แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1189 ทำไมร้องไห้แล้วยังไม่ยอมรับอีก

คู่สำมีภรรยำเหม่ยเฉียงที่เคลียร์กับแม่เสร็จแล้วก็พำคนสวย
กลับบ้ำน ต้ำหลงเดินกะเผลกไปเปิดประตู ขำของเขำตอนนี้ยัง
เดินไม่ได้เหมือนคนปกติ แต่ก็พอจะลุกขึ้นมำเดินได้บ้ำงแล้ว
“พี่เขย! กลับมำได้พอดีเลย ผมมีเรื่องจะปรึกษำพี่!”
เสี่ยวเชี่ยนส่งสำยตำให้อวี๋หมิงหลำง เขำจึงแกล้งไอ “พอดี
เลย พี่ก็มีเรื่องจะคุยกับนำย เรำเข้ำไปคุยในห้องนอนเล็กกัน”
พอเข้ำไปในห้องนอนเล็กแล้วต้ำหลงก็รีบชิงพูดชนิดที่รอไม่
ไหวแล้ว
“พี่เขย พี่ให้ผมกลับหน่วยได้ไหม? อีกไม่นำนก็จะทดสอบ
แล้ว จะให้ผมมัวนอนเล่นแบบนี้ไม่ได้นะ ผมเข้ำร่วมกำรฝึกที่ใช้
พละกำลังไม่ได้ แต่ผมฝึกยิงปืนได้นี่นำ ผมนั่งรถเข็นไปฝึกก็ได้
ผมคิดอยู่นำน เรื่องในครั้งนี้ผมไม่ขอให้เบื้องบนให้รำงวัลอะไร
ผมหรอก ผมขอแค่อนุญำตให้ผมกลับไปเข้ำร่วมฝึกยิงปืนเป็น
พอ ถ้ำไม่ได้จริงๆ พี่หักเบี้ยเลี้ยงผมไปเป็นค่ำกระสุนก็ได้”
ต้ำหลงอยู่บ้ำนแค่ไม่กี่วันก็ทนไม่ไหวแล้ว เขำคิดถึงเพื่อนๆ1 0 0 4 0
ของเขำ คิดถึงเป้ ำยิง ควำมเหน็ดเหนื่อยจำกกำรฝึก กำรเป็น
ทหำรเป็นควำมรู้สึกที่ทำให้คนติดอย่ำงหนึ่ง
“คือ… อะแฮ่ม ต้ำหลง พี่เขยมีเรื่องจะพูดด้วย พี่เขยขอถำม
นะ นำยอยำกเป็นทหำรหน่วยรบพิเศษหรืออยำกปกป้องพี่สำว?”
“ยังจะต้องถำมอีกเหรอ? ผมอยำกเป็นทหำรหน่วยรบพิเศษ
แล้วจะได้ไปปกป้องพี่สำวผม!”
“แล้วถ้ำเลือกได้อย่ำงเดียวล่ะ?”
พอเห็นต้ำหลงทำหน้ำงงอวี๋หมิงหลำงก็เริ่มแผนชั่วร้ำย
สำยตำมองไปที่ประตู เมื่อแน่ใจแล้วว่ำเมียเขำต้องได้ยินจึงพูด
กับต้ำหลง
“พี่สำวตัวแสบของนำยดื้อมำก ช่วงนี้ไปก่อเรื่องไว้อีกแล้ว
คนไข้ของเขำมีปั ญหำแต่เขำก็ดื้อเอำเรื่องจรรยำบรรณแพทย์มำ
อ้ำงไม่ยอมยกเลิกกำรรักษำ เรื่องนี้ยังไม่มีหลักฐำนชัดเจนพี่ก็ส่ง
คนไปคุ้มกันเขำไม่ได้ งำนในหน่วยยุ่งแค่ไหนนำยน่ำจะรู้ดี ไม่มี
ใครว่ำงเลย ตอนนี้เหลือแค่นำยแล้ว มีแค่นำยที่จะปกป้ องพี่สำว
ได้ แต่ถ้ำนำยไปปกป้องพี่สำวก็เท่ำกับไม่ได้เข้ำร่วมกำรทดสอบ
นำยต้องกลับไปอยู่หน่วยเดิมแล้วปีหน้ำมำสอบใหม่”1 0 0 4 1
อวี๋หมิงหลำงพูดจบก็เห็นต้ำหลงทำหน้ำเหมือนถูกฟ้ ำผ่ำ
กลำงหัว แน่นิ่งไม่ขยับ
พี่เขยที่มีแผนชั่วร้ำยอยู่เต็มอกยังแอบใส่เสียงประกอบ
ให้ต้ำหลงในใจ เปรี้ยง เปรี้ยง~
เด็กคนนี้มันน่ำสงสำรจริงๆ เมื่อก่อนใช้ชีวิตไร้สำระไปวันๆ
จนมำเป็นทหำรก็เจอบททดสอบมำกมำยกว่ำจะหำเป้ ำหมำย
