เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 188: เฉินเวยโดนดูถูก

วันรุ่งขึ้นตอนที่เฉินเวยเจอเฉินเยี่ยนอีกครั้ง เฉินเวยเชิดหน้าท่าทางเย่อหยิ่ง เฉินเยี่ยนรู้ว่าเธอต้องไปโน้มน้าวอวี๋เหวยหมินได้แล้ว แต่เฉินเยี่ยนไม่สนใจเลย เรือของเฉินเวยและอวี๋เหวยหมินเริ่มสั่นคลอนแล้ว ไม่ช้าก็เร็วจะต้องล่ม

ผ่านไปหลายวัน เฉินเยี่ยนได้ยินว่าอวี๋เหวยหมินไปดูตัวลูกสาวหมู่บ้านฮั่วนั้นยกเลิกแล้ว ว่ากันว่าอวี๋เหวยหมินรังเกียจที่หญิงสาวมีไฝเม็ดใหญ่อยู่บนใบหน้า ดูน่าเกลียด ได้ยินมาว่าพอเขาบอกเหตุผลไป ฝ่ายหญิงก็โกรธจัด ด่าฝั่งนี้อยู่หลายวัน แต่แม่อวี๋เหวยหมินทำอะไรเขาไม่ได้ ออกมาด่าลูกสาวบ้านเฉิน บอกว่าพวกเธอเป็นตัวซวยใส่ลูกชายเขา ทำลูกชายเขายังหาภรรยาไม่ได้จนถึงตอนนี้

ไม่ว่าจะยังไง เรื่องดูตัวของอวี๋เหวยหมินไม่สำเร็จ เฉินเวยดูมีชีวิตชีวาขึ้นมา เฉินเยี่ยนเข้าใจ อวี๋เหวยหมินยังมีความรู้สึกให้เฉินเวยอยู่ แต่ความรู้สึกนี้ไม่รู้ว่าจะยืนยาวไปนานเท่าไร เฉินเยี่ยนรอดูอยู่

เวลาผ่านไปจนปลายเดือนสอง วันนี้เฉินเยี่ยนและเฉินจงทำงานอยู่ในโรงงานโดนหวางนิวเรียกกลับไป บอกว่าที่บ้านมีแขกมา

ตอนที่เฉินเยี่ยนและเฉินจงมาถึงบ้าน เฉินเวยก็มาด้วย เธอจ้องมองผู้ชายคนหนึ่งอย่างดูดดื่ม ปากก็พูดไม่หยุด

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นซินห้าว นอกจากซินห้าวแล้วตอนนี้ไม่มีใครทำให้เฉินเวยร้อนแผดเผาได้แบบนี้

ในสายตาเฉินเวยมีเพียงซินห้าวเธอไม่เห็นว่าเฉินเยี่ยนกลับมา จนเธอรู้สึกได้ถึงสายตาซินห้าวที่ไม่สนใจเธอเลยมีแววอ่อนโยนและยิ้มออกมาเธอถึงหันไปมอง เห็นเฉินเยี่ยนเดินเข้ามา เฉินเวยริษยาเป็นที่สุด

ทำไมซินห้าวถึงมาตอนนี้? ตามแผนของพวกเขา ซินห้าวควรจะมาอีกทีตอนเดือนห้าเดือนหกสิ มาสู่ขอ และตกลงกัน ครึ่งปีหลังหรือต้นปีหน้าพวกเขาค่อยแต่งงานกัน ตอนนี้มาล่วงหน้าตั้งนาน หรือว่าเขาจัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว? เฉินเยี่ยนคิด

“ซินห้าวบอกว่าเขามาสู่ขอ แม่เลยรีบเรียกพวกลูกกลับมา”

รอยยิ้มบนใบหน้าหวางนิวปิดไม่อยู่เลย แม้แต่คิ้วก็เลิกขึ้นด้วยความดีใจ

มาสู่ขอจริงหรือเนี่ย? เฉินเยี่ยนอึ้งไป เฉินเวยยิ่งกำหมัดแน่น สู่ขอ? ไม่ได้! ซินห้าวจะแต่งงานกับเฉินเยี่ยนไม่ได้ พ่อแม่ตอบตกลงไม่ได้ เธอมองเฉินจงและหวางนิวด้วยความคาดหวัง รอให้พวกเขาตอบปฏิเสธไม่ไหว

“นั่งลงก่อนค่อยคุยกัน เจ้าอ้วนก็มาด้วยหรือ ไม่ได้เจอกันนานแล้ว”

เฉินจงเห็นคนในบ้านนอกจากซินห้าวแล้วยังมีเจ้าอ้วน

พูดคุยกันตามมารยาทสักพัก หวางนิวทนไม่ไหวพูดขึ้นมา “ห้าว ฉันรอมาตั้งนานแล้ว ในที่สุดเธอก็มา เธอว่ามาเธอมาสู่ขอ ทำไมพ่อแม่เธอไม่ส่งคนมา? เรื่องนี้ยังไงเธอก็มาสู่ขอเองไม่ได้นะ ควรจะหาคนอื่น ถ้าฝั่งเธอไม่มีคนที่เหมาะสม ฝั่งฉันหาให้แล้วเธอไปหาคนนั้นก็ได้แล้ว แต่ยังไงก็ต้องเจอพ่อแม่เธอสักครั้ง เธอว่าไหม?

