แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1193 นี่ไม่ถือว่ำเปิดเผยควำมลับ

ในที่สุดเสี่ยวเชี่ยนก็เจอรูปใบนั้นในกล่องที่ถูกวำงไว้บนสุด
ในตู้เสื้อผ้ำ
รอยเลือดบนรูปยังคงอยู่ เสี่ยวเชี่ยนเอำรูปไปวำงเทียบกับ
ไม้แกะสลัก
เหมือนเปี๊ยบ!
นั่นก็หมำยควำมว่ำคนที่อยู่ในใจปำหลำงกับกล่องที่อยู่ใน
มือมู่เสี่ยวเฟิ่งมำจำกที่เดียวกัน
แต่สำหรับเสี่ยวเชี่ยนแล้วนี่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย คนที่มำจำก
ที่เดียวกันมีเยอะแยะ มันใช้เป็นหลักฐำนว่ำมู่เสี่ยวเฟิ่งทำผิด
กฎหมำยไม่ได้
เปลืองแรงไปตั้งเยอะยังคิดว่ำจะได้เบำะแสที่มีค่ำเสียอีก ไม่
คิดว่ำก็ยังไม่มีประโยชน์เหมือนเดิม เสี่ยวเชี่ยนผิดหวัง ท ำไมเธอ
ต้องเสียเงินไปตั้งเยอะเพื่อซื้อของพวกนี้มำด้วยนะ นี่เธอเป็นพวก
ล้ำงผลำญจริงๆ ด้วย!
ตอนค่ำกินอำหำรที่พวกอวี๋หมิงหลำงห่อกลับมำ เสี่ยวเชี่ยน1 0 0 7 4
เอำแตงกวำโปะหน้ำนอนพักสำยตำอยู่บนเตียง ตอนนี้เธอตั้ง
ท้องใช้พวกแผ่นมำร์คหน้ำไม่ได้แล้ว แต่ผู้หญิงถ้ำได้โปะอะไร
หน่อยก็จะรู้สึกใจสงบ
อวี๋หมิงหลำงฉวยโอกำสตอนที่เธอพักผ่อนแอบเข้ำไปใน
ห้องทำงำน เขำรู้สึกว่ำกำรที่เมียไล่เขำออกไปข้ำงนอกจะต้องมี
เรื่องอะไรแน่นอน เขำกวำดตำมองไปทั่วห้องทำงำนแล้วก็เห็น
กล่องบนชั้นหนังสือมีร่องรอยถูกขยับ
กล่องใบนี้เก็บพวกเอกสำรส่วนตัวไว้ ปกติไม่ค่อยได้ใช้ เขำ
หยิบลงมำเปิดดูแล้วก็เห็นรูปถ่ำยอยู่ในนั้น
เขำมองผู้หญิงที่อยู่ในรูปแล้วมองไม้แกะสลักที่อยู่บนโต๊ะ
คอมพิวเตอร์ ในที่สุดเขำก็รู้แล้วว่ำทำไมเสี่ยวเชี่ยนถึงไล่ให้เขำ
ออกไปข้ำงนอก
ในสมองเหมือนมีภำพแวบเข้ำมำ ควำมทรงจำบำงอย่ำงที่
ถูกเขำปิดผนึกไปแล้วถูกรื้อฟื้นขึ้นมำอีกครั้ง
ก่อนปำหลำงตำยได้เอำรูปใบนี้ให้เขำ อีกทั้งยังพูดบำงอย่ำง
ด้วยภำษำบ้ำนเกิด อวี๋หมิงหลำงคิดว่ำเขำพูดชื่อของผู้หญิงคนนี้
เขำหลับตำใช้เวลำสักพักในกำรสงบสติอำรมณ์แล้วถึงเข้ำ1 0 0 7 5
ไปในห้องนอน
เสี่ยวเชี่ยนเปิดเพลงเปียโนสมัยเก่ำในห้องนอน ดนตรีขับ
กล่อม เธอนอนหลับตำอยู่บนเตียง ถึงใบหน้ำจะเต็มไปด้วย
แตงกวำ แต่ในสำยตำของอวี๋หมิงหลำงเธอก็ยังคงเป็นผู้หญิงที่
สวยที่สุดในโลก แตงกวำบดบังควำมสวยของเธอไม่ได้
