เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 148: มาเยี่ยมที่บ้าน

“บ้านเธอสร้างบ้านหรือ? ทำไมไม่บอกสักคำ พี่จะได้ไปช่วยด้วย คุณป้ากับคุณลุงสุขภาพเป็นยังไงบ้าง ต้องเหนื่อยมากแน่เลยใช่ไหม?”

หูเฟยดูกระตือรือร้นมาก ถามเฉินเยี่ยนไม่หยุด

เฉินเยี่ยนตอบทีละคำถาม รู้สึกแปลกใจ เมื่อก่อนหูเฟยคนนี้ดูไม่ได้กระตือรือร้นแบบนี้เลย เขากับเจ้าของร่างเดิมเคยคุยกันแค่ไม่กี่คำ ถึงแม้จะเจอหน้าก็แค่ทักทาย แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น?

เฉินเยี่ยนมองท้องฟ้า ดวงอาทิตย์ก็ไม่ได้ขึ้นฝั่งตะวันตกนี่นา

“เยี่ยนจื่อ ได้ข่าวว่าเธอกับบ้านอวี๋ถอนหมั้นกันแล้วหรือ? เธอ อย่าเสียใจไปเลยนะ บ้านอวี๋นั่นไม่ใช่คนดีอะไร คุณป้ากับคุณลุงต้องหาคนที่ดีกว่านี้ให้เธอแน่”

หูเฟยปลอบเฉินเยี่ยน เขายังแอบสังเกตสีหน้าของเฉินเยี่ยน กลัวว่าพูดแบบนี้ไปเฉินเยี่ยนจะโกรธ

“ขอบคุณค่ะพี่เสี่ยวเฟย ไม่เป็นไร ฉันไม่เสียใจ”

เฉินเยี่ยนยิ้มขอบคุณ ไม่ว่าจะยังไงก็ถือว่าเขาปลอบเธอ เธอเลยรับไว้ เพียงแต่พูดมาตั้งนาน เธอเตรียมจะกลับแล้ว ทำไมเขายังไม่ไปอีก

“ไม่เสียใจก็ดีแล้ว ไม่เสียใจก็ดีแล้ว”

เห็นเฉินเยี่ยนไม่โกรธ หูเฟยค่อยถอนหายใจออกมาเงียบๆ เฉินเยี่ยนไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย เมื่อก่อนเฉินเยี่ยนเห็นเขาก็จะหลบ ไม่พูดอะไรสักคำ ถ้าเขาพูดกับเฉินเยี่ยนแบบนี้ อย่างมากเฉินเยี่ยนก็จะก้มหน้าไม่พูดอะไร ในความทรงจำเขาเฉินเยี่ยนหน้าตาสวย แต่ไม่ค่อยพูด ไม่ใช่แบบที่เขาชอบ ภรรยาแบบนี้น่าเบื่อ

ดังนั้นตอนหวางนิวแม่เธอมาที่บ้านคุยเรื่องเขากับเฉินเยี่ยน เขาบอกแม่เขาว่าเขาจะไม่แต่งงานกับเฉินเยี่ยน แม่เขาก็คิดแบบนี้เหมือนกันพอดี เลยปฏิเสธหวางนิวไป จากนั้นได้ยินแม่เขาบอกว่าเฉินเยี่ยนหมั้นกับบ้านอวี๋ เขาดีใจมาก มาจับเขาหมั้นกันตอนเด็กได้ยังไง ภรรยาเขาเขาต้องหาเอง

เขาหาได้คนหนึ่ง เขาชอบผู้หญิงคนนั้นมาก เป็นคนชนบทเหมือนกัน เขาเป็นคนงาน ผู้หญิงคนนั้นยังเรียนอยู่ ตอนแรกทั้งสองคนดีกันมาก บอกว่าผู้หญิงคนนั้นเรียนจบแล้ว เขาจะหางานเป็นคนงานให้เธอ แล้วพวกเขาแต่งงานกัน แต่คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนั้นเรียนหนังสือในเมืองได้เพียงครึ่งปี เขาไปหาเธอ ทั้งสองคนก็ทะเลาะกัน หลังจากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ไม่เรียนแล้ว แล้วแต่งงานกับคนในเมือง

ผู้ชายคนนั้นหน้าตาดีไม่สู้เขา แต่พ่อแม่เขามีความสามารถ ดังนั้นผู้หญิงเลยเลือกเขา แล้วทิ้งตัวเอง

