แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1196 คนที่สร้ำงผลงำนแล้วถอนตัวได้คือใครกัน

หลังจำกเกลี้ยกล่อมคนแก่เสร็จมู่เสี่ยวเฟิ่งกับเสี่ยวเชี่ยนก็
ออกมำ ต้ำหลงในเวลำนี้เก็บหลักฐำนเสร็จกลับมำทำตัวเป็นเด็ก
วัยรุ่นติดเกมนำนแล้ว มู่เสี่ยวเฟิ่งพูดกับเสี่ยวเชี่ยนด้วยควำมรู้สึก
ขอบคุณเป็นอย่ำงมำก
“หมอเฉิน ครั้งนี้ติดค้ำงหมอเยอะเลย พ่อพี่พอแก่ตัวลงก็
นิสัยเหมือนเด็ก อยำกได้อะไรก็ต้องเอำให้ได้”
“ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ฉันควรทำอยู่แล้ว” เสี่ยวเชี่ยนหันไปยิ้ม
ให้ต้ำหลง
หลังออกมำจำกบ้ำนนั้นเสี่ยวเชี่ยนก็ถำมต้ำหลง “ได้มำยัง?”
ต้ำหลงชี้ไปที่ถุงเล็กๆ ที่อยู่ในมือ “ง่ำยจะตำย! แต่ผมนับถือ
พี่กับพี่เขยจริงๆ พวกพี่คำนวณเรื่องทั้งหมดนี้ออกมำได้ยังไง?”
เสี่ยวเชี่ยนยิ้มกรุ้มกริ่ม
แรงบันดำลใจในกำรวำงแผนมำจำก ‘นิ้วช่วยให้หมดกลุ้ม’
บอกคนนอกไม่ได้ น้องชำยตัวเองก็บอกไม่ได้!
สมองของอวี๋หมิงหลำงที่แม่นยำเสียยิ่งกว่ำเครื่องคิดเลข1 0 0 9 9
บวกกับเทคนิคเฉพำะตัวของเสี่ยวเชี่ยน ทำให้ประสบ
ควำมสำเร็จในกำรวำงแผนอันเป็นเอกลักษณ์ที่ใครก็ยำกจะ
ลอกเลียนแบบ!
กำรเก็บหลักฐำนในวันนี้เป็นเพียงขั้นแรกเท่ำนั้น เสี่ยวเชี่ยน
ลูบท้องตัวเองแล้วยิ้มอย่ำงมั่นใจ
“พี่ ยิ้มโง่ๆ ทำไมน่ะ?”
เสี่ยวเชี่ยนถีบน้องชำยไปหนึ่งที “แกจะเข้ำใจอะไร! ฉันกำลัง
สั่งสอนลูกฉัน!”
“ผมไม่เข้ำใจโลกของคนฉลำดอย่ำงพวกพี่อยู่แล้วนี่นำ…”
ยิ้มโง่ๆ ถือเป็นกำรสั่งสอนลูกในท้องด้วย?
“ฉันกำลังบอกหลำนสำวของนำยว่ำ ต้องเอำอย่ำงพ่อแม่ให้
ได้ ต้องใช้สมองในทำงที่ถูกต้อง รู้ว่ำตัวเองควรทำอะไรไม่ควร
ท ำอะไร แล้วก็ หำแฟนก็ต้องหำคนที่ฉลำดพอๆ กัน อย่ำได้เอำ
คนไม่ฉลำดแบบน้ำชำยตัวเองมำเป็นแฟน ไม่อย่ำงนั้นลูกที่
ออกมำจะไอคิวต่ำ…”
เปรี้ยง!1 0 1 0 0
ต้ำหลงสะเทือนใจ สั่งสอนลูกต้องเอำเขำเป็นตัวอย่ำงในแง่
ตรงข้ำมด้วยเหรอ?