“เพลงกล่อมเด็กพวกนี้ไม่ไหว ฉันว่ำคุณภำพไม่ดี พรุ่งนี้ให้
พวกเขำส่งซีดีเพลงต้นฉบับที่คุณภำพดีมำหน่อย ลำโพงก็ต้อง
เปลี่ยนด้วย” เสี่ยวเชี่ยนได้ยินเสียงเขำเข้ำมำในห้อง เธอจึงพูด
ทั้งๆ ที่หลับตำ
ตอนนี้เธอตั้งท้องแล้ว เธอต้องให้สิ่งที่ดีที่สุดกับลูก
“ตอนนี้เขำยังเล็กมำก คุณฟั งเพลงเขำจะรับรู้ด้วยเหรอ?”
อวี๋หมิงหลำงลูบท้องเธอ มันกลำยเป็นควำมเคยชินไปแล้ว
“เขำไม่ได้ยิน แต่ฉันได้ยิน พอฉันอำรมณ์ดีพัฒนำกำรของ
เขำก็ดีตำมไปด้วย”
“แค่ฟั งเพลงก็ช่วยให้อำรมณ์ดีแล้วเหรอ? วันๆ คุณคิดอะไร
ตั้งเยอะแยะ ไหนจะต้องคำนึงถึงควำมรู้สึกของผม มีเรื่องอะไรก็
แบกไว้คนเดียว ไม่ปรึกษำผม คุณคิดว่ำทำแบบนี้แล้วจะอำรมณ์1 0 0 7 6
ดีเหรอ?”
พอได้ยินแบบนั้นเสี่ยวเชี่ยนก็ลืมตำแล้วลุกขึ้นมำนั่ง
แตงกวำที่แปะไว้บนหน้ำร่วงหล่น
อวี๋หมิงหลำงรีบเอำมือไปรับไว้ จำกนั้นก็ชี้ไปยังรูปถ่ำยที่เขำ
หยิบมำ
“คิดจะปิดบังผมอีกนำนแค่ไหน?”
“นำยรู้หมดแล้วเหรอ…” เมื่อกี้เสี่ยวเชี่ยนคิดว่ำเอำไว้ค่อย
หำควำมเชื่อมโยงกันใหม่ แต่นึกไม่ถึงว่ำเขำจะเจอไวขนำดนี้
“ถ้ำแม้แต่อำรมณ์คุณที่เปลี่ยนไปยังดูไม่ออก ผมก็ไม่คู่ควร
จะเป็นพ่อของเด็กคนนี้แล้ว” อวี๋หมิงหลำงลูบท้องเสี่ยวเชี่ยนใน
ใจกลับรู้สึกผิดและซึ้งใจในเวลำเดียวกัน
ลูกเชี่ยนของเขำจะต้องกลัวรื้อฟื้นควำมทรงจำที่ไม่ดีในอดีต
ของเขำแน่ ถึงได้เลือกที่จะไม่บอก อยำกหำคำตอบเองคนเดียว
“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังนำย ฉันแค่” เสี่ยวเชี่ยนไม่รู้ควรพูด
อย่ำงไร เรื่องที่เธอพยำยำมปิดบังแทบตำยแต่ผ่ำนไปไม่ถึงครึ่ง
วันเขำก็รู้แล้ว ใช้ชีวิตกับผู้ชำยที่มีสัญชำตญำณดีดุจสัตว์ป่ ำมัน1 0 0 7 7
ไม่สะดวกตรงนี้นี่แหละ
“ผมรู้ คุณกลัวผมนึกถึงเรื่องเสียใจพวกนั้นใช่ไหม?” อวี๋หมิง
หลำงถำมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เสี่ยวเชี่ยนพยักหน้ำอย่ำงอำยๆ
“ลำบำกคุณแล้ว” เขำโอบเธอเข้ำมำหวังจะจูบใบหน้ำเธอ
แต่กลับถูกเสี่ยวเชี่ยนผลักออก
“อย่ำจูบ เดี๋ยวก็ได้ลิ้มรสน้ำแตงกวำหรอก ขอฉันไปล้ำง
หน้ำก่อน”
อวี๋หมิงหลำงรั้งเธอไว้แล้วพูด “บนหน้ำมีแตงกวำแต่ตรงนี้
ไม่น่ำมีหรอก?”
