แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1346 ในห้องนี้มีคนซ่อนอยู่กี่คนกันแน่

“ฉันว่ำประธำนเชี่ยนพูดถูก! ถ้ำแม้แต่เรื่องพื้นฐำนอย่ำงกินขี้ นอนเยี่ยวยังต้องคำนวณทุกฝี ก้ำว แล้วชีวิตจะมีควำมหมำย อะไร? ถ้ำแม้แต่เรื่องของควำมรู้สึกยังต้องวำงแผนเพื่อให้ได้มำ ไม่สู้อยู่คนเดียวดีกว่ำ จริงๆ แล้ว ฉันไม่เห็นด้วยกับศำสตร์จีบ สำว PUA ที่ศิษย์พี่วิจัยออกมำหรอก ก็แค่มันติดอยู่ในใจอธิบำย ไม่ถูก วันนี้คำพูดของประธำนเชี่ยน ทำให้ฉันเข้ำใจอย่ำงหมด เปลือก”

ดังนั้น PUA ที่เอำไว้หลอกให้คนหลงรักก็คือไอ้หน้ำหมำ!

“ใช่! มันคือขยะ” ถึงเจิ้งซวี่จะไม่เข้ำใจว่ำ PUA คืออะไรกัน แน่ แต่เขำขอร่วมด่ำมู่ฮวำหลีด้วยควำมเต็มใจ

“ประธำนเชี่ยนบอกว่ำ ควำมรู้สึกของคนเรำจะว่ำง่ำยๆ ก็ ง่ำย จะว่ำซับซ้อนก็ซับซ้อน ต่อให้เป็นจิตแพทย์ชั้นยอดอย่ำง ศิษย์พี่ใหญ่กับประธำนเชี่ยนก็ไม่มีทำงมองจิตใจคนทุกคนบน โลกได้อย่ำงทะลุปรุโปร่ง ควำมรู้สึกที่ก่อเกิดโดย PUA ไม่ยืน ยำว ถ้ำผู้ชำยคนหนึ่งต้องรอให้ฉันไปคิดแทนทุกอย่ำงแล้วฉันจะ เอำเขำมำท ำอะไร? ฉันยอมรับควำมคิดของประธำนเชี่ยน

1 1 3 4 5

มำกกว่ำ”

“เฉินเสี่ยวเชี่ยนพูดว่ำอะไร”

นั่นสิ ฉันพูดอะไรไปนะ? เสี่ยวเชี่ยนหยุดคิดในท่ำเอแคลร์ คำปำก

“คนที่ไม่ดีกับเรำก็คือคนที่ไม่เหมำะแน่นอน! ถ้ำเจอคนที่ เหมำะแล้วก็อย่ำเล่นตัวให้มำกนัก คนที่รักเรำไม่มีทำงเล่นกับ ควำมรู้สึกของเรำ เจอคนที่เหมำะก็อย่ำวำงท่ำมำกจนพลำด โอกำสดีๆ เรื่องของควำมรักแล้วแต่โชคชะตำ!”

เอ๊ะ… เธอเคยพูดแบบนี้ด้วยเหรอ? เสี่ยวเชี่ยนนวดขมับด้วย ควำมสงสัย

เห้อ ในฐำนะที่เป็นจิตแพทย์มือฉมัง คำคมของเธอช่ำงเยอะ เหลือเกิน คำพูดแบบนี้ธรรมดำมำก จำไม่ได้แล้วว่ำพูดไปเมื่อไร

“ใช่ เสี่ยวเชี่ยนพูดถูก เรื่องพวกนี้ต้องแล้วแต่โชคชะตำ” เจิ้งซวี่คิดในใจ ยัยปี ศำจเฉินเสี่ยวเชี่ยนยังทำตัวใช้ได้ เวลำ สำคัญแบบนี้ไม่ได้เป็นตัวถ่วง

