แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1211 ยังไม่รู้จักเข็ด

ลูกคนที่สองของต้ำอีถูกเปลี่ยนชื่อไปเรียบร้อย ตำมนิสัย ของพลโทอวี๋ จะต้องอยำกให้ลูกเธอชื่อพ้องกับลูกพี่รองแน่นอน เสี่ยวเชี่ยนคิดอยู่สักพัก อย่ำงเช่นหยำงกวงที่แปลว่ำแสงแดด หยำงกังที่แปลว่ำแข็งแกร่ง ไม่ว่ำจะชื่อไหนก็ไม่เพรำะทั้งนั้น อด ไม่ได้ที่จะเป็นห่วงเรื่องชื่อของลูกสำวเธอ

ไม่ว่ำจะชื่ออวี๋อีกวงหรืออวี๋อีกังล้วนไม่ใช่ชื่อที่โอเคทั้งนั้น

แต่เวลำนี้ทั้งครอบครัวกำลังอยู่อำรมณ์ยินดีที่มีสมำชิกใหม่ เพิ่มเข้ำมำ ตอนที่พ่ออวี๋มำถึงโรงพยำบำลหลำนก็ออกมำลืมตำดู โลกแล้ว ถึงเด็กแรกเกิดจะใบหน้ำเหี่ยวย่น แต่ต่ำงก็รู้สึกว่ำ ลูกหลำนตัวเองน่ำรักที่สุดแล้ว ทั้งครอบครัวอบอวลไปด้วยควำม ยินดี

เนื่องจำกเป็นกำรคลอดเองตำมธรรมชำติ อยู่รอดูอำกำรที่ โรงพยำบำลสำมวันต้ำอีกับลูกไม่เป็นอะไรจึงกลับบ้ำนได้ วันนี้ เสี่ยวเชี่ยนอยำกไปดูต้ำอี เจี่ยซิ่วฟำงจึงไปด้วย

ฟู่ กุ้ยขับรถ เสี่ยวเชี่ยนกับแม่นั่งเบำะหลัง เนื่องจำกเป็นคน ครอบครัวเดียวกันเจี่ยซิ่วฟำงจึงกล้ำพูดจำอย่ำงไม่เกรงใจ เธอ

1 0 2 2 7

เริ่มบ่น

“คิดว่ำแกแต่งเข้ำตระกูลดีแล้วซะอีก มำดูตอนนี้สิ ตระกูลดี ก็งั้นๆ แหละ”

“แม่ เป็นบ้ำอะไรขึ้นมำอีก? อยู่เฉยๆ ก็พูดจำแบบนี้?”

เสี่ยวเชี่ยนมั่นใจว่ำแม่สำมีไม่ได้ทำอะไรที่ติดค้ำงแม่เธอ อย่ำงแน่นอน แล้วทำไมแม่เธอถึงทำหน้ำน้อยอกน้อยใจแบบนี้?

“คนอื่นถำมฉันว่ำลูกเขยทำงำนอะไรฉันก็บอกไม่ได้ อันนี้ยัง ไม่เท่ำไร ตอนนี้พอมีคนถำมฉันว่ำลูกชำยทำงำนอะไรฉันก็พูด ไม่ได้อีก เพื่อนบ้ำนคิดว่ำลูกเขยฉันเป็นทหำรเฝ้ำโกดัง ตอนนี้ลูก ชำยก็ตำมไปเฝ้ำโกดังด้วยแล้ว…”

ทหำรหน่วยรบพิเศษจะต้องถูกปกปิดเป็นควำมลับ พอคน อื่นถำมเจี่ยซิ่วฟำง เธอก็ทำได้แค่ตอบแบบขอไปที คนอื่นเลยคิด ว่ำคงไม่ใช่งำนที่มีเกียรติอะไร ทำให้เจี่ยซิ่วฟำงอดบ่นไม่ได้

ฟู่ กุ้ยกับเสี่ยวเชี่ยนพำกันขำ

“แม่ก็ชินแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“เรื่องพวกนี้ฉันน่ะทนได้ แต่แกดูตระกูลอวี๋สิ เป็นทหำรทั้ง

1 0 2 2 8

บ้ำนมีอะไรดี? ตรุษจีนแบบนี้อวี๋หมิงหลำงพำน้องแกไปไหนก็ไม่ รู้ บ้ำนเรำก็เลยต้องข้ำมปีแบบขำดสมำชิกไปสองคน ต้ำอีคลอด ลูก หลำนออกมำแล้วปู่ ยังมำไม่ถึง ค่ำยทหำรนี่เขำทำอะไรกัน นักหนำนะ ยุ่งมันตลอดทั้งปี มีเรื่องอะไรจะรอหลังตรุษจีนค่อยว่ำ กันไม่ได้หรือไง? จะมำซ้อมรบข้ำมปีเพื่อ! ก็แค่กำรซ้อมหลอกๆ ทำไมไม่เปลี่ยนวันจะต้องมำเลือกเอำตอนปีใหม่ด้วย?”

