แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1202 ประธำนเชี่ยนได้เรียนรู้

คนสวยที่กลำยเป็นคนโปรดของบ้ำนหมอบกินอำหำรใน ปริมำณที่เพิ่มขึ้นอย่ำงเอร็ดอร่อย เสี่ยวเชี่ยนนั่งกินผลไม้พลำง คุมเสี่ยวเฉียงที่เช็ดกระจกอย่ำงขมีขมัน

“หัวหน้ำใหญ่ทำอะไรอยู่?” มีคนกลับมำจำกทำงำนถำมขึ้น ด้วยควำมสงสัย

หน้ำหนำวฟ้ ำมืดไว เวลำนี้ไฟข้ำงทำงสว่ำงแล้ว อวี๋หมิง หลำงร่ำงใหญ่ยืนอยู่ที่ระเบียงย่อมเป็นจุดสังเกต มองแวบแรก เหมือนคนกำลังแอบปีนเข้ำบ้ำนคนอื่น

“ออกกำลังเลยทำควำมสะอำดไปด้วย ตอนนี้เมียฉันท้อง เช็ดกระจกไม่ได้” อวี๋หมิงหลำงโกหกโดยตำไม่กระพริบ

หัวหน้ำใหญ่แมนจริงๆ! คนที่ตะโกนถำมรู้สึกนับถือมำก เฉียวเจิ้นที่เดินกลับมำด้วยเอำมือลูบคำง

“น่ำจะถูกลงโทษมำกกว่ำ?”

“เฉียวเจิ้น นำยเขียนแผนงำนเสร็จแล้วเหรอ? พรุ่งนี้ฉันจะ ดู!” อวี๋หมิงหลำงหูดีได้ยินเข้ำแล้ว

1 0 1 5 1

“ไอ๊หยำหัวหน้ำใหญ่รักเมีย ฟ้ ำดินซำบซึ้งน้ำตำจะไหล ค่อยๆ เช็ดไปนะ!”

เสี่ยวเฉียงพูดโกหกแกมขมขู่ลูกน้องเสร็จในใจก็ยังรู้สึกไม่ ยอม เขำเช็ดกระจกพลำงมองไปไกลๆ วำงแผนจะดึงตำแหน่งที่ หนึ่งในใจเมียกลับคืนมำ

“เมียจ๋ำ คุณดูสิผมเหมือนกับคนสวยมำกแค่ไหน ตอนอยู่ ข้ำงนอกพวกเรำเป็นฮีโร่ที่กล้ำหำญชำญชัย พอกลับบ้ำนพวกเรำ ก็เชื่อฟั งคุณเป็นอย่ำงดี จริงๆ นี่มันก็หน้ำที่ทั้งนั้น มันคือควำม รับผิดชอบ!”

มำเลยจ้ะเมียจ๋ำ~ประทับใจก็โผเข้ำมำในอ้อมกอดของพี่ หลำงเลย ร้องไห้ซำบซึ้งใจได้เต็มที่ แล้วเรื่องเช็ดกระจกตั้งหลำย บำนในบ้ำนก็ละเว้นเสียเถอะ

เสี่ยวเฉียงพูดได้ขึงขังหนักแน่นประกอบกับสำยตำที่มุ่งมั่น จริงใจ ปรำกฏว่ำพอหันไปมองเสี่ยวเชี่ยนอีกทีก็แทบกระอักเลือด

“เมียจ๋ำคุณทำอะไรน่ะ?”

เขำอุตส่ำห์ตั้งใจพูด แต่ทำไมเมียเขำไม่แม้แต่จะปรำยตำ มอง?

1 0 1 5 2

ในบ้ำนเปิดหน้ำต่ำงอยู่ เสี่ยวเชี่ยนกลัวหนำวจึงไปเอำเสื้อ กันหนำวขนเป็ดตัวหนำมำใส่ไว้ หันหลังให้เสี่ยวเฉียงเหมือนเป็น ก้อนกลมๆ นั่งอยู่บนพื้น

อวี๋หมิงหลำงกระโดดลงมำจำกระเบียงแล้วเดินเข้ำไปดูเธอ เสี่ยวเชี่ยนกำลังนั่งเขียนขยุกขยิกบนโต๊ะไม้ตัวโปรดของเธอ

“ทำไมไม่ขึ้นไปเขียนบนโซฟำล่ะ?”

นึกถึงเรื่องเคสรักษำคนป่ วยขึ้นมำเหรอ? เสี่ยวเฉียงเสียดำย ที่ทำไปเมื่อกี้สูญเปล่ำ

“โซฟำมันหันไปทำงหน้ำต่ำง กลัวหนำว”

“งั้นก็เข้ำไปเขียนที่โต๊ะในห้องนอนเล็กสิ” ขดตัวเป็นลูกบอล คิดจะท ำอะไร?