กำรนวดนี้ตอนแรกก็ยังไม่คิดอะไร แต่พอพูดเปิดอกกันแล้ว

1 1 3 4 6

ก็รู้สึกว่ำอำข่ำน่ำรัก เธอเป็นคนตรงๆ ไม่อ้อมค้อม ชอบก็คือ ชอบ ไม่ชอบก็ไม่ฝืน ใจๆ แบบนี้พี่ซวี่ปลื้ม

เดิมทีแสงไฟในห้องก็สลัวๆ อยู่แล้ว เวลำนี้สถำนที่ที่ชำย หญิงคู่นี้อยู่กันตำมลำพังก็ยังล่อแหลม หำกอำรมณ์จะพำไปก็ เป็นเรื่องปกติ

ครั้นแล้วเจิ้งซวี่จึงโน้มตัวลงไปกระซิบข้ำงหูอำข่ำ

“อันที่จริง เฉินเสี่ยวเชี่ยนยังพูดอีก”

“พูด… อะไร?” อำข่ำเริ่มหำยใจไม่ทั่วท้อง

“เฉินเสี่ยวเชี่ยนบอกว่ำ เซ็กส์เป็นเรื่องธรรมดำของชำย หญิง… ตอนนี้ฤกษ์งำมยำมดี บรรยำกำศกำลังเหมำะ ไม่สู้พวก เรำมำทบทวนช่วงเวลำดีๆ กันหน่อย…”

ไอ้หน้ำด้ำน! เจิ้งซวี่คนทุเรศ! ฉันเคยพูดแบบนั้นที่ไหนกัน! ตัวเองคิดเองเออเองทั้งนั้น เห็นอำข่ำศรัทธำในตัวเธอก็เอำชื่อ เธอไปหำกิน ขอสักกลำงหน้ำเอ็งตัวโตๆ เลยไอ้หน้ำด้ำน! เสี่ยว เชี่ยนก่นด่ำอยู่ในตู้เสื้อผ้ำ แต่ไปไม่ถึงใจอำข่ำ

คนทุเรศที่เอำชื่อเธอไปหำกินตอนนี้ได้สำวมำครองสมใจ

1 1 3 4 7

แล้ว แต่ตอนนี้ปั ญหำเริ่มมำ!

เสี่ยวเชี่ยนกลุ้มใจ สองคนนี้กำลังจะอย่ำงว่ำกันแล้ว ทำไงดี!

ขณะที่กำลังคิดว่ำจะค่อยๆ แอบย่องออกจำกตู้เสื้อผ้ำดีไหม ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงเจิ้งซวี่ลุกขึ้น

จำกนั้นก็ตำมมำด้วยเสียงฝีเท้ำ…

อืม รีบๆ ไปซะ อย่ำเพิ่งมำทำอะไรกันตอนนี้ นี่คือคำพูดที่ ประธำนเชี่ยนอยำกพูดกับทั้งสองคนมำกในตอนนี้

ขณะที่เสี่ยวเชี่ยนกำลังอยำกไล่เจิ้งซวี่ให้ไปพ้นๆ เธอจะได้ หำโอกำสแอบหนีออกไป จำกนั้นก็… ประตูก็เปิดออก เปิด…

ทำไมเจิ้งซวี่ถึงลุกออกมำน่ะเหรอ เพรำะอยู่ๆ เขำก็นึกขึ้นได้ ว่ำ จะทำภำรกิจนี้ไม่ใส่ถุงยำงไม่ได้ ถึงเขำกับเธอจะยืนยันใน ควำมสัมพันธ์กันแล้วก็ตำม แต่ถ้ำอีกฝ่ ำยยังไม่ยอมก็จะปล่อยให้ ผู้หญิงเสี่ยงตั้งครรภ์ไม่ได้ โชคดีที่ปกติตำมโรงแรมจะเตรียมของ พวกนี้ไว้ น่ำจะอยู่ในตู้เสื้อผ้ำ ตู้

“เห้ย!” พี่ซวี่สะดุ้งตกใจ นี่มันอะไรอยู่ในตู้เสื้อผ้ำ!

