เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 199

บ้านซินห้าวเป็นบ้านสองชั้น ซินห้าวเปิดประตู เฉินเยี่ยนเห็นในห้องรับแขกมีคนนั่งอยู่ 

คุณพ่อซิน ซินชานเป็นเหมือนภาพที่เฉินเยี่ยนคิดไว้เลย ใส่แว่นตา ดูมีความเป็นหนอนหนังสือ 

แม่ซินห้าวชื่อซุนหม่านเซียง เป็นชื่อที่เชยมาก แต่เทียบกับชื่อเชยๆ ในหมู่บ้านเกษตรกรแล้ว ฮวาเอ๋อร์เอย ซุนหม่านเซียงคิดว่าชื่อเธอไม่แย่เลย 

นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเยี่ยนเจอซุนหม่านเซียง 

ซุนหม่านเซียงท้วมเล็กน้อย ผมสั้น ใบหน้ารูปไข่ มองดูมีราศี แต่เครื่องหน้าของเธอดูดี โดยเฉพาะดวงตา สวยมาก มองออกเลยว่าสมัยสาวๆ เป็นผู้หญิงที่สวย เพียงแต่หางตายกขึ้นเล็กน้อย ทำให้เธอดูดุอยู่หน่อย 

ไม่เหมือนกับที่เธอคิดไว้เลย ว่ากันว่า เดิมทีเธอร่างกายไม่แข็งแรงไม่ใช่หรือ? ดังนั้นภาพในจินตนาการของเฉินเยี่ยน แม่ของซินห้าวน่าจะเป็นคนผอมบาง เป็นผู้หญิงไว้ผมยาว มองดูแล้วใบหน้าจะอมเหลืองหน่อย ดูเป็นหญิงวัยกลางคนที่อมทุกข์ คิดไม่ถึงว่าเธอจะดูขาวอวบ 

ถึงแม้พูดว่าขาวอวบจะดูพูดเกินไปสักหน่อย แต่แม่ซินห้าวทำให้เฉินเยี่ยนรู้สึกว่าในความคิดกับตัวจริงไม่เหมือนกันเลย แต่เฉินเยี่ยนไม่ได้แสดงออกมา เธอยิ้มทักทาย 

“เฉินเยี่ยนมาแล้วหรือ ซินห้าว รีบพาเธอมานั่ง” 

ซินชานยิ้ม แสดงความกระตือรือร้น แต่ก็ไม่ได้มากเกินไป ทำให้เธอรู้สึกเป็นมิตร 

ซุนหม่านเซียงก็ยิ้ม แต่เธอไม่ได้ขยับตัว และไม่ได้เรียกให้เทน้ำให้เฉินเยี่ยนอะไร แค่มองก็รู้แล้วว่าท่าทางเธอ ไม่พอใจ 

เฉินเยี่ยนไม่สนใจ นั่งลงกับซินห้าว เธอให้หางตาชำเลืองมองบ้านซิน แต่ไม่ได้มองประเมินอย่างออกหน้าออกตา 

ฐานะบ้านซินไม่แย่เลย เฟอร์นิเจอร์ในห้องไม่แตกต่างจากยุคที่เพิ่งพัฒนาที่เธอเห็นในทีวีเลย 

“เฉินเยี่ยนใช่ไหม? ฉันอยากถามหน่อยว่าเธอกับซินห้าวรู้จักกันได้ยังไง?” 

เฉินเยี่ยนเพิ่งนั่งลง ซุนหม่านเซียงก็เอ่ยปากพูด 

เธอกับซินห้าวรู้จักกันได้ยังไง? 

เฉินเยี่ยนหวนคิด ครั้งแรกที่เธอกับซินห้าวเจอกันน่าจะเป็นบนถนน แต่ครั้งแรกที่ซินห้าวเจอเธอน่าจะเป็นที่สวนผลไม้ แต่ตอนนั้นยังเป็นเจ้าของร่างเดิม ไม่ใช่เธอ 

เธอและซินห้าวถือว่ามีพรหมลิขิตจริงๆ เฉินเยี่ยนยิ้ม 

สายตาซุนหม่านเซียงมีแววดุดัน เธอคิดว่าเฉินเยี่ยนไม่ใช่ผู้หญิงดีอะไร แค่เด็กบ้านนอก แต่งตัวเหมือนคนในเมืองแสดงให้เห็นว่าเธอ ฟุ้งเฟ้อ จิตใจทะเยอทะยาน 

