แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1194 ควำมยิ่งใหญ่ของวัฒนธรรมโบรำณ

“ลูกเชี่ยน คุณคิดแบบนี้ไม่ถูก เขำยังไม่โง่ถึงขนำดออกมำ
เดินเพ่นพ่ำนด้วยกลิ่นแบบนั้นทั่วตัว ถึงที่ผมจะไม่มีสุนัขตรวจจับ
ยำเสพติด แต่คนที่ระมัดระวังตัวแบบนี้ไม่มีทำงทิ้งจุดอ่อนไว้ให้
ใครจับได้แน่”
“งั้นทำไมคนสวยถึงได้ไวกับกลิ่นของเขำมำกล่ะ?”
สำยตำอวี๋หมิงหลำงจริงจัง “ตอนนี้คุณเป็นผู้ช่วยพิเศษของ
พวกเรำใช่ไหม?”
“ใช่สิ เงินเดือนก็ไม่ได้” นี่เป็นกำรตัดสินใจที่ครำวก่อนเสี่ยว
เชี่ยนขอร้องเบื้องบนตอนที่ต้องกำรช่วยอวี๋หมิงหลำง
“ดีมำก งั้นผมบอกคุณก็ไม่ถือเป็นกำรเปิดเผยควำมลับ”
เสี่ยวเชี่ยนเห็นเขำจริงจังขนำดนี้ก็รู้เลยว่ำเขำอำจกำลังจะ
พูดเรื่องที่ค่อนข้ำงสำคัญ เธอจึงพลอยจริงจังตำมไปด้วย
“ทำไมคนสวยถึงได้มำอยู่บ้ำนเรำ?” อวี๋หมิงหลำงถำม
“นำยเคยบอกแล้ว ครูฝึกของมันเสียชีวิต มันสะเทือนใจ
มำกอยู่ที่เก่ำไม่ได้ หำ!” เสี่ยวเชี่ยนคิดได้ขึ้นมำทันที เธอเอำมือ1 0 0 8 2
ปิดปำกด้วยควำมตกใจ
“หรือว่ำมู่เสี่ยวเฟิ่ง”
ไม่มั้ง?
ถ้ำเป็นแบบนั้นล่ะก็ มันจะบังเอิญเกินไปแล้ว!
“ถึงแม้กำรสรุปแบบนี้โดยที่มีหลักฐำนอยู่แค่นี้ออกจะไวไป
หน่อย แต่เรื่องตรรกะเหตุผลมันลงล็อคกันหมด ถ้ำคนสวยได้
กลิ่นยำเสพติดมันควรจะนั่งลง แต่พอมันได้กลิ่นที่ติดตัวคุณมำ
กลับเอำแต่เห่ำ เมียจ๋ำ ในฐำนะที่เป็นสำมีผมอยำกให้คุณถอน
ตัวจำกเรื่องนี้ อย่ำไปยุ่งกับผู้หญิงอันตรำยคนนี้อีกเลย”
อวี๋หมิงหลำงเองก็นึกไม่ถึงว่ำเบำะแสเพียงนิดเดียวจะทำให้
ตีควำมออกมำได้มำกขนำดนี้
แต่ก่อนที่เรื่องนี้จะเป็นรูปเป็นร่ำง จำเป็นต้องเพิ่มควำม
ระมัดระวัง เรื่องมันใหญ่เกินกว่ำที่ทั้งสองคนคิดไว้มำก คนติดยำ
ที่อำจเป็นคนค้ำด้วย อีกทั้งยังอำจเป็นคนเลวที่ทำให้ครูฝึกของ
คนสวยต้องตำย ควำมรุนแรงได้ถูกยกระดับขึ้นแล้ว
กำรพูดคุยของเสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลำงล้วนเป็นอย่ำง1 0 0 8 3
ตรงไปตรงมำ นอกจำกเรื่องเมื่อครู่ที่เสี่ยวเชี่ยนกลัวสร้ำงควำม
สะเทือนใจให้เขำแล้ว ส่วนใหญ่ทั้งครู่จะมองปั ญหำตำมควำม
เป็นจริง ซึ่งก็เกี่ยวข้องกับควำมเชื่อใจและควำมฉลำดของทั้งคู่
“เสี่ยวเฉียง ในมุมของสำมีนำยคิดแบบนั้น แล้วในมุมของ
กำรทำงำนล่ะ? นำยอยำกหำตัวคนร้ำยที่แท้จริงเพื่อแก้แค้นให้
เพื่อนทหำรที่ต้องพลีชีพไหม?”