เสี่ยวเชี่ยนกำลังอยู่ในท่ำนั่งขัดสมำธิกัดเอแคลร์ ดวงตำเบิก

1 1 3 4 8

โพลงมองเจิ้งซวี่

สมกับเป็นประธำนเชี่ยนที่ควำมรู้สึกไว หลังจำกที่กลืนเอ แคลร์ลงไปก็โบกมือให้เจิ้งซวี่

“Hi! ได้ยินว่ำพวกนำยคิดถึงฉันมำก ฉันก็เลยปรำกฏตัว”

“ว้ำย!!!” อำข่ำเองก็ตกใจ เธอรีบลุกขึ้นมำจัดระเบียบเสื้อผ้ำ ให้ดี

ไม่มีเหตุกำรณ์ไหนที่จะน่ำกระอักกระอ่วนไปกว่ำนี้แล้ว อยู่ๆ ในห้องก็มีบุคคลที่สำม!

เสี่ยวเชี่ยนแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรกระโดดลงจำกตู้เสื้อผ้ำ ชิลๆ จำกนั้นก็มองไปรอบห้องด้วยควำมสงสัย

“เอ๋ ทำไมฉันมำอยู่ที่นี่ได้?”

“ประ ประธำนเชี่ยน?!” อำข่ำไม่เข้ำใจ ทำไมอยู่ๆ ประธำน เชี่ยนก็โผล่ออกมำจำกตู้เสื้อผ้ำ!

“เฉิน… เสี่ยว… เชี่ยน!” เจิ้งซวี่กัดฟั น เป็นนังปีศำจจริงๆ ด้วย!

1 1 3 4 9

“ประธำนเชี่ยน ทำไมเธอมำอยู่ในตู้เสื้อผ้ำห้องฉันได้ล่ะ?”

อำข่ำเดินเข้ำไปหำเสี่ยวเชี่ยน เสี่ยวเชี่ยนจับมืออำข่ำขึ้น มำแล้วพูดจริงจัง

“นี่จะต้องเป็นพลังแห่งมิตรภำพแน่นอน! สวรรค์ให้ฉันมำ เงียบๆ เพื่อเป็นพยำนในควำมรักของพวกเธอ ว้ำว มันช่ำง สวยงำม~ พอเห็นพวกเธอมีควำมสุขแบบนี้ ฉันเองก็มีควำมสุข ในฐำนะที่ฉันเป็นเพื่อนสนิท รู้สึกยินดีด้วยจริงๆ!”

“ประธำนเชี่ยน…” อำข่ำยืนมองน้ำตำคลอเบ้ำด้วยควำมซึ้ง ใจ

“คุณอย่ำโดนหลอกนะ!” เจิ้งซวี่ทนดูต่อไปไม่ไหว

ทำอะไรน่ะ แบบนี้คือกำลังปั่นหัวยัยน่ำรักของเขำ!

“เอำล่ะ ทุกอย่ำงยังเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยน ไว้เจอกัน! พวกนำยตำมสบำยนะ ในตู้มีเสื้อกันฝนคลุมน้องชำยให้เลือก หลำยยี่ห้อเลย เล็กใหญ่มีหมดกำลังรอนำยไปเลือกอยู่ เสร็จกิจ แล้วก็ไปจ่ำยเงินด้วยล่ะ ฉันไม่รบกวนพวกนำยละ”

เสี่ยวเชี่ยนพูดเสร็จก็เดินออกโดยไม่หันหลับไปมอง

1 1 3 5 0

“ประธำนเชี่ยน…” อำข่ำยังเคลิ้มอยู่ในบรรยำกำศของ มิตรภำพ เธอยื่นมือออกไปจะดึงเสี่ยวเชี่ยนไว้ แต่ถูกเจิ้งซวี่ดึง กลับมำจับกดเข้ำหำกำแพงแล้วจูบอย่ำงหนักหน่วง!