เสี่ยวเชี่ยนเหล่มองเขำ “แล้วฉันจะจับตำดูนำยได้ไง? เกิด นำยแอบอู้จะทำไง?”

“คุณก็ตรวจตอนทำเสร็จไม่ได้หรือไง?”

“กระจกในบ้ำนสะอำดจะตำย นำยไม่เช็ดฉันก็ดูไม่ออก” เสี่ยวเชี่ยนเผลอหลุดปำก ก็ได้ เธอก็แค่หงุดหงิดที่หมอนี่ปดปิด

1 0 1 5 3

เธอเลยหำเรื่องให้ทำงำนจุกจิก “เอำล่ะๆ เห็นแก่ที่นำยยอมรับผิด วันนี้ลงโทษแค่นี้แล้วกัน” เสี่ยวเชี่ยนปิดสมุดแล้วทำสีหน้ำได้ใจ “เมียจ๋ำ นี่คุณเตรียมจะไปหลอกใครอีก?” อวี๋หมิงหลำงเห็น

สีหน้ำเธอก็รู้ว่ำเมียเขำวำงแผนชั่วร้ำยอีกแล้ว “ฉันคิดว่ำ ตอนลูกคลอดออกมำเรำต้องมีช่ำงภำพเก่งๆ” “งั้นเดี๋ยวผมให้พี่ใหญ่หำไว้ล่วงหน้ำเลย” “ไม่ ไม่ ไม่ ฉันว่ำนะ ไป๋ จิ่นอยู่ที่ต่ำงประเทศนำนแล้ว ถึง

เวลำให้เขำกลับมำแล้ว” อวี๋หมิงหลำงครุ่นคิด

ควำมหมำยของเมียเขำคือ เธอมั่นใจว่ำจะแก้ปั ญหำเรื่องไป๋ จิ่นกับฉิวฉิวได้ก่อนลูกเกิด?

“ถึงจะจัดกำรเรื่องมู่เสี่ยวเฟิ่ งได้แล้ว แต่ฉันกลับได้แรง บันดำลใจมำ” เสี่ยวเชี่ยนก็เพิ่งคิดได้หลังจำกเห็นคนสวย บำดเจ็บ

1 0 1 5 4

“อ่อ” เสี่ยวเฉียงพยักหน้ำแล้วยืนขึ้นจะเดินออก เสี่ยวเชี่ยน ลำกเขำกลับมำ

“จะไปไหน?”

“โทรแสดงควำมเสียใจกับฉิวฉิว ฟั งจำกที่คุณพูดดูเหมือน พร้อมจะทำให้พ่อฉิวฉิวตำยได้ทุกเมื่อ”

“… ฉันขอลงโทษนำยด้วยกำรให้เช็ดกระจกต่อ!”

เสี่ยวเชี่ยนทำท่ำจะเดินหนีแต่เขำรีบกอดเธอไว้ “ผมล้อคุณ เล่นเมียจ๋ำ เมียผมอ่อนโยนขนำดนี้จะทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง”

เสี่ยวเชี่ยนทำเสียง หึ ออกมำ แบบนี้ค่อยเข้ำท่ำหน่อย

แต่แล้วก็ได้ยินคนแถวนี้พูดอย่ำงไม่รู้จักกลัวตำย “แน่นอน ว่ำคุณไม่มีทำงทำให้ดูจงใจ มำกสุดก็แค่ไม่ตั้งใจรักษำ ถึงตอน นั้นเขำก็ตำยไปเอง”

“เช็ด… กระ… จก!!” เธอไม่ควรสงสำรหมอนี่เลยจริงๆ!

คนสวยกินไส้กรอกของโปรดหมดหนึ่งชิ้น พอเงยหน้ำก็เห็น เจ้ำนำยที่คุ้นเคยทำเรื่องรนหำที่ตำยชัดๆ

1 0 1 5 5

เห้อ อยู่บ้ำนดีที่สุดแล้ว~ ไม่ได้เห็นเจ้ำนำยทำเรื่องโง่ๆ แล้วมันเหมือนชีวิตหมำขำดอะไรไปก็ไม่รู้

“ไม่แกล้งคุณแล้วดีกว่ำ เมียจ๋ำ ผมว่ำนะ คนท้องก็ควรทำตัว ให้เหมือนคนท้อง คุณร่วมมือกับพวกผมตำมจับมู่เสี่ยวเฟิ่งได้แค่ นั้นก็พอแล้ว เรื่องครอบครัวฉิวฉิวพวกเรำเอำไว้ก่อนได้ไหม?”