เสี่ยวเชี่ยนมองตำของเขำ อวี๋หมิงหลำงถอนหำยใจ
“ทำไมคุณถึงได้ฉลำดแบบนี้?”
“อันที่จริงคนโบรำณก็ได้ทำเป็นตัวอย่ำงให้พวกเรำแล้ว
ยำมที่สติสัมปชัญญะกับควำมรู้สึกขัดแย้งกัน ทำงแก้ปั ญหำที่ดี
ที่สุดก็คือ” ทั้งสองคนสบตำกัน จำกนั้นก็หยิบเหรียญออกมำ
“ทอยเหรียญ”
“… คนโบรำณคนไหนกันอัจฉริยะแบบนี้?”
“ไม่ต้องสนรำยละเอียดหรอกน่ำ! ออกหัวฉันทำต่อ ออก
ก้อยฉันถอนตัว” เสี่ยวเชี่ยนพูดจบก็โยนเหรียญ สำยตำทั้งสอง
คนจับจ้องไปที่เหรียญที่ถูกโยนออกไป1 0 0 8 4
จะว่ำไปก็บังเอิญ เตียงใหญ่ขนำดนี้ จำกแรงดีดของเสี่ยว
เชี่ยนเหรียญควรตกลงบนเตียง แต่มันหมุนในอำกำศหนึ่งรอบ
แล้วกระเด้งลงบนผ้ำห่ม จำกนั้นก็กลิ้งกลุกๆ หล่นลงไปตรงซอก
เตียงด้ำนที่ชิดกับผนัง เอำมือล้วงเข้ำไปไม่ได้
อวี๋หมิงหลำงพยำยำมจะเข้ำไปดู แต่เสี่ยวเชี่ยนดึงเขำ
กลับมำ
“เห็นทีมันคงเป็นเหรียญชเรอดิงเงอร์ สวรรค์คงอยำกให้ฉัน
ท ำตำมใจตัวเอง”
“ทำไมคุณชอบทำเรื่องเสี่ยงๆ นัก? จะทำตัวเป็นคนท้องอยู่
บ้ำนธรรมดำๆ ไม่ได้เลยเหรอ?” อวี๋หมิงหลำงจนใจ
ทำไมเขำจะไม่เข้ำใจควำมหมำยของคำพูดเธอ แบบนี้เป็น
กำรบอกอ้อมๆ ว่ำต้องกำรทำต่อ
“บรรพบุรุษของพวกเรำล้วนเสี่ยงเป็นเสี่ยงตำยครั้งแล้วครั้ง
เล่ำเพื่อสืบเผ่ำพันธุ์ต่อไป สมัยดึกดำบรรพ์คนหนุ่มสำวต่ำง
ออกไปค้นหำในสิ่งที่ไม่รู้ ส่วนหัวหน้ำเผ่ำที่อำยุมำกก็อยู่เฝ้ ำ
ดินแดนของตัวเองไว้ เมื่อคนหนุ่มสำวเสี่ยงอันตรำยแสวงหำ
ทรัพยำกรได้มำกกว่ำเดิมก็จะกลับมำฆ่ำหัวหน้ำเผ่ำแล้วขึ้นแทน1 0 0 8 5
เป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆ ดังนั้นมนุษย์มียีนที่ประกอบด้วยเซลล์เสี่ยง