หวางนิวคิดว่าซินห้าวไม่รู้จักธรรมเนียมขั้นตอนการสู่ขอ พ่อแม่ซินห้าวก็ยังอยู่ เขามาสู่ขอเองที่บ้านไม่ได้ พูดออกไปคนอื่นจะหัวเราะเยาะเอา

เฉินเยี่ยนก็มองซินห้าว เธอคิดว่าวันนี้ไม่น่าจะใช่ซินห้าวเป็นคนสู่ขอ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่พาเจ้าอ้วนมา คิดถึงเรื่องที่คุยกับซินห้าวครั้งที่แล้ว หรือว่า?

“คุณลุง คุณป้าครับ วันนี้ผมไม่ได้มาคุยเรื่องผมกับเยี่ยนจื่อ ผมมาเพราะเจ้าอ้วน เจ้าอ้วนไม่มีญาติ เขาเรียกผมว่าพี่ใหญ่ ขอร้องให้ผมมาสู่ขอแทน ผมเลยมา ไม่รู้ว่าผมสามารถสู่ขอแทนเจ้าอ้วนได้หรือไม่”

สีหน้าซินห้าวยังคงเดิม ไม่ดูอึดอัดเลย แต่เขาพูดจริงจังมาก พูดจบยังมองเจ้าอ้วน เจ้าอ้วนพยักหน้า

“อะไรนะ! มาสู่ขอให้เจ้าอ้วน? ขอใคร? ต้องไม่ใช่เยี่ยนจื่อแน่นอน หรือว่าเสี่ยวเวย? ไม่ได้นะ! เสี่ยวเวยฉันยังเด็กอยู่เลย ถ้าฉันจะหาสามีให้ เสี่ยวเวยจะหาแบบไหนก็ได้แต่ต้องไม่ใช่แบบเจ้าอ้วนนี้ ฉันไม่ได้บอกว่าเจ้าอ้วนไม่ดี เจ้าอ้วน อย่าโกรธป้านะ ฉันแค่รู้สึกว่าเจ้ากับเสี่ยวเวยไม่เหมาะสมกัน ดูเจ้าตัวใหญ่ขนาดนี้ สูงขนาดนี้ เสี่ยวเวยตัวเล็ก เดินด้วยกันสองคนดูไม่เข้ากัน อีกอย่าง เสี่ยวเวยเราก็ทำอะไรไม่ค่อยเป็น ฉันอยากจะหาสามีที่สามารถช่วยเสี่ยวเวยได้ นี่ที่บ้านเธอไม่มีใครเลย อีกหน่อยมีลูกใครจะดูแลตอนอยู่เดือน แม้แต่คนช่วยก็ไม่มี ฉันว่ายังไงก็ไม่ได้ เธออย่าโทษป้าเลยนะ”

หวางนิวรีบไปหน่อย แล้วกลัวเจ้าอ้วนเข้าใจผิด เลยอธิบายให้ฟัง แต่ความหมายเธอก็พูดชัดเจนแล้ว ยังไงก็ไม่ให้เสี่ยวเวยแต่งงานกับเจ้าอ้วน ไม่ว่าใครมาพูดก็ไม่ได้ เธอยังมองซินห้าวอย่างตำหนิ อีกหน่อยเขาจะมาสู่ขอเยี่ยนจื่อ ทำไมถึงหาแบบเจ้าอ้วนให้เสี่ยวเวย นี่ไม่ใช่ว่าทำร้ายเสี่ยวเวยหรือ!

เฉินเวยโกรธจนนัยน์ตาแดงก่ำ เจ้าอ้วนนี่กล้าคิด เขามันตัวอะไรกล้าคิดถึงตัวเอง เป็นคางคกคิดจะกินเนื้อหงส์ ไม่ส่องกระจกดูบ้าง!