เขารู้สึกเสียใจ หลังจากนั้นก็ดูตัวอีกหลายคน แต่ไม่เจอที่ถูกใจ แม่เขาก็เร่ง กระทั่งยังพูดถึงเฉินเยี่ยนขึ้นมา แต่แม่เขาบอกว่าเฉินเยี่ยนโดนบ้านอวี๋ถอนหมั้น ชื่อเสียงไม่ดี ไม่เหมาะสมกับเขา เขาก็ไม่ได้คิดอะไร เฉินเยี่ยนเป็นคนซื่อๆ ไม่เข้ากันกับเขา

วันนี้เจอเฉินเยี่ยนเดิมทีเขาแค่คิดจะทักทายแล้วก็ไป แต่คิดไม่ถึงว่าพอคุยกันแล้ว เขาก็หยุดไม่ได้

เฉินเยี่ยนไม่พูดน้อยเหมือนเมื่อก่อน สายตาดูมีความมั่นใจมาก ดูมีชีวิตชีวา เหมือนกันเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย

รูปร่างหน้าตายังคงเหมือนเดิม แต่บุคลิกกลับไม่เหมือนเดิม แต่เฉินเยี่ยนแบบนี้กลับมีเสน่ห์ดึงดูดเขา เขาคิดในใจ ถ้าเมื่อก่อนเฉินเยี่ยนร่าเริงแบบนี้ บุคลิกดีแบบนี้ น่ารักแบบนี้ เขาจะยอมรับการหมั้นสมัยเด็กไหมนะ?

แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ไม่ต้องไปคิดแล้ว วันนี้ได้เจอเฉินเยี่ยน อาจจะเป็นการจัดการของสวรรค์ แล้วเขาจะติดต่อกับเฉินเยี่ยนอีกดีไหมนะ?

“พี่เสี่ยวเวยพี่มีธุระก็รีบไปเถอะค่ะ ฉันก็จะกลับแล้วเหมือนกัน”

เฉินเยี่ยนเห็นเขาไม่ไปแล้วยังยืนคิดอยู่ตรงนั้น คิดว่าฝ่ายตรงข้ามเกรงใจ เลยรีบเอ่ยปากให้อีกฝ่ายไป

ดูสิ เธอยังคิดแทนคนอื่นอีก

“พี่ไม่เป็นไร เดิมทีคิดว่าจะไปเยี่ยมคุณลุงคุณป้า พอดีไปทางเดียวกันเลย มา เอารถมา เดี๋ยวลากให้ พี่จะกลับไปด้วยกัน”

หลังหูเฟยรู้สึกตัวก็พูดคำนี้ออกมา

พูดออกไปแล้วเขาก็อึ้ง เดิมทีวันนี้เขาคิดจะไปบ้านเพื่อนคนหนึ่ง แต่ตอนนี้พูดออกไปแล้ว เปลี่ยนไม่ได้ อีกอย่างเขาก็ยังไม่ได้นัดกับเพื่อนคนนั้น ไปตอนไหนก็ได้ วันนี้เขากลับไปกับเฉินเยี่ยนแล้วกัน ช่วยเฉินเยี่ยนลากรถ ถือว่าเป็นการช่วยเฉินเยี่ยน คิดว่าเฉินเยี่ยนน่าจะรู้สึกดีกับเขาบ้าง ยังไงฐานะเขาก็ถือว่าดีมาก ข้อนี้เขามั่นใจอยู่

เฉินเยี่ยน…

พี่ชายคิดจะโกหกก็ต้องเตรียมตัวหน่อยหรือเปล่า? หลายปีมานี้ไม่เคยมาบ้านฉันเลยนะ? ประตูบ้านฉันอยู่ทิศไหนเขายังไม่รู้เลยสินะ? ไม่กลัวจะหลงทางหรือไง! แต่เธอจะไม่ให้เขาไปได้ยังไง? เขาถือเอาเรื่องมาเยี่ยมป้ากับลุงขึ้นมา ไม่ใช่เธอ

อีกอย่างเหมือนผู้ชายคนนี้ก็ดูจะไม่ชอบเธอ ไม่อย่างนั้นเจ้าของร่างเดิมหมั้นกับเขาตอนเด็กแล้ว จะไปหมั้นกับอวี๋เหวยหมินได้ยังไง

