แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1208 มุมมองปรัชญำวัดกันที่สติ
เห็นๆ อยู่ว่ำเธอเป็นแค่ไข้หวัดธรรมดำ แต่แม่เธอกลับบอก ว่ำเป็นเพรำะเตียงนอนตรงกับประตู ไหนจะที่นั่งเล่นริมหน้ำต่ำง ตำแหน่งที่นั่งก็ตรงกับประตู บอกว่ำถ้ำคนท้องนั่งตรงกับประตูจะ มีแรงอำฆำตพุ่งเข้ำหำ ครั้นแล้วที่นั่งเล่นตรงนั้นจึงกลำยเป็นที่ ต้องห้ำมสำหรับเสี่ยวเชี่ยน ส่วนเตียงนอนก็ให้อวี๋หมิงหลำงมำ ย้ำยไปตรงด้ำนที่ไม่ตรงกับประตูตำมคำสั่งของเจี่ยซิ่วฟำง
เดิมทีกำรจัดวำงภำยในบ้ำนเสี่ยวเชี่ยนวำงแผนไว้อย่ำงดี แล้ว พอย้ำยเตียงไปอีกด้ำนก็ไม่สวย เสี่ยวเชี่ยนดูยังไงก็ไม่สบ อำรมณ์
แต่เจี่ยซิ่วฟำงกลับเถียงเสียงแข็ง
“คนหนุ่มสำวอย่ำงพวกแกเรียนจนสมองเพี้ยน ชอบไม่เชื่อ คำสั่งสอนที่สืบทอดกันมำตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษ ถ้ำมันไม่เป็นจริง แล้วเขำจะเชื่อกันมำตั้งหลำยรุ่นเหรอ?”
“นั่นก็เพรำะคนไม่มีควำมรู้แบบแม่ไงที่เชื่อกัน เชื่อกันมำ แบบผิดๆ…” เสี่ยวเชี่ยนเถียงกลับ
1 0 2 0 2
เจี่ยซิ่วฟำงยื่นแก้วใส่น้ำที่เพิ่งทำเสร็จและก็ไม่รู้ว่ำต้มจำก อะไรให้เสี่ยวเชี่ยน บอกให้เสี่ยวเชี่ยนดื่มตอนร้อนๆ
“เชื่อกันมำแบบผิดๆ ที่ไหนกัน? พวกฉันขอยอมเชื่อเรื่อง พวกนี้ดีกว่ำ! แกดูซิ นี่ยังไม่ถึงสองวันร่ำงกำยแกก็ดีขึ้นมำกแล้ว ใช่ไหมล่ะ?”
ก็จริง พอเจี่ยซิ่วฟำงมำเสี่ยวเชี่ยนก็อำกำรดีขึ้น
“ไข้หวัดเดิมทีก็เป็นโรคที่รักษำหำยเองได้อยู่แล้ว ต่อให้แม่ ไม่มำ อีกไม่กี่วันก็อำกำรดีขึ้น”
เจี่ยซิ่วฟำงถลึงตำใส่ เสี่ยวเชี่ยนทำหน้ำทะเล้นใส่แล้วพูด “แน่นอนว่ำพอแม่มำหนูก็หำยไวขึ้นไง”
แบบนี้ค่อยเข้ำท่ำหน่อย!
เจี่ยซิ่วฟำงสบำยใจแล้ว
“ใช่ไหมล่ะ ยังไงประสบกำรณ์ชีวิตฉันก็เยอะกว่ำพวกแก ฟั ง คำคนแก่ไว้ไม่ผิดหรอกน่ำ!”
เสี่ยวเชี่ยนพูดในใจ วันๆ ยัดเยียดให้เธอกินเดี๋ยวน้ำเดี๋ยว ซุปร้อนๆ จะไม่ให้ดีขึ้นไวได้ไง
1 0 2 0 3
ขณะที่สองแม่ลูกกำลังคุยอยู่นั้นโทรศัพท์บ้ำนก็ดังขึ้น
ช่วงระหว่ำงบำรุงครรภ์เสี่ยวเชี่ยนใช้โทรศัพท์มือถือน้อยลง แล้ว
“เฉินเสี่ยวเชี่ยนพูดค่ะ อะไรนะ? ผู้เฒ่ำมู่เสียแล้ว?”
