เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 139: แย่ง

“ดูจบแล้ว? เข้ามาวางแผนเรื่องงานแต่งของฉันได้ เธอสะใจมากใช่ไหม? ฉันไม่เข้าใจเลย ฉันแต่งงานออกไปไม่ดีหรือไง? ฉันแต่งงานไปจะได้ไม่มีคนมายุ่งเรื่องเธอกับอวี๋เหวยหมิน ทำไมเธอต้องเข้ามายุ่งด้วย?”

เฉินเยี่ยนไม่เข้าใจถามเฉินเวย

“ทำไม? เฉินเยี่ยน เธอว่าทำไมล่ะ? ถ้าเธอไม่ทำแบบนี้กับฉัน ถ้าเธอหาเงินได้แล้วให้ฉัน ฉันจะทำแบบนี้ไหม? ทุกวันเธออยู่ที่นี่ได้กินปลากินเนื้อ แต่กลับให้ฉันอยู่ตรงนั้นลำบากทุกข์ทรมาน เธอได้ใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ กระโปรงตัวใหม่แต่งตัวสวยทุกวัน กลับไม่ยอมซื้อผ้าให้ฉันสักชิ้น กางเกงที่ฉันใส่เป็นรูหมดแล้ว แม้แต่กางเกงฉันยังไม่มีสักตัวเลย อาศัยอะไร! ฉันหน้าตาสวยไม่แพ้เธอเลย แต่เธอกลับไม่ยอมให้อะไรฉันเลย เดิมทีแม่ดีกับฉันที่สุด แล้วดูตอนนี้สิ? เธอบังคับฉันเอง เธอไม่ให้ฉันได้ดี ฉันก็จะไม่ให้เธอได้ดีเหมือนกัน!

เฉินเวยโกรธแค้น

“เธอจากเป็นลูกสะใภ้คนงาน เธอฝันสวยเกินไปหรือเปล่า! เฉินเยี่ยน บอกเธอไว้เลยนะ เรื่องอื่นฉันชนะเธอไม่ได้ แต่เรื่องผู้ชายฉันเก่งกว่าเธอเป็นหมื่นเท่า ฉันพูดแค่ไม่กี่ประโยค เวยหลายชุนนั่นก็รังเกียจเธอ ไม่ต้องการเธอแล้ว เธอจะขอร้องให้เขาต้องการเธอ อย่าฝันไปหน่อยเลย! ต่อไปฉันจะไปขอร้องเขาแทนเธอ ขอให้เขาให้อภัยเธอ แต่ว่า เขาจะให้หรือไม่ให้อภัยเธอนั้น ก็ไม่เกี่ยวกับฉันแล้ว”

สายตาเฉินเวยดูบ้าคลั่งมาก เธอไม่กลัวที่จะบอกแผนการของเธอให้เฉินเยี่ยนฟัง

“เธอไม่ได้จะไปขอร้องเขาแทนฉันหรอก เธออยากจะได้เขาล่ะสิ? ไม่ว่าจะยังไงเขาก็เป็นคนงาน มีเงินเดือน เขายังทำงานในสหกรณ์ด้วย ถ้าเธอได้คบกับเขา ชอบอะไรอยากจะซื้ออะไรก็สะดวก ถ้าฉันเดาไม่ผิด เธอก็ไม่ได้ชอบอะไรเขาจริงจังหรอก เพียงแค่จะหลอกใช้เขา พอเขาซื้อนี่ ซื้อนั่นให้เธอ เธอก็จะหาข้ออ้างว่ายังเด็กอยู่ ไม่คุยเรื่องแต่งงานกับเขา รอเขาไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว เฉินเวย เธอก็จะถีบหัวเขาส่ง ไม่ผิดใช่ไหม?

เฉินเยี่ยนนิ่งมาก ไม่ได้ลงมือกับเฉินเวยและไม่ได้ด่าเฉินเวย แต่พูดความคิดของเฉินเวยออกมา

“โอ้ย พี่สาวของฉันฉลาดขึ้นมาแล้ว รู้แม้กระทั่งความคิดของฉัน”

เฉินเวยพูดจบก็ตบหน้าอก ทำท่ากลัว แต่ปากกลับพูดว่า “รู้แล้วจะทำไม เฉินเยี่ยน ถึงแม้เธอจะบอกเวยหลายชุนเขาก็ไม่เชื่อเธอหรอก เธอเปลี่ยนอะไรไม่ได้!”