เฉินเยี่ยนรู้ว่าแม่ตัวเองเข้าใจผิดแล้ว แต่ยังไม่ทันที่เธอจะอ้าปากก็ได้ยินเจ้าอ้วนพูดขึ้นมา “คุณป้าพูดอะไร ผมฟังไม่เข้าใจ เฉินเวยอะไร เกี่ยวอะไรกับเธอ? เธอผอมกะหร่อง ยังสูงไม่เท่าคอผมเลย ดูเธอสิ ยังไม่ทันพูดอะไรก็ร้องไห้แล้ว ใครจะชอบเธอ? คนแบบนี้จะอยู่ด้วยได้ยังไง ทั้งวันยังกลุ้มใจไม่พอหรือ ยังต้องมานั่งปลอบอีก ถ้าต้องแต่งงานกับเธอ คนแบบผมก็กินเนื้อหงส์ไม่ลงหรอก ผมชอบหวางจวน หวางจวนใช้ชีวิตเป็น เธอหน้าตาดี ใบหน้ารูปไข่ ผมเห็นก็ดีใจแล้ว คุณป้าอย่าเข้าใจผิด ถ้าเอาเฉินเวยให้ผม ผมก็ไม่เอา”

เจ้าอ้วนพูดไปก็ส่ายหัวไป ท่าทางน่ารังเกียจแบบนั้นเหมือนเฉินเวยคู่กับเขาแล้วเป็นการดูถูกเขามาก

“เจ้า เจ้า…”

เฉินเวยชี้ไปที่เจ้าอ้วนโกรธจนพูดไม่ออก เจ้าอ้วนถึงกับกล้ารังเกียจเธอ แน่ใจหรือว่าเขาไม่ได้สมรู้ร่วมคิดกับเฉินเยี่ยนมาดูถูกเธอ?

เฉินเยี่ยนยักไหล่อย่างไม่รู้เรื่อง แสดงให้เห็นว่าไม่ได้รับความยุติธรรม เธอไม่ได้สมรู้ร่วมคิดจริงๆ แต่เจ้าอ้วนนี่ยอดเยี่ยมจริงๆ ที่ทำแบบนี้กับเฉินเวย

หวางนิวถลึงตาอ้าปาก อยากจะว่าเจ้าอ้วนหลายคำแต่พูดไม่ออก เพราะเธอเข้าใจผิด เจ้าตัวเข้าไม่ได้ชอบลูกสาวตัวเองสักหน่อย

“จวนเอ๋อร์เหรอ จวนเอ๋อร์ก็ดี จวนเอ๋อร์เป็นผู้หญิงที่ดี”

หวางนิวเลยต้องหาข้ออ้างให้ตัวเอง

“พี่ซินห้าว พี่จะปล่อยให้เขาว่าฉันแบบนี้เหรอ? หรือว่าพี่ไม่รู้ว่าฉันเป็นคนยังไง? พี่ช่วยฉันด้วย”

เฉินเวยตาแดง น้ำตากลิ้งไปมาข้างใน ดูแล้วน่าสงสารมาก เธอพยายามเรียกร้องความสนใจจากซินห้าว อยากให้ซินห้าวออกหน้าให้เธอ

“เจ้าอ้วนพูดผิดเหรอ? ในสายตาเขาหวางจวนจิตใจดี แข็งแกร่ง มีความสามารถ เป็นผู้หญิงที่สามารถใช้ชีวิตอยู่ด้วยได้ เขาบอกว่าคุณเป็นคนแบบนี้เขาไม่ต้องการ และจะไม่ต้องการด้วย พูดผิดเหรอ? ต้องการเธอแบบนี้ ก็อย่าคิดจะได้ใช้ชีวิตที่ดีเลย ขอโทษด้วย กรุณาอย่าเรียกผมแบบนี้ ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นน้องสาวของเยี่ยนจื่อ แต่คุณกับผมไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมไม่สามารถควบคุมความคิดคุณได้ แต่ผมสามารถควบคุมตัวเองได้ ผมรังเกียจคนที่ดูบอบบาง แต่ในใจกลับโหดร้าย ไม่มีวันชอบ เห็นครั้งเดียวก็ทำผมสะอิดสะเอียนแล้ว ขอให้คุณเข้าใจ และขอให้คุณเคารพด้วย ผมไม่อยากจะให้เยี่ยนจื่อเสียหน้า”

ครั้งนี้ซินห้าวพูดรุนแรงมาก เพราะเขาทนไม่ไหวแล้ว ก่อนหน้านี้ตอนนี้เฉินเยี่ยนและเฉินจงยังไม่กลับมา เฉินเวยอยากจะอยู่ติดแนบตัวเขาใจจะขาด แล้วก็พูดกับเขาไม่หยุด อยากจะรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ทำงานที่ไหน เขารู้ว่าฝ่ายตรงข้ามคิดอะไร เขาไม่สนใจ แต่ตอนนี้เฉินเวยทำกับเฉินเยี่ยนแบบนี้ ทำให้เขาเอือมระอามากที่เฉินเวยเป็นแบบนี้ ถ้าไม่ได้อยู่บ้านเฉิน เขากลับไปนานแล้ว