เขำก้มหน้ำลงไปจูบปำกน้อยๆ ของเธออย่ำงแผ่วเบำ
เวลำแบบนี้พูดอะไรออกมำก็กลำยเป็นส่วนเกิน ควำมเป็น
ห่วงและเอำใจใส่ที่เธอไม่ได้พูดออกมำ ควำมรักและควำมซึ้งใจ
ที่เขำไม่ได้บอก ทั้งหมดรวมอยู่ในจูบนี้แล้ว
นับตั้งแต่ตรวจพบว่ำเธอตั้งท้อง ทั้งสองคนก็ไม่ได้มีสัมผัส
อย่ำงอื่นอีกนอกจำกกำรจับมือ อยู่ๆ ก็ได้จูบแบบนี้ อวี๋หมิงหลำง
ค้นพบอย่ำงอำยๆ ว่ำน้องชำยของเขำมันทรยศควำมรู้สึกที่เขำ1 0 0 7 8
กำลังซึ้งใจอยู่ ขืนจูบต่อไปได้เกิดเรื่องแน่
อวี๋หมิงหลำงปล่อยเสี่ยวเชี่ยน “รีบไปล้ำงหน้ำ ล้ำงเสร็จ
เดี๋ยวมำคิดบัญชีที่คุณรู้เรื่องแล้วไม่บอกผม!”
ถ้ำไม่เหลือบไปเห็นช่วงล่ำงของเขำเสี่ยวเชี่ยนเกือบคิดแล้ว
ว่ำเขำโกรธจริง
เธอไม่กล้ำเอำลูกมำล้อเล่น และก็รู้ว่ำหมอนี่ตอนนี้ต้อง
อดทนอดกลั้นเป็นอย่ำงมำกอย่ำไปยั่วอำรมณ์เด็ดขำด ครั้นแล้ว
จึงค่อยๆ เดินเข้ำห้องน้ำไปล้ำงหน้ำ ล้ำงอยู่เกือบห้ำนำทีถึง
ออกมำนั่งบนเตียง หยิบหมอนมำกอด สิ่งที่ได้รับกลับมำคือ
สำยตำมองแรงของเขำ
ผู้หญิงคนนี้เห็นเขำเป็นอะไร? คิดว่ำแค่หมอนใบเดียวจะกีด
กันเขำได้?
