พูดถูก จะเด็กผู้ชำยหรือเด็กผู้หญิงก็ดีหมด พวก
เรำรักหมด” อวี๋หมิงหลำงเออออตำมแม่
หัวข้อสนทนำกลำยเป็นเรื่องเด็กอ่อน พอแม่อวี๋ได้คุยเรื่อง
เด็กก็หำยโกรธไปมำกแล้ว เห็นเสี่ยวเชี่ยนทำหน้ำจ๋อยๆ ก็อด
เอ็นดูไม่ได้ “ซุปจะเย็นชืดหมดแล้วรีบกินสิ”
ถ้ำคนสวยไม่วิ่งออกมำเข้ำห้องน้ำแม่อวี๋ก็เกือบลืมไปแล้วว่ำ
มำที่นี่ทำไม สองคนนี้หลอกคนแก่เก่งเหลือเกิน แม่อวี๋ถูกล้ำง
สมองด้วยเรื่องหลำนจนอำรมณ์ดี โมโหไม่ออกแล้ว
อวี๋หมิงหลำงมองตำมสำยตำแม่ตัวเอง รู้ว่ำแม่ต้องนึกเรื่อง
หมำได้แล้วแน่ๆ ครั้นแล้วสมองอันชำญฉลำดก็คิดหำวิธีได้ทันที
ถึงเวลำต้องงัดไม้เด็ดออกมำแล้ว!