“สมองของพี่กับพี่เขยมันเหนือมนุษย์ ไม่รู้ใครช่ำงจับพวกพี่
มำคู่กัน ถ้ำลูกของพวกพี่ได้ควำมฉลำดแบบนี้ไปล่ะก็มันน่ำกลัว
มำก ผู้ชำยยังพอไหว แต่ถ้ำผู้หญิงฉลำดแบบนี้จะขำยไม่ออก
เอำน่ะสิ…”
“ถุย! ไอ้คนปำกเสีย!” เสี่ยวเชี่ยนหันไปถ่มน้ำลำยใส่
น้องชำยเต็มๆ
หลักฐำนตัวอย่ำงที่ต้ำหลงเก็บมำเมื่อนำไปพิสูจน์ทำงเคมี
แล้วก็พบว่ำเป็ นยำเสพติดจริงๆ ซึ่งก็เป็ นเครื่องยืนยันถึง
สมมติฐำนของอวี๋หมิงหลำง แต่ลำพังปริมำณแค่นี้ไม่ถึงสิบกรัม
โทษที่จะได้รับก็เบำมำก อีกอย่ำงด้วยควำมเจ้ำเล่ห์ของมู่เสี่ยว
เฟิ่ง หำกเขำพำลูกน้องบุกไปจับ มู่เสี่ยวเฟิ่งจะต้องรีบทำลำย
หลักฐำนก่อนไปถึงแน่นอน
ดังนั้นอวี๋หมิงหลำงจึงยังไม่คิดใช้ของสิ่งนี้เป็นหลักฐำนจับมู่
เสี่ยวเฟิ่ ง หลังจำกที่แน่ใจแล้วว่ำมู่เสี่ยวเฟิ่ งปิ ดบังเรื่องที่ไป
ต่ำงประเทศอีกทั้งยังมียำเสพติดในครอบครอง อวี๋หมิงหลำงกับ
เสี่ยวเชี่ยนก็เริ่มวำงแผนที่สอง1 0 1 0 1
เสี่ยวเชี่ยนไปบ้ำนตระกูลมู่ครั้งต่อไปได้เอำคนสวยไปด้วย
มู่เสี่ยวเฟิ่งไม่อยู่บ้ำน คนใช้พอเห็นแบบนั้นก็รีบโทรรำยงำน
เจ้ำนำย
“พี่มู่คะ หมอเฉินคนนี้ช่ำง… คือว่ำ ก่อนหน้ำนี้เขำพำ
น้องชำยสติไม่ดีมำทำลำยข้ำวของบ้ำนเรำยังไม่เท่ำไร ตอนนี้พำ
หมำตัวใหญ่มำด้วยค่ะ แล้วหมำตัวนั้นไม่รู้เป็นอะไร พอเข้ำมำใน
บ้ำนเรำก็เอำแต่เห่ำไม่หยุด”
“หมำ?”
“ใช่ค่ะ! หมำตัวใหญ่มำก พอเข้ำมำก็เห่ำใหญ่ ฉันกลัวว่ำจะ
ส่งผลต่ออำกำรของนำยท่ำน พอฉันเตือนหมอเฉินเรื่องนี้เขำก็ว่ำ
ฉันกลับมำ บอกว่ำคนใช้อย่ำงฉันอย่ำมำสั่งสอนเขำ”
“เข้ำใจแล้ว เดี๋ยวฉันจะคุยกับเขำ”
หลังจำกที่มู่เสี่ยวเฟิ่งวำงสำยสีหน้ำก็เริ่มเครียด
ตอนอยู่ข้ำงนอกเธอเจอสุนัขตรวจจับยำเสพติดบ่อย รู้ว่ำ
จมูกของพวกมันไวต่อกลิ่นขนำดไหน หรือว่ำเฉินเสี่ยวเชี่ยนจะ
สงสัยเธอ?1 0 1 0 2
ไม่ว่ำยังไง กำรพำหมำมำรักษำพ่อเธอด้วยก็เป็นเรื่องที่ทำ
เกินไป มู่เสี่ยวเฟิ่งจึงโทรหำเสี่ยวเชี่ยน
“หมอเฉิน คนในบ้ำนบอกพี่ว่ำหมอเฉินพำหมำมำด้วยเหรอ
คะ?”
“พี่มู่ ฉันกำลังจะคุยกับพี่มู่เรื่องนี้อยู่พอดีเลยค่ะ เห้อ ดูสิคะ
บ้ำนฉันมีแต่ปั ญหำ แม่เพิ่งมำรับน้องชำยไป หมำที่ฉันเอำไป
ฝำกเลี้ยงไว้เขำก็เอำกลับมำคืน ครำวก่อนพี่ก็เห็นใช่ไหมคะที่มี
คนมำรับหมำของฉันไป พอมันไปอยู่บ้ำนนั้นก็ดื้อสร้ำงแต่ปั ญหำ
จนเขำต้องเอำมำคืน กลำงวันสำมีฉันต้องทำงำนเอกสำรให้
หัวหน้ำ ฉันไม่มีทำงเลือกจริงๆ เลยต้องพำคนสวยมำด้วย”
“หมอเฉิน พี่ชื่นชมในควำมสำมำรถของหมอมำตลอด แต่
เรื่องนี้มันไม่เหมำะจริงๆ นะคะ พ่อพี่ต้องกำรควำมสงบ คนใช้พี่
บอกว่ำหมำของหมอเฉินเห่ำเสียงดังหนวกหูมำก”
“คนสวยของฉันเคยมีเรื่องสะเทือนใจน่ะค่ะ ครูฝึกของมันถูก
คนทำร้ำยจนตำยต่อหน้ำต่อตำมัน ตอนนี้มันเลยอยู่ห่ำงคนไม่ได้
พูดตำมตรงเลยนะคะ มันสร้ำงควำมยุ่งยำกให้ฉันมำก อีกอย่ำง
ฉันก็ท้องไม่สะดวกเลี้ยงมัน เอำไปฝำกเลี้ยงเขำก็เอำมำคืน เดิม
คิดจะทำให้มันตำย แต่ไม่คิดว่ำเบื้องบนจะบอกมำว่ำมันกุม1 0 1 0 3
ควำมลับเอำไว้ บ้ำนฉันต้องเลี้ยงมันให้ดี”
“หมำตัวเดียวจะมีควำมลับอะไรได้คะ?”