ถ้ำไม่เห็นแก่ควำมลำบำกในกำรตั้งท้องนะ ตอนนี้เขำควร
จับกดทั้งคนทั้งหมอนไปแล้ว! เอำหมอนรองไว้ที่เอวมันช่ำง อะ
แฮ่ม นอกเรื่องละ
อวี๋หมิงหลำงเก็บอำรมณ์ที่ออกนอกลู่นอกทำงไปเรื่องอย่ำง
ว่ำ เขำหยิบรูปขึ้นมำพูดกับเสี่ยวเชี่ยน1 0 0 7 9
“นี่เป็นรูปที่ปำหลำงให้ผมไว้ก่อนตำย”
“ใช่ ฉันรู้ ลำยที่อยู่บนตัวผู้หญิงเหมือนไม้แกะสลักที่ฉันซื้อ
กลับมำ ฉันเห็นกล่องลำยเดียวกันในบ้ำนมู่เสี่ยวเฟิ่ง เขำดูหวง
กล่องใบนั้นมำก ฉันรู้สึกได้ว่ำเขำกลัวฉันแตะต้องกล่องใบนั้น
แต่นี่ก็แค่อธิบำยได้ว่ำคนที่ปำหลำงชอบเคยไปที่เดียวกับมู่เสี่ยว
เฟิ่ง บ่งบอกอย่ำงอื่นไม่ได้เลย ฉันเสียเงินไปโดยเปล่ำประโยชน์”
เสี่ยวเชี่ยนพูดด้วยควำมเสียดำย
“ไม่ กำรค้นพบนี้มีค่ำมำก ลูกเชี่ยน คุณเป็นดำวนำโชคใน
ชีวิตผมจริงๆ”
“หืม?”
“น้ำเล็กบอกว่ำที่นั่นมีกำรบูชำโทเท็ม แล้วเขำได้บอกอีก
ไหมว่ำที่นั่นเป็นแหล่งผลิตสำคัญของบำงอย่ำง? สิ่งที่สำมำรถ
ทำลำยได้ทั้งตัวเองและคนอื่น? เท่ำที่ผมสืบได้ สำเหตุที่ปำหลำง
เลือกเส้นทำงที่ไม่มีทำงย้อนกลับได้เป็นเพรำะเพื่อช่วยน้องชำยที่
ถูกของสิ่งนี้ดับอนำคตยังไงล่ะ!”
“นำยหมำยถึง ยำเสพติด?! อ๋ำ ฉันนึกออกแล้ว ตอนนั้นที่มู่
เสี่ยวเฟิ่งจงใจบอกฉันว่ำกล่องนั่นผลิตในประเทศเป็นเพรำะเขำ1 0 0 8 0
ต้องกำรปิดบังเรื่องที่ไปต่ำงประเทศ! ในใจเขำมีเรื่องไม่ดีอยู่
นี่เอง!” เสี่ยวเชี่ยนปะติดปะต่อได้ทันที
อวี๋หมิงหลำงพยักหน้ำ “ใช่ แบบนั้นแหละ ลูกเชี่ยน คุณ
สร้ำงผลงำนแล้วนะ”
สมมติว่ำมู่เสี่ยวเฟิ่งไปเที่ยวกับเจ้ำของร้ำนเสื้อผ้ำนั่นที่เสี่ยว
เชี่ยนซื้อไม้แกะสลักกลับมำ แล้วทั้งสองคนได้เอำไม้แกะสลัก
กลับมำด้วย งั้นทำไมถึงต้องพยำยำมปิดบังแล้วบอกว่ำของพวก
นี้ผลิตในประเทศล่ะ?
ถ้ำมู่เสี่ยวเฟิ่งแค่เสพเอง มีควำมจำเป็นอะไรที่ต้องไปถึง
แหล่งผลิต?
“วันนี้ฉันเจอมู่เสี่ยวเฟิ่ ง พอกลับมำคนสวยก็เห่ำใส่ฉัน
รวมถึงต้ำหลงด้วย… บนตัวเขำจะต้องมีกลิ่นนั้นอย่ำงรุนแรงแน่
ไม่อย่ำงนั้นคนสวยจะออกอำกำรขนำดนี้ได้ยังไง!”
เสี่ยวเชี่ยนคิดๆ ดูแล้วก็รู้สึกกลัว เดิมคิดว่ำตัวเองก็แค่เจอ
เศรษฐีที่เล่นของอย่ำงว่ำ ไม่คิดเลยว่ำนักธุรกิจใหญ่คนนี้ไม่เพียง
แค่เสพ ยังอำจจะ… ขำยด้วย!