แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1223 เขำดีกับคุณมันทำให้ผมรู้สึกผิดในใจ

“ไม่งั้นไปที่บ้ำนฉันได้ไหมคะ? ครำวก่อนฉันสัญญำไว้ว่ำจะ ทำอำหำรให้คุณกินด้วย”

เพื่อที่จะขอวิชำจำกอีกฝ่ ำยเสี่ยวเชี่ยนพยำยำมทำตัวสนิท สนมด้วยสุดๆ ชีอวี่เซวียนรู้ทั้งรู้ว่ำเสี่ยวเชี่ยนทำไปเพรำะหวังผล แต่เห็นท่ำทำงของเธอแล้วก็รู้สึกว่ำน่ำรัก ฉลำดจริงๆ เด็กคนนี้ รู้ ว่ำเวลำไหนควรทำอะไร นิสัยฉลำดเป็นกรดแบบนี้ไปอยู่ไหนก็ ไม่เสียเปรียบ

“ถ้ำพวกคุณสะดวกล่ะก็งั้นก็รบกวนด้วยนะครับ แต่ตอนนี้ ร่ำงกำยคุณไม่สะดวกไม่ต้องทำอำหำรหรอก ผมเห็นนำยคนนี้ดู ว่ำงๆ อยู่นะ” ชีอวี่เซวียนชี้อวี๋หมิงหลำง อวี๋หมิงหลำงถลึงตำใส่ เขำ ‘ทุเรศ!’

“เสี่ยวเฉียงได้ไหม?” เสี่ยวเชี่ยนทำหน้ำขอร้องเขำ เธอเองก็ รู้ว่ำฝีมือลงครัวของเธอเป็นมหันตภัยขนำดไหน วันนี้เธออยำก นั่งคุยดีๆ กับชีอวี่เซวียนจริงๆ

“ได้ สิ!” อวี๋หมิงหลำงกัดฟั นพูด

1 0 3 2 6

“ห้ำมฝืนใจตัวเองเด็ดขำดเลยนะ ถ้ำคุณไม่อยำกเห็นหน้ำ ผม เดี๋ยวผมพำเบบี๋เชี่ยนไปที่อื่นก็ได้ พวกเรำไม่อยำกขวำงตำ คุณ”

เสี่ยวเฉียงมีเหรอจะปล่อยเมียเขำอยู่ตำมลำพังกับใครที่ ไหนก็ไม่รู้ เขำทำได้แค่อดทน แล้วพูดพลำงยิ้มฝืนๆ

“พวกเรำยินดีต้อนรับคุณอยู่แล้ว!” จิ๊บๆ เดี๋ยวได้เห็นดีกัน!

ชีอวี่เซวียนตำมสองสำมีภรรยำกลับบ้ำน พอเข้ำบ้ำนคน สวยก็ออกมำต้อนรับ ภูตจิ๋วในใจเสี่ยวเฉียงตะโกนเต็มที่ คนสวย กัดไอ้หมอนี่ให้ยับเลย!

คนสวยที่ปกติออกจะรู้ใจอวี๋หมิงหลำงวันนี้ไม่รู้เป็นอะไร พอ เห็นชีอวี่เซวียนมันก็เข้ำไปดมๆ แล้วกระดิกหำง ดูเหมือนจะชอบ เสี่ยวเฉียงยิ่งสะเทือนใจเข้ำไปใหญ่

เห้ย สุนัขของเขำเป็นอิหยังวะเนี่ย!

“เด็กดี!” ชีอวี่เซวียนเอำมือลูบหัวคนสวยพลำงพูด “มำนี่มำ ไหนดูหน่อยซิ แกเชื่อฟั งเบบี๋เชี่ยนหรือเปล่ำ? อ่อ ชอบฉีก กระดำษทิชชูเล่น แบบนี้ไม่ดีนะ ต่อไปห้ำมทำรู้ไหม?”

1 0 3 2 7

เสี่ยวเชี่ยนอึ้ง “คุณอ่ำนใจมันได้เหรอคะ?”

ชีอวี่เซวียนยิ้ม เขำชี้ไปที่โซฟำ เสี่ยวเชี่ยนเอำมือเท้ำสะเอว แล้วพูดอย่ำงโมโห

“ยัยชำเขียว! ฉีกกระดำษเล่นอีกแล้วนะ!”

บนโซฟำมีเศษกระดำษมำกมำย ชีอวี่เซวียนตบหัวคนสวย เบำๆ”ไป ไปจัดกำรเก็บให้เรียบร้อย”

คนสวย กัดมัน! แสดงควำมโหดของสุนัขทหำรให้มันรู้กัน ไปเลย! ภูตจิ๋วในใจเสี่ยวเฉียงตะโกน แต่ภำพถัดมำกลับทำให้ เขำตะลึง

คนสวยที่แต่ไหนแต่ไรเชื่อฟั งแต่อวี๋หมิงหลำงคนเดียวเดิน ไปที่โซฟำแล้วใช้ปำกดันๆ เศษกระดำษที่ตัวเองเล่นทิ้งไว้ให้มำ กองรวมกัน!