อันตรำยติดมำด้วย เมื่อคนๆ หนึ่งชอบควำมท้ำทำย ชอบเสี่ยง
ภัย ก็แสดงว่ำเขำยังหนุ่มยังสำว และเมื่อถึงวันหนึ่งเรำได้เหนื่อย
หน่ำยกับกำรค้นหำแล้ว อยำกแต่จะอยู่กับเหย้ำเฝ้ ำกับเรือน ก็
แสดงว่ำคนๆ นั้นแก่แล้ว”
“ทำไมผมรู้สึกว่ำนับวันคุณจะดูเด็กลงเรื่อยๆ? ตอนที่เพิ่ง
รู้จักคุณดูเหมือนคุณจะไม่ได้เป็นเหมือนตอนนี้” อวี๋หมิงหลำงยัง
ไม่ยอมรับว่ำถูกเมียตัวเองเอำชนะด้วยควำมรู้เสียแล้ว
“นั่นก็เพรำะตอนนั้นฉันยังไม่มีสำมีที่เก่งกำจ เวลำที่ฉันอยู่
ลำพังมีเรี่ยวแรงอยู่แค่นั้นก็ทำเรื่องต่ำงๆ ได้เพียงเท่ำนั้น ตอนนี้
ฉันมีสำมีที่ไร้เทียมทำน ฉันรู้ว่ำพละกำลังของฉันมีมำกขึ้น แล้ว
ทำไมฉันจะไม่ทำสิ่งต่ำงๆ ให้ได้มำกขึ้นล่ะ? พำนำยไปด้วยกัน!
สวรรค์ให้สมองอันแสนฉลำดแก่พวกเรำสองคนมำ เพียงแค่
อยำกให้พวกเรำนั่งเฝ้ำบ้ำนไปวันๆ ใช้ชีวิตทำงำนเก้ำโมงเลิกห้ำ
โมงอย่ำงนั้นเหรอ?”
เอื๊อก! อวี๋หมิงหลำงรู้สึกว่ำกบที่อยู่ในก้นบึ้งหัวใจเขำถูกเมีย
เขำจับมอมเหล้ำจนเมำหัวรำน้ำไปแล้ว สวยจ้ะ สวย~
เธอรู้จักเขำดีเกินไป และก็รู้จักวิธีพูดให้ชนะใจเขำ คำพูด1 0 0 8 6
เพียงแค่นี้ได้ทำให้อวี๋หมิงหลำงหวั่นไหวแล้ว
อันที่จริงเขำก็เข้ำใจ ถ้ำตอนนี้เสี่ยวเชี่ยนถอนตัวเขำก็หำคน
ที่จะเข้ำใกล้มู่เสี่ยวเฟิ่งได้เท่ำเธอไม่ได้อีกแล้ว ควำมแค้นของครู
ฝึกคนสวยอำจต้องปล่อยทิ้งไปแบบนั้น คนเป็นทหำรแบบเขำ
ย่อมไม่ยอม
“ทุกครั้งก่อนฉันตัดสินใจล้วนผ่ำนกำรคิดมำอย่ำงดีแล้ว ฉัน
เชื่อในควำมสำมำรถของตัวเอง และก็เชื่อในควำมสำมำรถของ
นำย เรื่องนี้หำกพวกเรำร่วมมือกันโอกำสสำเร็จมีมำกถึงเก้ำสิบ
เปอร์เซ็นต์ แล้วทำไมจะไม่ลองดูล่ะ?”
