เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 119: คุณป้า ป้าเป็นวัยทองเหรอ?
ฝั่งเฉินจงยังจะพูดอะไรต่อ ลุงป่าวเอินก็เข้ามา
“เอ้า จง มาได้ยังไง? มาแล้วทำไมไม่เรียกผม?”
ลุงป่าวเอินทำเหมือนเพิ่งเห็นเฉินจงแล้วเข้ามาทัก
“ลุง นี่ใครครับ? ลุงรู้จักหรือ?”
พนักงานหญิงที่เมื่อกี้เพิ่งพูดประชดเฉินจงถาม เวยหลายชุนก็คิดไม่ถึง
“นี่เป็นพี่น้องของข้าเอง มา จง พวกเราคุยกัน”
ลุงป่าวเอินแนะนำเฉินจง เขาไม่ได้สนใจพนักงานหญิงนั่นมากมาย เขาไม่ชอบผู้หญิงที่ชื่อเอ้อเฟิ้ง ครอบครัวเธอก็เป็นคนในหมู่บ้านเกษตรกรเหมือนกัน แต่เธอโชคดี ได้แต่งงานเข้ามาในอำเภอ บ้านสามีเธอจัดการให้เธอได้ทำงานในสหกรณ์ เธอก็เลยคิดว่าตัวเองเก่งกาจ วันๆ ดูถูกคนโน้น คนนี้ คนที่แต่งตัวไม่ดี คนในหมู่บ้าน นั่นเรียกว่าไม่เกรงใจ ลุงป่าวเอินไม่ชอบที่เธอเป็นแบบนี้
เฉินจงตามลุงป่าวเอินไปคุยกันฝั่งนั้น เฉินเยี่ยนไม่ได้ตามไป ดูอะไรของเธอต่อ ไม่นานลุงป่าวเอินก็เรียกเวยหลายชุนไปหา
เฉินเยี่ยนแอบมอง พบว่าเวยหลายชุนก็มองตัวเองเหมือนกัน ดูเหมือนเมื่อกี้ลุงป่าวเอินเพิ่งเล่าเรื่องให้เขาฟัง จนเขาและเฉินเยี่ยนสบตากัน เฉินเยี่ยนพบว่าเวยหลายชุนหน้าแดง หลบสายตาเธอ ก้มหน้าลง ดูระมัดระวังตัว
ในเมื่ออาย เฉินเยี่ยนเลยถอนสายตาออกมา เธอไม่ยอมรับว่าตัวเองหน้าไม่อายเลย ในยุคปัจจุบัน เธอไม่ได้หน้าไม่อาย แต่เจอเรื่องสู่ขอแบบนี้เธอจะไม่หน้าแดง
“หึ!คิดว่าดียังไง มาหาลุงบ้านนอก แค่เห็นก็รู้แล้วว่าจน ต้าชุนต้องไม่ชอบแน่”
ฝั่งเอ้อเฟิ่งบ่นเสียงเบา
เฉินเยี่ยนเหลือบมองเธอ ดูเหมือนที่นี่จะมีเรื่องอะไรกันอยู่ หรือว่าพนักงานขายผู้หญิงคนนี้จะมีใจให้เวยหลายชุน? ไม่น่าจะใช่นะ อายุไม่น้อยแล้ว แล้วเธอจะหึงผู้ชายคนนั้นทำไม? หรือเธอไม่มีสามี อยากจะเคี้ยวหญ้าอ่อน?