เมื่อไม่กี่นำทีก่อน ในที่สุดผู้เฒ่ำมู่ก็สิ้นลมหลังจำกที่กำรยื้อ ชีวิตไม่ได้ผล ลำจำกโลกนี้ไปที่โรงพยำบำล
พอเสี่ยวเชี่ยนได้ข่ำวก็รีบจัดแจงเรื่องพิธีศพ เจี่ยซิ่วฟำงที่อยู่ ข้ำงๆ ด้วยตลอดเห็นแล้วก็เป็นห่วง
หลังจำกที่เสี่ยวเชี่ยนโทรหำคนนู้นคนนี้เสร็จ ในที่สุดเจี่ยซิ่ วฟำงก็มีโอกำสพูดแล้ว
“เชี่ยนเอ๋อร์ คนที่ตำยก็คือคนที่แกเล่ำให้ฟั งนั่น ลูกสำวเขำ เข้ำรั้ว แล้ววำนแกให้ช่วยดูแลพ่อเขำอะเหรอ?”
เข้ำรั้วเป็นภำษำคนบ้ำนนอกหมำยถึงติดคุก
เสี่ยวเชี่ยนพยักหน้ำ
เจี่ยซิ่วฟำงอึกอักเหมือนอยำกพูดแต่ก็ไม่พูด คิดๆ แล้วก็
1 0 2 0 4
รู้สึกว่ำพูดดีกว่ำ
“ถึงคนเรำจะต้องรักษำสัจจะ สัญญำอะไรกับใครไว้แล้วต้อง ทำให้ได้ แต่ประเด็นคือ… นี่ก็ใกล้จะตรุษจีนแล้ว แกจัดกำรเรื่อง พวกนี้มันไม่ดี อีกอย่ำงแกก็ตั้งท้องอยู่ ไปร่วมงำนศพมันจะไม่ดี นะ”
สิ่งที่เจี่ยซิ่วฟำงพูดล้วนเป็นควำมเชื่องมงำย เสี่ยวเชี่ยนไม่ เชื่อเรื่องพวกนี้ อย่ำงไรเสียผู้เฒ่ำมู่ก็เป็นคนไข้ของเธอ ตอนนี้ เสียชีวิตแล้ว ต่อให้มู่เสี่ยวเฟิ่งไม่ได้ไหว้วำนเธอ เธอก็จะยังคงไป ส่งผู้เฒ่ำมู่เป็นครั้งสุดท้ำยอยู่ดี
นิสัยนี้เป็นมำตั้งแต่เมื่อชำติก่อนแล้ว เธอไม่เหมือนกับหมอ ทั่วไป หมอที่รักษำทำงร่ำงกำยไม่มีทำงไปส่งคนไข้เป็นครั้ง สุดท้ำย แต่เธอทำ
เจี่ยซิ่วฟำงไม่เข้ำใจเรื่องพวกนี้ เธอรู้อยู่อย่ำงเดียว
ลูกสำวเธอตั้งท้อง คนท้องก็ต้องทำตำมควำมเชื่อนี้
ผู้เฒ่ำมู่จำกไปวันที่ยี่สิบเก้ำ อยู่ไม่ถึงวันสิ้นปี
พิธีศพของเขำทำให้เสี่ยวเชี่ยนมีปั ญหำกับเจี่ยซิ่วฟำง เดิม
1 0 2 0 5