จะกลับกับตัวเองก็กลับเถอะ เขายอม ตัวเองก็ไม่มีเหตุผลจะปฏิเสธ

“งั้นจักรยานพี่จะทำยังไง? ไม่งั้นพี่ขี่จักรยานนำไปก่อนก็ได้”

เฉินเยี่ยนถามหูเฟย

“ได้ยังไงล่ะ เธอขี่เป็นไหม? ถ้าเป็นเธอก็ขี่ไป พี่ลากรถเอง”

หูเฟยทำเหมือนพระเอกช่วยหญิงงาม มีความเป็นสุภาพบุรุษมาก

“ฉันขี่ไม่เป็น”

เฉินเยี่ยนส่ายหน้า ถึงเป็นเธอก็ไม่ขี่ จะอธิบายไม่ได้ เจ้าของร่างเดิมยังไม่เคยแม้แต่จะจับจักรยานเลย

“งั้นเอารถใส่บนรถลาก เดี๋ยวพี่ลากเอง”

หูเฟยพูดไปก็หิ้วจักรยานไปไว้บนรถลาก

ถือว่ามีกำลังอยู่ ก็ได้ ดูเหมือนจะลากรถได้ เฉินเยี่ยนไม่กังวลแล้ว

ระหว่างทางที่เดินกลับ ข้างกายเฉินเยี่ยนมีหูเฟยที่เคยหมั้นหมายตอนเด็กเพิ่มมาอีกหนึ่งคน ระหว่างทางเขาคุยกับเฉินเยี่ยน ยิ่งคุยเขาก็ยิ่งดีใจ เฉินเยี่ยนเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ตอนนี้ได้คุยกับเฉินเยี่ยนรู้สึกสนุกมาก เขาเริ่มมีความคิดแล้ว

มาถึงบ้านเฉิน หน้าผากหูเฟยมีเหงื่อ มีจักรยานแล้วเขาไม่เคยเดินแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่เด็กเขาแทบไม่เคยจูงจักรยานเลย ครั้งนี้ต้องทำ ถือว่าเหนื่อยมากอยู่

เฉินเยี่ยนไม่รู้สึกผิด ระหว่างทางเธอบอกว่าเธอจะลากเอง หูเฟยไม่ยอม เธอก็ทำอะไรไม่ได้

“เสี่ยวเฟย มาได้ยังไง? แม่เธอมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”

หวางนิวเห็นหูเฟยกลับมากับเฉินเยี่ยนก็แปลกใจ หูเฟยไม่เคยมาบ้านเธอมาก่อน ตอนที่ฮวาเอ๋อร์มาเยี่ยมญาติ หูเฟยไม่เคยตามมาเลย ครั้งนี้หรือว่าพี่สาวมีเรื่องอะไร ไม่ใช่ว่าฮวาเอ๋อร์เสียแล้ว หูเฟยมาแจ้งข่าวนะ?”

คิดแบบนี้ หวางนิวก็ร้อนรน

“คุณป้า ไม่มีอะไรครับ วันนี้บังเอิญเจอเยี่ยนจื่อ เห็นเธอลากรถดูหนักมาก ผมเลยกลับมากับเยี่ยนจื่อ เลยมาเยี่ยมคุณป้ากับคุณลุงด้วยเลย แม่ผมบ่นถึงป้าน่ะ บอกว่าป้าไม่มาที่บ้านเลย แล้วยังบอกว่าเมื่อไรจะมาเยี่ยมป้า”

หูเฟยรีบหาข้ออ้าง แน่นอน เรื่องพวกนี้เขาโกหกขึ้นมา แม่เขาบ่น แต่ไม่ชอบที่มาเยี่ยมบ้านเฉิน และไม่ได้พูดเรื่องให้มาเยี่ยม

“อ้อ อ้อ ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว ตกอกตกใจหมด นั่งก่อน ป้าไปรินน้ำให้ ใกล้มืดแล้วอยู่กินข้าวที่นี่ น้องเฉินเยี่ยนซื้อเนื้อมาก แล้วยังมีเต้าหู้ ถั่วงอก ถั่วฝักยาว แตงกวามีหมด ป้าทำให้เธอกิน”

หวางนิวค่อยยิ้มขึ้นมาได้ ถึงแม้ฮวาเอ๋อร์จะขี้งก แต่ไม่ว่าจะยังไงเธอก็เป็นพี่สาว ถ้าไม่มีพี่แล้ว เธอก็รู้สึกเสียใจเหมือนกัน

————–