พูดมำยืดยำวก็เพรำะรู้สึกว่ำมันไม่ยุติธรรม

ในสำยตำของเจี่ยซิ่วฟำง กำรไม่ว่ำงในวันตรุษจีนถือเป็น เรื่องที่ใช้ไม่ได้ ถึงแม้คนที่เป็นทหำรจะมีไม่กี่คนที่ได้กลับบ้ำน ฉลองตรุษจีน แต่ทหำรเกณฑ์สองปีลูกคนอื่นกลับมำกันหมดแล้ว แต่ลูกเขยเธอเป็นพวกบ้ำงำน ถ้ำในอนำคตกลับมำฉลองตรุษจีน ไม่ได้ทุกปีแล้วลูกสำวที่น่ำสงสำรของเธอจะทำไง?

“ถึงจะเป็นกำรซ้อม แต่ถ้ำอีกหน่อยเกิดสู้กันขึ้นมำจริงๆ ศัตรูจะรอพวกเรำฉลองตรุษจีนเสร็จค่อยเริ่มสู้ไหมล่ะแม่? ถ้ำไม่ มีคนพวกนี้ปกป้องประเทศ แล้วเรำจะได้ฉลองข้ำมปีกันไหม?”

เสี่ยวเชี่ยนไม่ค่อยแคร์เรื่องพวกนี้ เธอชินแล้ว ใครใช้ให้เขำ ทำงำนแบบนี้ล่ะ ปีๆ หนึ่งได้หยุดแค่ไม่กี่วัน ก็ไม่ค่อยได้อยู่ฉลอง เทศกำลด้วยกันอยู่แล้ว เธอนี่ยังดี อย่ำงน้อยก็ตำมมำอยู่กับเขำ

1 0 2 2 9

ได้ ได้เห็นหน้ำกันบ่อย แต่ภรรยำทหำรที่ตำมสำมีมำไม่ได้พวก นั้นสิ ปีหนึ่งได้เจอกันแค่ไม่กี่ครั้งใครเห็นใจพวกเขำบ้ำง?

“ฉันไม่สน ยังไงอีกหน่อยถ้ำแกคลอดลูก ต่อให้เขำยุ่งกว่ำนี้ ก็ต้องกลับมำ จะปล่อยให้แกคลอดตำมลำพังได้ไง!” คนเป็นแม่ ไม่สนหรอกเรื่องบ้ำนเมือง เธอนึกถึงแต่ลูกสำวตัวเองเท่ำนั้น

“แล้วถ้ำเขำกลับมำไม่ได้ล่ะ” เสี่ยวเชี่ยนแกล้งแม่

“กลับมำไม่ได้…” เจี่ยซิ่วฟำงคิดหนัก

ฟู่ กุ้ยที่ปกติเป็นคนนิ่งๆ วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร พอได้ยินบท สนทนำของสองแม่ลูกคู่นี้ก็ให้ควำมร่วมมือด้วยกำรเปิดซีดีเพลง บนรถ ท่วงทำนองอันโศกเศร้ำจำกเพลงเอ้อร์เฉวียนอิ้งเยี่ยดัง ลอยมำ

ผู้หญิงวัยทองเดิมก็อำรมณ์อ่อนไหวง่ำยอยู่แล้ว พอได้ยิน ทำนองเศร้ำแบบนี้ก็เริ่มเก็บอำรมณ์ไม่อยู่ หยิบผ้ำเช็ดหน้ำ ออกมำซับน้ำตำ

“ถ้ำเขำกลับมำไม่ได้ตอนแกคลอดลูก แบบนั้นก็เกินไปแล้ว”

“ใช่ไหมล่ะ หนูนอนจมกองเลือดอยู่บนเตียงคนเดียว มือ

1 0 2 3 0

สั่นๆ ไขว่คว้ำไปในอำกำศ สำมีฉันอยู่ที่ไหน ไหน ไหน~”

คำพูดของเสี่ยวเชี่ยนพอมีดนตรีประกอบมันช่ำงเศร้ำอะไร แบบนี้

เจี่ยซิ่วฟำงปวดใจร้องไห้หนักกว่ำเดิม

“ลูกสำวที่น่ำสงสำรของฉัน! ทำไมถึงแต่งกับคนแบบนี้นะ…”

“เอำล่ะ พี่ฟู่ กุ้ยเปลี่ยนเพลงได้ละ เล่นพอละ” เสี่ยวเชี่ยนเห็น แม่ร้องไห้จริงจังก็ไม่อยำกแกล้งต่อแล้ว

“เอำล่ะๆ ล้อแม่เล่นทั้งนั้น ยังไม่ต้องพูดเรื่องที่หนูอีกหลำย เดือนกว่ำจะคลอด เอำแค่เรื่องที่ถ้ำถึงตอนนั้นเสี่ยวเฉียงไม่อยู่ แล้วพวกแม่ก็จะไม่อยู่ด้วยเหรอ แม่สำมีก็ต้องมำ ถึงตอนนั้นยังไง หนูก็คงไม่ขนำดต้องคลอดลูกโดยไม่มีญำติมำให้กำลังใจหรอก หนูก็แค่แกล้งให้ตกใจเล่น”