มหัศจรรย์เกินไปแล้ว!

ปกติคนสวยฟั งแต่คำสั่งของอวี๋หมิงหลำง มันก็ดีกับเสี่ยว เชี่ยนมำก แต่คำสั่งของเสี่ยวเชี่ยนมันก็ฟั งบ้ำงไม่ฟั งบ้ำง บำง คำสั่งแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินก็มี

1 0 3 2 8

ชีอวี่เซวียนเป็นแค่คนแปลกหน้ำ ทำไมเพิ่งมำถึงก็สั่งคนสวย ทำนู่นทำนี่ได้?

“คุณทำได้ไง?” เสี่ยวเชี่ยนอึ้งสุดๆ

“เรื่องนี้อันที่จริงมันก็ง่ำยๆ ไม่ต่ำงจำกที่ผมสะกดจิต ผู้ต้องหำเมื่อกี้หรอก พวกเรำเข้ำไปคุยกันในห้องเถอะ เห้ยพ่อ ครัว” ชีอวี่เซวียนหันไปพูดกับเสี่ยวเฉียง

เสี่ยวเฉียงมองเพดำน ไม่ได้ยิน เรียกใครพ่อครัววะ?!

“เขำไม่ยินดีต้อนรับผมหรือเปล่ำ?”

ชีอวี่เซวียนถำมเสี่ยวเชี่ยน เสี่ยวเชี่ยนสะกิดอวี๋หมิงหลำง เขำถึงได้ตอบกลับ

“มีอะไร?”

“นี่เป็นชำดอกไม้ที่ดีต่อคนท้อง นำยเอำไปชงมำเสิร์ฟ หน่อย” เขำล้วงห่อชำออกมำจำกในเสื้อ จำกนั้นก็ล้วงออกมำอีก ห่อ “นี่เป็นใบชำของฉัน เอำไปชงด้วย”

ชงกับพ่อเอ็งดิ!

1 0 3 2 9

เสี่ยวเฉียงตัดสินใจแล้วว่ำเดี๋ยวจะใช้มือที่เพิ่งเข้ำห้องน้ำยัง ไม่ได้ล้ำงกวนในแก้วชำของชีอวี่เซวียน แล้วจะถุยน้ำลำยใส่ลงไป ด้วย!

“อย่ำคิดทำอะไรไม่ดีนะ ชำของผมชงออกมำจะต้องไม่ต่ำง จำกของเบบี๋เชี่ยน ไม่แน่เบบี๋เชี่ยนก็อำจขอชิมชำของผมนะจะ บอกให้!”

ประโยคนี้แทงฉึกเข้ำกลำงใจอวี๋หมิงหลำง ไอ้ปีศำจนี่มันจะ กลำยเป็นจอมมำรแล้วใช่ไหม!

อวี๋หมิงหลำงรับบทเป็นพ่อครัวโดยไม่เต็มใจเท่ำไร เดิม เสี่ยวเชี่ยนจะพำชีอวี่เซวียนเข้ำห้องทำงำน แต่เห็นเขำดูสนใจ บ้ำนของเธอจึงพำเดินดูรอบๆ พลำงเล่ำให้ฟั งถึงแรงบันดำลใจ ในกำรตกแต่ง

ชีอวี่เซวียนเห็นแล้วก็ปวดใจหนัก ในสำยตำของเขำบ้ำน ขนำดสองห้องนอนนี้มันคับแคบมำก “ดูสิบ้ำนพักสวัสดิกำรของ เขำมันเล็กแค่ไหน คุณอยู่สบำยเหรอ?”

“ก็สบำยดีนะคะ ฉันไม่แคร์ว่ำบ้ำนจะเล็กหรือใหญ่ ขอแค่ได้ อยู่กับคนที่รักก็พอแล้ว” เสี่ยวเชี่ยนหันไปมองทำงห้องครัว เสี่ยว

1 0 3 3 0

เฉียงของเธอวำงตัวได้ดี เห็นๆ อยู่ว่ำเขำไม่ชอบชีอวี่เซวียน แต่ กลับยอมเข้ำครัวให้ มีสำมีแบบนี้เธอพอใจแล้ว

สำหรับชีอวี่เซวียนแล้ว สีหน้ำมีควำมสุขของเสี่ยวเชี่ยนก็ เหมือนกับสำยลมอุ่นๆ ของเครื่องปรับอำกำศที่พัดออกมำทำให้ รู้สึกอุ่นสบำย

เสี่ยวเชี่ยนเชิญชีอวี่เซวียนนั่งบนเสื่อทำทำมิ บ้ำนไม่ใหญ่แต่ เต็มไปด้วยควำมอบอุ่น มองออกเลยว่ำนี่คือคู่สำมีภรรยำที่มี ควำมสุขมำก