อันที่จริงก็ไม่โทษที่เอ้อเฟิ่งเป็นแบบนี้ เอ้อเฟิ่งก็ถูกใจเวยหลายชุนอยู่ เพียงแต่ไม่ได้ถูกใจให้ตัวเอง แต่ให้น้องสาวบ้านสามีเธอ น้องสาวสามีเธอปีนี้อายุสิบแปด หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่แต่ก็ไม่สวย หน้าตาธรรมดาเหมือนผู้หญิงทั่วไป แต่เธอกับพี่เอ้อเฟิ่งของเธอเย่อหยิ่งเหมือนกัน อยากจะหาคนที่ดี ส่วนเอ้อเฟิ่งก็อยากจะหาผู้ชายที่ดีให้น้องสามีเหมือนกัน แบบนี้พี่น้องจะได้คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ถ้าหาเกษตรกรในหมู่บ้าน จะช่วยอะไรเธอได้? ไม่แน่ยังอาจจะโดนบ้านเธอดูถูกอีก เธอไม่ยอม ดังนั้นเอ้อเฟิ่งเลยถูกใจหลายชุนแทนลิ่วเฟิ่งน้องสาวเธอ
เธอพูดกับหลายชุน แต่หลายชุนไม่ได้ตอบ ตอนนี้ลุงป่าวเอินก็มาแสดงความสนใจแล้ว บอกว่าหลานสาวเขาหน้าตาสวย แถมยังซื่อตรงทำงานเก่ง อยากจะแนะนำให้หลายชุน หลายชุนตอบตกลง บอกว่ามีเวลาจะมาดูตัว แต่ยังไม่ได้กำหนดวันที่ดูตัว
ในเมื่อเป็นแบบนี้ เอ้อเฟิ่งก็ไม่พอใจ ทำไมลุงป่าวเอินพูดทีหนึ่งหลายชุนก็ยอมดูตัว แต่ไม่ยอมดูตัวน้องสาวตัวเอง? น้องสาวตัวเองแย่กว่าคนอื่นตรงไหน! เดิมทีเธอไม่สบายใจอยู่แล้ว วันนี้มาเจอเฉินจงอีก เฉินจงถือว่าหน้าตาใช้ได้ ตาโด มีตาสองชั้น โดยรวมดูดีมาก ถ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดีหน่อย จะมีเสน่ห์น่าดึงดูดมาก ดูเผินๆ แล้ว คิดว่าลูกสาวเขาหน้าตาไม่น่าจะแย่ ในใจเอ้อเฟิ่งยิ่งไม่เป็นสุข เธอมองแต่ฐานะของเฉินจง ไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองก็มาจากหมู่บ้านเหมือนกัน
“ดูอะไรน่ะ! ไม่มีปัญญาซื้อก็ไป อย่ามาถ่วงความเจริญตรงนี้”
เอ้อเฟิ่งไม่พอใจ เลยระบายอารมณ์ใส่เฉินเยี่ยน ยังไงสหกรณ์นี้ก็เป็นของรัฐ ทุกคนมาขอซื้อของกับเธอ ความต้องการมีมากแต่จองมีน้อยก็ซื้อไม่ได้ ไม่ใช่เธอที่ขอร้องให้คนซื้อ ดังนั้นเธอเลยคิดว่าเธอสามารถวีนใส่ใครก็ได้
เฉินเยี่ยนขำ ผู้หญิงคนนี้เป็นโรคจิต
“คุณป้า คุณป้าเป็นวัยทองเหรอคะ?”
เฉินเยี่ยนตอบกลับ
“วัยอะไร ใครเป็นป้าเธอ ไม่รู้จักเรียกสหายหรือไง”
เอ้อเฟิ่งเบิ่งตาใส่เฉินเยี่ยน เธอไม่เข้าใจคำว่าวัยทองคืออะไร แต่ที่เฉินเยี่ยนเรียกเธอป้า เธอไม่พอใจอย่างยิ่ง คิดว่าเฉินเยี่ยนพูดจาไม่เป็น
เฉินเยี่ยนฉีกยิ้ม ไม่พูดอะไรต่อ
“ยังดูอยู่อีก เธอมีตั๋วไหม? เธอซื้อไหวเหรอ? อย่ามาเกะกะตรงนี้”
เอ้อเฟิ่งเห็นเฉินเยี่ยนไม่สนใจเธอ เธอเลยยิ่งได้ใจ
“ฉันไม่สนใจจะซื้อของที่นี่ แต่ฉันมีของอย่างหนึ่งที่อยากจะซื้อ ขายหรือเปล่า?”
เฉินเยี่ยนไม่ใช่คนอ่อนแอแกล้งได้ง่าย ก่อนหน้านี้ผู้หญิงคนนี้ว่าพ่อเธอ ตอนนี้มาว่าเธออีก ไม่สนใจเธอ เธอยังคิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่นักเชียว
“อะไร?”
เอ้อเฟิ่งถาม เธอเห็นเฉินเยี่ยนสวมเสื้อผ้าก็ไม่ดี ไม่เชื่อว่าเฉินเยี่ยนจะซื้อของ ไม่อย่างนั้นดูมาตั้งนานแล้ว ยังไม่เห็นเธอถามอะไรเลย
“คุณ”
เฉินเยี่ยนหรี่ตามองเอ้อเฟิ่งอย่างแน่วแน่
“ฉัน ฉันทำไม?”
เอ้อเฟิ่งยังไม่เข้าใจความหมายของเฉินเยี่ยน ถามอย่างไม่เข้าใจ
เฉินเยี่ยนหมดแรง คิดเล็กคิดน้อยกับคนแบบนี้ไม่น่าสนใจ เฉินเยี่ยนขี้เกียจพูดแล้ว
“เธอยืนอยู่ตรงนั้น! พูดให้รู้เรื่อง ฉันทำไม?”