ตัวเองเจอไม่ใช่เรื่องง่ำย แต่อยู่ๆ กลับต้องมำเลือกว่ำจะเอำ
ควำมฝั นหรือพี่น้อง
“แน่นอนว่ำถ้ำนำยไม่อยำกยุ่งเรื่องของยัยผู้หญิงตัวแสบคน
นี้พี่เขยก็ไม่โทษนำยหรอก เดี๋ยวนำยกลับไปที่หน่วยพี่จะอนุญำต
เป็นกรณีพิเศษให้นำยไปฝึกที่สนำมยิงปืนได้ตำมลำพัง มีคำสั่ง
ของพี่นำยจะไปฝึกยิงปืนกับกลุ่มอื่นก็ได้ ฝึกได้ตำมสบำยเช้ำจรด
เย็น ยังไงซะนำยก็บำดเจ็บเพรำะควำมกล้ำหำญ เรื่องแบบนี้
สมควรให้อยู่แล้ว นำยก็รู้ว่ำควำมแม่นยำของมือสไนเปอร์ล้วน
ใช้ลูกกระสุนบ่มเพำะออกมำ ถ้ำนำยได้ไปฝึกแบบนั้นโอกำสที่จะ
ได้อยู่ต่อย่อมมีสูง”
“หำคนอื่นไปคุ้มกันพี่สำวผมได้ไหม?” พอต้ำหลงได้ฟั งสิทธิ
พิเศษที่อวี๋หมิงหลำงพูดออกมำก็ตื่นเต้นมำก แต่ก็ยังไม่วำงใจ1 0 0 4 2
เรื่องเสี่ยวเชี่ยน
“ตอนนี้ไม่มีคนเหลือแล้ว จะให้พี่จับพี่สำวนำยมัดไว้ก็ไม่ได้
อีกอย่ำงเบื้องหลังของตระกูลมู่ก็อำจมีเรื่องลับๆ ที่คนอื่นไม่รู้รอ
พวกเรำไปขุดเจออยู่ พี่พูดกับนำยแบบนี้แล้วกัน นำยไปคุ้มกัน
พี่สำว ถ้ำสำมำรถช่วยพวกเรำหำหลักฐำนว่ำตระกูลมู่ทำเรื่องผิด
กฎหมำยได้ล่ะก็ ทำงหน่วยก็จะชื่นชมนำยเป็นอย่ำงมำก แต่นำย
ก็ยังต้องกลับหน่วยเก่ำอยู่ดี ถ้ำนำยไปคุ้มกันพี่สำวแล้วหำ
หลักฐำนไม่ได้ คำชมไม่มีให้ นำยก็กลับหน่วยเก่ำเหมือนกัน แต่
พี่นำยปลอดภัย เขำก็จะดีใจ นำยจะเลือกแบบไหน?”
พอเห็นต้ำหลงลังเลอวี๋หมิงหลำงจึงตบบ่ำ “พี่เขยรู้ว่ำนำย
ลำบำกใจ ใครใช้ให้พวกเรำต้องมำเจอผู้หญิงที่เอำแต่ใจแบบนี้
ล่ะ พี่ให้เวลำนำยคิดวันนึง คิดได้แล้วค่อยบอกพี่”
เสี่ยวเชี่ยนที่อยู่ด้ำนนอกฟั งแล้วก็โมโห เธอกล้ำฟั นธงเลยว่ำ
คำว่ำยัยผู้หญิงตัวแสบที่ออกจำกปำกเขำเป็นกำรล้ำงแค้นชัดๆ
เขำจะต้องพูดมันในใจมำนับครั้งไม่ถ้วนแล้วแน่นอน!
เสี่ยวเชี่ยนรู้ว่ำต้ำหลงไม่มีทำงปล่อยโอกำสนี้ไปแน่นอน
อย่ำงไรเสียน้องเธอก็เพิ่งจะค้นพบเป้ ำหมำยของตัวเอง เขำ
พยำยำมมำกเพื่อให้ได้อยู่หน่วยเสินเจี้ยนต่อ อีกทั้งยังหอบ1 0 0 4 3
ควำมหวังของคนหน่วยเก่ำมำทั้งหมด
อวี๋หมิงหลำงเดินยังไม่ถึงประตูต้ำหลงก็เรียกเขำไว้
“พี่เขย ไม่ต้องคิดแล้ว ผมเลือกพี่ผม”
ผลลัพธ์ที่ได้อยู่เหนือควำมคำดหมำยของเสี่ยวเชี่ยนมำก
แต่อวี๋หมิงหลำงกลับยิ้มออกมำ
“คิดดีแล้วนะ? พี่เขยแอบบอกควำมลับนำยหน่อยนึง ดูจำก
คะแนนกำรฝึกและพฤติกรรมของนำยตอนอยู่ในหน่วย โอกำสที่
นำยจะผ่ำนกำรทดสอบมีสูงเลยนะ นำยจะทิ้งมันเพรำะพี่สำวจอม
เอำแต่ใจไม่เสียดำยเหรอ?”