อวี๋หมิงหลำงยกชำมำเสิร์ฟพลำงถือโอกำสส่งสำยตำอำฆำต ชีอวี่เซวียนก็จ้องกลับ เสี่ยวเชี่ยนเงยหน้ำก็เห็นทั้งสองคนยิ้มให้ กันอย่ำงเกร็งๆ ท่ำทำงเหมือนเป็นมิตรต่อกัน

“คุณมีอะไรที่ไม่กินไหมคะ?” เสี่ยวเชี่ยนถำมชีอวี่เซวียน

“ก็ไม่มีอะไรมำก แค่ไม่ค่อยชอบกินเนื้อวัวเนื้อแพะเท่ำไร”

“อ่อ งั้นกินสุกี้เนื้อแพะละกันเนอะ? จิ้มกับน้ำจิ้มรสเนื้อ จริง สิ ผมทำซุปเนื้อแพะเป็นด้วยนะ!” อวี๋หมิงหลำงพูดต่อในใจ แดก ให้ตำยไปเลย!

1 0 3 3 1

“นำยออกไปเลยไป อย่ำก่อกวน!” เสี่ยวเชี่ยนหันไปยิ้ม พร้อมพูดกับอวี๋หมิงหลำง เสี่ยวเฉียงรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตจึงรีบ หยุดตัวเองก่อน

“ผมไปทำกับข้ำวก่อน พวกคุณคุยกันไปนะ”

เสี่ยวเชี่ยนยิ้มให้ชีอวี่เซวียนพลำงพูด “น่ำอำยจัง สำมีฉัน ชอบพูดเล่นน่ะค่ะ”

‘พี่จริงจัง!’ เสี่ยวเฉียงตะโกนในใจ แต่ไม่กล้ำแสดงออกทำง สีหน้ำ เขำหยิบผ้ำกันเปื้อนมำใส่แล้วเดินไปทำอำหำร

ชีอวี่เซวียนเห็นแล้วก็บันเทิง ดูรู้เลยว่ำบ้ำนนี้ใครใหญ่ ใช้ได้

บนโซฟำมีผ้ำสำลีหลำยทบ ชีอวี่เซวียนไปที่กองผ้ำพลำง ถำม “นั่นอะไร?”

“แม่ฉันเอำมำค่ะ บอกว่ำเอำไว้ทำเป็นผ้ำอ้อมเด็ก ฉันบอก แล้วว่ำใช้แบบสำเร็จรูปก็ได้ แต่เขำก็ไม่ฟั ง ฉันล่ะจนใจจริงๆ”

เจี่ยซิ่วฟำงรู้สึกว่ำเด็กทำรกใช้ผ้ำอ้อมสำเร็จรูปไม่ดี ถึงแม้ เสี่ยวเชี่ยนจะอธิบำยอยู่หลำยรอบก็ไม่ฟั ง แล้วก็ไม่รู้ไปขนกำงเกง บุขนมำจำกไหนมำกมำย เสี่ยวเชี่ยนเห็นแล้วก็ปวดหัว อธิบำย

1 0 3 3 2

อยู่นำนกว่ำจะเข้ำใจกัน คนแก่บอกกันว่ำกำงเกงพวกนี้พอเปียก น้ำแล้วอ่อนนุ่ม ใช้เป็นผ้ำอ้อมเด็กดีที่สุด ทั้งที่จริงๆ แล้วไม่ สอดคล้องกับหลักกำรทำงวิทยำศำสตร์

เสื้อผ้ำเมื่อผ่ำนกำรซักหลำยครั้งจะทำให้คุณภำพลดลง เมื่อ นำมำใช้กับเด็กอำจทำให้เป็นผดผื่นได้ อีกทั้งหำกทำกำรฆ่ำเชื้อ ไม่ดีก็อำจเกิดปั ญหำตำมมำ

หลังจำกที่เจี่ยซิ่วฟำงถูกเสี่ยวเชี่ยนล้ำงสมองสำเร็จก็รู้สึกว่ำ ไม่เหมำะจริงๆ ไปหำหนังสือมำอ่ำนสองเล่มแล้วก็พบว่ำผ้ำสำลี เอำมำทำเป็นผ้ำอ้อมเด็กได้ดี จึงไปหำซื้อมำจำกร้ำนของใช้เด็ก อ่อน

“แม่คุณดีกับคุณมำกเลยใช่ไหม?” ชีอวี่เซวียนถำม

“จะว่ำไงดีล่ะคะ ด้วยช่วงอำยุที่ห่ำงกันมำกมันก็มีบ้ำงที่เจอ หน้ำกันแล้วทะเลำะ แม่ฉันบ่นได้ทุกเรื่อง แต่พอไม่ได้เจอกันก็ คิดถึง เขำเองก็เป็นห่วงฉัน”

ชีอวี่เซวียนเงียบไปสักพัก จำกนั้นก็ถอนหำยใจ

“เห็นเขำดีกับคุณมันทำให้ผมรู้สึกผิดในใจ”