นี่เป็นกำรรักษำแบบทำให้ปลดปล่อยอำรมณ์ เสี่ยวเชี่ยน พูดในเรื่องที่เจี่ยซิ่วฟำงกลัวที่สุดเพื่อให้ปลดปล่อยอำรมณ์ ออกมำ จำกนั้นถึงค่อยอธิบำยด้วยเหตุผลเพื่อปลอบใจคนแก่ จะ ได้ไม่ต้องกังวลว่ำแม่จะคิดมำกในช่วงเวลำไม่กี่เดือนต่อจำกนี้

1 0 2 3 1

“ลูกคนนี้นี่แม่เป็นเพื่อนเล่นเหรอ!” เดิมเจี่ยซิ่วฟำงจะเอำมือ เขกหน้ำผำกลูกสำว ยื่นมือออกไปแล้วก็ดึงกลับมำ จำกนั้นก็ทุบ ไปที่เบำะอย่ำงแรง

“อุ๊บ! แม่ ฝึกพลังหมัดเหรอ?”

ฟู่ กุ้ยฟั งสองแม่ลูกลับฝีปำกกัน ขำจนท้องจะแข็งแล้ว

“ฝึ กอะไรเล่ำ! ฉันกลัวว่ำถ้ำเขกหัวแกแล้วหลำนฉันจะ ออกมำเอ๋อ! คนเขำถือกัน”

“เริ่มงมงำยอีกแล้ว! แม่ ผมก็ไหม้ไปแล้วยังคิดอะไรไม่ได้อีก เหรอ? มันจะถืออะไรกันนักหนำ! ไม่หนักหรือไง!” เสี่ยวเชี่ยน ยอมแม่ตัวเองเลยจริงๆ วันๆ ไม่รู้จะเชื่องมงำยอะไรขนำดนั้น

“ถุยๆๆ! ลูกคนนี้มันไม่รู้จักกลัวเลยจริงๆ ต่อไปห้ำมพูด แบบนี้รู้ไหม? ควำมเชื่อตอนท้องน่ะเยอะสุดแล้ว ถ้ำแกอยำกได้ ลูกชำย เวลำใครถำมก็ให้บอกว่ำเด็กในท้องแกเป็นลูกสำว เวลำ ปกติก็ต้องพูดกับหมิงหลำงว่ำลูกสำวอย่ำงนั้นอย่ำงนี้ แต่ห้ำมพูด เรื่องอีกนอกจำกเรื่องเพศ อย่ำงเช่น ตอนคลอดลูกสำมีไม่อยู่ บ้ำน คำพูดแบบนี้พูดไม่ได้เด็ดขำด เกิดเป็นจริงขึ้นมำล่ะ? เห้อ ผมฉันไหม้ต้อนรับปีใหม่ ไม่เป็นมงคลเลยจริงๆ เดี๋ยวฉันต้องไป

1 0 2 3 2

ไหว้พระอีก ทำบุญบริจำคหน่อย…”

เสี่ยวเชี่ยนหมดคำจะเถียงคนแก่หัวรั้น เธอหันไปพูดกับ ฟู่ กุ้ย

“พี่ฟู่ กุ้ย พี่ว่ำควำมเชื่อพวกนี้มันแปลกไหม? คำพูดที่ไร้ หลักฐำนพิสูจน์มำกมำยพวกนี้ก่อเกิดเป็นระบบควำมคิดขึ้น มำแล้ว แถมยังสืบทอดควำมคิดกันมำหลำยปีขนำดนี้ มีคนเชื่อ ตั้งมำกมำย ล้ำงสมองคนได้เก่งกว่ำจิตแพทย์อย่ำงพวกเรำอีก นะ”

“นั่นสิ คำพูดพวกนี้ที่กลำยเป็นระบบควำมคิดล้วนมำจำก ประสบกำรณ์ของบรรพบุรุษที่สั่งสมกันมำอย่ำงยำวนำน ถึงจะฟั ง ดูเกินจริงไปมำก แต่ก็ใช่ว่ำจะไม่มีสำเหตุ” งำนของเสี่ยวเชี่ยนกับ ฟู่ กุ้ยมีจุดที่เหมือนกัน จึงคุยภำษำเดียวกัน

“ก็จริงนะ ควำมเชื่อบำงอย่ำงวิทยำศำสตร์ก็อธิบำยไม่ได้” เสี่ยวเชี่ยนหันไปมองแม่แล้วพูด

“แม่ ในบรรดำควำมเชื่อทั้งหลำยในสมองแม่ มีควำมเชื่อ ที่ว่ำในห้องนอนห้ำมมีคำนด้วยใช่ไหม?”

“ใช่ ใช่ ใช่! ถ้ำในห้องนอนมีคำนจะอัปมงคลมำก มัน

1 0 2 3 3

เกี่ยวพันถึงควำมสัมพันธ์ของผัวเมีย บ้ำนไหนมีคำนในห้องนอน นะจะถึงกับฆ่ำแกง ผัวเมียอยู่กันไม่ยืด!”