“ไม่มีใครรู้ค่ะ สำมีฉันก็ไม่เข้ำใจเรื่องของเบื้องบน พวกเขำ
มีกฎว่ำต้องรักษำควำมลับ เอำเป็นว่ำครั้งนี้ต้องขอโทษจริงๆ
ที่มำสร้ำงควำมวุ่นวำยให้ พี่มู่วำงใจได้ค่ะ ฉันหำบ้ำนใหม่ให้มัน
แล้ว ครั้งหน้ำจะไม่ให้มันมำสร้ำงควำมวุ่นวำยอีกค่ะ”
หลังเสร็จสิ้นกำรสนทนำทำงโทรศัพท์ มู่เสี่ยวเฟิ่งยิ่งคิดก็ยิ่ง
รู้สึกว่ำเรื่องหมำน่ำสงสัย ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้นลุ่ยหม่ำงก็โทรเข้ำ
มำ
“เฟิ่ง คุณรีบกลับบริษัทเลยนะ อย่ำอยู่ที่ประเทศนั้นต่อ”
“เกิดอะไรขึ้น?”
“สำยของเรำรำยงำนมำว่ำเรื่องครำวก่อนที่คุณทำไว้ที่
ชำยแดนตอนนี้กำลังถูกตำมสืบอย่ำงหนัก คุณอยู่ที่นั่นไม่
ปลอดภัยแล้ว รีบกลับมำเดี๋ยวนี้เลย”
“ไม่มีทำงที่ฉันจะโดนจับ ฉันยิงเขำตำยกับมือ ตรงนั้นไม่มี
ใครเห็นเลยสักคน!”1 0 1 0 4
“เท่ำที่สำยเรำได้ข่ำวมำ ดูเหมือนทำงนั้นจะได้หลักฐำน
บำงอย่ำง เอำเป็นว่ำคุณต้องกลับมำทันที!”
มู่เสี่ยวเฟิ่งวำงสำย เธอเริ่มวิเครำะห์เรื่องพวกนี้ ทันใดนั้น
เธอก็เอำเรื่องที่เสี่ยวเชี่ยนเพิ่งพูดมำเชื่อมโยงกัน
เธอนึกออกแล้ว ครำวก่อนที่เธอยิงคนๆ นั้นตำยดูเหมือนจะ
มีสุนัขทหำรอยู่ด้วย ตอนนั้นเธอยิงระยะไกล สุนัขตัวนั้นก็วิ่งไล่
ตำมเธอไปไกลเหมือนกัน หรือหลักฐำนจะอยู่กับสุนัขทหำรตัว
นั้น?
และเมื่อกี้เสี่ยวเชี่ยนเพิ่งบอกว่ำครูฝึกของสุนัขตัวนั้นถูกคน
ฆ่ำตำย… ในยุคสมัยที่ประเทศค่อนข้ำงสงบสุขแบบนี้ หำกมีครู
ฝึกเสียชีวิตในขณะปฏิบัติหน้ำที่ เรื่องใหญ่แบบนี้ไม่มีทำงที่สื่อจะ
ไม่ลงข่ำว และเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ก็น่ำจะเป็นคดีของเธอ
มันจะบังเอิญขนำดนั้นเลยเหรอ?
มู่เสี่ยวเฟิ่งพยำยำมคิดว่ำเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องบังเอิญ
หรือตั้งใจ ท่ำมกลำงควำมฉงน ตอนนี้เหมือนมู่เสี่ยวเฟิ่งกำลัง
ต่อสู้กับสองสำมีภรรยำเสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลำงด้วยสมอง
เวลำนี้เสี่ยวเชี่ยนกำลังนั่งพิงหมอนอิงอยู่ในบ้ำนพลำงรับชำ1 0 1 0 5
ดอกไม้ที่อวี๋หมิงหลำงชงให้ ภำรกิจของเธอเสร็จสิ้นแล้ว ตอนนี้
เธอมีผลงำนถอนตัวได้แล้ว
“ผมถำมแพทย์แผนจีนแล้ว ชำดอกไม้พวกนี้คนท้องดื่มได้
ดื่มหน่อย เผื่อจะรู้สึกอำรมณ์ดีขึ้น” อวี๋หมิงหลำงยื่นแก้วชำให้
เสี่ยวเชี่ยนเอำมำจิบ
“ต้ำหลงเป็นไงบ้ำง?”
“พอกลับเข้ำหน่วยก็ทันไปทดสอบพอดี หมอนี่ทำคะแนนได้
เป็นที่สองเลยนะ แถมยังวิ่งมำถำมผมด้วยว่ำผมจงใจเลื่อนสอบ
ออกไปครึ่งเดือนหรือเปล่ำ เลยเจอผมด่ำกลับไป เขำทำด้วย
ฝีมือตัวเองแท้ๆ เกี่ยวอะไรกับผม? เมียจ๋ำ ครั้งนี้คุณคงสบำยใจ
แล้วใช่ไหม”