อวี๋หมิงหลำงจ้องมองเสี่ยวเชี่ยนอยู่นำทีกว่ำถึงได้ตัดสินใจ
“รอผมวำงแผนอย่ำงรอบคอบเพื่อให้มั่นใจว่ำคุณจะ
ปลอดภัยแล้วค่อยทำต่อ”
ควำมหมำยคือ ถ้ำวำงแผนไม่ได้ก็ไม่ต้องเข้ำร่วม
เสี่ยวเชี่ยนมั่นใจในพลังสมองและฝีมือของเขำ จุดนี้เธอไม่
กังวล พอเห็นอวี๋หมิงหลำงจะลุกออกไปเธอจึงถำมขึ้น
“ไปไหน?”1 0 0 8 7
“ไปชงกำแฟ”
“อ่อ ช่วงหลำยวันนี้นำยต้องอดทนมำกสินะ? ฉันแยกกัน
นอนกับนำย นำยไม่สูบบุหรี่ไม่ดื่มเหล้ำ ทำได้แค่กินกำแฟเพิ่ม
พลังสมอง?”
“อืม… ใช่”
“งั้นนำยหันมำนี่ ฉันมีวิธีทำให้สมองปลอดโปร่งดีเสียยิ่งกว่ำ
กำแฟ”
อวี๋หมิงหลำงหันไป จำกนั้นเลือดกำเดำแทบพุ่ง
“ลูก ลูกเชี่ยน?!”
ท ำไมเมียเขำถึงได้ตัวเปล่ำเล่ำเปลือย?!
เสื้อผ้ำที่เคยอยู่บนตัวลงไปกองอยู่ที่พื้น?
“อย่ำเล่นสิ ท้องยังไม่ครบสำมเดือน ถ้ำคุณนำยแม่รู้ว่ำผม
ควบคุมตัวเองไม่ได้มีหวังตำมมำฆ่ำแน่!” ถึงจะพูดจำขึงขังแบบ
นั้น แต่สำยตำกลับจดจ้องอยู่บนเรือนร่ำงของเธอ มันขัดแย้งกัน
มำก1 0 0 8 8
“แน่นอนว่ำต้องเชื่อฟั งคำพูดของผู้ใหญ่ แต่ใครบอกล่ะว่ำ
ต้องทำให้ถึงขั้นตอนสุดท้ำย? มำๆๆ พี่สุดหล่อ เดี๋ยวเจ๊จะทำให้
สมองปลอดโปร่งเอง แถมยังรักษ์โลกดีกว่ำกินกำแฟเยอะ…”
… เวลำผ่ำนไปนำนมำก อวี๋หมิงหลำงนอนมองเพดำนแล้วก็
รู้สึกว่ำโลกนี้ช่ำงสวยงำมจริงๆ เสี่ยวเชี่ยนหยิบกระดำษมำเช็ด
มือ แล้วมองเขำพลำงยิ้มกริ่ม
“สมองโล่งยัง?” เพื่อสร้ำงแรงบันดำลใจให้เขำ เธอเองก็ทุ่ม
สุดตัว จิ๊ จิ๊ คิดแบบนี้แล้ว เธอก็ลงทุนลงแรงไปไม่น้อยเพื่อพิทักษ์
ควำมสงบสุข
“แล้ว ตอนนี้สมองผมปลอดโปร่งมำก อดนึกถึงคำพูดนึง
ไม่ได้”
เสี่ยวเชี่ยนทำท่ำตั้งใจฟั ง แล้วก็เห็นอวี๋หมิงหลำงพูดด้วยสี
หน้ำจริงจัง
“ผมนึกถึงเรื่องควำมฝั นในหอแดงตอนที่เจี่ยรุ่ยคิดถึงหวำงซี
เฟิ่งแต่ก็ไม่ได้ครอบครอง เฉำกงบรรยำยโดยใช้ประโยคที่ว่ำ ‘นิ้ว
ช่วยให้หมดกลุ้ม’ กระชับได้ใจควำมครบครัน ไม่ใช่แค่ทำให้ผม
รู้สึกได้ถึงควำมยิ่งใหญ่ของวัฒนธรรมโบรำณ แน่นอนว่ำเมียผม1 0 0 8 9
ยิ่งใหญ่กว่ำ!”
“…” ยังอุตส่ำห์คิดออกมำได้?