“ต่อไปอยู่ให้ห่ำงๆ ยัยนี่ไว้ ไม่ต้องเชื่อทุกอย่ำงที่เขำพูด ถูก เขำขำยแล้วยังจะช่วยนับเงินอีก!”

“… เมื่อกี้นำยยังชมประธำนเชี่ยนอยู่เลยนะ… อันที่จริงฉันว่ำ ถ้ำเทียบกันแล้วผู้ชำยที่มีประวัติไม่ดีอย่ำงนำยเชื่อไม่ได้มำกกว่ำ ฉันว่ำฉันไปหำประธำนเชี่ยนดีกว่ำ”

ผู้ชำยน่ะนะ ยิ่งมองก็ยิ่งไม่น่ำไว้ใจ มิตรภำพระหว่ำงผู้หญิง ด้วยกันสิถึงจะยืนยง~

“คุณไม่สงสัยบ้ำงเหรอว่ำทำไมอยู่ๆ เขำก็โผล่ออกมำจำกตู้ เสื้อผ้ำ?” เจิ้งซวี่โมโห

“น่ำสงสัยมำก แต่คนอย่ำงนำยที่เมำแล้วมำห้องคนอื่น พูดจำประหลำดๆ มันน่ำสงสัยกว่ำไหม?”

คุยกันเรื่องนี้ต่อไปเดี๋ยวจะหมดคำเถียง จะให้พี่ซวี่แย่ง ผู้หญิงกับประธำนเชี่ยน เขำ…

1 1 3 5 1

ไม่มั่นใจเลย!

“เฉินเสี่ยวเชี่ยนไม่ได้ใสซื่ออย่ำงที่คุณคิด คนอย่ำงเขำน่ะ ดู ผิวเผินเหมือนคนใสๆ แต่จริงๆ แล้วโหดร้ำยมำก คุณอย่ำไป เชื่อเขำให้มำกจะดีกว่ำ”

พี่ซวี่รู้สึกว่ำ ผู้หญิงที่คลุกคลีอยู่กับเสี่ยวเชี่ยนนำนๆ จะเจ้ำ เล่ห์ตำมกันไปหมด แต่ละคนรับมือยำกทั้งนั้น ทำงที่ดีก่อนที่เฉิน เสี่ยวเชี่ยนจะล้ำงสมองอำข่ำไปกันใหญ่ เขำกันให้เธออยู่ห่ำงๆ ไว้ดีกว่ำ สมัยนี้แย่งผู้หญิงกับผู้ชำยด้วยกันก็น่ำหงุดหงิดพอแล้ว แต่จะน่ำหงุดหงิดกว่ำถ้ำต้องไปแย่งกับผู้หญิง!

อำข่ำยังไม่ทันได้ตอบอะไรเจิ้งซวี่ก็ผลักเธอล้มลง คุยต่อ ไม่ได้แล้ว ยิ่งคุยยิ่งไม่มั่นใจ จัดกำรก่อนค่อยว่ำกัน

แต่ในขณะที่เสื้อผ้ำกำลังจะถูกถอดออกหมดก็ได้ยินเสียง ผู้ชำยดังมำจำกในห้องน้ำ

“เชื่อประธำนเชี่ยนมิตรภำพยืนยง คนที่ว่ำร้ำยคนอื่นลับหลัง เป็นขันที~”

พี่ซวี่ตกใจแน่นิ่งไป เขำมองอำข่ำด้วยสีหน้ำบึ้งตึง ห้องคุณ ซ่อนคนไว้กี่คนเนี่ย!

1 1 3 5 2

“ไอ้เล็ก! ออกมำเดี๋ยวนี้เลยนะ!”