เธอหน้าตาสวยมาก สวยกว่าเหม่ยลี่ แต่สวยไปจะมีประโยชน์อะไร? ช่วยลูกชายไม่ได้ อาศัยหน้าตาสวยมาหลอกล่อลูกชายเธอ สะใภ้แบบนี้ เธอไม่ต้องการ 

“เด็กเพิ่งมาที่บ้านครั้งแรก ถามเรื่องนี้ทำไม เรื่องพวกพวกเขาหนุ่มสาว ให้พวกเขาจัดการเอง มา เยี่ยนจื่อ ดื่มชาสิ” 

ซินชานตอบรับคำพุดซุนหม่านเซียงไป 

เขารู้ความคิดของภรรยาตัวเอง คิดจะทำให้ซินห้าวและเฉินเยี่ยนแตกแยก เขาไม่เห็นด้วย แต่เขาก็รู้ภรรยาตัวเองมีปมในใจ เขาก็ไม่โทษภรรยา 

“พวกเขาอายุน้อยยังไม่สุขุมรอบคอบพอ ยังไม่รู้เรื่อง แค่รู้สึกดีชั่วขณะได้ที่ไหน? นี่เป็นเรื่องทั้งชีวิตเลยระ พวกเราเป็นพ่อแม่ก็ต้องตรวจสอบแทนเขา ไม่อย่างนั้นไม่ใช่ว่าทำร้ายพวกเขาหรือ!” 

ซุนหม่านเซียงไม่เห็นด้วยกับคำพูดของสามี 

“พวกเราตอนวัยรุ่นก็ไม่ใช่ว่าตัวเองดูกันเองหรือ? ซินห้าวก็เป็นหนุ่มแล้ว ตอนนี้เขาก็มีความสามารถ เขารู้ว่าเขาต้องการอะไร เขาดูดีแล้ว ผมเชื่อว่าไม่ต่างกันหรอก” 

ซินชานคิดว่าภรรยาตัวเองลำเอียง ความคิดที่เธอมีต่อเกษตรกรไม่เคยเปลี่ยนได้เลย ตอนนั้นพวกเขารักกันอย่างมีอิสระ แล้วทำไมพอเป็นลูกชายตัวเองถึงต้องให้พ่อแม่เป็นคนตัดสิน? ตอนนั้นเธอแต่งงานกับตัวเอง ที่บ้านเธอ บ้านตัวเองต่างไม่ยอมรับ แต่พวกเขาก็ได้แต่งงานกันไม่ใช่หรือ! 

“พวกเขากับพวกเราเหมือนกันหรือ? เธอเหมือนกับฉันหรือ? ฉันว่าคุณเป็นอะไร? ฉันก็แค่ถามคำเดียวเอง เธอยอมบอกก็บอก ไม่ยอมบอกก็ไม่ต้องบอก ฉันไม่ได้จะทำอะไรเธอ นี่คุณจะทะเลาะกับฉันหรือ?” 

ซุนหม่านเซียงไม่พอใจมาก คิดว่าสามีไม่ไว้หน้าเธอเลย 

เฉินเยี่ยนคิดไม่ถึงว่าตัวเองยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย พ่อแม่ซินห้าวก็ทะเลาะกันแล้ว เธอกำลังจะพูดอะไร แต่ตอนนี้มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา 

เธอเป็นแขก เธอไม่ต้องไปเปิดประตู ซินห้าวไปเปิดประตู 

“เธอมาได้ยังไง?” 

ซินห้าวเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตูเสียงเยฟังดูเย็นชา และประหลาดใจ 

“ฉันมาเยี่ยมคุณลุงกับคุณป้า ซินห้าว คุณก็อยู่บ้านหรือ” 

เสียงผู้หญิงดังกังวานมาจากหน้าประตู เสียงฟังดูออดอ้อน เห็นได้ชัดว่าดีใจมากที่ได้เจอซินห้าว 

เฉินเยี่ยนคิดถึงเรื่องที่ซินห้าวบอกเธอ หรือว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่แม่ซินห้าวดูตัวให้เขา? 

งั้นแม่ซินห้าวทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง? วันนี้ให้ตัวเองมาบ้าน แต่ผู้หญิงคนนี้กลับปรากฏตัว เธอไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องบังเอิญ น่าจะเป็นแม่ซินห้าวจงใจ จะทำให้ตัวเองเสียหน้า ให้ตัวเองเผชิญหน้ากับผู้หญิงแปลกหน้าแล้วยอมถอยงั้นหรือ? 