เห็นท่าทางเฉินเวยแบบนี้แล้วเฉินเยี่ยนอยากจะอ้วก ทำไมเธอถึงได้น่ารังเกียจขนาดนี้

เฉินเวยฉันจะไม่ยอมให้เธอทำสำเร็จ ฉันชอบเวยหลายชุน เขาจะต้องเปลี่ยนใจ”

เฉินเยี่ยนพูดก็กัดริมฝีปาก สายตาแน่วแน่ แสดงความไม่พอใจ เหมือนว่าถ้าไม่แย่งเวยหลายชุนกลับมาเธอจะไม่พอใจ

“มีฉันอยู่ เธออย่าคิดเลย! เฉินเยี่ยน อยากจะมาแย่งผู้ชายกับฉัน เธอคู่ควรหรือ! คอยดู ฉันจะทำให้เธอแพ้อย่างราบคาบ”

เฉินเวยเชิดหน้าขึ้น สายตามีแสงแห่งความสะใจ เธอมั่นใจตัวเองมาก

“ฉันจะไม่ยอมแพ้ เวยหลายชุนต้องเป็นของฉัน!”

เฉินเยี่ยนพูดประโยคนี้ทิ้งท้าย จ้องมองเฉินเวยอย่างโมโห แล้วเธอก็ออกจากโถงบ้านกลับมาที่ห้องตัวเอง ปิดประตูเสียงดัง

เฉินเวยหัวเราะ หัวเราะร่าเลย เฉินเยี่ยนนะเฉินเยี่ยน เธอก็มีวันนี้เหมือนกัน สบายใจได้ ฉันจะจับเวยหลายชุนให้มาอยู่ในกำมือ ถึงเวลานั้นจะให้เธอดูว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นของใครกันแน่!

ฝั่งเฉินเยี่ยนกลับมาห้องก็โบกมือให้หวางจวนที่เข้ามาหาเธอด้วยความเป็นห่วง นอนลงบนเตียงถอนหายใจยาวออกมาก สีหน้าแสดงความผ่อนคลาย

เฉินเยี่ยนก็ยิ้มออกมาเหมือนกัน เมื่อกี้เธอจงใจ แกล้งทำแบบนั้น เธอจะให้เฉินเวยใจจดจ่ออยู่ที่เวยหลายชุน ทำแบบนี้เฉินเวยจะได้ไม่สังเกตคนอื่น มีอวี๋เหวยหมินเข้ามาอีก เฉินเวยก็จะไม่ทันสังเกตเห็นซินห้าว เธอจะได้ลดความยุ่งยากลงไปได้มากเลย

ให้เฉินเวยไปทุ่มเทยั่วเวยหลายชุน ตัวเองจะได้วางใจได้ ยังไงเธอก็เตือนเวยหลายชุนแล้ว ถ้าเขายังโดนหลอกอีก ก็โทษเธอไม่ได้แล้ว

คิดถึงซินห้าว เฉินเวยก็คิดถึงจูบของเขาที่สวนผลไม้ขึ้นมา เธออดไม่ได้หน้าร้อนผ่าว

“พี่ พี่อย่าเสียใจไปเลย พวกเราไม่เสียดายคนแซ่เวยนั่นหรอก อีกหน่อยจะต้องมีคนที่ดีกว่านี้”

หวางจวนเห็นเฉินเยี่ยนนอนอยู่บนเตียงใช้มือปิดหน้า ไหล่สั่นไม่หยุดคิดว่าเฉินเยี่ยนกำลังร้องไห้เสียใจอยู่ เธอนั่งลงบนเตียงปลอบใจ เธอไม่เช้าใจ ทำไมผู้หญิงดีๆ อย่างพี่เฉินเยี่ยนถึงได้ไม่มีโชคเรื่องแต่งงานนะ

“แน่นอน พี่จะต้องมีคนที่ดี พวกเราจะต้องมี”

เฉินเยี่ยนโอบไหล่หวางจวน พูดอย่างแน่วแน่ ต้องมีคนที่ดีแน่นอน ก็ซินห้าวสารภาพรักกับเธอแล้ว”

“พี่ พี่ไม่ได้ร้องไห้นี่”

เห็นสีหน้ามีความสุขของเฉินเยี่ยน ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ไม่มีน้ำตาสักหยดเลย

“ชู่วว”

เฉินเยี่ยนทำเสียงชู่ววใส่หวางจวน ให้เธอพูดเสียงเบา

“เขาจะต้องเป็นของฉัน ใครก็แย่งไปไม่ได้!”