“ผมติดค้ำงพี่สำวผม… พี่เขย ผมจะเล่ำเรื่องที่ผมไม่เคยบอก
ใครเลยให้ฟั ง อันที่จริงตอนนั้นที่พ่อซ่อนจดหมำยตอบรับเข้ำ
มหำวิทยำลัยของพี่ไว้ผมไม่รู้เลยจริงๆ ต่อมำพอพี่ผมเปิดเผย
ควำมจริงตอนนั้นผมอำยุยังน้อยไม่ได้คิดอะไรมำก แต่ตอนนี้ผม
โตแล้ว เจอคนมำก็มำก ผมเหมือนจะเข้ำใจอะไรขึ้นมำแล้ว”
“นำยเข้ำใจอะไร?”
“ผมเข้ำใจแล้วว่ำที่พ่อทำแบบนั้นเพรำะอยำกเก็บโอกำสนี้1 0 0 4 4
ไว้ให้ผม รวมถึงเรื่องที่แม่พูดถึงแตงหวำนวันนั้นด้วย ผมก็นึก
ขึ้นมำได้ เมื่อก่อนเวลำที่บ้ำนมีของกินอะไรพ่อก็จะให้ผมก่อน
พอเหลือถึงให้พี่ ถ้ำไม่เหลือพี่ก็ไม่ได้กิน แต่ถึงจะเป็นอย่ำงนั้น พี่
ก็ยังคอยเจียดแบ่งของให้ผมเสมอ”
เรื่องพวกนี้ที่สมัยก่อนไม่เข้ำใจเพรำะยังเด็กมำก แต่กลับ
เข้ำใจขึ้นมำทันทีเพียงชั่วข้ำมคืน
หลังจำกที่ต้ำหลงผ่ำนเรื่องที่เสี่ยวเชี่ยนร้องไห้ฟูมฟำย
เพรำะต้องกำรให้เลือดเขำ เขำก็รู้สึกเหมือนตัวเองโตขึ้นทันตำ
ถึงได้เข้ำใจว่ำตอนเด็กๆ เขำแย่งของๆ พี่สำวโดยไม่ตั้งใจไป
มำกแค่ไหน
ถึงแม้เขำจะไม่ได้ตั้งใจ แต่อย่ำงไรเสียก็เป็นเพรำะเขำที่ทำ
ให้เด็กผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมอย่ำงพี่สำวเขำมีวัยเด็กอันโหดร้ำย
“ตอนนี้ผมโตแล้ว แต่ผมเป็นทหำรมีเงินเก็บไม่มำกเท่ำไร
ทำอะไรให้พี่ได้ไม่มำก ตอนนี้พี่ต้องกำรผม ผมก็จะไป”
“นำยไม่อยำกอยู่เสินเจี้ยนแล้วเหรอ?”
“อยำกสิครับ แต่พี่สำวผมสำคัญกว่ำ อย่ำงมำกผมก็แค่
กลับไปขุดดินกับหัวหน้ำเก่ำต่ออีกสักปี รอปี หน้ำพวกพี่ไป1 0 0 4 5
เปิดรับสมัครทหำรผมค่อยมำใหม่ ช้ำไปหนึ่งปีก็ไม่เห็นเป็นไร”
“เยี่ยม!” อวี๋หมิงหลำงตบบ่ำต้ำหลง เขำรู้สึกภูมิใจมำก
ไม่เสียแรงที่หลำยปีมำนี้เมียเขำทุ่มเทให้เด็กคนนี้ไปมำก
เห็นต้ำหลงเป็นแบบนี้เมียเขำก็น่ำจะดีใจมำก
ครั้นแล้วอวี๋หมิงหลำงจึงเล่ำรำยละเอียดให้ต้ำหลงฟั ง
รวมถึงเรื่องเวลำอยู่กับเสี่ยวเชี่ยนควรพูดอะไร จะไปหำหลักฐำน
ยังไง ถ้ำเจอสถำนกำรณ์ฉุกเฉินควรทำอย่ำงไร ต้ำหลงฟั งแล้วก็
ตื่นเต้นเลือดในกำยสูบฉีด ทั้งทึ่งในแผนกำรของพี่เขยทั้งดีใจที่
ตัวเองจะได้ไปปกป้องพี่สำว
ที่ด้ำนนอก เสี่ยวเชี่ยนเดินออกมำจำกประตูอย่ำงเงียบๆ
เธอนั่งตรงที่นั่งเล่นริมหน้ำต่ำงพลำงมองออกไปด้ำนนอก คน
สวยเดินเข้ำมำมองน้ำตำของเสี่ยวเชี่ยนด้วยควำมสงสัย เสี่ยว
เชี่ยนเช็ดน้ำตำ “ฉันไม่เป็นไร ในห้องนี้มีทรำย ทรำยมันเข้ำตำ
ฉัน”
ทรำย?
คนสวยสงสัย ไม่มีนะ1 0 0 4 6
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ซับซ้อนจัง ทำไมร้องไห้แล้วยังไม่
ยอมรับอีก?