เสี่ยวเชี่ยนอยำกขอควำมช่วยเหลือจำกเสี่ยวเฉียงให้เขำมำ จัดกำรป้ ำแก่ที่แสนจะงมงำยนี่ แต่บังเอิญมำกที่เสี่ยวเฉียงต้อง พำทหำรไปร่วมซ้อมรบที่เมืองอื่นพอดี จึงอยู่ช่วยไม่ได้
เสี่ยวเชี่ยนไปไหนแม่ก็ไปด้วย ไปเดินซื้อของก็ตำม
ซื้อซอสขวดเดียวก็ตำม
ปกติเจี่ยซิ่วฟำงเป็นคนขี้สงสำรจิตใจแม่พระ มีหัวใจที่รักทุก คนบนโลกนี้ แต่มีเพียงแค่เรื่องที่เกี่ยวกับหลำนตัวเองเท่ำนั้นที่ เธอจะดื้อมำก เธอไม่ห้ำมเสี่ยวเชี่ยนโทรสั่งคนเรื่องงำนศพ แต่ไม่ อนุญำตให้เสี่ยวเชี่ยนไปเข้ำร่วมพิธีเด็ดขำด
เสี่ยวเชี่ยนไม่มีทำงเลือกและก็ไม่กล้ำโมโหแม่จริงๆ ช่วงนี้ ไม่รู้แม่เธอไปเรียนท่ำไซซีกลุ้มใจมำจำกใคร ถ้ำเธอเริ่มโมโหแม่ เธอก็จะเอำมือกุมอกแล้วรีบสั่งพ่อเลี่ยว เร็วที่รัก ไปเอำยำแก้ แน่นหน้ำอกมำเร็ว!
คงไม่ถึงขนำดที่ทำให้แม่ตัวเองล้มป่ วยเพรำะเรื่องพ่อของ คนอื่น เสี่ยวเชี่ยนคิดว่ำอย่ำงไรเสียตอนที่ผู้เฒ่ำมู่มีชีวิตอยู่เธอก็ ได้ทำในสิ่งที่ควรทำไปแล้ว พิธีต่ำงๆ ก็จัดกำรให้เรียบร้อย ขำด ก็แค่ตัวเธอไปกรำบไหว้ ซึ่งเธอก็ได้ล้มเลิกควำมคิดที่จะไปร่วม
1 0 2 0 6
พิธีแล้ว ได้แต่กำชับคนที่ไปเป็นธุระแทนเธอว่ำให้ทำพิธีศพให้ดี
เรียบง่ำยได้ แต่ขั้นตอนไหนที่ควรมีก็ต้องมี
ตรุษจีนปีนี้อวี๋หมิงหลำงไม่อยู่บ้ำน เสี่ยวเชี่ยนก็วุ่นอยู่กับ เรื่องพิธีศพของผู้เฒ่ำตระกูลมู่ เจี่ยซิ่วฟำงรู้สึกไม่รื่นเริงเลยสักนิด พอดีกับที่วัดจีนทำงนี้มีกำรจัดงำนวัด เธอจึงชวนคู่ชีวิตไปไหว้ พระ เตรียมธูปไปเต็มตะกร้ำ
เสี่ยวเชี่ยนถำมด้วยควำมสงสัย “แม่นับถือพุทธไม่ใช่เหรอ? วัดจีนนั่นเป็นของลัทธิเต๋ำไม่ใช่หรือไง?”