เฉินเยี่ยนกลับพูดเสียงดังขึ้นมา เฉินเวยที่แอบฟังอยู่หน้าประตูเบะริมฝีปากขึ้นมา ฝันไปเถอะ

ต่อมาเป็นเสียงหวางจวนปลอบเฉินเยี่ยน และไม่ฟังออกว่าอะไรแล้ว เฉินเวยก็ออกไปจากประตูห้อง เธอคิดแผนไว้แล้ว รอพ่อแม่กลับมาจากไร่ เธอจะบอกพ่อแม่ว่าเธอจะไปขอร้องเวยหลายชุน ขอร้องแทนพี่สาวให้ความสัมพันธ์นี้กลับมา พ่อแม่จะต้องซาบซึ้งเธอ และยิ่งรักเธอ

ถึงเวลานั้นเธอจะปลอบเวยหลายชุน ถึงแม่ที่บ้านจะรู้แล้ว เธอก็บอกได้ว่าไปขอร้องแทนพี่สาว ปรากฏว่าเวยหลายชุนต้องคิดว่าเธอดี ต้องการเธอ เธอไม่ได้คิดไปเอง รอเวยหลายชุนหมดประโยชน์แล้ว เธอค่อยออกโรงเพื่อพี่สาวอีกครั้ง สละบทของตัวเอง ตัดความสัมพันธ์กับเวยหลายชุน พ่อแม่ก็โทษเธอไม่ได้ ต้องคิดว่าเธอทำเพื่อพี่สาวโดยไม่สนใจตัวเอง ต้องคิดว่าเธอเป็นคนน่าสงสาร จะทำดีกับเธอ เธอจะได้มีหน้ามีตาแล้ว

ส่วนชื่อเสียง ยังไงชื่อเสียงเธอก็ไม่ดีเท่าเฉินเยี่ยน อีกอย่าง ตอนที่ยังไม่มีผู้ชายที่ดีกว่านี้ออกมา เธอยังมีอวี๋เหวยหมินเป็นตัวสำรองอยู่ อวี๋เหวยหมินอยู่ในมือเธอ ไม่มีตอนไหนที่เธอไม่มีคนต้องการ ดังนั้นเธอเลยไม่กังวล แน่นอน ถ้ามีคนที่ดีทุกด้าน ก็อย่าโทษว่าเธอแล้งน้ำใจ เธอย่อมต้องเลือกคนที่ดีกว่า

เฉินจง หวางนิวและเฉินกุ้ยกลับมาจากไร่ เฉินเยี่ยนและหวางจวนทำอาหารเสร็จแล้ว ตอนที่กินข้าวเฉินเวยบอกว่าเธอจะไปขอร้องเวยหลายชุนแทนพี่สาว ขอร้องเขากลับมา เฉินจงขมวดคิ้ว หวางนิวกลับจับมือลูกสาว รู้สึกว่าลูกสาวคนเล็กเป็นห่วงเป็นใย มีไมตรีจิตระหว่างที่สาวน้องสาว

“ช่างเถอะ ลูกเป็นผู้หญิงไปขอร้องผู้ชายมันดูไม่งาม อีกอย่างคนเขาก็ไม่ยินดี ถึงแม้ขอร้องแล้ว อีกหน่อยก็อยู่กันไม่ได้ เรื่องเยี่ยนจื่อรอให้ผ่านไปสักพักค่อยว่ากันใหม่ ต่อไปก็หาภรรยาให้กุ้ยเอ๋อร์แล้วหัน จัดการเรื่องกุ้ยเอ๋อร์ก่อนค่อยว่ากัน”

เฉินจงพูดขึ้นมา หนึ่ง เฉินเยี่ยนบอกแล้วว่าเธอไม่ดูตัวแล้ว สอง เฉินเวยไปขอร้อง ทำให้เขารู้สึกว่าไม่ถูก อีกอย่างเขาไม่พอใจไปพูดแล้ว ฝืนไปก็ไม่มีอะไรดี แล้วยังทำให้ครอบครัวตัวเองดูตกต่ำลงไปอีก ลูกสาวเขาไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น

“เสี่ยวเวยก็จิตใจดี เห็นกว่าเฉินเยี่ยนจะหาคนที่ดีได้ต้องกลายมาเป็นแบบนี้ คงเสียใจ เยี่ยนจื่อก็ใช่ คำพูดเพราะๆ ก็พูดไม่เป็น เดิมทีฐานะบ้านพวกเราก็เทียบเขาไม่ได้อยู่แล้ว ลูกสาวคนนี้ถ้ายังหัวแข็งอยู่อีก คนอื่นก็จะไม่ชอบเอา ที่บ้านยังไงผู้ชายก็เป็นใหญ่ แต่ว่า เวยเอ๋อร์ ลูกไม่ได้ต้องไปหรอก เชื่อพ่อ พี่สาวลูกรู้ว่าลูกมีใจก็พอแล้ว”

—————