เธอดูถูกตัวเองไปแล้ว เป็นคนเมืองแล้วยังไง บ้านนอกแล้วยังไง เธอเฉินเยี่ยนไม่กลัว! 

“เหม่ยลี่มาแล้วหรือ มา รีบเข้ามา เมื่อกี้ป้ายังคิดถึงหนูอยู่เลย หลายวันนี้ทำไมไม่มาหาป้า จริงๆ เลย ลืมป้าไปแล้วใช่ไหม” 

ใบหน้าซุนหม่านเซียงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้น้ำเสียงจะมีแววบ่น แต่ฟังแล้วกลับรู้สึกสนิทสนม ไม่เหมือนกับท่าทีที่เธอมีต่อเฉินเยี่ยนก่อนหน้านี้เลย 

“ได้ยังไงคะ คุณป้า นี่ก็มาแล้วไม่ใช่หรือคะ” 

ก่อนซินห้าวจะปิดประตู ซูเหม่ยลี่ก็แทรกตัวเข้ามา 

เฉินเยี่ยนมองเธอ 

ซูเหม่ยลี่สูงพอๆ กับเธอ ประมาณ 166 ซม. ไม่อ้วนไม่ผอม สัดส่วนก็ดี 

โครงหน้าก็สวย คิ้วไม่ถือว่าดำ แต่ก็ไม่บาง ดวงตาเมล็ดอัลมอนด์ ตอนที่มองคนอื่นดูมีเสน่ห์ 

สีปากแดงกุหลาบ พอยิ้มขึ้นมาเห็นเขี้ยวสองฝั่ง ดูน่ารักมาก 

เธอสวมใส่กระโปรงลายจุดสีดำเนื้อผ้าดี สวมรองเท้าหนังสีดำ 

แต่งตัวถือว่าทันสมัย หน้าตาก็ไม่แย่ มิน่าซุนหม่านเซียงถึงชอบ แม้แต่เฉินเยี่ยนเจอเธอครั้งแรกยังรู้สึกไม่แย่เลย แล้วเป็นคนในเมืองด้วย ซุนหม่านเซียงย่อมอยากได้สะใภ้แบบนี้อยู่แล้ว เฉินเยี่ยนเข้าใจได้ 

“ที่บ้านมีแขกหรือคะ?” 

ซูเหม่ยลี่เดินมาข้างหน้าซุนหม่านเซียงอย่างเป็นกันเอง วางของที่เธอซื้อมา แล้วยกแก้วน้ำ เทน้ำให้เฉินเยี่ยน แล้วเติมน้ำให้ซินชานกับซุนหม่านเซียง 

การกระทำเธอเป็นธรรมชาติมาก และคล่องแคล่ว เหมือนกับทำจนชินแล้ว ไม่มีความรู้สึกแปลกหน้า และเหมือนเธอคือเจ้าของบ้านนี้ กำลังต้อนรับแขกเฉินเยี่ยนคนนี้ 

“ดูเธอสิ มาถึงก็ทำงานเลย รีบนั่ง” 

สายตาซุนหม่านเซียงเต็มไปด้วยความพึงพอใจ ดึงมือซูเหม่ยลี่ไว้ ไม่ต้องพูดถึงความสนิทสนมเลย 

“คุณป้าเกรงใจอะไรหนูคะ หนูคิดว่าที่นี่เป็นบ้านตัวเองตั้งนานแล้ว ช่วยคุณป้าดูแลแขกเป็นเรื่องที่สมควรไม่ใช่หรือคะ” 

ซูเหม่ยลี่ยิ้มหวาน แล้วยังเรียกให้เฉินเยี่ยนดื่มน้ำ 

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว คิดเสียว่าที่นี่เป็นบ้าน ป้าชอบที่หนูขยันแบบนี้ ดีกว่าพวกที่ไม่รู้เรื่องเยอะเลย” 

ซุนหม่านเซียงพูดจบก็มองไปที่เฉินเยี่ยน แววตาแลดูไม่พอใจ 

ซินห้าวสีหน้าเคร่งขรึม เขาคิดว่าแม่ยอมรับเฉินเยี่ยนได้แล้วจริงๆ ดังนั้นวันนี้เลยพาเฉินเยี่ยนมาด้วยความยินดี คิดไม่ถึงว่าแม่เธอกลับเรียกซูเหม่ยลี่มา เขาจะทำยังไงดี!