ฝั่งเอ้อเฟิ่งเห็นเฉินเยี่ยนยกเท้ากำลังจะเดินไป เลยตะโกนเสียงดัง เธอยังไม่ทันตอบโต้อะไรกลับมา
“ฉันถามว่าคุณขายไหม? ถ้าคุณขาย ฉันก็จะซื้อ แต่ฉันเห็นคุณหน้าบึ้งทั้งวัน ยิ้มยังไม่เป็นเลย ฉันเลยไม่สนใจแล้ว”
เฉินเยี่ยนหยุด ในเมื่อให้เธอพูด เธอก็จะพูด
ตาเอ้อเฟิ่งเบิ่งโต เธอฟังเข้าใจแล้ว เฉินเยี่ยนนี่กำลังด่าเธออยู่ บอกว่าอยากจะซื้อเธอ เธอไม่ใช่สิ่งของนะ จะขายได้ยังไง?
“เธอมันแย่ เธอหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ ดูสิว่าฉันจะไม่ฉีกเธอเป็นชิ้น ฉันไม่ใช่สิ่งของนะ เธอกล้ามาว่าฉัน”
เอ้อเฟิ่งรู้สึกตัวก็อ้าปากด่าเฉินเยี่ยน
สายตาเฉินเยี่ยนเย็นชา ลุงป่าวเอิน เฉินจง เวยหลายชุนก็มองมาทางนี้ เห็นเอ้อเฟิ่งจะออกมาจากเคาน์เตอร์ เหมือนจะมาตบตีเฉินเยี่ยน หลายคนเลยรีบเข้าไป
“เยี่ยนจื่อ เกิดอะไรขึ้น?”
เฉินจงมาหน้าเฉินเยี่ยน ถามลูกสาว
ฝั่งลุงป่าวเอินก็ยื่นมือไปดุงเอ้อเฟิ่งไว้ ปากเอ้อเฟิ่งยังคงด่าอยู่ ข้างๆ มีลูกค้าหลายคนมองดู
“พอได้แล้ว หยุดโวยวายได้แล้ว คนอื่นเห็นแล้วขายหน้า มีอะไรก็พูดกันดีๆ”
ลุงป่าวเอินขมวดคิ้ว เอ้อเฟิ่งคนนี้พูดจาน่าเกลียดไปแล้ว เยี่ยนจื่อเป็นผู้หญิง ด่าคนจะด่าชนะเอ้อเฟิ่งได้ยังไง อีกอย่างเยี่ยนจื่อก็ด่าคนไม่เป็น หลายชุนก็อยู่ ถ้าทำให้หลายชุนไม่ประทับใจ เรื่องนี้ก็สูญเปล่าเลย เอ้อเฟิ่งนี่น่าจะคิดแบบนี้
“พูดอะไรน่ะ ลุงดูการกระทำเธอ เธออาศัยหน้าสุนัขจิ้งจอกของเธอกล้ามาด่าฉัน ไม่ดูเลยว่าฉันเป็นใคร! ดูแล้วเธอกับพ่อเธอจะเป็นตัวซวย เป็นดาวเคราะห์ร้าย แบบนี้แต่งงานไปจะเอาชนะคนอื่น ไม่แน่เอาชนะคนในบ้านจนตาย สมน้ำหน้าชีวิตนี้สมควรแต่งไม่ออก
เอ้อเฟิ่งพูดเสียงดัง เธอไม่กลัวโวยวาน เธออยากจะให้เวยหลายชุนเห็นว่าเฉินเยี่ยนไม่ดี ไม่แน่ถึงเวลานั้นน้องสาวเธอจะได้มีความหวัง
“ขอโทษ”
เฉินเยี่ยนด่าคนเป็นไหม? เธอด่าเป็น แต่เธอไม่อยากด่า และไม่คิดจะด่า ไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าเวยหลายชุน
“ฉันขอโทษเธอ เธอเป็นตัวอะไร! ครอบครัวพวกเธอเกิดกี่ชาติยังไม่เห็นของพวกนี้เลยมั้ง? ไม่มีปัญญาซื้อแล้วยังมาดู คนบ้านนอก ออกไปกินขี้ซะไป!”
เอ้อเฟิ่งจะขอโทษได้ยังไง ซ้ำยังด่าหนักขึ้นอีก คำพูดมีความประชดประชัน เธออยากจะโวยวาย โวยเสียงดัง โวยจนให้เรื่องของเฉินเยี่ยนและเวยหลายชุนจบลง
————–
YOU MAY ALSO LIKE