“จะสนทำไม ฉันจะไปไหว้พระขอพร! แกอยู่บ้ำนกับหลิว เหมยไป ห้ำมออกไปไหน!” เจี่ยซิ่วฟำงถือตะกร้ำธูปแล้วเดินตึง ตังออกจำกบ้ำนไปพร้อมกับสำมี
ฟู่ กุ้ยลูกเลี้ยงเป็นคนขับรถให้ เสี่ยวเชี่ยนกับหลิวเหมยท้อง อยู่ก็เฝ้ำบ้ำนไป สืออวี้ที่อยู่ชั้นล่ำงก็ขึ้นมำอยู่ด้วย ต้ำอีมำหำพอดี คนท้องทั้งสี่จึงตั้งวงเล่นไพ่นกกระจอกกัน
สองในสี่ท้องใหญ่แล้ว อีกสองคนยังเห็นไม่ชัดว่ำตั้งท้อง เล่นกันตำละห้ำเหมำ ไม่เน้นชนะ เล่นเอำมัน
1 0 2 0 7
คุยกันเรื่องที่แม่เสี่ยวเชี่ยนไปไหว้พระ ทุกคนต่ำงเห็นด้วย
“ควำมเชื่อเรื่องคนท้องมีเยอะแยะ ขนำดแม่สำมีฉันที่ กำรศึกษำสูงก็ยังถือนู่นถือนี่เยอะเลย” คนพูดคือต้ำอี คนอื่นๆ พำกันพยักหน้ำ ก็จริง
เห็นแม่เสี่ยวเชี่ยนทำตัวอย่ำงไรแม่คนอื่นกับแม่สำมีก็ทำ เหมือนกัน ไม่ต้องสนหรอกว่ำปกติจะเชื่อหรือไม่เชื่อ แต่ถ้ำเป็น เรื่องที่เกี่ยวข้องกับทำยำทรุ่นต่อไปคนแก่คิดเหมือนกันทั้งนั้น ขอยอมเชื่อไว้ดีกว่ำ
“ตอนที่ฉันเพิ่งรู้ว่ำท้องนะ แม่ฉันถอดเครื่องประดับบนตัว ฉันออกหมดเลย กำไลหยก แหวน ต่ำงหูสร้อย ไม่ให้ใส่สัก อย่ำง” สืออวี้สำวน้อยที่รักกำรแต่งตัวชอบใส่เครื่องประดับ กระจุกกระจิก พอท้องก็ต้องถอดออกหมด
“แม่ฉันร่วมมือกับเสี่ยวเฉียงย้ำยเตียงฉัน แล้วยังย้ำยของนู่น นี่นั่นเต็มไปหมด” ประธำนเชี่ยนยังคงไม่พอใจเรื่องนี้เลยขอ ยกขึ้นมำพูด
“เหมือนกัน แม่สำมีฉันพอได้คุยกับแม่เสี่ยวเชี่ยนก็สั่งให้พี่ รองไปย้ำยเตียง”
1 0 2 0 8
หลิวเหมยที่นั่งเงียบมำตลอดยิ้มฮี่ ฮี่ ชนะแล้ว!
“จริงสิหลิวเหมย ได้ยินว่ำเธอโตมำบนเขำ อำจำรย์เธอเป็น แม่ชี เธอมีเรื่องต้องห้ำมเยอะเลยหรือเปล่ำ?” สืออวี้ถำมหลิว เหมย
“อำจำรย์ฉันเป็นคุนเต้ำ ไม่ใช่แม่ชี”
“มันคืออะไร?”
“ในศำสนำ ผู้ชำยจะเรียกว่ำเฉียนเต้ำ ผู้หญิงเรียกคุนเต้ำ” เสี่ยวเชี่ยนเป็นคนตอบ
“มันก็คือๆ กันแหละ ควำมเชื่อของคนพวกนี้เยอะกว่ำหรือ เปล่ำ? อำจำรย์เธอมีโทรสั่งทำงไกลให้ย้ำยข้ำวของในบ้ำนบ้ำง หรือเปล่ำ หรือมีถือเรื่องอะไรไหม?”
ทุกคนต่ำงมองไปที่หลิวเหมย หลิวเหมยกระพริบตำปริบๆ” ดูเหมือนจะไม่มีเลยนะ อันที่จริงตอนน้ำเจี่ยไปที่บ้ำนก็ดูๆ แล้ว นะ บ้ำนฉันทุกอย่ำงจัดวำงได้พอดี ไม่มีอะไรต้องย้ำย น้ำเจี่ย ไม่ได้ว่ำอะไร จริงๆ แล้วอำจำรย์ฉันไม่ได้เป็นอย่ำงที่ทุกคนคิด เขำไม่ใช่แม่หมอ เขำเป็นนักปรัชญำที่มีสติอยู่เสมอ”
1 0 2 0 9
พูดออกมำแบบนี้แม้แต่เสี่ยวเชี่ยนก็ยังไม่เชื่อ