เมื่อกี้อวี๋หมิงหลำงจงใจล้อเสี่ยวเชี่ยนเล่น เขำก็แค่กลัวเมีย ที่ตั้งท้องอยู่ใช้สมองมำกเกินไป อยำกให้เธอพักผ่อนบำรุงครรภ์ อยู่กับบ้ำน

“ปล่อยไว้ไม่ได้หรอก ผู้ป่ วยโรคเรื้อรังแบบนั้นจะตำยตอน ไหนก็ไม่รู้ เกิดอยู่ๆ พ่อฉิวฉิวเป็นอะไรขึ้นมำ ไม่ว่ำฉิวฉิวจะได้คบ กับไป๋ จิ่นหรือเปล่ำเขำจะต้องรู้สึกเสียใจแน่นอน”

กำรคบกันก็แบ่งเป็นคบกันแบบคุณภำพสูงกับคบกันแบบ คุณภำพต่ำ ย่อมไม่เหมือนกันแน่นอน

“ต่อให้เป็นคนสวยกินไส้กรอกก็ยังรู้ว่ำอร่อยกว่ำแบบสำม อันหนึ่งหยวน แล้วนับประสำอะไรกับคน?”

นี่คือกำรเปรียบเทียบ ซึ่งทำให้เสี่ยวเฉียงเถียงกลับไม่ได้

1 0 1 5 6

“ไม่เป็นไร งำนของฉันใช้แค่สมองไม่ได้ใช้กำลัง ไม่เหนื่อย หรอก นำยไม่เห็นเหรอคนท้องที่ยังต้องออกไปทำงำนก็มี เยอะแยะไป เทียบกับพวกเขำแล้วฉันยังดีกว่ำเยอะ”

อวี๋หมิงหลำงเห็นท่ำทำงเธอมุ่งมั่นมำกก็แอบกลุ้มใจ

“ผมเช็ดกระจกแค่แปบบเดียวทำไมคุณวำงแผนได้เยอะ ขนำดนี้?”

“ก็ไม่ขนำดนั้น เดิมทีฉันลังเลมำตลอดว่ำเรื่องนี้ควรจัดกำร ยังไง คนสวยบำดเจ็บเหมือนได้เตือนฉันขึ้นมำ นำยเคยได้ยิน เรื่องกำรเปรียบเทียบโดยอคติไหม?”

อวี๋หมิงหลำงกวำดตำมองคนสวย แกมันตัวปั ญหำ! คนสวย ที่กำลังกินไส้กรอกชิ้นที่สองหยุดชะงัก กินไส้กรอกอยู่โดนเฉย?

“เคยได้ยินคุณพูด กำรใช้อคติในกำรเปรียบเทียบถูกพูดถึง ในทำงจิตวิทยำ เรื่องไม่ดีสองเรื่องเกิดขึ้นพร้อมกัน เรื่องที่เบำ กว่ำย่อมเห็นได้ชัดว่ำเป็นเรื่องที่ไม่สำคัญ”

ก็เหมือนกับมองเห็นภูเขำลูกหนึ่ง รู้สึกว่ำมันสูงมำก แต่เมื่อ เทียบกับยอดเขำเอเวอเรสต์มันก็แค่เนินเล็กๆ

1 0 1 5 7

“ฉลำดมำก วันนี้ฉันคิดว่ำคนสวยตำยแล้วเลยเสียใจมำก แต่ต่อมำพอได้รู้ว่ำมันแค่บำดเจ็บฉันก็โล่งใจสุดๆ ถ้ำฉันได้เห็น ว่ำมันบำดเจ็บก่อนหน้ำนั้น จะต้องเสียใจมำกกว่ำตอนนี้แน่นอน นี่แหละกำรเปรียบเทียบโดยอคติ”

เสี่ยวเชี่ยนได้เรียนรู้จำกเหตุกำรณ์นี้ เธอจึงคิดว่ำพ่อฉิวฉิวก็ ควรจะได้เรียนรู้บ้ำง

“ไม่เคยเห็นคนท้องคนไหนเป็นแบบคุณมำก่อนเลย ดื้อ มำก… งั้นเรำต้องตกลงกันก่อน พอจบเรื่องพ่อฉิวฉิวแล้วคุณต้อง ยอมอยู่บ้ำนดูแลตัวเองดีๆ เข้ำใจไหม?”

“อืมๆ ~” เสี่ยวเชี่ยนทำปำกจู๋จะเข้ำไปจุ๊บเขำ อวี๋หมิงหลำง กึ่งหลับตำรอดื่มด่ำกับควำมสุข

“โฮ่ง!” คนสวยเห่ำ เสี่ยวเชี่ยนผลักอวี๋หมิงหลำงออก

“พำคนสวยไปเข้ำห้องน้ำเร็ว!”

อวี๋หมิงหลำงมองค้อนถำดอำหำรของคนสวย กินเยอะก็ เรื่องเยอะ แถมยังเลือกเวลำที่เขำกำลังจะได้โบนัสเสียด้วยนะ เห็นทีจะต้องลดอำหำรของคนสวยแล้ว…